Aranesp - roztwór do wstrzykiwań

Białko stymulujące erytropoezę zbliżone strukturalnie do erytropoetyny

Preparat zawiera substancję darbepoetyna alfa

Lek wydawany na receptę do zastrzeżonego stosowania

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Aranesp
roztwór do wstrzykiwań; 100 µg/ml (30 µg/0,3 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml z automatycznym zabezpieczeniem igły
Amgen
b/d
Aranesp
roztwór do wstrzykiwań; 100 µg/ml (40 µg/0,4 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,4 ml z automatycznym zabezpieczeniem igły
Amgen
b/d
Aranesp
roztwór do wstrzykiwań; 100 µg/ml (50 µg/0,5 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,5 ml z automatycznym zabezpieczeniem igły
Amgen
b/d
Aranesp
roztwór do wstrzykiwań; 200 µg/ml (60 µg/0,3 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml z automatycznym zabezpieczeniem igły
Amgen
b/d
Aranesp
roztwór do wstrzykiwań; 200 µg/ml (80 µg/0,4 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,4 ml z automatycznym zabezpieczeniem igły
Amgen
b/d
Aranesp
roztwór do wstrzykiwań; 25 µg/ml (10 µg/0,4 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,4 ml
Amgen
b/d
Aranesp
roztwór do wstrzykiwań; 40 µg/ml (20 µg/0,5 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,5 ml z automatycznym zabezpieczeniem igły
Amgen
b/d
Aranesp
roztwór do wstrzykiwań; 500 µg/ml; 1 ampułkostrzykawka 1 ml z automatycznym zabezpieczeniem igły
Amgen
b/d
Aranesp
roztwór do wstrzykiwań; 500 µg/ml; 1 wstrzykiwacz półautomatyczny 1 ml
Amgen
b/d

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Aranesp - roztwór do wstrzykiwań?

Leczenie objawowej niedokrwistości związanej z przewlekłą niewydolnością nerek u dorosłych i dzieci. S.c., i.v. Podawanie s.c. jest szczególnie korzystne u chorych nieleczonych hemodializami, pozwala bowiem na uniknięcie nakłuwania żył obwodowych. Dorośli i dzieci w wieku >1 roku. Celem leczenia jest zwiększenie stężenia hemoglobiny do 10–12 g/dl (6,2–7,5 mmol/l) nie szybciej niż o 2 g/dl (1,25 mmol/l) w ciągu 4 tyg.; nie przekraczać stężenia 12 g/dl (7,5 mmol/l). Stężenie hemoglobiny należy oznaczać co 1–2 tyg., do momentu jego ustabilizowania, a następnie w dłuższych odstępach; w przypadku zmiany drogi podania oraz po każdym dostosowaniu dawki lub zmianie schematu leczenia badania wykonywać ponownie co 1–2 tyg. Zalecana dawka początkowa wynosi zwykle 0,45 µg/kg mc. 1 ×/tydz. s.c. lub i.v., u chorych niepoddawanych dializie można podawać s.c. 0,75 µg/kg mc. 1 ×/2 tyg. lub u dorosłych 1,5 µg/kg mc. 1 ×/mies. Jeżeli po 4 tyg. zwiększenie stężenia hemoglobiny jest niewystarczające (<1 g/dl [0,6 mmol/l]), zwiększyć dawkę o ok. 25%; nie należy zwiększać dawki częściej niż co 4 tyg. Jeżeli po 4 tyg. zwiększenie stężenia hemoglobiny przekracza 2 g/dl (1,25 mmol/l), zmniejszyć dawkę o ok. 25%. Jeśli stężenie hemoglobiny przekroczy 12 g/dl (7,5 mmol/l), należy rozważyć zmniejszenie dawki, a jeśli nadal się zwiększa – zmniejszyć dawkę o ok. 25%. W przypadku dalszego zwiększania się stężenia hemoglobiny należy czasowo zaprzestać podawania leku do momentu, gdy zacznie się ono zmniejszać, a następnie wznowić leczenie dawką mniejszą o 25%. W leczeniu podtrzymującym ustaloną dawkę stosuje się 1 ×/tydz. lub 1 ×/2 tyg., tak by utrzymać docelowe stężenie hemoglobiny, przy czym dzieci <6 lat mogą wymagać większych dawek niż dzieci starsze. U pacjentów poddawanych dializie, u których zmieniany jest schemat podawania z 1 ×/tydz. na 1 ×/2 tyg., stosuje się dawkę początkową równoważną podwójnej dawce podawanej 1 ×/tydz., a u dorosłych i dzieci ≥11 lat niepoddawanych dializie, gdy uzyska się docelowe stężenie hemoglobiny, podając dawkę 1 ×/2 tyg., lek można podawać 1 ×/mies., stosując dawkę początkową równą podwójnej dawce podawanej 1 ×/2 tyg. Zmiany dawek w okresie leczenia podtrzymującego nie powinny następować częściej niż co 2 tyg. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.
Leczenie objawowej niedokrwistości u dorosłych otrzymujących chemioterapię z powodu choroby nowotworowej (z wyjątkiem nowotworów złośliwych pochodzenia szpikowego). S.c. Dorośli. Początkowo 6,75 µg/kg mc. 1 ×/3 tyg. lub 2,25 µg/kg mc. 1 ×/tydz. Jeśli cel leczenia pacjenta został osiągnięty, dawkę należy zmniejszyć o 25–50% tak, aby utrzymać stężenie hemoglobiny pozwalające opanować objawy niedokrwistości, podając lek w najmniejszej skutecznej dawce. W razie braku poprawy po 9 tyg. stosowania preparatu dalsze leczenie może okazać się nieskuteczne. W przypadku zwiększenia stężenia hemoglobiny >12 g/dl (7,5 mmol/l) lub gdy stężenie hemoglobiny zwiększy się o >2 g/dl (1,25 mmol/l) w ciągu 4 tyg. należy zmniejszyć dawkę o 25–50%. Należy unikać utrzymywania się przez dłuższy czas stężenia hemoglobiny >12 g/dl (7,5 mmol/l). Jeśli przekroczy ono 13 g/dl (8,1 mmol/l), należy czasowo lek odstawić, a następnie wznowić leczenie dawką mniejszą o 25%. Stosowanie preparatu zakończyć ok. 4 tyg. po ostatnim cyklu chemioterapii.

Kiedy nie stosować preparatu Aranesp - roztwór do wstrzykiwań?

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, nadciśnienie tętnicze niepoddające się leczeniu.

Przeczytaj też artykuły

Przewlekła niewydolność nerek

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta