Ketokonazol – to syntetyczny azolowy lek przeciwgrzybiczy z grupy pochodnych imidazolu. Mechanizm działania leków z tej grupy polega na hamowaniu enzymu odpowiedzialnego za biosyntezę ergosterolu, jednego ze składników budujących błonę komórkową grzyba. Prowadzi to do zwiększenia przepuszczalności błony komórkowej, zaniku jej funkcji ochronnych, zahamowania wzrostu i w konsekwencji obumarcia grzyba. W zależności od stężenia działa grzybostatycznie lub grzybobójczo.
Aby lek przeciwgrzybiczy zadziałał skutecznie, musi osiągnąć w miejscu zakażenia stężenie niezbędne do zahamowania wzrostu lub zabicia grzyba, a równocześnie stężenie to musi pozostawać bezpieczne dla ludzkich komórek. Jeśli oba te warunki zostają spełnione, mówimy, że dany grzyb jest wrażliwy na antybiotyk, jeśli nie – mamy do czynienia z opornością na lek. Oporność na działanie azolowych leków przeciwgrzybiczych może być związana z mutacją genu kodującego enzym, na który działają te leki, powodującą zmniejszenie powinowactwa enzymu do leku.
Rozpuszczanie i wchłanianie ketokonazolu następuje w środowisku kwaśnym, dlatego w przypadku równoczesnego przyjmowania leków zmniejszających kwasowość żołądka (środki zobojętniające sok żołądkowy, niektóre leki stosowane w chorobie wrzodowej) jego wchłanianie może być mniejsze. Chorzy przyjmujący leki zobojętniające sok żołądkowy powinni je stosować co najmniej 2 h po podaniu ketokonazolu. Chorym z achlorhydrią (niektórzy chorzy na AIDS) oraz stosującym leki zmniejszające wydzielanie kwasu solnego (antagoniści receptora H2, inhibitory pompy protonowej) zaleca się podawanie leku z napojami typu cola.
Ketokonazol w postaci doustnej stosuje się w leczeniu grzybic układowych (zakażenia grzybami ze zmianami w obrębie narządów), grzybic powierzchownych skóry, błon śluzowych, włosów i paznokci niereagujące na inne leczenie lub wywołane przez drobnoustroje oporne na inne leki oraz w zapobieganiu zakażeniom grzybiczym u chorych z upośledzoną odpornością. W postaci kremu – w miejscowym leczeniu grzybicy skóry tułowia, podudzi, rąk i stóp oraz łupieżu pstrego. W postaci szamponu – w miejscowym leczeniu łupieżu skóry głowy, łojotokowego zapalenia skóry, łupieżu pstrego.
Po zastosowaniu miejscowym ketokonazol nie przenika do krwi. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie we krwi osiąga po ok. 2 h. Biologiczny okres półtrwania wynosi 2 h w ciągu pierwszych 10 h oraz 8 h w drugiej fazie eliminacji. Lek jest metabolizowany w wątrobie, a powstałe nieaktywne metabolity wydalane są z żółcią, kałem i jedynie w niewielkim odsetku z moczem, dlatego ketokonazol może być bezpiecznie podawany chorym z upośledzoną czynnością nerek. Działanie lecznicze może pojawiać się po kilku, a nawet kilkunastu dniach regularnego stosowania, dlatego ważne jest systematyczne przestrzeganie zaleconego przez lekarza sposobu dawkowania.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł