Neomycinum TZF - tabletki

Substancją czynną preparatu jest neomycyna, antybiotyk z grupy aminoglikozydów. Mechanizm działania neomycyny, wspólny dla całej grupy aminoglikozydów, polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Cząsteczki neomycyny nieodwracalnie wiążą się z bakteryjnymi rybosomami, strukturami komórkowymi niezbędnymi do syntezy białek. Uniemożliwia to wzrost i namnażanie się komórek bakteryjnych i prowadzi do ich śmierci. Neomycyna, podobnie jak inne antybiotyki z grupy aminoglikozydów, praktycznie nie wchłania się z przewodu pokarmowego. Doustnie stosowana jest w celu wyjałowienia przewodu pokarmowego.

Preparat jest wskazany:
· w celu wyjałowienia przewodu pokarmowego przed zabiegami chirurgicznymi w obrębie jelit
w encefalopatii wątrobowej.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub inne antybiotyki aminoglikozydowe.
Stosowanie preparatu jest także przeciwwskazane jeżeli występują stany zapalne, owrzodzenia lub niedrożność jelit, uszkodzenie słuchu, miastenia.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Należy zwrócić uwagę, by nie stosować preparatu dłużej niż to jest absolutnie konieczne. Długotrwałe stosowanie neomycyny lub stosowanie dużych dawek powoduje wystąpienie zespołu złego wchłaniania składników pokarmowych, takich jak tłuszcze, cholesterol, karoten, glukoza, laktoza, jony metali, związki azotu.
Doustnie stosowana neomycyna zwiększa wydzielanie kwasów żółciowych z kałem oraz zmniejsza aktywność laktazy jelitowej, enzymu odpowiedzialnego za trawienie i wchłanianie laktozy.
Doustne stosowanie neomycyny wymaga ścisłej kontroli lekarskiej ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych charakterystycznych dla aminoglikozydów stosowanych ogólnie, takich jak nefrotoksyczność i ototoksyczność (działania uszkadzające nerki i narząd słuchu). Wcześniaki, noworodki, osoby w podeszłym wieku oraz osoby z zaburzeniami czynności nerek są bardziej narażone na toksyczne działania preparatu. U tych chorych, a także u chorych z nadwagą lub mukowiscydozą konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki przez lekarza.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz w okresie stosowania preparatu lekarz zaleci zwykle regularne badania słuchu i czynności nerek, które pozwolą zauważyć możliwe toksyczne działania preparatu. Może także zalecić regularne badania stężenia neomycyny we krwi. Duże stężenie neomycyny we krwi może być przyczyną uszkodzenia nerek oraz nerwu przedsionkowo-słuchowego.
Antybiotyki aminoglikozydowe praktycznie nie wchłaniają się po podaniu doustnym. Jednakże, jeżeli występuje owrzodzenie, podrażnienie lub stany zapalne jelit wchłanianie neomycyny może ulec znacznemu zwiększeniu i mogą wystąpić ogólnoustrojowe działania niepożądane, w tym całkowita utrata słuchu.
Jeżeli wystąpią objawy mogące świadczyć o ototoksycznym działaniu preparatu, takie jak bóle i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, szumy uszne lub pogorszenie słuchu należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Szybkie działanie zgodnie z zaleceniami lekarza pomoże zapobiec trwałemu uszkodzeniu słuchu.
Aminoglikozydy, niezależnie od drogi podania, mogą wpływać hamująco na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (duże dawki mogą spowodować blokadę nerwowo-mięśniową i porażenie mięśni oddechowych). Dlatego należy zachować szczególną ostrożność u osób z zaburzeniami przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (takimi jak miastenia, choroba Parkinsona czy inne stany charakteryzujące się osłabieniem mięśni).
Długotrwałe stosowanie antybiotyków, w tym neomycyny, może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. W okresie leczenia zaleca się obserwację, czy nie występują objawy nowych zakażeń. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. zakażenia drożdżakami) należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem. W takim przypadku konieczne jest zastosowanie odpowiedniego leczenia.
Dodatkowe informacje o pozostałych składnikach preparatu:
-preparat zawiera sacharozę; osoby z dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy lub niedoborem sacharazy–izomaltazy nie powinny stosować preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie ma danych dotyczących niekorzystnego wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Przed zabiegiem chirurgicznym:
-dorośli: zwykle stosuje się 1 g co 1 godzinę przez 4 godziny, następnie 1 g co 4 godziny przez następne 24 godziny lub 1 g 19, 18 i 9 godzin przed operacją;
-dzieci po 12. roku życia: zwykle stosuje się 1 g co 4 godziny przez 2–3 dni przed operacją;
-dzieci 6.–12. roku życia: zwykle stosuje się 250–500 mg co 4 godziny przez 2–3 dni przed operacją.
Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci poniżej 6. roku życia.
W encefalopatii wątrobowej:
-dorośli: 4–12 g na dobę w dawkach podzielonych (1–3 g co 6 godzin) przez 5–7 dni.
-dzieci: 50–100 mg/kg masy ciała na dobę w dawkach podzielonych do momentu uzyskania poprawy.
W przypadku zaburzeń czynności nerek konieczne jest indywidualne dostosowanie dawkowania przez lekarza. Chorzy z niewydolnością nerek są bardziej narażeni na toksyczne działania preparatu (ototoksyczność, nefrotoksyczność). Lekarz zaleci także regularną kontrolę słuchu i czynności nerek oraz stężenia neomycyny we krwi. Duże stężenie neomycyny we krwi może być przyczyną uszkodzenia nerek oraz nerwu przedsionkowo-słuchowego.
Lekarz określi czas trwania leczenia.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest dopuszczone jedynie w sytuacji, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne, a stosowanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe (w tym z powodu przeciwwskazań).
Nie stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz leki, takie jak: leki moczopędne (np. furosemid, kwas etakrynowy), cisplatyna lub inne leki zawierające platynę, amfoterycyna, polimyksyna B, kolistyna, wankomycyna, cefalotyna, antybiotyki aminoglikozydowe (np. streptomycyna, gentamycyna, tobramycyna, neomycyna), cyklosporyna, kapreomycyna, teikoplanina. Równoległe, a także sekwencyjne (w krótkim czasie przed lub po) stosowanie preparatu i leków nefro-, oto- lub neurotoksycznych, takich jak wymienione powyżej, nasila toksyczne działanie neomycyny. Należy zachować szczególną ostrożność. Neomycyna po podaniu doustnym zmniejsza wchłanianie fenoksymetylopenicyliny, digoksyny, metotreksatu, niektórych witamin. Równolegle stosowane antybiotyki aminoglikozydowe i beta-laktamowe zwykle wzajemnie nasilają swoje działanie, jednakże u osób z ciężką niewydolnością nerek może wystąpić osłabienie działania aminoglikozydów (neomycyny). Neomycyna nasila działanie leków zwiotczających mięśnie (np. toksyna botulinowa) oraz preparatów stosowanych do znieczulenia ogólnego (np. halotan, eter, tubokuraryna, sukcynylocholina, dekametonium, cyklopropan) czy opioidowych leków przeciwbólowych; może wystąpić blokada nerwowo-mięśniowa i porażenie mięśni oddechowych lub bezdech. Aminoglikozydy mogą osłabiać działanie leków parasympatykomimetycznych (np. neostygmina, pirydostygmina), nasilać hipoglikemizujące działanie akarbozy. Równoległe stosowanie z bisfosfonianami może zwiększać ryzyko wystąpienia hipokalcemii. Doustne szczepionki przeciw durowi brzusznemu są inaktywowane przez doustnine przyjmowaną neomycynę. Preparat zmniejsza skuteczność doustnych preparatów antykoncepcyjnych; należy skonsultować się z lekarzem.
Osoby z nadwrażliwością na jakikolwiek antybiotyk aminoglikozydowy mogą również być nadwrażliwe na inny antybiotyk z tej grupy (alergiczna reakcja krzyżowa).

Jak każdy lek, również Neomycinum TZF_tabl. może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Możliwe jest wystąpienie następujących działań niepożądanych: objawy nefrotoksyczności (znaczne zmniejszenie częstotliwości oddawania moczu, skąpomocz, wzmożone pragnienie, wałeczki w moczu, martwica kanalików nerkowych), objawy ototoksyczności (objawy zaburzeń w obrębie przedsionka ucha wewnętrznego: zawroty głowy, zaburzenia równowagi, nudności, wymioty oraz szumy uszne, uczucie zatkanych uszu, utrata słuchu), objawy neurotoksyczności (porażenie mięśni, bezdech, parestezje [uczucie kłucia, mrowienia, drętwienia], neuropatie obwodowe, oczopląs, dezorientacja, stany splątania), nudności, wymioty, biegunka, zwiększone wydzielanie śliny, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zespół złego wchłaniania (tłuszczowe stolce, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie stężenia karotenu we krwi), niedokrwistość hemolityczna, nieprawidłowy skład krwi, zaburzenia elektrolitowe (zmniejszenie stężenia wapnia, magnezu, potasu we krwi), zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych i stężenia bilirubiny, nadkażenia opornymi szczepami bakterii, zakażenia grzybicze skóry i błon śluzowych, gorączka polekowa, wysypka, świąd, niebezpieczne dla życia reakcje anafilaktyczne w tym wstrząs anafilaktyczny.