Tavanic - roztwór do infuzji

Substancją czynną preparatu jest lewofloksacyna. Jest to syntetyczny chemioterapeutyk, substancja o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego. Wykazuje większą aktywność od ofloksacyny (jest jej lewoskrętnym enancjomerem). Ze względu na strukturę chemiczną zaliczana jest do grupy leków zwanych fluorochinolonami. Mechanizm działania lewofloksacyny polega na hamowaniu aktywności enzymu bakteryjnego niezbędnego do powstawania prawidłowej struktury kwasu nukleinowego (DNA) bakterii. Bakteryjne DNA ulega destabilizacji, co w konsekwencji prowadzi do zahamowania podziałów i do śmierci komórki bakteryjnej. Nie ma istotnych różnic w farmakokinetyce lewofloksacyny podanej doustnie lub dożylnie i obie drogi podania mogą być stosowane zamiennie. Lewofloksacyna dobrze przenika do wielu tkanek i narządów (słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego).

Preparat jest wskazany u osób dorosłych, u których wskazane jest dożylne leczenie zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na lewofloksacynę, takich jak:
· pozaszpitalne zapalenie płuc
· powikłane zakażenia układu moczowego, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek
· przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego
· zakażenia skóry i tkanek miękkich.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub inne chinolony. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli:
· chorujesz na padaczkę
· wystąpiło u Ciebie zapalenie ścięgien po stosowaniu innych chinolonów.
Nie stosować preparatu u dzieci i młodzieży przed zakończeniem okresu wzrostu.
Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Preparat nie jest zalecany w przypadku ciężkiego zapalenia płuc wywołanego przez dwoinkę zapalenia płuc (pneumokoki). W zakażeniach szpitalnych wywołanych przez pałeczkę ropy błękitnej, w razie konieczności, lekarz może zalecić leczenie skojarzone z innym antybiotykiem.
W okresie stosowania preparatu chory przebywa w szpitalu. Preparat będzie podawany w powolnym wlewie dożylnym trwającym co najmniej 30 minut dla dawki 250 mg i co najmniej 60 minut dla dawki 500 mg. Podczas wlewu może wystąpić przemijające obniżenie ciśnienia tętniczego oraz zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia). Wystąpienie nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego wymaga natychmiastowego przerwania wlewu. Nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego może prowadzić do ostrej niewydolności układu krążenia.
Preparat, podobnie jak inne fluorochinolony, zwiększa ryzyko wystąpienia zapalenia a niekiedy zerwania ścięgien (przypadki zerwania ścięgna Achillesa). Dotyczy to szczególnie osób w podeszłym wieku oraz osób stosujących równolegle kortykosteroidy. Jeżeli pojawi się bolesny obrzęk lub stan zapalny ścięgien należy unikać wysiłku fizycznego i skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zalecić zaprzestanie stosowania preparatu i kontynuować leczenie innym antybiotykiem.
Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu. Jego objawy kliniczne (takie jak np. wodniste stolce z krwią i śluzem, tępe, rozlane lub kolkowe bóle brzucha, gorączka, okresowe parcie na stolec) spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest w takim przypadku przeciwwskazane. W razie konieczności lekarz zastosuje odpowiednie leczenie farmakologiczne.
Szczególną ostrożność należy zachować u osób, u których ryzyko wystąpienia drgawek jest zwiększone. Są to w szczególności osoby z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego (np. po przebytym urazie czaszkowo-mózgowym, udarze mózgu, procesie zapalnym w obrębie ośrodkowego układu nerwowego) oraz osoby przyjmujące leki zwiększające ryzyko wystąpienia drgawek (leki obniżające próg drgawkowy, takie jak np. fenbufen i podobne do niego niesteroidowe leki przeciwzapalne, teofilina). Chorzy stosujący równolegle lewofloksacynę i wyżej wymienione leki są bardziej narażeni na wystąpienie napadów drgawkowych.
Stosowanie preparatu o osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej jest możliwe tylko po ocenieniu przez lekarza, w każdym przypadku indywidualnie, stosunku ryzyka do korzyści. U tych osób istnieje ryzyko hemolizy (nieodwracalnego uszkodzenia krwinek). W przypadku stosowania preparatu u tych osób należy zachować ostrożność i obserwować czy nie występują objawy hemolizy (zwykle lekarz zaleci odpowiednie badania laboratoryjne).
U chorych z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza, w zależności od stopnia niewydolności nerek.
Stosowanie preparatu może wywoływać reakcje nadwrażliwości. W przypadku podejrzenia wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Bardzo rzadko mogą wystąpić skórne reakcje nadwrażliwości na światło (reakcje przypominające oparzenia słoneczne). W trakcie stosowania preparatu należy unikać ekspozycji na promienie słoneczne lub UV (solarium, lampy kwarcowe).
Stosowanie preparatu z lekami przeciwzakrzepowymi (takimi jak np. warfaryna, acenokumarol) może nasilać przeciwzakrzepowe działanie tych leków. W razie konieczności równoległego stosowania tych leków, lekarz zwykle zaleci regularne oznaczanie parametrów krzepnięcia krwi, szczególnie czasu protrombinowego.
Stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. W okresie leczenia zaleca się obserwację, czy nie występują objawy nowych zakażeń. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. zakażenia drożdżakami) należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Preparat może powodować reakcje psychotyczne, bardzo rzadko myśli samobójcze oraz zachowania zagrażające życiu (niekiedy zachowania takie mogą wystąpić już po przyjęciu pierwszej dawki preparatu). Jeżeli wystąpią reakcje tego typu należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby (lub ich rodzina, opiekunowie), u których stwierdzono chorobę psychiczną lub psychozę (np. zaburzenia świadomości, omamy).

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może powodować działania niepożądane takie jak np. zawroty głowy, zaburzenia widzenia, drgawki, senność, zaburzenia równowagi, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń/maszyn. Wystąpienie powyższych działań niepożądanych może stanowić zagrożenie w sytuacjach wymagających sprawności psycho-ruchowej.

Preparat ma postać roztworu do wlewu dożylnego. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, nasilenia zakażenia i czynności nerek chorego. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania.
Pozaszpitalne zapalenie płuc: 500 mg 1–2 razy na dobę.
Powikłane zakażenia układu moczowego, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek: 250 mg 1 raz na dobę.
Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego: 500 mg 1 raz na dobę.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich: 250 mg 1 raz na dobę lub 500 mg 1–2 razy na dobę.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 50 ml/min) konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza, w zależności od stopnia niewydolności nerek (na podstawie klirensu kreatyniny).
U chorych z niewydolnością wątroby nie ma konieczności dostosowania dawkowania.
U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania, o ile nie współistnieje niewydolność nerek.
Sposób podawania:
W okresie stosowania preparatu chory przebywa w szpitalu. Preparat będzie podawany 1–2 razy na dobę, w powolnym wlewie dożylnym trwającym co najmniej 30 minut dla dawki 250 mg i co najmniej 60 minut dla dawki 500 mg. Po kilku dniach dożylnego stosowania preparatu, lekarz może zalecić kontynuowanie leczenia preparatem doustnym.
Czas trwania leczenie określi lekarz. Stosowanie preparatu powinno być kontynuowane przez co najmniej 2–3 dni po ustąpieniu objawów.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
· pochodne ksantyny (np. teofilinę, pentoksyfilinę)
· niesteroidowe leki przeciwzapalne (takie jak fenbufen)
· probenecyd
· metotreksat
· furosemid
· cymetydyna
· leki przeciwzakrzepowe (pochodne kumaryny np. warfarynę, acenokumarol)
· cyklosporyna.
Niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. fenbufen), teofilina lub inne leki obniżające próg drgawkowy stosowane równolegle z preparatem mogą spowodować wystąpienie drgawek. Lewofloksacyna i leki wydalane przez kanaliki nerkowe (np. probenecyd, cymetydyna, furosemid, metotreksat) mogą wzajemnie hamować swoje wydalanie, co może prowadzić do zwiększenia ich stężeń we krwi i nasilenia działań niepożądanych. Chinolony mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, pochodnych kumaryny (np. warfaryny); w przypadku równoległego stosowania tych leków zalecane jest monitorowanie stanu pacjenta i parametrów krzepnięcia krwi (mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane). Preparat może wydłużać okres biologicznego półtrwania stosowanej równolegle cyklosporyny.

Jak każdy lek, również Tavanic może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do częstych lub niezbyt częstych działań niepożądanych mogących wystąpić po zastosowaniu preparatu należą: wysypka, świąd, nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, niestrawność, brak łaknienia, bóle i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia snu (senność, bezsenność), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, namnażanie się opornych bakterii i grzybów (po dłuższym stosowaniu preparatu), leukopenia (zmniejszenie liczby leukocytów), eozynofilia. Rzadko może wystąpić zapalenie jelit a bardzo rzadko rzekomobłoniaste zapalenie jelit (objawiające się ciężką uporczywą lub krwistą biegunką w trakcie lub po zakończeniu leczenia), którego przebieg może zagrażać życiu. Bardzo rzadko mogą wystąpić zaburzenia czynności wątroby, w tym zapalenie wątroby. Rzadko reakcje psychotyczne, splątanie, pobudzenie, niepokój, depresja, sporadycznie próby samobójcze, omamy, zachowania zagrażające życiu. Rzadko parestezje, drżenia, drgawki, bardzo rzadko zaburzenia smaku i węchu, zaburzenia widzenia (niewyraźne, podwójne widzenie), zaburzenia słuchu i równowagi, zaburzenia czucia. Rzadko zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), u niektórych osób, zwłaszcza z istniejącymi czynnikami ryzyka, może wystąpić wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG. Rzadko reakcje alergiczne, takie jak pokrzywka, duszność i skurcz oskrzeli. Do bardzo rzadkich ale ciężkich działań niepożądanych należą reakcje nadwrażliwości typu anafilaktycznego: obrzęk naczynioruchowy (obrzęk ust, języka, gardła utrudniający oddychanie), niedociśnienie tętnicze i wstrząs anafilaktyczny. Bardzo rzadko nadwrażliwość na światło, reakcja podobna do choroby posurowiczej, a także zaburzenia w obrębie skóry i tkanki podskórnej (martwica skóry, wybroczyny, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka). Ciężkie reakcje skórne i reakcje anafilaktyczne mogą wystąpić nawet po pierwszej dawce leku. Rzadko lub sporadycznie możliwe: hipoglikemia, szczególnie u chorych na cukrzycę, osłabienie mięśni, bóle mięśni i stawów, zapalenia i zerwania ścięgien (głównie ścięgna Achillesa), nasilenie objawów miastenii, rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych (rabdomioliza), zaburzenia czynności nerek (bardzo rzadko ostra niewydolność nerek lub śródmiąższowe zapalenie nerek), zaburzenia hematologiczne (małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, agranulocytoza [znaczny niedobór granulocytów], zagrażająca życiu pancytopenia [niedobór erytrocytów, leukocytów i płytek krwi]), gorączka, alergiczne zapalenie płuc, zapalenie naczyń związane z nadwrażliwością, napady porfirii u chorych na porfirię, zaburzenia koordynacji mięśniowej.
W miejscu podania preparatu może wystąpić ból, zaczerwienienie, zapalenie żyły.