Nicorette Invisipatch - system transdermalny, plaster

Nikotyna jest alkaloidem, występującym w naturze m.in. w korzeniu i liściach tytoniu. Roślina ta jest uprawiana jako surowiec do produkcji wyrobów tytoniowych, np. papierosów, cygar, tytoniu fajkowego, tabaki. Nikotyna łączy się z receptorami nikotynowymi (typ receptora acetylocholinowego) połączeń nerwowych zwojów autonomicznych układu nerwowego, rdzenia nadnerczy oraz ośrodkowego układu nerwowego, wykazując działanie pobudzające zarówno wobec części współczulnej, jak i przywspółczulnej układu nerwowego. Nikotyna przyjęta w małych dawkach działa stymulująco na organizm, nasila wydzielanie adrenaliny (przez co powoduje m.in. zmniejszenie odczuwanie głodu i bólu, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, rozszerzenie źrenic). Po przyjęciu nikotyny w większych dawkach może pojawiać się uczucie lekkości, zmiana odbioru otoczenia, uczucie oderwania od rzeczywistości, ale również: brak energii, zmęczenie, światłowstręt, gonitwa myśli. Zatrucie nikotyną charakteryzuje się nudnościami, wymiotami, bólami brzucha, biegunką, nadmiernym wydzielaniem potu, uderzeniami gorąca, zawrotami głowy, zaburzeniami słuchowymi i wzrokowymi, halucynacjami, znacznym osłabieniem, zaburzeniami rytmu serca, zaburzeniami oddechowymi i obniżeniem ciśnienia tętniczego; w ekstremalnie wysokich dawkach następuje utrata przytomności, drgawki i zgon.
Nikotyna, jak i inne substancje zawarte w tytoniu i w dymie tytoniowym powodują silne uzależnienie fizyczne i psychiczne. Na skutek łączenia się nikotyny z receptorami nikotynowymi, zwiększa się stężenie dopaminy w mózgu i dochodzi do chwilowej poprawy nastroju. Jeśli nikotyna dostarczana jest regularnie, w mózgu pod jej wpływem następuje zwiększenie liczby receptorów nikotynowych, ale zarazem mózg staje się coraz mniej na nikotynę wrażliwy. Dlatego, aby uzyskać efekt podobny jak w początkowym okresie palenia, potrzebuje coraz więcej nikotyny, czyli coraz większej liczby papierosów. Mamy wówczas do czynienia z rozwojem tolerancji.
Oprócz nikotyny w dymie papierosowym zawartych jest wiele substancji, w tym liczne mające właściwości toksyczne, rakotwórcze, czy uszkadzające płód. Są to np.: tlenek węgla (czad), smoła, wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, fenol, krezol, benzo-a-piren, cyjanowodór, formaldehyd i inne. Palenie papierosów czy stosowanie innych używek zawierających tytoń wiąże się w związku z tym ze zwiększeniem ryzyka wystąpienia licznych chorób, m.in. chorób nowotworowych, niewydolności płuc czy choroby wieńcowej i dlatego wiele osób chce zrezygnować z palenia. Ponieważ nie jest to łatwe (odstawienie nikotyny u osób uzależnionych powoduje nieodpartą chęć sięgnięcia po papierosa, nerwowość, uczucie zmęczenia, drażliwość, chwiejność emocjonalną, zaburzenia snu, upośledzenie koncentracji, zwiększenie łaknienia, bóle głowy, bóle mięśniowe, zaparcia), oprócz metod psychologicznych (silna motywacja, zmiana zwyczajów itp.) można dodatkowo stosować leki.
Preparaty zawierające nikotynę mogą występować w formie systemów transdermalnych (plastrów uwalniających nikotynę, która przenika do krwi przez skórę), gum do żucia, pastylek do ssania, aerozolu do stosowania w jamie ustnej czy wkładów do inhalacji. Preparaty te są stosowane, obok innych środków, w leczeniu wspomagającym odzwyczajanie się od palenia tytoniu. Powodują zmniejszenie nasilenia objawów abstynencyjnych.
Nikotyna stosowana w postaci systemów transdermalnych na nieuszkodzoną skórę charakteryzuje się ciągłym wchłanianiem do krwi; maksymalne stężenie w osoczu osiąga 8–10 h po rozpoczęciu podawania; biologiczny okres półtrwania wynosi 2 h. Stężenia osiągane w osoczu podczas stosowania nikotyny w postaci gumy do żucia wnoszą zwykle 8–25 ng/ml (w zależności od dawki i sposobu żucia). Nikotyna jest metabolizowana w wątrobie. Wydalana z moczem w postaci niezmienionej oraz metabolitu – kotyniny.

Preparat jest wskazany w leczeniu uzależnienia od wyrobów tytoniowych u osób zdecydowanych na rzucenie nałogu poprzez złagodzenie głodu nikotynowego i objawów odstawiennych, występujących po zaprzestaniu palenia.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

W następujących przypadkach przed rozpoczęciem leczenia, należy ocenić stosunek korzyści ze stosowania preparatu do ryzyka z nim związanego:
• choroby układu sercowo-naczyniowego (niedawno przebyty zawał serca, niestabilna lub nasilająca się dławica piersiowa, w tym dławica Prinzmetala, ciężkie zaburzenia rytmu serca, niewyrównane nadciśnienie tętnicze lub niedawno przebyte zaburzenia krążenia mózgowego); rzucanie palenia należy rozpocząć od metod niefarmakologicznych; stosowanie preparatu u tych osób należy rozpoczynać pod kontrolą lekarza
• cukrzyca; po zaprzestaniu palenia i rozpoczęciu NTZ, należy częściej kontrolować stężenie glukozy we krwi, ponieważ zmniejszone uwalnianie amin katecholowych, spowodowane przez nikotynę, może wpłynąć na metabolizm węglowodanów
• umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby; należy zachować ostrożność, możliwe zwiększenie natężenia działań niepożądanych
• guz chromochłonny nadnerczy i niewyrównana nadczynność tarczycy; należy zachować ostrożność, ponieważ nikotyna uwalnia aminy katecholowe, co może być niebezpieczne dla takich chorych
• choroby przewodu pokarmowego; należy zachować ostrożność, ponieważ nikotyna może powodować zaostrzenie objawów u chorych z zapaleniem przełyku lub chorobą wrzodową żołądka albo dwunastnicy.

Dawki nikotyny tolerowane przez osoby dorosłe i nastoletnie palące tytoń mogą być toksyczne dla małych dzieci, ich spożycie może do prowadzić do zgonu. Preparaty zawierające nikotynę, należy przechowywać poza zasięgiem dzieci.

Może nastąpić przeniesienie uzależnienia (uzależnienie od stosowanego preparatu, zawierającego nikotynę), jest ono jednak mniej szkodliwe, oraz łatwiejsze do przerwania, niż uzależnienie od palenia tytoniu.

Policykliczne węglowodory aromatyczne zawarte w dymie tytoniowym mogą indukować metabolizm z udziałem izoenzymu CYP 1A2 cytochromu P-450. Zaprzestanie palenia może prowadzić do spowolnienia metabolizmu i zwiększenia stężenia we krwi szczególnie leków o małym indeksie terapeutycznym (np. teofilina, takryna, klozapina, ropinirol) oraz leków metabolizowanych częściowo przez izoenzym CYP 1A2 (np. imipramina, olanzapina, klomipramina i fluwoksamina. Ograniczone dane wskazują, że palenie może indukować metabolizm flekainidu i pentazocyny. 

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn:
preparat nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Preparat ma postać plastra do naklejania na skórę. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zalecanych dawek, ponieważ nie zwiększy to działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości związane ze stosowaniem preparatu, skonsultuj sie z lekarzem.

W przypadku wystąpienia objawów przyjęcia zbyt dużej dawki nikotyny, należy przerwać stosowanie preparatu. Jeśli objawy te nie ustąpią, należy ograniczyć dawkowanie nikotyny, zmniejszając częstotliwość jej stosowania lub podawaną dawkę.

Korzystanie z grup wsparcia może wspomagać proces rzucania palenia.

Dorośli.
Plaster należy przykleić rano, po przebudzeniu, na nieuszkodzoną powierzchnię skóry, a zdjąć przed pójściem spać. Leczenie za pomocą plastrów (systemu transdermalnego) imituje wahania stężenia nikotyny u palaczy w ciągu dnia i bez przyjmowania nikotyny podczas snu. Stosowanie plastra w ciągu dnia nie powoduje zaburzeń snu. U osób o dużym stopniu uzależnienia zaleca się rozpoczęcie leczenia od plastra 25 mg/16 h stosowanego 1 raz na dobę przez 8 tygodni. Następnie należy rozpocząć stopniowe odstawianie plastrów. Należy stosować 1 raz na dobę plaster 15 mg/16 h przez 2 tygodnie, a następnie 10 mg/16 h 1 raz na dobę przez kolejne 2 tygodnie.

U osób o małym stopniu uzależnienia zaleca się rozpocząć leczenie od plastra 15 mg/ 16 h stosowanego 1 raz na dobę przez 8 tygodni, a następnie kontynuować leczenie za pomocą plastra 10 mg/16 h stosowanego przez kolejne 4 tygodnie.

Nie zaleca się stosowania plastrów dłużej niż przez 6 miesięcy, ewentualne wydłużenie tego czasu należy to skonsultować z lekarzem.

Czasami korzystne może być równoczesne wykorzystanie więcej niż jednej formy nikotynowej terapii zastępczej. Terapia kombinowana przeznaczona jest dla osób palących, które powróciły do nałogu pomimo stosowania w przeszłości monoterapii NTZ lub które mają trudności w opanowaniu chęci zapalenia papierosa podczas stosowania monoterapii. Dlatego, jeśli to konieczne, plaster 15 mg/16 h i nikotynowa guma 2 mg mogą być stosowane łącznie. Plaster 15 mg/16 h należy przykleić rano, po przebudzeniu i odkleić po 16 godzinach przed pójściem spać. Należy go stosować zgodnie z dawkowaniem zatwierdzonym dla stosowania w monoterapii. Nikotynową gumę 2 mg należy żuć, kiedy osoba paląca poczuje silną chęć zapalenia, nie przekraczając maksymalnej dawki dobowej 15 gum. Guma może być stosowana przez okres 12 tygodni, następnie należy stopniowo ograniczać stosowanie gum. Maksymalny czas stosowania gum wynosi 12 miesięcy.

Nie należy stosować preparatu u osób do 18. roku życia, chyba, że lekarz zadecyduje inaczej.

Plaster należy stosować na czystą, suchą, nieuszkodzoną, nieowłosioną skórę, na przykład w obrębie pośladków, górnej części ramienia lub klatki piersiowej. Należy zmieniać miejsce przyklejenia plastra każdego dnia, to samo miejsce nie powinno być stosowane przez kolejne dni.

Przed nałożeniem plastra należy umyć ręce. Rozciąć nożyczkami opakowanie wzdłuż, zgodnie z oznakowaniem. Zdjąć z plastra część srebrnej, aluminiowej folii ochronnej. O ile to możliwe, nie dotykać palcami lepkiej strony plastra. Przykleić plaster ostrożnie do skóry i odkleić pozostałą część srebrnej, aluminiowej folii ochronnej. Mocno przycisnąć plaster do skóry, a następnie potrzeć palcami brzegi plastra w celu upewnienia się, że jest on właściwie przyklejony. Po odklejeniu zużyte plastry należy wyrzucić.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, przed zastosowaniem preparatu skonsultuj się z lekarzem.

Palenie tytoniu w trakcie ciąży wiąże się z takimi zagrożeniami jak opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego, przedwczesny poród lub poród martwego płodu. Zaprzestanie palenia jest najskuteczniejszą, pojedynczą interwencją, poprawiającą zdrowie zarówno palącej kobiety w ciąży, jaki i jej dziecka. Im wcześniej uda się zerwać z nałogiem, tym lepiej. Nikotyna przenika do organizmu płodu i wpływa na jego oddychanie i krążenie. Wpływ na krążenie jest zależny od dawki. Ryzyko kontynuowania palenia może powodować większe zagrożenie dla płodu niż stosowanie prewparatów NTZ w ramach kontrolowanego programu zaprzestania palenia. O zastosowaniu preparatu u palącej kobiety może zadecydować wyłącznie lekarz.

Nikotyna przenika do mleka w ilościach, mogących oddziaływać na dziecko, nawet gdy stosuje się ją w dawkach terapeutycznych. Dlatego należy unikać stosowania preparatu w okresie karmienia piersią. O zastosowaniu preparatu u palącej kobiety może zadecydować wyłącznie lekarz.
Aby zmniejszyć narażenie dziecka, preparat należy stosować bezpośrednio po karmieniu piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji między nikotynową terapią zastępczą a innymi lekami.

Nikotyna może jednak zwiększać działanie hemodynamiczne adenozyny, czyli zwiększać ciśnienie tętnicze krwi i częstość rytmu serca, a także nasilać wrażliwość na ból (ból w klatce piersiowej związany z dławicą piersiową) wskutek podawania adenozyny.

Policykliczne węglowodory aromatyczne zawarte w dymie tytoniowym mogą indukować metabolizm z udziałem izoenzymu CYP 1A2 cytochromu P-450. Zaprzestanie palenia może prowadzić do spowolnienia metabolizmu i zwiększenia stężenia we krwi szczególnie leków o małym indeksie terapeutycznym (np. teofilina, takryna, klozapina, ropinirol) oraz leków metabolizowanych częściowo przez izoenzym CYP 1A2 (np. imipramina, olanzapina, klomipramina i fluwoksamina. Ograniczone dane wskazują, że palenie może indukować metabolizm flekainidu i pentazocyny.

Jak każdy lek, również Nicorette Invisipatch może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Wychodzenie z nałogu palenia wyrobów tytoniowych wiąże się z licznymi zaburzeniami. Zalicza się do nich zaburzenia emocjonalne i poznawcze, takie jak dysforia lub pogorszenie nastroju, bezsenność, drażliwość, frustracja lub gniew, niepokój, problemy z koncentracją, nerwowość lub zniecierpliwienie. Mogą wystąpić również objawy fizyczne, takie jak obniżona częstość akcji serca, zwiększone łaknienie lub zwiększenie masy ciała, zawroty głowy lub objawy przedomdleniowe, kaszel, zaparcia, krwawienie dziąseł, owrzodzenia aftowe lub zapalenie jamy nosowo gardłowej. Znaczenie kliniczne ma także głód nikotynowy połączony z chęcią zapalenia. Większość działań niepożądanych zgłaszanych przez pacjentów występuje w ciągu pierwszych tygodni po rozpoczęciu leczenia. Głównie zależą one od dawki nikotyny.

Podczas stosowania prerparatu rzadko mogą pojawić się reakcje alergiczne (w tym objawy anafilaksji) oraz łagodne, miejscowe reakcje skórne.

Działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych z użyciem plastrów zawierających nikotynę są podobne do tych związanych ze stosowaniem nikotyny w innym sposób.