Cordarone - roztwór do wstrzykiwań

Leczenie groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca: zaburzenia rytmu serca w przebiegu zespołu WPW, migotanie i trzepotanie przedsionków, napadowe tachyarytmie nadkomorowe (częstoskurcz nadkomorowy i węzłowy, gdy nie można zastosować innych leków), komorowe zaburzenia rytmu (częstoskurcz komorowy, migotanie komór), gdy inne leki przeciwarytmiczne są nieskuteczne. Stosować w sytuacjach, gdy konieczne jest uzyskanie szybkiego działania leku lub gdy podawanie p.o. nie jest możliwe. I.v. Dawka nasycająca: zwykle 5 mg/kg mc. w 250 ml 5% roztw. glukozy we wlewie trwającym 20–120 min. Wlew można powtarzać 2–3 ×/d. Szybkość wlewu ustalić w zależności od uzyskanego efektu działania leku. Efekt terapeutyczny pojawia się w ciągu kilku pierwszych minut i następnie stopniowo słabnie, dlatego w celu jego przedłużenia należy kontynuować podawanie leku we wlewie. Dawka podtrzymująca: 10–20 mg/kg mc./d (zazwyczaj 600–800 mg/d, maks. 1200 mg/d) w 250 ml 5% roztw. glukozy we wlewie przez kilka dni. Gdy tylko zostanie uzyskany pożądany efekt terapeutyczny, należy rozpocząć podawanie leku p.o. (200 mg 3 ×/d), stopniowo zmniejszając dawkę podawaną i.v. W nagłych sytuacjach 150–300 mg amiodaronu w 10–20 ml 5% roztw. glukozy w powolnym, trwającym co najmniej 3 min wstrzyknięciu i.v. Kolejne wstrzyknięcie można podać nie wcześniej niż po 15 min, nawet jeżeli w pierwszym wstrzyknięciu podano tylko 150 mg (ryzyko zapaści naczyniowej), w razie konieczności zastosowania kolejnych dawek, należy je podać we wlewie. W przypadku resuscytacji krążeniowo-oddechowej pacjenta z migotaniem komór opornym na defibrylację 300 mg (lub 5 mg/kg mc.) w 20 ml 5% roztw. glukozy w bolusie i.v.; jeśli migotanie komór nie ustąpi, rozważyć podanie dodatkowej dawki 150 mg (lub 2,5 mg/kg mc.) i.v. Stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci.

Nadwrażliwość na jod, amiodaron lub którykolwiek składnik preparatu, bradykardia zatokowa, blok zatokowo-przedsionkowy i zespół chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem), blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem), blok dwu- albo trójpęczkowy (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem lub tymczasowym układem stymulacyjnym), równoległe stosowanie innych leków, które mogą powodować zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, choroby tarczycy, zapaść naczyniowa, ciężkie niedociśnienie tętnicze, ciąża, okres karmienia piersią. Podanie i.v. jest przeciwwskazane w przypadku niedociśnienia, ciężkiej niewydolności układu oddechowego, kardiomiopatii zastoinowej lub niewydolności serca. Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego podanie i.v. jest przeciwwskazane u noworodków, niemowląt i dzieci do 3 lat. Wymienione przeciwwskazania nie dotyczą stosowania w stanach nagłych podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej chorych z migotaniem komór opornym na defibrylację.