Alortia - tabletki powlekane

Jest to preparat złożony zawierający 2 substancje czynne: losartan i amlodypinę. Losartan należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II lub sartanami. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na blokowaniu receptorów angiotensyny II co uniemożliwia ich wiązanie z angiotensyną II i hamuje jej działanie (leki z tej grupy często oznaczane są skrótem ARB, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin II Receptor Blockers). Angiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie losartanu, podobnie jak innych sartanów, skutecznie przeciwdziała efektom działania angiotensyny II i prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. W odróżnieniu od leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, sartany nie nasilają efektów zależnych od bradykininy, np. kaszlu. Sartany stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego.
Drugą substancją czynną preparatu jest amlodypina, pochodna dihydropirydyny, należąca do grupy leków zwanych antagonistami wapnia (lub blokerami kanału wapniowego). Działanie antagonistów wapnia polega na blokowaniu kanałów wapniowych, struktur umożliwiających przepływ jonów wapnia przez błonę komórkową. Amlodypina blokuje napływ jonów wapnia z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do wnętrza komórek mięśni gładkich ścian naczyń krwionośnych i w mniejszym stopniu do komórek mięśnia sercowego. Zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia jest niezbędne do skurczu komórek mięśniowych. Amlodypina działa głównie na obwodowe naczynia krwionośne. Zablokowanie kanałów wapniowych powoduje zmniejszenie napięcia ścian naczyń i rozszerzenie naczyń. Bezpośrednim skutkiem takiego działania amlodypiny jest obniżenie ciśnienia tętniczego. Rozszerzenie tętniczek obwodowych zmniejsza obwodowy opór naczyniowy, co odciąża serce (zmniejsza się zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen). Prawdopodobnie rozszerzają się także tętnice wieńcowe, co zwiększa transport tlenu do mięśnia sercowego. W rezultacie, u chorych z dławicą piersiową, zwiększa się tolerancja wysiłku fizycznego (wydłuża się czas do pojawienia się bólu dławicowego podczas wysiłku) oraz zmniejsza się częstość występowania i nasilenia bólów dławicowych. Stan kliniczny chorych z dławicą piersiową poprawia się, a zużycie nitrogliceryny maleje. U chorych z nadciśnieniem tętniczym przyjmowanie amlodypiny 1 raz na dobę zapewnia klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego przez 24 godziny.
Dzięki wykorzystaniu uzupełniających się mechanizmów działania obu substancji czynnych, działanie przeciwnadciśnieniowe preparatu jest silniejsze niż w przypadku zastosowania każdego ze składników w monoterapii.

Preparat jest wskazany w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych, u których uzyskano odpowiednią kontrolę ciśnienia tętniczego podczas leczenia skojarzonego amlodypiną i losartanem w takich samych dawkach jak w preparacie złożonym, jako leczenie zastępujące przyjmowanie tych substancji czynnych w oddzielnych preparatach.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny lek z grupy antagonistów wapnia pochodnych dihydropirydyny.
Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występują u Ciebie:
· ciężkie zaburzenia czynności wątroby
· ciężkie niedociśnienie tętnicze
· wstrząs, w tym wstrząs kardiogenny
· zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. znaczne zwężenie zastawki aortalnej)
· hemodynamicznie niestabilna niewydolność serca po zawale serca
Nie stosować równolegle z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego (obrzęk ust, języka, gardła, krtani mogący utrudniać oddychanie i mogący stanowić zagrożenie życia). W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Osoby, u których kiedykolwiek wystąpił obrzęk naczynioruchowy powinny pozostawać pod ścisłą opieką lekarską.
Należy zachować ostrożność, ponieważ może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze, zwłaszcza u chorych ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnionych lub z niedoborem sodu (np. osoby przyjmujące uprzednio duże dawki leków moczopędnych, stosujące dietę o małej zawartości soli, po biegunce lub wymiotach). Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu. Konieczne może być zmniejszenie dawki początkowej i dostosowanie dawkowania przez lekarza.
Zaburzenia równowagi wodno–elektrolitowej, które powinny być wyrównane przed rozpoczęciem leczenia, często występują u chorych z zaburzeniami czynności nerek oraz u chorych na cukrzycę ze współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek. Zaleca się regularną kontrolę stężenia kreatyniny i potasu we krwi, szczególnie u chorych z niewydolnością serca i u chorych z zaburzeniami czynności nerek.
Stosowanie preparatu i leków zwiększających stężenie potasu we krwi (w tym leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu, substytuty soli zawierające potas) nie jest zalecane. Preparat może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Hiperkaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca. Lekarz zaleci monitorowanie stężenia potasu we krwi, zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone.
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania losartanu u chorych po niedawnym przeszczepie nerki.
Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych, u których występuje pierwotny hiperaldosteronizm, ponieważ działanie preparatu w tej grupie chorych nie jest skuteczne.
Należy zachować ostrożność u osób z chorobą niedokrwienną serca lub chorobami naczyń mózgowych (osoby ze zwężeniem tętnic wieńcowych lub zwężeniem naczyń mózgowych) ponieważ, w tej grupie chorych, znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał serca lub udar mózgu.
U osób z niewydolnością serca, u których napięcie naczyń oraz czynność nerek zależy od aktywności układu renina–angiotensyna–aldosteron stosowanie preparatu może wiązać się z ryzykiem wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek.
Ze względu na brak wystarczającego doświadczenia klinicznego należy zachować ostrożność stosując preparat u chorych:
· z niewydolnością serca współistniejącą z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek
· z ciężką niewydolnością serca (IV stopień wg NYHA)
· z niewydolnością serca i objawowymi zaburzeniami rytmu serca.
Należy zachować ostrożność jeżeli równolegle z losartanem stosowanie są leki z grupy beta-blokerów.
Należy zachować ostrożność u chorych z niewydolnością serca, zwłaszcza ciężką (III i IV stopień wg NYHA); w tej grupie chorych, w okresie stosowania preparatu (ze względu na zawartość amlodypiny w preparacie), istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku płuc.
U chorych z zastoinową niewydolnością serca leki z grupy antagonistów wapnia, w tym amlodypina, mogą zwiększać ryzyko występowania incydentów sercowo-naczyniowych oraz zgonu.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ działanie amlodypiny może ulec nasileniu. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie. U osób z zaburzeniami czynności wątroby lekarz rozważy zmniejszenie dawki losartanu. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby stanowią przeciwwskazanie do stosowania preparatu.
U chorych z grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności nerek, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina–angiotensyna–aldosteron (np. u chorych z ciężką niewydolnością serca, z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki) stosowanie leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron może wiązać się z ryzykiem wystąpienia skąpomoczu, zwiększenia stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Zaburzenia te zwykle ustępują samoistnie po zaprzestaniu stosowania preparatu. Należy zachować ostrożność, a leczenie powinno przebiegać pod szczególnym nadzorem lekarskim. Konieczna jest regularna kontrola stężenia kreatyniny we krwi.
Nie ma konieczności dostosowywania dawki amlodypiny u chorych z zaburzeniami czynności nerek. Amlodypina nie jest usuwana podczas dializy.
U chorych w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania stosowanej dawki amlodypiny.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat stosowany jest u chorych z upośledzonym odpływem krwi z lewej komory serca (występujące zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej, kardiomiopatia przerostowa).
U osób rasy czarnej leki z grupy sartanów, w tym losartan, mogą być mniej skuteczne w obniżaniu ciśnienia tętniczego.
Nie zaleca się równoległego stosowania sartanów (w tym losartanu) i innych leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron (RAA). Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, hiperkaliemii i/lub zaburzeń czynności nerek, włącznie z ostrą niewydolnością nerek, nie zaleca się równoległego stosowania preparatu i leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) lub aliskirenu. Takie leczenie skojarzone powoduje nasilone hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron i może być stosowane wyłącznie w razie absolutnej konieczności pod ścisłym nadzorem lekarza. Należy monitorować ciśnienie tętnicze, czynność nerek oraz stężenie elektrolitów. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE oraz sartanów.
Stosowanie preparatu równolegle z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2) jest przeciwwskazane.
Nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia ponieważ nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że preparat może u niektórych osób powodować zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie, senność lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn, szczególnie na początku leczenia oraz podczas zwiększania dawki.
U osób, u których wystąpią wymienione wyżej objawy zdolność koncentracji i szybkość reakcji może być zaburzona. Zaleca się zachowani ostrożności, szczególnie w początkowym okresie stosowania preparatu.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, popijając wodą. Można przyjmować niezależnie od posiłków. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli: 1 tabletka 1 raz na dobę.
Preparat nie jest odpowiedni do rozpoczynania leczenia. Przed rozpoczęciem stosowania preparatu złożonego, o ustalonej zawartości substancji czynnych, lekarz indywidualnie dostosuje dawkę amlodypiny i losartanu, stosowanych w postaci odrębnych preparatów.
U osób w podeszłym wieku zalecana jest ostrożność podczas zwiększania dawki. U osób po 75. roku życia lekarz rozważy dawkę początkową losartanu 25 mg 1 raz na dobę.
U osób ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową (np. w przypadku przyjmowania dużych dawek leków moczopędnych) lekarz rozważy dawkę początkową losartanu 25 mg 1 raz na dobę.
Nie ma konieczności dostosowywania dawki u dorosłych z zaburzeniami czynności nerek.
Stosowanie preparatu równolegle z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2) jest przeciwwskazane.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby. U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność; lekarz dostosuje dawkowanie.
Dzieci i młodzież:
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia. Z tego powodu nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Leki z grupy sartanów mogą mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka. Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli kobieta planuje ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy natychmiast zaprzestać jego przyjmowania i skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zalecić stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Należy zachować ostrożność, ponieważ działanie przeciwnadciśnieniowe może ulec nasileniu jeżeli równolegle z preparatem stosowane są inne leki przeciwnadciśnieniowe, leki rozszerzające naczynia krwionośne, leki moczopędne lub inne leki mogące obniżać ciśnienie tętnicze (np. niektóre leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, nasenne, uspokajające, barbiturany, opioidy, azotany, baklofen, amifostyna, alfa-adrenolityki stosowane w leczeniu rozrostu gruczołu krokowego i inne). Może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienie tętnicze.
Stosowanie preparatu równolegle z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2) jest przeciwwskazane.
Nie zaleca się równoległego stosowania sartanów (w tym losartanu) i innych leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron (w tym leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny lub aliskirenu). Takie leczenie skojarzone powoduje nasilone hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron i może być stosowane wyłącznie w razie absolutnej konieczności pod ścisłym nadzorem lekarza. Należy monitorować ciśnienie tętnicze, czynność nerek oraz stężenie elektrolitów.
Ze względu na zawartość losartanu w preparacie, nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
· litem, ze względu na ryzyko nasilenia neurotoksycznego działania litu; w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu we krwi
· z lekami zwiększającymi stężenie potasu we krwi (sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas np. spironolakton, triamteren, amiloryd, niektóre leki przeciwnadciśnieniowe, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz z zawierającymi potas zamiennikami soli kuchennej; preparaty te zwiększają ryzyko hiperkaliemii.
Ze względu na zawartość losartanu w preparacie, należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany z którymkolwiek z niżej wymienionych leków:
· niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, selektywne inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz prowadzić do wystąpienia zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek i zwiększenia stężenia potasu we krwi; wymagana jest ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku oraz monitorowanie czynności nerek i zapewnienie odpowiedniego nawodnienia chorego
· flukonazol oraz ryfampicyna powodują zmniejszenie stężenia czynnego metabolitu losartanu we krwi, choć nie wiadomo czy ma to znaczenie kliniczne.
Ze względu na zawartość amlodypiny w preparacie, nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
· dantrolenem (wlew); zaleca się unikanie podawania antagonistów wapnia takich jak amlodypina równolegle z dantrolenem (w tym u chorych podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej), ze względu na ryzyko wystąpienia prowadzących do śmierci zaburzeń rytmu serca
· grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym; sok grejpfrutowy u niektórych osób może powodować nasilenie przeciwnadciśnieniowego działania zawartej w preparacie amlodypiny.
Ze względu na zawartość amlodypiny w preparacie, szczególna ostrożność jest wymagana, jeżeli preparat jest stosowany z którymkolwiek z niżej wymienionych leków:
· preparaty zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np. ryfampicyna, ziele dziurawca, fenobarbital, prymidon, fosfenytoina, fenytoina i karbamazepina) mogą powodować zmniejszenie stężenia amlodypiny we krwi i osłabiać jej działanie; należy zachować ostrożność ponieważ konieczne może być dostosowanie dawkowania amlodypiny przez lekarza
· preparaty zmniejszające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np. diltiazem, werapamil, ketokonazol, itrakonazol i inne przeciwgrzybicze związki azolowe, rytonawir i inne inhibitory proteazy, erytromycyna i inne antybiotyki makrolidowe) mogą hamować metabolizm amlodypiny i powodować zwiększenie jej stężenia we krwi oraz znaczne nasilenie jej działania; należy zachować ostrożność i pozostawać pod nadzorem lekarza; konieczne może być dostosowanie dawkowania przez lekarza
· simwastatyna – równolegle stosowanie amlodypiny i simwastatyny może powodować zwiększenie ogólnoustrojowej ekspozycji na statynę i zwiększać ryzyko miopatii i rabdomiolizy; konieczne zmniejszenie stosowanej dawki simwastatyny (zgodnie z zaleceniami lekarza).

Jak każdy lek, również Alortia, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem działań niepożądanych zgłaszanych wcześniej dla każdej z substancji czynnych (amlodypina i losartan) stosowanych niezależnie.
Do często lub niezbyt często występujących działań niepożądanych związanych ze stosowaniem amlodypiny należą: bóle i zawroty głowy, zmęczenie, omdlenie, uczucie mrowienia lub drętwienia (parestezje), drżenia, zmiany nastroju (w tym lęk), zaburzenia snu/senność/bezsenność, depresja, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym widzenie podwójne), szumy uszne, uderzenia gorąca (nagłe zaczerwienienie twarzy), uczucie kołatania serca, niedociśnienie tętnicze, ból w klatce piersiowej, osłabienie, obrzęki (szczególnie wokół kostek), duszność, nieżyt błony śluzowej nosa, suchość błony śluzowej w jamie ustnej, nudności, ból brzucha, niestrawność, wymioty, biegunka, zaparcie, łysienie, obfite pocenie się, wysypka, świąd, przebarwienia skóry, plamica, bóle i kurcze mięśni, bóle stawów, zaburzenia częstości oddawania moczu, impotencja, ginekomastia, zwiększenie/zmniejszenie masy ciała. Rzadko lub bardzo rzadko: stany splątania/dezorientacja, wzmożone napięcie mięśniowe, neuropatia obwodowa, zawał serca, zaburzenia rytmu serca, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, zapalenie wątroby, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zapalenie żołądka, zapalenie trzustki, rozrost dziąseł, zapalenie naczyń, małopłytkowość, zmniejszenie liczby krwinek białych (leukopenia), zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), kaszel, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry).
Do często lub niezbyt często występujących działań niepożądanych związanych ze stosowaniem losartanu należą: zawroty i bóle głowy, senność/zaburzenia snu, uczucie kołatania serca, dławica piersiowa, niedociśnienie tętnicze, w tym ortostatyczne, bóle brzucha, zaparcia, zmęczenie, znużenie, obrzęk, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), wysypka. Rzadko: obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne, zapalenie naczyń, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Ponadto, możliwe inne działania niepożądane, dla których nie określono częstości ich występowania: niedokrwistość, małopłytkowość, depresja, migrena, zaburzenia smaku, szumy uszne, kaszel, biegunka, zapalenie trzustki, zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia czynności nerek (w tym niewydolność nerek), zakażenia dróg moczowych, objawy grypopodobne, bóle mięśni i stawów, rabdomioliza, zaburzenia czynności seksualnych (impotencja), złe samopoczucie, zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia), świąd, pokrzywka, nadwrażliwość na światło.