Buprenorfina należy do silnie działających leków przeciwbólowych z grupy opioidów, zwanych narkotycznymi lekami przeciwbólowymi. Należy do pochodnych tebainy, alkaloidu opium. Buprenorfina łączy się z receptorami opioidowymi i , które znajdują się w organizmie i powoduje ich pobudzenie; hamuje natomiast działanie receptorów . Jej działanie przeciwbólowe jest około 40 razy silniejsze, niż działanie morfiny, wykazuje natomiast słabsze niż morfina działanie kurczące mięśnie gładkie i ograniczoną zdolność do wywoływania objawów euforycznych.
Buprenorfina znajduje zastosowanie przede wszystkim w leczeniu ostrego i przewlekłego bólu. W postaci wstrzyknięć oraz tabletek podjęzykowych podaje się ją przed zabiegami operacyjnymi, a także w bólach różnego pochodzenia o umiarkowanym i dużym nasileniu (np. w leczeniu bólu występującego podczas zawału serca, bólu u chorych na nowotwory, bólach pourazowych lub związanych z niektórymi chorobami układu nerwowego). W postaci systemów transdermalnych (plastrów) jest stosowania w leczeniu przewlekłego bólu, między innymi u chorych na nowotwory. Buprenorfina w skojarzeniu z innymi lekami jest również wykorzystywana w leczeniu uzależnienia od opioidów.
Buprenorfiny nie podaje się doustnie, ponieważ nie wchłania się ona z przewodu pokarmowego. Po podaniu we wstrzyknięciu domięśniowym, podjęzykowo lub w postaci systemu transdermalnego do krwi wchłania się około 55-90% dawki. Buprenorfina dobrze przenika do ośrodkowego układu nerwowego oraz przez łożysko. Po podaniu we wstrzyknięciu działanie pojawia się po 5-10 minutach, po podaniu podjęzykowym – po 10-20 minutach, maksymalny efekt występuje odpowiednio po 1 godzinie i 2-3 godzinach. Natomiast podawanie w postaci systemu transdermalnego (plastra) sprawia, że stężenie leku we krwi zwiększa sie bardzo powoli, skuteczność działania pojawia się po kilkunastu godzinach i trwa w czasie, gdy plaster jest przyklejony; po odklejeniu plastra stężenie zmniejsza się stopniowo przez kilkadziesiąt godzin. Długi czas działania leku związany jest między innymi z powolnym jego uwalnianiem się z połączenia z receptorami opioidowymi. Metabolizm następuje w wątrobie, wydalanie z kałem i moczem.
O zastosowaniu buprenorfiny i jej dawkowaniu może zadecydować wyłącznie lekarz. Długotrwałe stosowanie może powodować rozwój tolerancji oraz uzależnienie psychiczne i fizyczne. Ryzyko wystąpienia uzależnienia jest jednak mniejsze, niż w przypadku morfiny. Buprenorfina może również silnie upośledzać sprawność psychomotoryczną, w związku z tym nie należy podczas jej stosowania prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł