Haloperidol WZF - tabletki

Lek neuroleptyczny (przeciwpsychotyczny) z grupy pochodnych butyrofenonu.

Preparat zawiera substancję haloperydol

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Haloperidol WZF
tabletki; 1 mg; 40 tabl.
Polpharma
6,54 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
3,52 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: choroba Huntingtona
2,23 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie do wysokości limitu: we wskazaniach: choroby psychiczne lub upośledzenia umysłowe
Haloperidol WZF
tabletki; 5 mg; 30 tabl.
Polpharma
16,18 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
4,85 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: choroba Huntingtona
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie do wysokości limitu: we wskazaniach: choroby psychiczne lub upośledzenia umysłowe

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Haloperidol WZF - tabletki?

Substancją czynną preparatu jest haloperydol, lek neuroleptyczny z grupy pochodnych butyrofenonu o silnym działaniu przeciwpsychotycznym i uspokajającym. Działa na ośrodkowy układ nerwowy, blokuje receptory dopaminowe, zwłaszcza typu D2. Działa silnie na objawy wytwórcze schizofrenii, zmniejsza nasilenie omamów i urojeń, działa korzystnie w manii i zespołach przebiegających z pobudzeniem. Zmniejsza niepokój, pobudzenie psychoruchowe i napęd psychoruchowy. Zwiększa wydzielanie prolaktyny. Wykazuje także działanie przeciwwymiotne, silnie hamuje nudności i czkawkę. Może wywołać wyraźne zaburzenia pozapiramidowe oraz depresję.

Po podaniu doustnym maksymalne stężenie haloperydolu we krwi osiągane jest w ciągu 2–6 godzin. Stężenie w stanie równowagi osiągane jest w ciągu tygodnia od rozpoczęcia leczenia. Haloperydol łatwo przenika przez barierę krew-mózg oraz przez łożysko i do mleka kobiecego. Metabolizowany w wątrobie, wydalany z kałem i z moczem.

Kiedy stosować Haloperidol WZF - tabletki?

Preparat jest wskazany u dorosłych po 18. roku życia w leczeniu:

schizofrenii i zaburzeń schizoafektywnych

• doraźnym majaczenia, gdy leczenie niefarmakologiczne okazało się nieskuteczne

• umiarkowanych i ciężkich epizodów manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej

• ostrego pobudzenia psychoruchowego w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej

• utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u chorych z umiarkowaną i ciężką demencją w chorobie Alzheimera oraz demencją pochodzenia naczyniowego, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego, gdy pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób

• tików, w tym zespół Tourette’a, u chorych ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego

• łagodnej i umiarkowanej pląsawicychorobie Huntingtona, gdy inne leki są nieskuteczne lub źle tolerowane.

 

Preparat jest wskazany u dzieci i młodzieży w leczeniu:

• schizofrenii u młodzieży 13.–17. roku życia, gdy inne leki są nieskuteczne lub nie są tolerowane

• utrzymujących się ciężkich zachowań agresywnych u dzieci i młodzieży 6.–17. roku życia z autyzmem lub całościowymi zaburzeniami rozwoju, gdy inne leki są nieskuteczne lub nie są tolerowane

• tików, w tym zespół Tourette’a u dzieci i młodzieży 10.–17. roku życia ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego.

Kiedy nie stosować preparatu Haloperidol WZF - tabletki?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:

• stan śpiączki

• zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego

choroba Parkinsona

otępienie z ciałami Lewy’ego

• postępujące porażenie nadjądrowe

• wydłużenie odstępu QTc w zapisie EKG, w tym wrodzony zespół wydłużonego QT

• niedawno przebyty ostry zawał serca

• niewyrównana niewydolność serca

• komorowe zaburzenia rytmu serca lub zaburzenia typu torsade de pointes w wywiadzie

• niewyrównana hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi)

• równoległe stosowanie leków wydłużających odstęp QT w zapisie EKG.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Haloperidol WZF - tabletki?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Odnotowano przypadki nagłych zgonów u chorych z zaburzeniami psychicznymi, którzy stosowali leki przeciwpsychotyczne, w tym haloperidol.

Stosowaniu haloperydolu u osób w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem towarzyszy zwiększone ryzyko zgonu, głównie z powodu zaburzeń sercowo-naczyniowych lub z powodu zakażeń. W przypadku haloperydolu to ryzyko może być większe, niż w przypadku atypowych leków przeciwpsychotycznych.

Rzadkim przypadkom nagłych zgonów po zastosowaniu haloperydolu towarzyszyło wydłużenie odstępu QTc i/lub komorowe zaburzenia rytmu serca. Zwiększone ryzyko dotyczy zwłaszcza przypadków stosowania dużych dawek, predysponowanych chorych oraz podania drogą pozajelitową, szczególnie dożylnie.

Szczególną ostrożność należy zachować u osób ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym u chorych:

• z bradykardią (zmniejszona częstotliwość rytmu serca)

• z chorobami serca

• z wydłużeniem odstępu QTc w wywiadzie rodzinnym

• nadużywających alkoholu

• wolno metabolizujących z udziałem izoenzymu 2D6 cytochromu P450 (ryzyko zwiększenia stężenia haloperydolu we krwi)

• z niewyrównanymi zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak hipokaliemiahipomagnezemia (zaburzenia elektrolitowe należy wyrównać przed rozpoczęciem stosowania preparatu)

• z niedociśnieniem tętniczym (w tym niedociśnieniem ortostatycznym).

Przed rozpoczęciem stosowania preparatu lekarz zaleci wykonanie badania EKG oraz oznaczenie stężenia elektrolitów. Zaleca się okresowe monitorowanie EKG oraz stężenia elektrolitów, szczególnie u pacjentów stosujących leki moczopędne lub ze współistniejącymi chorobami. Jeżeli odstęp QT ulegnie wydłużeniu, lekarz zadecyduje o przerwaniu leczenia lub zaleci zmniejszenie dawki haloperydolu.

W okresie stosowania haloperydolu u chorych z otępieniem zwiększa się ryzyko wystąpienia zdarzeń naczyniowo-mózgowych, w tym udaru. Należy zachować ostrożność, podczas stosowania preparatu u chorych z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.

Stosowanie haloperydolu rzadko może być związane z wystąpieniem zagrażającego życiu tzw. złośliwego zespołu neuroleptycznego. Wystąpienie wysokiej gorączki jest często wczesnym objawem tego zespołu. Inne objawy mogą obejmować: uogólnione napięcie mięśniowe, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości, niestabilność układu autonomicznego (niestabilny puls lub ciśnienie tętnicze, nadmierna potliwość i zaburzenia rytmu serca) oraz zwiększoną aktywność fosfokinazy kreatynowej. Konieczne jest niezwłoczne przerwanie przyjmowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia.

U niektórych osób po długotrwałym stosowaniu preparatu lub po nagłym przerwaniu jego stosowania mogą wystąpić tak zwane późne dyskinezy (ruchy mimowolne) obejmujące między innymi rytmiczne mimowolne ruchy języka, twarzy, ust lub żuchwy. W takim przypadku należy skonsultować się z lekarzem, który oceni czy konieczne jest przerwanie leczenia.

Stosowanie haloperydolu może być związane z wystąpieniem objawów zespołu pozapiramidowego, takich jak: drżenie, wzmożone napięcie mięśni, nadmierne wydzielanie śliny, spowolnienie ruchów, akatyzja (niepokój i rozdrażnienie oraz potrzeba poruszania się, niemożność pozostania w pozycji siedzącej lub stojącej), ostra dystonia (w tym: kręcz szyi, grymasy twarzy, szczękościsk, protruzja języka, zaburzenia ruchów gałek ocznych). W przypadku wystąpienia wymienionych powyżej objawów, należy skonsultować sie z lekarzem; lekarz może rozważyć przerwanie stosowania preparatu. Należy unikać równoległego z haloperydolem stosowania leków o działaniu cholinolitycznym stosowanych w parkinsonizmie. Leki cholinolityczne stosowane z haloperydolem mogą również powodować zwiększenie ciśnienia śródgałkowego.

Haloperydol należy stosować ostrożnie u osób z padaczką oraz u osób predysponowanych do drgawek (np. odstawiający alkohol i z uszkodzeniem mózgu). Haloperydol może spowodować napad drgawkowy.

Haloperydol jest metabolizowany w wątrobie i należy stosować go ostrożnie u osób z zaburzeniami czynności wątroby.

Należy zachować ostrożność u chorych z nadczynnością tarczycy, ponieważ tyroksyna (hormon tarczycy) może nasilać toksyczne działanie haloperydolu.

Preparat może zwiększać wydzielanie prolaktyny, która w dużej ilości może wywołać mlekotok, ginekomastię, zaburzenia cyklu miesiączkowego (skąpe miesiączkowanie, brak miesiączki). Należy zachować ostrożność u chorych ze zwiększonym wydzielaniem prolaktyny, u chorych z nowotworami zależnymi od prolaktyny oraz u kobiet z nowotworem piersi w wywiadzie.

Ze stosowaniem haloperydolu może też być związane wystąpienie hipoglikemii oraz zespołu nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego.

Ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym haloperydolu, może być związane wystąpienie choroby zakrzepowo-zatorowej. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz przeprowadzi wywiad mający na celu rozpoznanie wszystkich możliwych czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz podejmie odpowiednie działania prewencyjne i zaleci odpowiednią kontrolę w okresie leczenia.

Nie należy nagle przerywać stosowania preparatu, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego (w tym nudności, wymioty, bezsenność). Dawka powinna być zmniejszana stopniowo, po konsultacji z lekarzem i ściśle według jego zaleceń.

U chorych na schizofrenię odpowiedź terapeutyczna na leki przeciwpsychotyczne może być opóźniona. Po odstawieniu leków, nawrót objawów choroby podstawowej może nie być widoczny nawet przez kilka miesięcy.

W przypadku depresji monoterapia z zastosowaniem haloperydolu nie jest zalecana. W przypadku współistnienia depresji i psychozy, haloperydol może być stosowany równolegle z lekami przeciwdepresyjnymi.

U chorych z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi stosowanie preparatu może być związane ze zmianą fazy manii na depresję. Należy uważnie obserwować chorych, ponieważ zmiana na fazę depresyjną może być związana z wystąpieniem myśli i zachowań samobójczych.

Preparat należy stosować ostrożnie z osób wolno metabolizujących z udziałem izoenzymu 2D6 cytochromu P450, które przyjmują równolegle leki hamujące aktywność izoenzymu 3A4.

U dzieci i młodzieży stosowanie preparatu jest związane z ryzykiem wystąpienia objawów pozapiramidowych, w tym dyskinezy późnej oraz sedacji. Ponadto, nie ma danych o bezpieczeństwie długotrwałego stosowania leku u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju funkcji poznawczych i modelu zachowań.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat w postaci tabletek zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu;

• preparat w postaci kropli zawiera parahydroksybenzoesan metyli i propylu (E218 i E216), który może powodować reakcje alergiczne (w tym typu późnego).

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Preparat może zaburzać sprawność psychoruchową, powodować senność i zaburzać zdolność do skupienia uwagi. Działanie takie może wystąpić zwłaszcza na początku leczenia lub podczas stosowania dużych dawek oraz jeżeli w okresie leczenia spożywany jest alkohol. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn/urządzeń do czasu sprawdzenia indywidualnej reakcji na lek.

Dawkowanie preparatu Haloperidol WZF - tabletki

Preparat ma postać tabletek lub kropli do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Zawsze należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Dorośli:

Schizofrenia i zaburzenia schizoafektywne: 2–10 mg 1 raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych. U chorych z pierwszym epizodem schizofrenii zwykle skuteczna jest dawka 2–4 mg na dobę, natomiast w przypadku epizodów wielokrotnych mogą być konieczne dawki do 10 mg na dobę. Lekarz będzie dostosowywał dawkę w odstępach 1–7 dni. Dawka maksymalna wynosi 20 mg na dobę. Lekarz indywidualnie oceni czy dla dawek większych niż 10 mg na dobę korzyści z leczenia są większe niż ryzyko, ponieważ u większości chorych nie są one bardziej skuteczne, natomiast mogą zwiększać ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych.

Doraźne leczenie majaczenia, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego: 1–10 mg 1 raz na dobę lub w 2–3 dawkach podzielonych. Lekarz rozpocznie leczenie od możliwie najmniejszej dawki; jeśli pobudzenie się utrzymuje, dostosuje ją w odstępach 2–4 godzinnych, aż do dawki maksymalnej 10 mg na dobę.

Umiarkowane i ciężkie epizody manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej: 2–10 mg 1 raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych; lekarz dostosuje dawkę co 1–3 dni. Dawka maksymalna 15 mg na dobę. Na wczesnym etapie leczenia lekarz oceni zasadność dalszego stosowania leku. Lekarz indywidualnie oceni czy dla dawek większych niż 10 mg na dobę korzyści z leczenia są większe niż ryzyko, ponieważ u większości chorych nie są one bardziej skuteczne, natomiast mogą zwiększać ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych.

Ostre pobudzenie psychoruchowe w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii w chorobie afektywnej dwubiegunowej: 5–10 mg; w razie potrzeby lekarz zaleci powtórzenie dawki po 12 godzinach. Dawka maksymalna wynosi 20 mg na dobę. Na wczesnym etapie leczenia lekarz oceni zasadność dalszego stosowania leku.

Utrzymująca się agresja oraz objawy psychotyczne u chorych z umiarkowaną i ciężką demencją w chorobie Alzheimera oraz demencją pochodzenia naczyniowego, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego, gdy stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób: 0,5–5 mg 1 raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych; lekarz może dostosowywać dawkę co 1–3 dni. Nie później niż po 6 tygodniach lekarz oceni czy kontynuować leczenie.

Leczenie tików, w tym zespołu Tourette’a, u osób ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego: 0,5–5 mg 1 raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych; lekarz może dostosowywać dawkę co 1–7 dni. Co 6–12 miesięcy lekarz zweryfikuje potrzebę kontynuowania leczenia.

Pląsawica o nasileniu łagodnym i umiarkowanym w chorobie Huntingtona, w przypadku nieskuteczności lub nietolerancji innych leków: 2–10 mg 1 raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych; lekarz może dostosowywać dawkę co 1–3 dni.

Jeżeli zalecane dawki są mniejsze niż 1 mg należy stosować preparat w postaci kropli doustnych, ponieważ postać w tabletkach nie pozwala uzyskać takiego dawkowania.

U osób w podeszłym wieku w leczeniu utrzymującej się agresji i objawów psychotycznych u chorych z demencją w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego początkowo 0,5 mg na dobę, we wszystkich innych wskazaniach lekarz zaleci zmniejszenie o 50% najmniejszej dawki zwykle zalecanej dla dorosłych; kolejne dawki lekarz będzie dostosowywał z zachowaniem ostrożności i w zależności od odpowiedzi na leczenie. Dawka maksymalna wynosi 5 mg na dobę (indywidulanie lekarz może rozważyć zastosowanie większych dawek wyłącznie u pacjentów dobrze tolerujących leczenie i po powtórnej indywidualnej ocenie korzyści i ryzyka).

Nie ma konieczności modyfikowania dawki w przypadku zaburzeń czynności nerek, należy jednak zachować ostrożność. Chorzy z ciężką niewydolnością nerek mogą wymagać zastosowania mniejszej dawki początkowej i zwiększania dawki w dłuższych odstępach czasu.

U chorych z zaburzeniami czynności wątroby należy zmniejszyć dawkę początkową o 50% zwykle zalecanej dawki; kolejne dawki lekarz będzie dostosowywał w zależności od odpowiedzi klinicznej z zachowaniem dłuższych odstępów czasu.

Dzieci i młodzież:

Schizofrenia u młodzieży w wieku 13–17 lat, w przypadku nieskuteczności lub nietolerancji innego leczenia: 0,5–3 mg na dobę w 2–3 dawkach podzielonych. Dawka maksymalna wynosi 5 mg na dobę. Stosowanie dawek większych niż 3 mg na dobę wymaga by lekarz indywidualnie ocenił korzyści i ryzyko. W każdym przypadku indywidualnie lekarz ustali czas trwania leczenia.

Utrzymujące się ciężkie, agresywne zachowania u młodzieży i dzieci w wieku 6–17 lat z autyzmem lub uogólnionymi zaburzeniami rozwoju, w przypadku nieskuteczności lub nietolerancji innego leczenia: dzieci 6.–11. roku życia 0,5–3 mg na dobę w 2–3 dawkach podzielonych; młodzież 12.–17. roku życia 0,5–5 mg na dobę w 2–3 dawkach podzielonych. Po 6. tygodniach lekarz zweryfikuje potrzebę kontynuowania leczenia.

Leczenie tików, w tym zespołu Tourette’a, u dzieci i młodzieży 10–17 roku życia ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego: 0,5–3 mg na dobę w 2–3 dawkach podzielonych. Po 6–12 miesiącach lekarz zweryfikuje potrzebę kontynuowania leczenia.

Czy można stosować Haloperidol WZF - tabletki w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią, skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Należy unikać stosowania preparatu u kobiet w ciąży.

Nie należy karmić piersią podczas stosowania preparatu.

Preparat może mieć wpływ na płodność, zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie preparatu z lekami wydłużających odstęp QTc w zapisie EKG, ze względu na możliwość nasilenia działania wydłużającego odstęp QTc i ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń rytmu serca (w tym typu torsade de pointes, stanowiących zagrożenie życia). Do leków wydłużających odstęp QTc należą m. in:

• leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (np. chinidyna, dizopiramid, amiodaron, dofetylid, dronedaron, ibutylid, sotalol)

• leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, w tym tiorydazyna, sertyndol, pimozyd, zyprazydon)

• niektóre leki przeciwdepresyjne (np. citalopram, escitalopram)

• niektóre leki przeciwbakteryjne (np. moksyfloksacyna, lewofloksacyna, telitromycyna, erytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna)

• leki stosowane w leczeniu malarii (np. halofantryna)

• niektóre leki przeciwgrzybicze (np. pentamidyna)

• niektóre leki stosowane w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych (np. dolasetron)

• niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna)

• niektóre leki onkologiczne (np. toremifen, wandetanib)

• inne np. beprydyl, metadon.

Należy zachować ostrożność, jeżeli haloperydol stosowany jest w skojarzeniu z lekami wpływającymi na równowagę elektrolitową. Zaburzenia elektrolitowe mogą prowadzić do komorowych zaburzeń rytmu serca.

Równoległe stosowanie leków hamujących aktywność izoenzymu 3A4 lub 2D6 cytochromu P450 może powodować zwiększenie stężenia haloperydolu; należy zachować ostrożność. Do leków hamujących aktywność izoenzymu:

• 3A4 należą np. erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, nefazodon, rytonawir, atazanawir, indynawir, nelfinawir, sakwinawir, alprazolam, fluwoksamina, werapamil oraz metabolizowany z udziałem tego izoenzymu buspiron

• 2D6 należą np. bupropion, chlorpromazyna i prometazyna, duloksetyna, paroksetyna, sertralina, wenlafaksyna

• jednocześnie 2D6 i 3A4 należą np. fluoksetyna i rytonawir.

Zwiększenie stężenia haloperydolu we krwi może prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych, w tym do wydłużenia odstępu QTc w zapisie EKG i niebezpiecznych zaburzeń rytmu serca. W przypadku, gdy lekarz uzna za konieczne stosowanie któregokolwiek leku z wymienionych powyżej grup, należy zachować ostrożność i obserwować chorego pod kątem występowania objawów nasilonego lub wydłużonego działania haloperydolu. W razie potrzeby lekarz zaleci zmniejszenie dawki haloperydolu.

Równoległe stosowanie leków zwiększających aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450, takich jak np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, ryfampicyna i ziele dziurawca zwyczajnego może powodować zmniejszenie stężenia haloperydolu i obniżać skuteczność jego działania; należy zachować ostrożność. W razie potrzeby lekarz zwiększy dawkę haloperydolu; dostosowanie dawki będzie konieczne także po zaprzestaniu stosowania leku zwiększającego aktywność izoenzymu 3A4.

Haloperydol nasila działanie leków hamujących ośrodkowy układ nerwowy (leki nasenne, uspokajające, opioidowe leki przeciwbólowe) oraz alkoholu. Nasila działanie na ośrodkowy układ nerwowy w przypadku równoległego stosowania z metylodopą.

Haloperydol może działać przeciwstawnie do adrenaliny i innych produktów sympatykomimetycznych oraz odwracać działanie leków obniżających ciśnienie tętnicze takich jak guanetydyna.

Haloperydol może zmniejszać działanie lewodopy i innych leków aktywujących receptory dopaminowe.

Haloperydol hamuje eliminację trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (np. imipraminy) zwiększając ich stężenie w osoczu.

Haloperydol może nasilać działanie neurotoksyczne litu; możliwe jest wystąpienie objawów takich jak: encefalopatia, zespół objawów pozapiramidowych, dyskinezy późne, złośliwy zespół neuroleptyczny, ostry zespół mózgowy, śpiączka. W razie wystąpienia objawów tego typu należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, który może podjąć decyzję o natychmiastowym przerwaniu leczenia.

Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania z lekami przeciwzakrzepowymi, takimi jak fenindion; haloperydol działa przeciwstawnie do fenindionu.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Haloperidol WZF - tabletki?

Jak każdy lek, również Haloperidol WZF może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często mogą wystąpić: pobudzenie, bezsenność, zaburzenia pozapiramidowe, hiperkinezja, ból głowy. Często mogą wystąpić: depresja, zaburzenia psychotyczne, dyskinezy późne, napady przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, dystonia, dyskineza, akatyzja, spowolnienie ruchowe, dystonia, wzmożone napięcie mięśniowe, senność, drżenie mięśni, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, zaparcia, suchość w ustach, nadmierne wydzielanie śliny, nudności, wymioty, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, wysypka, zatrzymanie moczu, zaburzenia erekcji, zwiększenie/ zmniejszenie masy ciała. Niezbyt często mogą wystąpić: leukopenia, nadwrażliwość, stan splątania, zmniejszenie libido, utrata libido, niepokój, drgawki, parkinsonizm, objaw koła zębatego (wzmożenie napięcia typu pozapiramidowego), mimowolne skurcze mięśni, sedacja, zamazane widzenie, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, bezdech, zapalenie wątroby, żółtaczka, reakcje nadwrażliwości na światło, pokrzywka, świąd, nadmierne pocenie się, kręcz szyi, drżenie mięśniowe, skurcze mięśni, sztywność mięśniowo-szkieletowa, brak miesiączki, bolesne miesiączkowanie, mlekotok w obrębie piersi, ból piersi, zaburzenia chodu, wysoka gorączka, obrzęk. Rzadko mogą wystąpić: hiperprolaktynemia, zaburzenia ruchowe, złośliwy zespół neuroleptyczny, oczopląs, skurcz oskrzeli, szczękościsk, drobne skurcze grup włókienek mięśniowych (drżenie pęczkowe mięśni), krwotok miesiączkowy, zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia seksualne, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG.

Ponadto, możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, dla których nie określono częstości ich występowania, takich jak: zaburzenia hematologiczne (w tym: małopłytkowość, agranulocytoza, neutropenia, pancytopenia), zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego, hipoglikemia, bezruch, sztywność mięśni, twarz maskowata, migotanie komór, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, częstoskurcz komorowy, skurcze dodatkowe, nagły zgon, zaburzenia zakrzepowo-zatorowe, obrzęk krtani, skurcz krtani, ostra niewydolność wątroby, zastój żółci, leukocytoklastyczne zapalenie naczyń, ginekomastia, priapizm, rabdomioliza, obrzęk naczynioruchowy, martwica toksyczna-rozpływna naskórka, zespół Stevensa i Johnsona, zespół odstawienia leku u noworodka.

Przeczytaj też artykuły

Czkawka Łuszczycowe zapalenie stawów Zespół preekscytacji

Inne preparaty na rynku polskim zawierające haloperydol

Decaldol (roztwór do wstrzykiwań) Haloperidol Unia (krople doustne, roztwór) Haloperidol WZF (roztwór do wstrzykiwań) Haloperidol WZF 0,2% (krople doustne, roztwór)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta