Drotaweryna

Drotaweryna jest pochodną papaweryny, lekiem o działaniu rozkurczającym mięśnie gładkie. Działa na wszystkie rodzaje mięśni gładkich w organizmie, niezależnie od tego, gdzie są one zlokalizowanie ani w jaki sposób są unerwione. Wpływa więc na mięśniówkę gładką naczyń krwionośnych przewodu pokarmowego, układu krążenia, układu moczowo-płciowego czy dróg żółciowych. Ze względu na działanie rozszerzające naczynia, zwiększa przepływ krwi w tkankach. Drotaweryna ma silniejsze działanie od papaweryny, jej wchłanianie jest szybsze i pełniejsze. W mniejszym stopniu wiąże się z białkami surowicy krwi. Zaletę drotaweryny stanowi fakt, iż po jej podaniu nie obserwuje się pobudzenia oddychania, jakie następuje po pozajelitowym podaniu papaweryny.

Tkanka mięśniowa gładka zbudowana jest z korówek mięśniowych o kształcie wrzeciona, zawierających jedno jądro komórkowe. Proces kurczenia mięśnia gładkiego rozpoczyna się wraz z napływem jonów wapnia do wnętrza komórki. Łączą się one ze specjalnym białkiem, zwanym kalmoduliną, tworząc kompleks, który z kolei aktywuje enzym, zwany kinazą lekkiego łańcucha miozyny. Pod wpływem działania tego ostatniego zmienia się układ przestrzenny łańcuchów miozyny, co umożliwia włóknom białkowym aktynowym przyłączenie się i następuje skurcz.

Mechanizm działania drotaweryny polega na hamowaniu enzymu zwanego fosfodiesterazą IV. Powoduje to wzrost stężenia przekaźnika, tak zwanego c-AMP, co pociąga za sobą inaktywację kinazy lekkiego łańcucha miozyny. Następuje rozkurcz mięśnia.

Drotaweryna jest wskazana do stosowania w następujących przypadkach: stany skurczowe mięśni gładkich związane z chorobami dróg żółciowych (kamicą dróg żółciowych, zapaleniem pęcherzyka żółciowego, zapaleniem okołopęcherzykowym, zapaleniem przewodów żółciowych, zapaleniem brodawki Vatera), stany skurczowe mięśni gładkich dróg moczowych (kamica nerkowa, kamica moczowodowa, zapalenie miedniczek nerkowych, zapalenie pęcherza moczowego, bolesne parcie na mocz). Wykorzystuje się ją również jako lek pomocniczy w następujących dolegliwościach: stany skurczowe mięśni gładkich przewodu pokarmowego (choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zapalenie żołądka, zapalenie jelit, zapalenie okrężnicy, stany skurczowe wpustu i odźwiernika żołądka, zespół jelita drażliwego, zaparcie na tle spastyczym i wzdęcie, zapalenie trzustki), bolesne miesiączkowanie, zagrażające poronienie, ból głowy pochodzenia naczyniowego.

Drotaweryna jest szybko i całkowicie wchłaniana zarówno po podaniu doustnym, jak i pozajelitowym. Wiąże się w dużym stopniu z białkami osocza (95%-98%). Stężenie maksymalne w osoczu krwi występuje w ciągu 45–60 minut po przyjęciu doustnym. Drotaweryna jest metabolizowana w wątrobie. Jej biologiczny okres półtrwania wynosi 8-10 godzin. Praktycznie w ciągu 72 godzin drotaweryna zostaje usunięta z organizmu. Ponad 50% jest wydalane z moczem a około 30% z kałem.

Drotaweryna może być stosowana zarówno doustnie, jak i pozajelitowo. Dawkowanie zależy od wieku i stanu pacjenta. Nie należy jej stosować u dzieci poniżej 6. roku życia.

Przeczytaj też artykuły

• Ból głowy

Preparaty na rynku polskim zawierające drotaweryna