Letrox 125 - tabletki

Preparat zawierający hormon tarczycy

Preparat zawiera substancję lewotyroksyna

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Letrox 125
tabletki; 125 µg; 50 tabl.
Berlin-Chemie
10,00 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych (kobiet w ciąży)
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
4,44 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: niedoczynność tarczycy

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Letrox 125 - tabletki?

Substancją czynną preparatu jest lewotyroksyna, syntetyczny analog naturalnej tyroksyny (T4) - hormonu tarczycy. Lewotyroksyna wykazuje identyczne działanie jak hormon endogenny. W tkankach obwodowych tyroksyna ulega przekształceniu do bardziej aktywnej trójjodotyroniny (proces konwersji T4 do T3). Hormony tarczycy zwiększają metabolizm, są niezbędne do prawidłowego wzrostu, rozwoju i funkcjonowania organizmu.

Wchłania się z przewodu pokarmowego w ok. 80%; wchłanianie zachodzi niemal wyłącznie w jelicie cienkim. Stężenie maksymalne jest uzyskiwane po około 2–3 godzinach po przyjęciu preparatu. W bardzo dużym stopniu wiąże się z białkami osocza (związany z białkiem hormon podlega stałej i bardzo szybkiej wymianie z frakcją wolnego hormonu). Początek działania występuje po około 3–5 dniach stosowania preparatu. W wątrobie znajduje się 1/3 całkowitej pozatarczycowej puli lewotyroksyny i podlega ona szybkiej wymianie z lewotyroksyną obecną w osoczu. Hormony tarczycy ulegają metabolizmowi głównie w wątrobie, nerkach, mózgu i mięśniach. Metabolity są wydalane z moczem i kałem.

Kiedy stosować Letrox 125 - tabletki?

Preparat jest wskazany do stosowania w następujących przypadkach:

• leczenie substytucyjne i uzupełniające w niedoczynności tarczycy o różnej etiologii

• zapobieganie nawrotom po chirurgicznym usunięciu wola tarczycy u osób z prawidłową czynnością tarczycy (eutyroza)

• leczenie wola o charakterze łagodnym u osób z prawidłową czynnością tarczycy (eutyroza)

• leczenie zastępcze i supresyjne nowotworów złośliwych tarczycy, szczególnie po chirurgicznym usunięciu tarczycy

• leczenie skojarzone z tyreostatykami (lekami przeciwtarczycowymi) pomocniczo w leczeniu nadczynności tarczycy, po uzyskaniu eutyrozy

• testy hamowania czynności tarczycy w celach diagnostycznych.

Kiedy nie stosować preparatu Letrox 125 - tabletki?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:

• nieleczona nadczynność tarczycy

• nieleczona niewydolność kory nadnerczy

• nieleczona niedoczynność przysadki (w niewydolności kory nadnerczy wymagającej leczenia)

• świeży zawał serca

• ostre zapalenie mięśnia sercowego

• ostre zapalenie wszystkich warstw serca.

Leczenie skojarzone z lekami przeciwtarczycowymi w leczeniu nadczynności tarczycy jest przeciwwskazane w okresie ciąży.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Letrox 125 - tabletki?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Przed rozpoczęciem przyjmowania lewotyroksyny należy rozpocząć leczenie lub wykluczyć następujące choroby: choroba wieńcowa (w tym dławica piersiowa), nadciśnienie tętnicze, niedoczynność przysadki, niedoczynność kory nadnerczy, autonomiczna czynność tarczycy (guzek autonomiczny).

Powyższe choroby (z wyjątkiem autonomicznej czynności tarczycy) powinny zostać również wykluczone przed wykonaniem testu supresyjnego tarczycy.

W przypadku zaburzeń czynności kory nadnerczy odpowiednie leczenie zastępcze powinno być wprowadzone przed rozpoczęciem stosowania lewotyroksyny, by zapobiec ostrej niewydolności kory nadnerczy.

U osób z chorobą wieńcową, niewydolnością serca lub zaburzeniami rytmu serca z tachykardią, zapaleniem mięśnia sercowego bez ostrego przebiegu, długotrwałą niedoczynnością tarczycy lub zawałem serca w wywiadzie lekarz szczególnie ostrożnie dostosuje dawkę lewotyroksyny, tak aby uniknąć nawet nieznacznej nadczynności tarczycy wywołanej stosowaniem preparatu; w tych grupach chorych zalecana jest częsta kontrola stężenia hormonów tarczycy.

W przypadku wtórnej niedoczynności tarczycy, należy określić jej przyczynę oraz ustalić, czy występuje również niedoczynność kory nadnerczy. Stosowanie lewotyroksyny u chorych z niedoczynnością kory nadnerczy lub przysadki może spowodować działania niepożądane, w tym przełom nadnerczowy (ostrą niewydolność kory nadnerczy). W tej grupie chorych leczenie kortykosteroidami powinno zostać wdrożone przed zastosowaniem lewotyroksyny.

Rozpoczynając leczenie u niemowląt urodzonych przedwcześnie z bardzo małą masą urodzeniową, należy zachować szczególną ostrożność i monitorować parametry hemodynamiczne, ponieważ ze względu na niedojrzałą czynność nadnerczy może wystąpić zapaść krążeniowa.

W przypadku podejrzenia autonomicznej czynności tarczycy, lekarz przed leczeniem zaleci test z TRH lub scyntygrafię supresyjną.

Hormony tarczycy mogą mieć wpływ na próg drgawkowy. Należy zachować ostrożność u osób z padaczką w wywiadzie, ponieważ ryzyko wystąpienia napadów padaczkowych jest w tej grupie zwiększone.

Długotrwałe stosowanie lewotyroksyny może być związane ze zwiększoną resorpcją kości i zmniejszeniem gęstości mineralnej kości. U kobiet po menopauzie ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia osteoporozy, należy częściej kontrolować czynność tarczycy, w celu uniknięcia zbyt dużych stężeń lewotyroksyny we krwi ( należy stosować najmniejsze skuteczne stężenie lewotyroksyny).

Nie wolno podawać hormonów tarczycy w celu zmniejszenia masy ciała. U osób w stanie eutyreozy leczenie lewotyroksyną nie powoduje zmniejszenia masy ciała. Duże dawki leku mogą powodować ciężkie lub nawet zagrażające życiu działania niepożądane, szczególnie w skojarzeniu z niektórymi preparatami na odchudzanie, np. z lekami sympatykomimetycznymi.

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem reakcji nadwrażliwości, w tym obrzęku naczynioruchowego, który może mieć ciężki przebieg i może stanowić zagrożenie życia. Jeżeli wystąpią jakiekolwiek objawy reakcji alergicznej, należy przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem. Konieczne może być wdrożenie odpowiedniego leczenia objawowego.

Jeżeli lekarz zaleci zmianę stosowanego preparatu na inny preparat zawierający lewotyroksynę (w tym zmianę postaci leku z tabletek na roztwór doustny lub odwrotnie), należy zachować szczególną ostrożność i monitorować chorego w okresie przejściowym, ze względu na ryzyko zaburzenia równowagi czynności tarczycy. U niektórych chorych niezbędne może być dostosowanie dawki.

Chorzy na cukrzycę oraz chorzy stosujący leki przeciwzakrzepowe powinni skonsultować się z lekarzem i omówić możliwe interakcje pomiędzy przyjmowanymi lekami i lewotyroksyną.

Należy zachować ostrożność i kontrolować czynność tarczycy, jeżeli przyjmowane są inne leki, które mogą mieć wpływ na tarczycę, takie jak np. amiodaron, inhibitory kinazy tyrozynowej, salicylany, duże dawki furosemidu.

Jeżeli lewotyroksyna i sewelamer są przyjmowane równolegle, może wystąpić niedoczynność tarczycy; należy ściśle monitorować stężenie TSH.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie oczekuje się wpływu lewotyroksyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Letrox 125 - tabletki

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz indywidualnie określi dawkowanie na podstawie wyników badań laboratoryjnych i oceny klinicznej.

Niedoczynność tarczycy u dorosłych: dawka początkowa 25–50 µg na dobę, dawka podtrzymująca 100–200 µg na dobę.

Leczenie powinno być rozpoczynane od małej dawki, którą lekarz będzie stopniowo zwiększał co 2–4 tygodnie, aż do uzyskania dawki docelowej.

Zapobieganie nawrotom po chirurgicznym usunięciu wola obojętnego: 75–200 µg na dobę.

Leczenie wola obojętnego (u chorych z eutyrozą): 75–200 µg na dobę.

Leczenie wspomagające leczenie skojarzone z lekami przeciwtarczycowymi w nadczynności tarczycy: 50–100 µg na dobę.

Leczenie supresyjne w raku tarczycy po chirurgicznym usunięciu tarczycy: 150–300 µg na dobę.

Dawkowanie w testach hamowania czynności tarczycy: zobacz zarejestrowane materiały producenta.

Szczególne grupy chorych:

U chorych w podeszłym wieku, z chorobą wieńcową lub ciężką bądź długotrwałą niedoczynnością tarczycy należy zachować szczególną ostrożność, a leczenie powinno być rozpoczynane od małej dawki. Zwiększanie dawki powinno postępować powoli a stężenie hormonów tarczycy powinno być często kontrolowane. W tej grupie chorych lekarz rozważy dawki docelowe mniejsze, niż dawki zapewniające pełną substytucję (stężenia TSH mogą nie zostać w pełni wyrównane).

U chorych w podeszłym wieku z chorobami serca, podczas zwiększania dawki lewotyroksyny, należy regularnie kontrolować stężenie TSH.

Dzieci i młodzież:

Leczenie substytucyjne niedoczynności tarczycy: dawka podtrzymująca 100–150 µg na m2 powierzchni ciała na dobę.

U noworodków i niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, zalecana dawka początkowa wynosi 10–15 µg/kg masy ciała na dobę przez pierwsze 3 miesiące; następnie lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie.

U dzieci z nabytą niedoczynnością tarczycy dawka początkowa wynosi 12,5–50 µg na dobę, następnie lekarz będzie stopniowo zwiększał dawkę co 2–4 tygodnie, aż do uzyskania dawki docelowej.

Sposób podawania:

Przyjmować 1 raz na dobę, rano na czczo, nie mniej niż 30 minut przed śniadaniem, popijając wodą. Małym dzieciom i niemowlętom tabletki podaje sie po rozpuszczeniu w małej ilości wody.

Czy można stosować Letrox 125 - tabletki w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią, skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Stosowanie preparatu u kobiet w ciąży oraz u kobiet w okresie karmienia piersią powinno być kontynuowane; w okresie ciąży zapotrzebowanie na lek może być większe. W trakcie każdego trymestru ciąży należy regularnie kontrolować stężenie TSH. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie lewotyroksyny (może być konieczne zwiększenie dawki). Po porodzie należy bezzwłocznie dostosować dawkowanie, zgodnie z zaleceniami lekarza, zwykle powraca sie do dawkowania sprzed ciąży. Stężenie TSH w surowicy powinno osiągnąć prawidłowe wartości w ciągu 6–8 tygodni po porodzie.

Leczenie skojarzone z lekami przeciwtarczycowymi w nadczynności tarczycy jest przeciwwskazane w okresie ciąży.

W okresie ciąży i w okresie karmienia piersią nie wolno przeprowadzać testów diagnostycznych polegających na hamowaniu czynności tarczycy.

Lewotyroksyna przenika do mleka kobiecego, ale stężenia osiągane podczas stosowania zalecanych dawek nie powodują zaburzeń czynności tarczycy u dziecka.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Lewotyroksyna może osłabiać działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych – konieczne jest monitorowanie stężenia glukozy, szczególnie często na początku leczenia skojarzonego oraz po jego zakończeniu; w razie konieczności lekarz dostosuje dawkę leków przeciwcukrzycowych.

Lewotyroksyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny (np. warfaryna, dikumarol, acenokumarol, fenindion), gdyż wypiera te leki z ich połączeń z białkami osocza. Możliwe zwiększenie ryzyka krwawień, szczególnie u chorych w podeszłym wieku. Podczas rozpoczynania leczenia lewotyroksyną oraz w trakcie jego trwania należy regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę leku przeciwzakrzepowego.

Cholestyramina, kolestypol, kolesewelam i sulfonian polistyrenu (żywice wiążące kwasy żółciowe i żywice jonowymienne) zmniejszają wchłanianie lewotyroksyny; należy ją przyjmować 4–5 godzin przed przyjęciem tych leków. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie.

Stosowanie inhibitorów pompy protonowej (IPP) może powodować zmniejszenie wchłaniania hormonów tarczycy; należy monitorować czynność tarczycy i stan chorego. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.

Preparaty zawierające glin (leki zobojętniające, sukralfat), żelazo lub sole wapnia mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny; należy ją przyjmować co najmniej 2 godziny przed przyjęciem ww. leków.

Sewelamer i węglan lantanu mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny; chorzy powinni być monitorowani pod kątem zmian czynności tarczycy na początku i na zakończenie leczenia skojarzonego. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.

Propylotiouracyl, glikokortykosteroidy, beta-adrenolityki, amiodaron i środki kontrastowe zawierające jod hamują obwodową konwersję T4 do T3, osłabiając działanie lewotyroksyny. Z uwagi na dużą zawartość jodu amiodaron może powodować nadczynność lub niedoczynność tarczycy. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku wola guzkowego z możliwą nierozpoznaną autonomiczną czynnością tarczycy. Konieczne może być dostosowanie dawkowania.

Salicylany, dikumarol, klofibrat i furosemid w dużych dawkach (250 mg) mogą wypierać lewotyroksynę z połączeń z białkami osocza, co może prowadzić do zwiększenia stężenia wolnej tyroksyny (fT4) w osoczu.

Estrogeny, w tym w doustnych środkach antykoncepcyjnych lub w hormonalnej terapii zastępczej stosowanej u kobiet po menopauzie, mogą zwiększać zapotrzebowanie na lewotyroksynę.

Sertralina, chlorochina i proguanil mogą zmniejszać skuteczność działania lewotyroksyny i powodować zwiększenie stężenia TSH.

Barbiturany, ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina i inne leki indukujące enzymy wątrobowe mogą zwiększać wątrobowy metabolizm lewotyroksyny co prowadzi do zmniejszonego stężenia hormonów tarczycy w surowicy.

Inhibitory proteazy (np. rytonawir, indynawir, lopinawir) mogą wpływać na działanie lewotyroksyny; zaleca się ścisłą kontrolę parametrów tarczycy; w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.

Inhibitory kinazy tyrozynowej (np. imatynib, sunitynib, sorafenib, motesanib) mogą zmniejszać skuteczność lewotyroksyny; chorzy powinni być monitorowani pod kątem zmian czynności tarczycy na początku i na zakończenie leczenia skojarzonego z tymi lekami. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.

Produkty zawierające soję mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny w jelitach; konieczne może być dostosowanie dawki lewotyroksyny, szczególnie podczas rozpoczynania przyjmowania produktów zawierających soję lub po zakończeniu ich stosowania.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Letrox 125 - tabletki?

Jak każdy lek, również Letrox 50, -75, -100, -125, -150 może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Jeżeli dawki lewotyroksyny są zbyt szybko zwiększane na początku leczenia lub stosowane są zbyt duże dawki, mogą wystąpić objawy analogiczne jak przy nadczynności tarczycy. W szczególności mogą wystąpić: zaburzenia rytmu serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), kołatanie serca, dławica piersiowa, bóle w klatce piersiowej, niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, niepokój ruchowy, bezsenność, pobudzenie, drżenie, bóle głowy, rzekomy guz mózgu (szczególnie u dzieci), drgawki, duszność, biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha, zmniejszenie masy ciała, osłabienie mięśni, skurcze mięśni, bóle stawów, osteoporoza (w czasie stosowania dużych dawek, szczególnie u kobiet w okresie pomenopauzalnym), zaburzenia miesiączkowania, gorączka, zmęczenie, obrzęk, nadmierne pocenie się, wysypka, pokrzywka, świąd, rumień, obrzęk naczynioruchowy, duszność, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny.

Inne preparaty na rynku polskim zawierające lewotyroksyna

Althyxin (roztwór doustny) Althyxin (tabletki) Eferox (tabletki) Eltroxin (tabletki) Euthyrox N 25 (tabletki) Euthyrox N 50 (tabletki) Euthyrox N 75 (tabletki) Euthyrox N 88 µg (tabletki) Euthyrox N 100 (tabletki) Euthyrox N 112 µg (tabletki) Euthyrox N 125 (tabletki) Euthyrox N 137 µg (tabletki) Euthyrox N 150 (tabletki) Euthyrox N 175 (tabletki) Euthyrox N 200 (tabletki) Letrox 25 (tabletki) Letrox 50 (tabletki) Letrox 75 (tabletki) Letrox 100 (tabletki) Letrox 150 (tabletki) Tirosint Sol (roztwór doustny)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta