Klimicin - kapsułki twarde

Substancją czynną preparatu jest klindamycyna. Jest to antybiotyk naturalny z grupy linkozamidów, produkowany przez szczep Streptomyces lincolniensis. Mechanizm działania klindamycyny, wspólny dla całej grupy linkozamidów, polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Odbywa się to poprzez zablokowanie bakteryjnych rybosomów, struktur komórkowych niezbędnych do syntezy białek. Uniemożliwia to wzrost i namnażanie się komórek bakteryjnych. Klindamycyna jest zaliczana do antybiotyków o działaniu bakteriostatycznym (w pewnych warunkach działa także bakteriobójczo), o szerokim spektrum działania. Po podaniu doustnym klindamycyna dobrze się wchłania i szybko przenika z surowicy do tkanek, w tym do kości. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Stosowana bywa jako lek z wyboru w wielu zakażeniach u osób uczulonych na penicylinę.

Preparat jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez bakterie wrażliwe na klindamycynę, takich jak:
· zakażenia układu oddechowego
· zakażenia skóry i tkanek miękkich
· zakażenia kości i stawów
· posocznica
· zakażenia w obrębie jamy brzusznej wywołane przez bakterie beztlenowe
· zakażenia żeńskich narządów płciowych wywołane przez bakterie beztlenowe.
W przypadku ciężkiego przebiegu choroby wskazane jest zastosowanie leku w postaci dożylnej. U chorych na posocznicę zaleca się rozpoczęcie leczenia klindamycyną podawaną dożylnie.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na linkomycynę.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Leczenie preparatem może być związane z wystąpieniem zapalenia okrężnicy, o potencjalnie ciężkim przebiegu, którego objawy mogą pojawić się nawet 2–3 tygodnie po zakończeniu leczenia. Dlatego stosowanie klindamycyny ogranicza się do leczenia ciężkich zakażeń, gdy inne, mniej toksyczne antybiotyki nie mogą być zalecone przez lekarza.
Należy zachować ostrożność stosując preparat u osób z:
· zaburzeniami czynności wątroby (zaleca się okresową kontrolę aktywności enzymów wątrobowych)
· zaburzeniami przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (np. chorzy na miastenię, z chorobą Parkinsona)
· chorobami przewodu pokarmowego (takimi jak np. celiakia, uchyłkowatość jelit, choroba Leśniowskiego i Crohna, choroby żołądka, przebyte zapalenie jelita grubego)
· atopią.
W przypadku długotrwałego stosowania preparatu zaleca się regularną kontrolę morfologii krwi oraz czynności nerek i wątroby.
Stosowanie antybiotyków, zwłaszcza długotrwałe, może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. W okresie leczenia zaleca się obserwację, czy nie występują objawy nowych zakażeń. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. zakażenia drożdżakami) należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu (szczególnie u osób w podeszłym wieku lub osłabionych). Jego objawy kliniczne (takie jak np. wodniste stolce z krwią i śluzem, tępe, rozlane lub kolkowe bóle brzucha, gorączka, okresowe parcie na stolec) spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest w takim przypadku przeciwwskazane. W razie konieczności lekarz zastosuje odpowiednie leczenie farmakologiczne. Rzekomobłoniaste zapalenie jelit może wystąpić nawet po kilku tygodniach od zakończenia leczenia.
Preparat słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego i nie powinien być stosowany w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
Antybiotyki nie są skuteczne w leczeniu zakażeń dróg oddechowych wywołanych przez wirusy.
Stosowanie preparatu, zwłaszcza u osób uczulonych na penicylinę, może być związane z wystąpieniem ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym reakcji mogących zagrażać życiu takich jak obrzęk naczynioruchowy czy reakcje anafilaktyczne. Ciężkie reakcje wymagają natychmiastowej specjalistycznej pomocy medycznej. Należy więc zachować ostrożność stosując preparat u osób z nadwrażliwością na penicylinę.
W przypadku całkowitej niewydolności nerek konieczne jest odpowiednie zmniejszenie dawki leku przez lekarza.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
­ preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie ma danych dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać kapsułek do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli: zwykle w umiarkowanych zakażeniach stosuje się 150 mg co 6 godzin; w ciężkich zakażeniach 300–450 mg co 6 godzin. Dawka maksymalna wynosi 2700 mg/dobę.
W przypadku ciężkiego przebiegu choroby wskazane jest zastosowanie leku w postaci dożylnej. U chorych na posocznicę zaleca się rozpoczęcie leczenia klindamycyną podawaną dożylnie.
U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania.
Dzieci o masie ciała większej niż 10 kg: zwykle dawka dobowa klindamycyny wynosi 8–25 mg/kg masy ciała na dobę (zależnie od ciężkości zakażenia) w 3–4 dawkach podzielonych. Należy pamiętać, że dostępne są inne niż kapsułki postaci preparatu, które pozwolą na dostosowanie dawkowania u dzieci. Lekarz zaleci do stosowania odpowiednią postać preparatu, w zależności od wieku i masy ciała dziecka.
W przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby konieczne jest zachowanie ostrożności i monitorowanie stężenia klindamycyny we krwi ponieważ wydłuża się okres jej biologicznego półtrwania. W razie konieczności lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów czasowych pomiędzy dawkami.
Klindamycyna nie jest usuwana z organizmu podczas hemodializy i dlatego nie ma konieczności przyjmowania dodatkowej dawki preparatu przez osoby poddawane hemodializie.
Sposób podawania leku:
Preparat można przyjmować niezależnie od posiłku. Kapsułki należy przyjmować doustnie, popijając szklanką wody.
Czas trwania leczenia:
Lekarz określi czas trwania leczenia. W zakażeniach wywołanych przez paciorkowce leczenie powinno trwać co najmniej 10 dni, aby zmniejszyć ryzyko powikłań, takich jak np. gorączka reumatyczna czy zapalenie kłębuszków nerkowych.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Preparatu nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne.
Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią (ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych klindamycyny u karmionych piersią niemowląt).

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
­ erytromycynę, lub inne antybiotyki z grupy makrolidów
­ chloramfenikol
­ linkomycynę
­ leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe
­ leki zwiotczające takie jak eter, tubokuraryna, halogenki pankuronium
­ leki hamujące perystaltykę jelit
­ doustne preparaty antykoncepcyjne.
Erytromycyna i inne antybiotyki z grupy makrolidów oraz chloramfenikol, stosowane równolegle z klindamycyną, mogą wzajemnie osłabiać swoje działanie i zmniejszać skuteczność działania klindamycyny. Drobnoustroje oporne na działanie klindamycyny są również oporne na działanie linkomycyny (tzw. oporność krzyżowa). Klindamycyna może nasilać działanie leków blokujących połączenia nerwowo-mięśnowe, w tym leków zwiotczających takich jak eter, tubokuraryna, halogenki pankuronium. Może to prowadzić do nieoczekiwanych i zagrażających życiu powikłań śródoperacyjnych. Konieczne może być dostosowanie dawek tych leków. Leki hamujące perystaltykę jelit mogą zwiększać ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Klindamycyna (i inne antybiotyki o szerokim spektrum działania) może zmniejszać skuteczność działania doustnych preparatów antykoncepcyjnych; należy skonsultować się z lekarzem.
Klindamycyna może nasilać działanie niektórych innych antybiotyków w stosunku do wybranych szczepów bakteryjnych.

Jak każdy lek, również Klimicin może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często mogą wystąpić: reakcje nadwrażliwości z wysypką różnego rodzaju (pokrzywka, wysypka grudkowo-plamista i odropodobna), ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, zaburzenia smaku.
Często może wystąpić: niewielkie i przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Niezbyt często mogą wystąpić: przemijająca małopłytkowość, leukopenia, eozynofilia, neutropenia i granulocytopenia, agranulocytoza, blokada nerwowo-mięśniowa.
Rzadko mogą wystąpić: gorączka, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, obrzęk Quinckego, obrzęk stawów, świąd, zapalenie pochwy, złuszczające pęcherzowe zapalenie skóry, zakażenie pochwy.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: reakcje anafilaktyczne, ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości (nawet po podaniu pierwszej dawki preparatu), rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, przemijające zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wielostawowe.
Ponadto, z nieznaną częstością, mogą wystąpić: jadłowstręt, wzdęcia, gazy, zapalenie przełyku, owrzodzenie przełyku, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej.