Tarivid 200 - tabletki powlekane

Lek przeciwbakteryjny stosowany ogólnie. Chemioterapeutyk stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych, zwłaszcza zakażeń bakteriami Gram–ujemnymi.

Preparat zawiera substancję ofloksacyna

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Tarivid 200
tabletki powlekane; 200 mg; 10 tabl.
Sanofi-Aventis
17,04 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
11,14 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 50% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji
5,24 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie do wysokości limitu: we wskazaniach: gruźlica, w tym gruźlica oporna na wiele leków i inne mykobakteriozy

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Tarivid 200 - tabletki powlekane?

Substancją czynną preparatu jest ofloksacyna. Jest to syntetyczny chemioterapeutyk, substancja o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego. Ze względu na strukturę chemiczną zaliczana jest do grupy leków zwanych fluorochinolonami. Mechanizm działania ofloksacyny polega na hamowaniu aktywności enzymu bakteryjnego niezbędnego do powstawania prawidłowej struktury kwasu nukleinowego (DNA) bakterii. Bakteryjne DNA ulega destabilizacji, co w konsekwencji prowadzi do zahamowania podziałów i do śmierci komórki bakteryjnej. Ofloksacyna jest lekiem skutecznym przede wszystkim wobec bakterii Gram-ujemnych. Po podaniu doustnym bardzo dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Dobrze przenika do narządów i tkanek (w tym także do płynu mózgowo-rdzeniowego).

Kiedy stosować Tarivid 200 - tabletki powlekane?

Preparat jest wskazany w leczeniu zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na ofloksacynę, takich jak:
· ostre, przewlekłe i nawracające zakażenia dróg oddechowych, w tym zapalenie oskrzeli, płuc (wyjątkiem jest pozaszpitalne zapalenie płuc wywołane przez dwoinkę zapalenia płuc), zakażenia gardła, nosa i uszu (preparat nie jest wskazany w leczeniu zapalenia migdałków podniebiennych wywołanych przez paciorkowce beta-hemolizujące)
· zakażenia skóry i tkanek miękkich
· zakażenia w obrębie jamy brzusznej, w tym miednicy (z wyjątkiem bakteryjnego zapalenia jelit)
· zakażenia nerek, dróg moczowych i narządów płciowych (z wyjątkiem zakażeń wywołanych przez krętka bladego), rzeżączka.

Kiedy nie stosować preparatu Tarivid 200 - tabletki powlekane?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub inne chinolony. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli:
· chorujesz na padaczkę lub występuje u Ciebie zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek (obniżony próg drgawkowy) skutkiem uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, np. po przebytym urazie czaszkowo-mózgowym, udarze mózgu, procesie zapalnym w obrębie ośrodkowego układu nerwowego
· wystąpiło u Ciebie zapalenie ścięgien po stosowaniu innych chinolonów.
Nie stosować preparatu u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu.
Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Tarivid 200 - tabletki powlekane?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Antybiotyki z grupy fluorochinolonów podawane ogólnie mogą wywoływać reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny (wystąpienie wstrząsu jest możliwe nawet po przyjęciu pojedynczej dawki). Niektóre z reakcji nadwrażliwości mogą stanowić zagrożenie życia i mogą przebiegać z ostrą niewydolnością krążenia, utratą świadomości, obrzękiem naczyniowo-ruchowym, niedrożnością dróg oddechowych, dusznością, pokrzywkąświądem. W przypadku podejrzenia wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Konieczne może być zaprzestani stosowania preparatu i podjęcie natychmiastowego leczenia doraźnego.
Preparat, podobnie jak inne fluorochinolony, może powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG. Kobiety oraz chorzy w podeszłym wieku mogą być bardziej wrażliwi na zmiany w długości odstępu QT. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby, u których stosowane są leki mogące wpływać na zmniejszenie stężenia potasu we krwi. Szczególna ostrożność jest także wymagana u chorych z czynnikami ryzyka wystąpienia arytmii (np. u chorych z ostrym niedokrwieniem mięśnia sercowego lub wydłużeniem odstępu QT). U tych chorych zwiększa się ryzyko wystąpienia niebezpiecznych dla życia zaburzeń rytmu typu torsade de pointes i zatrzymania akcji serca. Wydłużenie odstępu QT może zwiększać się wraz z rosnącym stężeniem ofloksacyny. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz, w każdym przypadku indywidualnie, rozważy stosunek ryzyka do korzyści i podejmie decyzję, czy leczenie może być prowadzone. Jeżeli wystąpią zaburzenia rytmu serca należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem zapalenia wątroby o piorunującym przebiegu, niekiedy zakończonego śmiercią. Jeżeli wystąpią objawy takie jak: postępujące osłabienie organizmu połączone z żółtaczką, ciemne zabarwienie moczu, skłonność do krwawień czy zaburzenia świadomości, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem (przed zastosowaniem kolejnej dawki). Lekarz zaleci wykonanie odpowiednich badań kontrolnych.
Jeżeli na skórze lub błonach śluzowych wystąpią zmiany, należy niezwłocznie, przed zastosowaniem kolejnej dawki, skonsultować się z lekarzem. W pojedynczych przypadkach stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem ciężkich zmian skórnych, w tym zespołu Stevensa i Johnsona oraz martwicy toksycznej rozpływnej naskórka. Zmiany te mogą stanowić zagrożenie życia.
Chinolony mogą powodować wystąpienie drgawek. Szczególną ostrożność należy zachować u osób, u których ryzyko wystąpienia drgawek jest zwiększone. Są to w szczególności osoby z zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego (np. po przebytym urazie czaszkowo-mózgowym, udarze mózgu, procesie zapalnym w obrębie ośrodkowego układu nerwowego) oraz osoby przyjmujące leki zwiększające ryzyko wystąpienia drgawek (leki obniżające próg drgawkowy, takie jak np. fenbufen i podobne do niego niesteroidowe leki przeciwzapalne, teofilina). Chorzy stosujący równolegle moksyfloksacynę i wyżej wymienione leki są bardziej narażeni na wystąpienie napadów drgawkowych.
Chinolony mogą powodować neuropatie czuciowe i czuciowo-ruchowe. Jeżeli wystąpią zaburzenia czucia takie jak: ból, uczucie palenia, mrowienia, zdrętwienia lub osłabienia należy skonsultować się z lekarzem, przed zastosowaniem kolejnej dawki, gdyż objawy te mogą świadczyć o rozwijającej się neuropatii.
Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu. Jego objawy kliniczne (takie jak np. wodniste stolce z krwią i śluzem, tępe, rozlane lub kolkowe bóle brzucha, gorączka, okresowe parcie na stolec) spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest w takim przypadku przeciwwskazane. W razie konieczności lekarz zastosuje odpowiednie leczenie farmakologiczne.
Chinolony, w tym ofloksacyna, mogą powodować nasilenie objawów u chorych na miastenię. Należy zachować ostrożność.
Preparat, podobnie jak inne fluorochinolony, zwiększa ryzyko wystąpienia zapalenia a niekiedy zerwania ścięgien (przypadki zerwania ścięgna Achillesa). Dotyczy to szczególnie osób w podeszłym wieku oraz osób stosujących równolegle kortykosteroidy. Jeżeli pojawi się bolesny obrzęk lub stan zapalny ścięgien należy unikać wysiłku fizycznego i skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zalecić zaprzestanie stosowania preparatu i kontynuować leczenie innym antybiotykiem.
U chorych w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest zachowanie ostrożności i zapewnienie odpowiedniego nawodnienia organizmu. Odwodnienie zwiększa ryzyko wystąpienia niewydolności nerek.
Jeżeli wystąpią zaburzenia widzenia (lub inne zmiany dotyczące oczu) należy niezwłocznie skonsultować się z okulistą.
Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości na światło w okresie leczenia należy unikać ekspozycji na promienie słoneczne i UV (w tym w solariach).
Stosowanie preparatu o osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej jest możliwe tylko po ocenieniu przez lekarza, w każdym przypadku indywidualnie, stosunku ryzyka do korzyści. U tych osób istnieje ryzyko hemolizy (nieodwracalnego uszkodzenia krwinek). W przypadku stosowania preparatu u tych osób należy zachować ostrożność i obserwować czy nie występują objawy hemolizy (zwykle lekarz zaleci odpowiednie badania laboratoryjne).
W przypadku powikłanych zakażeń narządów miednicy mniejszej stosowanie preparatu nie jest zalecane.
W przypadku leczenia zakażeń narządów miednicy mniejszej lekarz zwykle zastosuje leczenie skojarzone z innymi antybiotykami. Jeżeli w ciągu 3 dni nie wystąpi poprawa prawdopodobnie konieczna będzie zmiana sposobu leczenia.
Nie zaleca się stosowania preparatu w przypadku zakażeń wywołanych przez wielooporne szczepy gronkowca złocistego.
Nawet po pierwszym podaniu leków z tej grupy mogą wystąpić reakcje psychiczne. W bardzo rzadkich przypadkach depresja lub reakcje psychotyczne mogą prowadzić do myśli samobójczych i zachowań autoagresywnych, takich jak próby samobójcze. Podawanie leku osobom, u których w przeszłości występowały psychozy lub choroby psychiczne, wymaga zachowania przez lekarza szczególnej ostrożności.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może powodować wystąpienie objawów ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takich jak np. zawroty głowy, ostra przemijająca utrata widzenia, nagła utrata przytomności, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń/maszyn. Wystąpienie powyższych działań niepożądanych może stanowić zagrożenie w sytuacjach wymagających sprawności psycho-ruchowej. Należy sprawdzić reakcję organizmu przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdu lub obsługiwania maszyn/urządzeń.

Dawkowanie preparatu Tarivid 200 - tabletki powlekane

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, nasilenia zakażenia i czynności nerek chorego. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania.
W większości wskazań: 200 mg 2 razy na dobę. W niepowikłanych zakażeniach dolnych dróg moczowych 100 mg 2 razy na dobę. W leczeniu rzeżączki jednorazowo 400 mg.
W przypadku ciężkich zakażeń, np. dróg oddechowych, zakażeń z powikłaniami lub gdy reakcja pacjenta na leczenie jest niewystarczająca, lekarz może zwiększyć dawkę do 400 mg 2 razy na dobę.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza, w zależności od stopnia niewydolności nerek (na podstawie klirensu kreatyniny). Jeżeli klirens kreatyniny zawiera się w przedziale 20–50 ml/min, dawka podtrzymująca wynosi 100–200 mg na dobę, jeżeli jest mniejszy niż 20 ml/min oraz u chorych poddawanych dializom dawka podtrzymująca wynosi 100 mg na dobę.
U chorych z niewydolnością wątroby dawka maksymalna wynosi 400 mg na dobę.
Sposób podawania:
Tabletki należy połykać w całości, bez rozgryzania, popijając 0,5–1 szklanki płynu. Można przyjmować na czczo lub w czasie posiłków. Preparat jest zwykle przyjmowany w dawkach podzielonych (istotne jest zachowanie równych odstępów czasowych pomiędzy dawkami, zwykle dawki podzielone przyjmowane są co 12 godzin).
Stosowanie preparatu powinno być kontynuowane przez co najmniej 3 dni po ustąpieniu objawów. Czas trwania leczenia określi lekarz. Nie powinno ono jednak przekraczać 2 miesięcy.

Czy można stosować Tarivid 200 - tabletki powlekane w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
· leki zobojętniające sok żołądkowy
· leki zawierające żelazo, magnez, glin, wapń lub cynk
· sukralfat
· pochodne ksantyny (np. teofilinę, pentoksyfilinę)
· niesteroidowe leki przeciwzapalne (takie jak fenbufen)
· probenecyd
· metotreksat
· furosemid
· cymetydyna
· leki przeciwzakrzepowe (pochodne kumaryny np. warfarynę)
· glibenklamid
· leki mogąca wydłużać odstęp QT w zapisie EKG (niektóre leki przeciwarytmiczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy).
Równoległe stosowanie ofloksacyny z lekami zawierającymi żelazo, magnez, glin, wapń lub cynk, z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy oraz z sukralfatem zmniejsza wchłanianie ofloksacyny stosowanej doustnie. Dlatego preparat należy stosować co najmniej 2 godziny przed przyjęciem tych leków. Niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. fenbufen), teofilina lub inne leki obniżające próg drgawkowy stosowane równolegle z preparatem mogą spowodować wystąpienie drgawek. Stosowanie preparatu z teofiliną nie wpływa istotnie na stężenie teofiliny we krwi. Ofloksacyna i leki wydalane przez kanaliki nerkowe (np. probenecyd, cymetydyna, furosemid, metotreksat) mogą wzajemnie hamować swoje wydalanie, co może prowadzić do zwiększenia ich stężeń we krwi i nasilenia działań niepożądanych. Chinolony mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, pochodnych kumaryny (np. warfaryny); w przypadku równoległego stosowania tych leków zalecane jest monitorowanie stanu pacjenta i parametrów krzepnięcia krwi. Preparat może zwiększać stężenie lub nasilać działanie glibenklamidu (co może spowodować hipoglikemię); zaleca się monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Stosowanie preparatu i leków, które mogą wydłużać odstęp QT (niektóre leki przeciwarytmiczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, antybiotyki makrolidowe) wymaga zachowania ostrożności.
Preparat może wpływać na wyniki badania stężenia opioidów i porfiryn w moczu.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Tarivid 200 - tabletki powlekane?

Jak każdy lek, również Tarivid 200 może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do niezbyt częstych działań niepożądanych mogących wystąpić po zastosowaniu preparatu należą: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, bóle i zawroty głowy, podrażnienie i pieczenie oczu, kaszel i wydzielina z nosa, wysypka, świąd, namnażanie się opornych bakterii i grzybów (po dłuższym stosowaniu preparatu), zaburzenia snu, pobudzenie, zwiększona aktywność psychomotoryczna. Rzadko może wystąpić zapalenie okrężnicy a bardzo rzadko rzekomobłoniaste zapalenie jelit (objawiające się ciężką uporczywą biegunką w trakcie lub po zakończeniu leczenia), którego przebieg może zagrażać życiu. Rzadko mogą wystąpić zaburzenia czynności wątroby (przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz oraz fosfatazy alkalicznej i stężenia bilirubiny), bardzo rzadko żółtaczka zastoinowa, sporadycznie ciężkie uszkodzenie wątroby. Rzadko reakcje psychotyczne, splątanie, omamy, reakcje lękowe, pojedyncze przypadki myśli samobójczych, parestezje, drżenia, zaburzenia smaku i węchu, senność, zaburzenia widzenia (niewyraźne, podwójne widzenie), zaburzenia słuchu i równowagi, bardzo rzadko drgawki i zaburzenia koordynacji mięśniowej (zaburzenia koordynacji ruchu, zakłócenia chodu). Rzadko zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), omdlenia, zmniejszenie/zwiększenie ciśnienia tętniczego, rozszerzenie naczyń krwionośnych (uderzenia gorąca), duszność i stan astmatyczny, bóle i zapalenie ścięgien, zaburzenia czynności nerek (bardzo rzadko ostra niewydolność nerek lub śródmiąższowe zapalenie nerek), utrata apetytu. Do bardzo rzadko występujących działań niepożądanych należą zaburzenia hematologiczne: niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia (zmniejszenie liczby leukocytów), niedokrwistość hemolityczna, agranulocytoza (znaczny niedobór granulocytów), zagrażająca życiu pancytopenia (niedobór erytrocytów, leukocytów i płytek krwi) lub hamowanie czynności szpiku kostnego. Do bardzo rzadkich ale ciężkich działań niepożądanych należą reakcje nadwrażliwości typu anafilaktycznego: obrzęk naczynioruchowy (obrzęk ust, języka, gardła utrudniający oddychanie), wstrząs anafilaktyczny. Bardzo rzadko: pokrzywka, nadwrażliwość na światło, reakcja podobna do choroby posurowiczej, a także zaburzenia w obrębie skóry i tkanki podskórnej (martwica skóry, wybroczyny, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka). Bardzo rzadko: zapalenie naczyń krwionośnych, gorączka, osłabienie mięśni, bóle mięśni i stawów, zapalenia i zerwania ścięgien (głównie ścięgna Achillesa). U niektórych osób, zwłaszcza z istniejącymi czynnikami ryzyka, może wystąpić wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG. Sporadycznie: ostre napady porfirii u chorych na porfirię, alergiczne zapalenie płuc, nasilenie objawów miastenii, rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych (rabdomioliza), hipoglikemia u osób stosujących leki przeciwcukrzycowe.

Przeczytaj też artykuły

Angina Biegunka infekcyjna Biegunka ostra Choroby dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego Nieżyt nosa Ostre i przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych u dzieci Ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego Zapalenie cewki moczowej Zapalenie pęcherza i inne zakażenia układu moczowego Zapalenie płuc

Inne preparaty na rynku polskim zawierające ofloksacyna

Floxal (krople do oczu) Floxal (maść do oczu) Oflodinex (krople do oczu, roztwór) Ofloxacin-POS (krople do oczu, roztwór) Ofloxamed (krople do oczu, roztwór)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta