ApoTiapina - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest kwetiapina. Mechanizm jej działania przeciwpsychotycznego polega na oddziaływaniu z różnymi układami przekaźnikowymi. Największe powinowactwo wykazuje do receptorów serotoninergicznych w mózgu (5-HT2) i dopaminergicznych (D1i D2). Uważa się, że za przeciwpsychotyczne działanie kliniczne i stosunkowo małą częstość pozapiramidowych działań niepożądanych, odpowiada bardziej wybiórcze działanie na receptory 5HT2 i średnie na receptory D. Kwetiapina wykazuje też powinowactwo do receptorów histaminowych i  1-adrenergicznych oraz mniejsze powinowactwo do receptorów 2-adrenergicznych i serotoninowych 5HT1A. Powinowactwo kwetiapiny do muskarynowych receptorów cholinergicznych lub receptorów benzodiazepinowych jest nieznaczne. Kwetiapina wykazuje aktywność w testach aktywności przeciwpsychotycznej, takich jak test odruchu unikania. Hamuje także działanie agonistów dopaminy. Zwiększenie stężenia metabolitów dopaminy jest neurochemicznym wskaźnikiem blokady receptorów D2.

Preparat jest wskazany w leczeniu:
· schizofrenii
· choroby dwubiegunowej, w tym:
leczenia epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej
leczenia epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej
zapobiegania nawrotom choroby dwubiegunowej (epizodom mieszanym, manii lub depresji) u pacjentów, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie kwetiapiną.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest również równoległe stosowanie: inhibitorów izoenzymu CYP3A4 cytochromu P450, takich jak inhibitory proteazy stosowane w leczeniu HIV, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Podczas jego stosowania zachowaj ostrożność!

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Leczenie schizofrenii.
Dorośli. Całkowitą dawkę dobową należy podawać w 2 dawkach podzielonych:
50 mg/dobę w 1. dniu, 100 mg/dobę w 2. dniu, 200 mg/dobę w 3. dniu i 300 mg/dobę w 4. dniu. Po 4. Dniu 300–450 mg/dobę. Lekarz może zalecić zmianę dawki w zakresie 150–750 mg/dobę, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta.

Leczenie epizodów maniakalnych o umiarkowanym i ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej.
Dorośli. Całkowitą dawkę dobową należy podawać w 2 dawkach podzielonych:
100 mg/dobę w 1. dniu, 200 mg/dobę w 2. dniu, 300 mg/dobę w 3. dniu i 400 mg/dobę w 4. dniu. Po 4. dniu dawkę można zwiększać (na polecenie lekarza) maksymalnie o 200 mg/dobę, do 800 mg/dobę w 6. dniu. Dawka podtrzymująca wynosi 200–800 mg/dobę zależnie od reakcji chorego i tolerancji, zwykle 400–800 mg/dobę.

Leczenie epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej.
Dorośli. Podawać 1 ×/dobę, wieczorem.
50 mg/dobę w 1. dniu, 100 mg/dobę w 2. dniu, 200 mg/dobę w 3. dniu i 300 mg/dobę w 4. dniu. Po 4. dniu 300–600 mg/dobę.

Zapobieganie nawrotom choroby dwubiegunowej u pacjentów z epizodami maniakalnymi lub depresyjnymi reagującymi na leczenie kwetiapiną.
Dorośli. Zaleca się kontynuowanie stosowania dawek ustalonych indywidualnie podczas wcześniejszego leczenia; zwykle 300–800 mg/dobę w 2 dawkach podzielonych; należy stosować najmniejsze skuteczne dawki.

Preparat stosuje się doustnie, niezależnie od posiłków.
U osób w podeszłym wieku konieczne może być wolniejsze zwiększanie dawki i podawanie mniejszej dawki dobowej w porównaniu z dawkami stosowanymi u młodszych pacjentów, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta.
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u pacjentów po 65. roku życia z epizodami depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej.
Nie ma potrzeby modyfikowania dawek u chorych z zaburzeniami czynności nerek.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby początkowo 25 mg/dobę, dawkę należy zwiększać (pod kontrolą lekarza) codziennie o 25–50 mg do osiągnięcia dawki terapeutycznej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku.
W ciąży preparat może być stosowany jedynie wtedy, kiedy w opinii lekarza korzyści dla matki przewyższają zagrożenie dla płodu. Nie należy karmić piersią podczas stosowania preparatu.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie kwetiapiny i inhibitorów izoenzymu CYP3A4 cytochromu P-450.
Nie zaleca się także stosowania kwetiapiny jednocześnie z sokiem grejpfrutowym.
Należy zachować ostrożność stosując preparat równolegle z następującymi lekami:
· inne leki działające na ośrodkowy układ nerwowy oraz alkohol
· karbamazepina, fentyoina, tiorydazyna (może zaistnieć potrzeba zwiększenia dawki kwetiapiny przez lekarza)
· które mogą powodować zaburzenia elektrolitowe lub wydłużać odstęp QT.

Jak każdy lek, również ApoTiapina może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często mogą wystąpić: zawroty głowy, senność, bóle głowy, suchość w jamie ustnej, objawy odstawienne, zwiększenie stężenia triglicerydów, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (głównie frakcji LDL), zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL, zwiększenie masy ciała.

Często mogą wystąpić: leukopenia, hiperprolaktynemia, zwiększenie łaknienia, nietypowe sny i koszmary senne, omdlenia, objawy pozapiramidowe, zaburzenia mowy, częstoskurcz, niewyraźne widzenie, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie błony śluzowej nosa, zaparcia, niestrawność, łagodne osłabienie, obrzęki obwodowe, rozdrażnienie, zwiększenie aktywności aminotrasferaz (AlAT, AspAT), zmniejszenie liczby neutrofilów, zwiększenie stężenia glukozy we krwi aż do hiperglikemii.

Niezbyt często mogą wystąpić: eozynofilia, małopłytkowość, nadwrażliwość, napady padaczki, zespół niespokojnych nóg, późne dyskinezy, dysfagia, zwiększenie aktywności GGTP3, zmniejszenie liczby płytek krwi, wydłużenie odstępu QT.

Rzadko mogą wystąpić: żółtaczka, priapizm (długotrwały, bolesny wzwód bez pobudzenia seksualnego), wyciek mleka poza okresem karmienia (mlekotok), złośliwy zespół neuroleptyczny, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej.

Bardzo rzadko mogą wystąpić: reakcja anafilaktyczna, cukrzyca, zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa i Johnsona.

Ponadto, z nieznaną częstotliwością, może wystąpić: neutropenia.