Lignocainum Hydrochloricum WZF 2% - roztwór do wstrzykiwań

Substancją czynną preparatu jest lidokaina, lek miejscowo znieczulający o budowie amidowej. Lidokaina hamuje powstawanie i przewodzenie impulsów nerwowych. Działa poprzez blokowanie kanałów sodowych, specjalnych struktur w błonach komórek nerwowych. Zablokowanie przepływu jonów sodu przez błonę komórkową neuronu uniemożliwia jej depolaryzację, a zatem zapoczątkowanie i przewodzenie impulsu nerwowego. Lidokaina działa na zakończenia bólowe i nerwy czuciowe, należy do leków o szybkim początku działania. Czas działania zależy od dawki i miejsca podania. Lidokaina podawana jest wyłącznie drogą pozajelitową. Po podaniu dożylnym lidokaina wykazuje także działanie przeciwarytmiczne (jest lekiem przeciwarytmicznym zaliczanym do klasy IB). Stosowana w leczeniu zaburzeń rytmu serca pochodzenia komorowego. Przeciwarytmiczne działanie lidokainy jest rezultatem blokowania kanału sodowego. Lidokaina metabolizowana jest przez enzymy mikrosomalne wątroby, wydalana przez nerki głównie w postaci metabolitów i w niewielkim odsetku w stanie niezmienionym. Lidokaina przenika przez łożysko.

Wskazania do stosowania preparatu:
• znieczulenia regionalne (nasiękowe, blokady nerwów, pni nerwowych i splotów nerwowych, podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe) w chirurgii ogólnej, urologii, ortopedii, ginekologii, położnictwie, różnych procedurach diagnostycznych i terapeutycznych
• komorowe zaburzenia rytmu serca (przedwczesne skurcze komorowe, częstoskurcz komorowy), szczególnie w przebiegu świeżego zawału serca lub po przedawkowaniu glikozydów nasercowych.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne leki miejscowo znieczulające o budowie amidowej.
Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występują u Ciebie ogólne przeciwwskazania do wykonania znieczulenia podpajęczynówkowego i zewnątrzoponowego, w tym:
• ostre choroby ośrodkowego układu nerwowego (np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, guzy, zapalenie istoty szarej rdzenia, krwawienie śródczaszkowe
• zwężenie kanału rdzenia kręgowego, czynne choroby kręgosłupa (np. proces zapalny, gruźlica kręgosłupa, guzy) lub niedawno przebyte urazy kręgosłupa (np. złamania)
• posocznica
• podostre zwyrodnienie rdzenia kręgowego w przebiegu niedokrwistości złośliwej
• zakażenie skóry w miejscu wykonywania znieczulenia lub w jego okolicy
• wstrząs kardiogenny lub hipowolemiczny
• zaburzenia krzepnięcia lub leczenie lekami przeciwzakrzepowymi.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Znieczulenie z zastosowaniem preparatu może być wykonywane wyłącznie przez lekarzy doświadczonych w wykonywaniu takich znieczuleń i przeszkolonych w leczeniu następstw przedawkowania lidokainy, które mogą pojawić się w trakcie znieczulenia regionalnego.
Podczas znieczulenia mogą wystąpić poważne działania niepożądane, które będą wymagać natychmiastowego podjęcia działań zapewniających podtrzymanie podstawowych funkcji życiowych. Konieczne jest zapewnienie możliwości natychmiastowego dostępu do tlenu i niezbędnego sprzętu oraz leków stosowanych w resuscytacji. Niekiedy, przed przystąpieniem do znieczulenia wymagane jest wprowadzenie wenflonu zapewniającego dostęp do żyły.
Powtarzanie dawek lidokainy może doprowadzić do zwiększenia jej stężenia we krwi, co może być niebezpieczne, zwłaszcza dla osób wyniszczonych, w złym stanie ogólnym, w podeszłym wieku oraz dla dzieci. U osób z tych grup konieczne jest dostosowanie dawki do masy ciała i stanu ogólnego.
Osoby z zaburzeniami czynności wątroby powinny skonsultować się z lekarzem; konieczne jest zachowanie ostrożności ponieważ metabolizm lidokainy może ulec zmianie i jej stężenie w płynach ustrojowych może ulec zwiększeniu.
W czasie znieczulenia lekarz będzie monitorował stan świadomości pacjenta oraz czynność układu krążenia i oddechowego. Jeżeli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów:
• metaliczny smak w ustach
• niepokój
• szum w uszach
• zawroty głowy
• zaburzenia widzenia
• drżenia mięśniowe
• senność
należy natychmiast poinformować o tym lekarza. Może to bowiem być wczesny objaw toksycznego działania lidokainy na ośrodkowy układ nerwowy.
Konieczne jest zachowanie wymaganych środków ostrożności, zwłaszcza w przypadku znieczuleń w obrębie szyi i głowy. W niektórych przypadkach działania toksyczne (zaburzenia świadomości, drgawki, zaburzenia oddechowe, zaburzenia czynności serca) mogą wystąpić pomimo stosowania zalecanych dawek, np. skutkiem niezamierzonego donaczyniowego podania lidokainy. Szczególnie niebezpieczne mogą być skutki podania preparatu do tętnicy zaopatrującej ośrodkowy układ nerwowy.
Zachowania szczególnej ostrożności wymagają zewnątrzoponowe podania lidokainy u chorych z blokiem serca lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym.
Znieczulenie podpajęczynówkowe (niezależnie od stosowanego preparatu) może być wykonywane tylko wówczas, gdy lekarz uzna to za wskazane po rozważeniu stosunku oczekiwanych korzyści do możliwego ryzyka. Ryzyko to obejmuje także groźne powikłanie, którym jest całkowite znieczulenie rdzeniowe prowadzące do niewydolności serca (niedociśnienie tętnicze, bradykardia, zatrzymanie akcji serca) i niewydolności układu oddechowego (porażenie mięśni oddechowych). Powikłanie to może także być skutkiem omyłkowego podania do przestrzeni podpajęczynówkowej dawki leku przeznaczonej do znieczulenia zewnątrzoponowego.
Innym powikłaniem jest wystąpienie tzw. wysokiego znieczulenia podpajęczynówkowego. Ryzyko tego powikłania jest większe u osób otyłych, z nadciśnieniem wewnątrzbrzusznym oraz u kobiet w zaawansowanej ciąży. W tych przypadkach konieczne jest aby lekarz stosował odpowiednio mniejszą dawkę.
U chorych z hipowolemią (ze zmniejszoną objętością płynów wewnątrzustrojowych) znieczulenie podpajęczynówkowe może doprowadzić do nagłego i znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego. Trwałe powikłania neurologiczne (brak czucia, zaburzenia ruchowe, porażenia) są bardzo rzadkim powikłaniem znieczulenia podpajęczynówkowego.
Należy zachować ostrożność u chorych z zaburzeniami neurologicznymi, takimi jak stwardnienie rozsiane, porażenie połowicze lub poprzeczne, zaburzenia nerwowo-mięśniowe.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
­ osoby stosujące dietę o małej zawartości sodu oraz osoby z zaburzeniami czynności nerek powinny wziąć pod uwagę zawartość sodu w preparacie.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Wpływ preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn zależy od rodzaju przeprowadzonego zabiegu i zastosowanej dawki. Po zastosowaniu preparatu do znieczulenia nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń/maszyn przez co najmniej 24 godziny po zabiegu.

Preparat ma postać roztworu do wstrzykiwań. Może być stosowany dożylnie, nasiękowo, podpajęczynówkowo i zewnątrzoponowo. Sposób i technika podania zależy od wskazania. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania.
Znieczulenie:
Lekarz dostosuje dawkowanie indywidualnie, zależnie od potrzeb i rodzaju stosowanego znieczulenia oraz w zależności od masy ciała i stanu chorego. W trakcie znieczulenia lekarz będzie nadzorował chorego i kontrolował czynności życiowe. Maksymalna dawka jednorazowa u dorosłych wynosi 200 mg (4,5 mg/kg masy ciała), a u dzieci 3 mg/kg masy ciała.
Zaburzenia rytmu serca:
Dorośli: dożylnie 50–100 mg w dawce jednorazowej lub dawkach podzielonych po 25–50 mg/min. Jeżeli początkowa dawka nie była skuteczna lekarz może podać dodatkowo 50–100 mg po upływie 5 minut. Dawka maksymalna wynosi 200–300 mg w ciągu godziny. U chorych ze skłonnością do nawrotów zaburzeń rytmu serca lub opornych na działanie doustnych leków przeciwarytmicznych lekarz może zastosować ciągły wlew dożylny z szybkością 1–4 mg/min (25–50 µg/kg masy ciała na minutę) monitorując EKG. Wlew będzie przerwany, gdy ustąpią zaburzenia rytmu serca lub pojawią się objawy przedawkowania. U osób w podeszłym wieku konieczne jest dostosowanie dawki do ogólnego stanu pacjenta.
Dzieci: dożylnie 0,8–1 mg/kg masy ciała w dawce jednorazowej; w razie potrzeby lekarz może powtarzać tę dawkę do łącznej dawki 3–5 mg/kg masy ciała. Lekarz może także podawać lidokainę w ciągłym wlewie dożylnym z szybkością 10–50 µg/kg masy ciała na minutę.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Należy unikać stosowania preparatu w okresie ciąży, chyba że w wyjątkowych przypadkach lekarz uzna to za wskazane. W okresie porodu preparat może być stosowany w szczególnych sytuacjach położniczych, jeżeli lekarz uzna, że oczekiwane korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Toksyczność lidokainy zależy od metody i techniki znieczulenia oraz od wielkości zastosowanej dawki.
Lidokaina przenika do mleka kobiety karmiącej. Przed zastosowaniem preparatu w okresie karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Leki przeciwdrgawkowe z grupy pochodnych hydantoiny (np. fenytoina) mogą nasilać hamujący wpływ lidokainy na czynność serca; mogą również wpływać na przyspieszenie metabolizmu lidokainy.
Równolegle stosowane inne leki przeciwarytmiczne mogą nasilać niepożądane działania lidokainy.
Leki beta-adrenolityczne (tzw. beta blokery) mogą wpływać hamująco na metabolizm lidokainy i nasilać jej toksyczność.
Cymetydyna hamuje metabolizm lidokainy i powoduje zwiększenie jej stężenie w osoczu.
Duże dawki lidokainy mogą nasilać działanie preparatów zwiotczających mięśnie.

Jak każdy lek, również Lignocainum Hydrochloricum WZF 2% może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Może wystąpić: metaliczny smak w ustach, zaburzenia czucia w obrębie warg i języka, uczucie oszołomienia, pobudzenie ruchowe, niepokój, euforia, drżenie mięśni, senność, zaburzenia świadomości, bóle i zawroty głowy, szumy uszne, parestezje, utrata świadomości, niespójność mowy, drgawki, całkowite znieczulenie rdzeniowe (w następstwie omyłkowego podania do przestrzeni podpajęczynówkowej zbyt dużej dawki lidokainy), wysokie znieczulenie podpajęczynówkowe (w następstwie podania do przestrzeni podpajęczynówkowej zbyt dużej dawki lidokainy), zaburzenia widzenia, bradykardia, zmniejszenie czynności serca, zatrzymanie czynności serca, niedociśnienie tętnicze, zaburzenia oddychania, w tym zatrzymanie oddechu, nudności, wymioty, reakcje anafilkatyczne. Bardzo rzadko reakcje nadwrażliwości (zmiany skórne, pokrzywka, obrzęki), brak czucia, zaburzenia czynności ruchowych lub porażenia (w następstwie znieczulenia podpajęczynówkowego).