Furosemidum Polpharma - roztwór do wstrzykiwań

Lek o działaniu moczopędnym i obniżającym ciśnienie tętnicze.

Preparat zawiera substancję furosemid

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Furosemidum Polpharma
roztwór do wstrzykiwań; 10 mg/ml (20 mg/2 ml); 5 amp. 2 ml
Polpharma
18,01 zł
Furosemidum Polpharma
roztwór do wstrzykiwań; 10 mg/ml (20 mg/2 ml); 50 amp. 2 ml
Polpharma
158,08 zł

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Furosemidum Polpharma - roztwór do wstrzykiwań?

Substancją czynną preparatu jest furosemid, substancja o silnym działaniu moczopędnym, powodująca zwiększenie objętości wydalanego moczu. Furosemid powoduje zahamowanie zwrotnego wchłaniania jonów sodu i chloru, co skutkuje nasileniem wydalania sodu i chloru z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i wapnia. Furosemid nazywany jest diuretykiem pętlowym, ponieważ działa w obszarze pętli nefronu (tzw. pętli Henlego). Dodatkowo, działanie furosemidu prowadzi prawdopodobnie do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego i obrzęków.

Po dożylnym podaniu preparatu początek działania moczopędnego występuje w ciągu 5 minut i utrzymuje się zwykle przez około 2 godziny. Działanie maksymalne występuje po 20–60 minutach po podaniu. Po podaniu domięśniowym działanie moczopędne występuje nieco później niż po podaniu dożylnym.

Kiedy stosować Furosemidum Polpharma - roztwór do wstrzykiwań?

Preparat jest wskazany:

• w leczeniu obrzęków (w tym obrzęku płuc) związanych z zastoinową niewydolnością serca, z marskością wątroby i chorobami nerek, gdy wskazane jest zastosowanie leków moczopędnych o silnym i szybkim działaniu

• w leczeniu przełomu nadciśnieniowego ze współistniejącym obrzękiem płuc lub niewydolnością nerek (furosemid może być stosowany z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi)

• w leczeniu hiperkalcemii; furosemid stosowany jest z izotonicznym roztworem chlorku sodu w celu zwiększenia diurezy i eliminacji jonów wapniowych przez nerki.

Kiedy nie stosować preparatu Furosemidum Polpharma - roztwór do wstrzykiwań?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy.

Nie stosować, jeżeli występuje:

bezmocz lub niewydolność nerek przebiegająca z bezmoczem, nie reagująca na furosemid

• hipowolemia lub odwodnienie

• niewydolność nerek powstała w wyniku zatrucia substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi lub niewydolność nerek związana ze śpiączką wątrobową

• ciężka hipokaliemia lub ciężka hiponatremia

• stany przedśpiączkowe i śpiączka związana z encefalopatią wątrobową.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży, o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne (wyłącznie leczenie krótkotrwałe).

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Furosemidum Polpharma - roztwór do wstrzykiwań?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

U chorych z zaburzeniami w oddawaniu moczu i/lub rozrostem gruczołu krokowego, w okresie stosowania furosemidu, może wystąpić ostre zatrzymanie moczu. Przed rozpoczęciem stosowania preparatu należy wykluczyć występowanie powyższych zaburzeń.

Preparat, podobnie jak inne leki moczopędne, może powodować zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej i powodować niedobory sodu, potasu, magnezu, wapnia i chloru.

Nadmierne odwodnienie może prowadzić do zapaści sercowo-naczyniowej i powikłań zatorowo-zakrzepowych. U dorosłych zmniejszenie masy ciała wywołane nasilonym wydalaniem moczu nie powinno być większe niż 1 kg na dobę.

W razie potrzeby, lekarz zaleci wyrównanie hipowolemii i niedociśnienia tętniczego przed rozpoczęciem leczenia.

Jeżeli u chorych z niewydolnością nerek wystąpi nasilenie azotemii (stanu, w którym występuje zwiększone stężenie związków zawierających azot we krwi) i skąpomoczu, lekarz zaleci przerwanie stosowania preparatu.

Podczas dożylnego podawania preparatu, nie należy przekraczać szybkości podawania 4 mg na minutę.

W trakcie leczenia może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze powodujące zawroty głowy, omdlenia lub utratę świadomości. Dotyczy to szczególnie osób w podeszłym wieku, przyjmujących leki mogące powodować niedociśnienie tętnicze oraz osób, których stan z innych powodów zagrożony jest ryzykiem niedociśnienia tętniczego.

U chorych z marskością wątroby, leczenie furosemidem powinno być rozpoczynane i prowadzone w warunkach szpitalnych. Aby zapobiec hipokaliemii i zasadowicy metabolicznej, konieczne może być podawanie chlorku potasu lub leków moczopędnych oszczędzających potas (np. leki a grupy antagonistów aldosteronu).

U chorych z ciężką niewydolnością nerek oraz u osób przyjmujących równolegle furosemid i antybiotyki z grupy aminoglikozydów, kwas etakrynowy lub inne leki mogące uszkadzać słuch, zwiększa się ryzyko uszkodzenia słuchu (niedosłuch, szumy uszne). Uszkodzenie to ma zwykle charakter przemijający i ustępuje po zaprzestaniu stosowania furosemidu.

Stosowanie furosemidu u chorych z marskością wątroby, którzy przyjmują równolegle kortykosteroidy o działaniu ogólnym lub kortykotropinę (ACTH), może spowodować lub nasilić hipokaliemię.

U osób uczulonych na sulfonamidy preparat może spowodować wystąpienie reakcji nadwrażliwości. W okresie leczenia furosemidem mogą nasilić się objawy tocznia rumieniowatego.

W okresie stosowania preparatu chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność. U chorych na cukrzycę preparat może powodować zwiększenie stężenia glukozy we krwi. Furosemid może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne, aby lekarz dostosował ich dawkowanie. Może ujawnić się cukrzyca utajona.

Stosowanie preparatu u noworodków zwiększa ryzyko przetrwania przewodu tętniczego Botalla.

Nie jest wskazane podawanie furosemidu jako leku moczopędnego osobom z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia nefropatii na skutek podania środków cieniujących w trakcie badań radiologicznych.

W okresie stosowania preparatu konieczna jest częsta kontrola stężenia elektrolitów (potasu, sodu, wapnia, magnezu i chlorków), kreatyniny, mocznika oraz parametrów równowagi kwasowo-zasadowej. Może wystąpić zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi. U chorych na cukrzycę należy oznaczać stężenie glukozy we krwi i w moczu.

Ścisłe monitorowanie konieczne jest u chorych:

• z niedociśnieniem tętniczym

• u których mogą wystąpić wyraźne spadki ciśnienia tętniczego

• na dnę moczanową

• z zespołem wątrobowo-nerkowym

• z hipoproteinemią związaną np. z zespołem nerczycowym (działanie furosemidu może ulec osłabieniu, a jego ototoksyczność nasileniu); wymagana jest ostrożność podczas dostosowywania dawki

• u wcześniaków (ryzyko wystąpienia wapnicy/kamicy nerkowej); czynność nerek należy monitorować i wykonać badanie ultrasonograficzne nerek.

W grupie chorych w podeszłym wieku zaobserwowano zwiększoną śmiertelność w przypadku równoległego stosowania rysperydonu i furosemidu. Nie zaleca się stosowania takiego leczenia skojarzonego.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• każdy ml roztworu zawiera 3,83 mg sodu.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może powodować działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, senność czy niewyraźne widzenie, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn; wykonywanie tych czynności może być niebezpieczne.

Dawkowanie preparatu Furosemidum Polpharma - roztwór do wstrzykiwań

Preparat ma postać roztworu do wstrzykiwań dożylnych lub domięśniowych. Przeznaczony jest do podawania wyłącznie przez kwalifikowany personel medyczny. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

Obrzęki związane z zastoinową niewydolnością serca, z marskością wątroby i chorobami nerek: 20–40 mg jednorazowo dożylnie lub domięśniowo, z szybkością nie większą niż 4 mg na minutę. W zależności od potrzeby, kolejną dawkę 20 mg można podawać co 2 godziny. Większe dawki należy podawać we wlewie dożylnym.

Obrzęk płuc: początkowo 40 mg dożylnie, w razie potrzeby po 30 min lekarz może podać dawkę 40–80 mg.

Przełom nadciśnieniowy: u osób z prawidłową czynnością nerek 40–80 mg w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze. U osób ze współistniejącym obrzękiem płuc lub ostrą niewydolnością nerek 100–200 mg.

Hiperkalcemia: dożylnie 80–100 mg co 2–12 godzin przez 24 godziny, łącznie z 0,9% roztworem NaCl. Wskazane jest uzupełnianie niedoboru potasu związanego ze stosowaniem furosemidu.

Dawka maksymalna wynosi 1,5 g na dobę.

Lek w postaci roztworu do wstrzykiwań należy stosować przez krótki czas.

Domięśniowo stosować tylko w przypadku, gdy podanie furosemidu w postaci doustnej lub podanie dożylne jest niemożliwe. Podanie domięśniowe nie jest wskazane w leczeniu ostrych stanów, takich jak obrzęk płuc.

W przypadku stosowania leku w dużych dawkach lub przez dłuższy czas, należy kontrolować stężenie elektrolitów, kreatyniny i mocznika w surowicy oraz równowagę kwasowo-zasadową.

U osób w podeszłym wieku konieczna może być modyfikacja dawkowania.

W ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek u dorosłych: 80–120 mg na dobę. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicy większe nić 5 mg/dl) szybkość wlewu nie powinna być większa niż 2,5 mg na minutę.

Dzieci i niemowlęta:

U niemowląt i dzieci stosuje się 0,5–1,5 mg na kg masy ciała na dobę. Dawka maksymalna wynosi 20 mg na dobę, niezależnie od masy ciała dziecka.

Czy można stosować Furosemidum Polpharma - roztwór do wstrzykiwań w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży, o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeżeli w ocenie lekarza oczekiwane korzyści wyraźnie przeważają nad możliwym ryzykiem, lekarz może zalecić krótkotrwałe stosowanie furosemidu z zachowaniem odpowiednich środków ostrożności. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku!

Preparat przenika do mleka kobiety karmiącej. Stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Inne leki moczopędne (diuretyki oszczędzające potas, inhibitory anhydrazy węglanowej) stosowane równolegle z furosemidem nasilają jego działanie moczopędne. W przypadku ich stosowania, konieczne jest dostosowanie dawkowania furosemidu przez lekarza.

Leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, triamteren, amiloryd) stosowane równolegle z furosemidem zmniejszają wydalanie potasu w moczu i zapobiegają wystąpieniu hipokaliemii.

Preparat może powodować zmniejszenie stężenia potasu we krwi i w ten sposób nasilać toksyczność stosowanych równolegle glikozydów nasercowych (np. digoksyny) i zwiększać ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Preparat może wpływać na działanie stosowanych równolegle leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (leki zwiotczające mięśnie szkieletowe, takie jak np. tubokuraryna).

Furosemid może zmniejszyć oddziaływanie amin katecholowych (np. adrenalina, noradrenalina) na mięśniówkę tętnic.

Równoległe stosowanie preparatu z kortykosteroidami może powodować zatrzymanie sodu.

Równoległe stosowanie preparatu z kortykosteroidami, kortykotropiną (ACTH), karbenoksolonem, glicyryzyną (zawarta w lukrecji), beta2–mimetykami w dużych dawkach, reboksetyną, amfoterycyną B lub lekami przeczyszczającymi zwiększa ryzyko hipokaliemii i może ją nasilać.

Preparat zmniejsza wydalanie litu i może nasilać jego działania toksyczne. Nie zaleca się równoległego stosowania furosemidu i soli litu. W razie konieczności takiego leczenia skojarzonego, powinno ono być prowadzone w warunkach szpitalnych, gdzie stężenie litu będzie odpowiednio monitorowane, a w razie potrzeby dawki litu zostaną zmniejszone.

Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.

Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, neuroleptyki, barbiturany, opioidy, baklofen) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego.

Włączenie do leczenia inhibitorów konwertazy angiotensyny lub sartanów (antagonistów receptora angiotensyny II) lub zwiększenie ich dawki może spowodować znaczące obniżenie ciśnienia tętniczego i pogorszenie czynności nerek. Lekarz zaleci zaprzestanie stosowania furosemidu lub zmniejszy jego dawkę przynajmniej na 3 dni przed planowaną zmianą leczenia.

Należy zachować ostrożność, jeżeli diuretyki stosowane są równolegle z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. indometacyna, ibuprofen), ponieważ leki te mogą osłabiać moczopędne i przeciwnadciśnieniowe działanie diuretyków oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększać ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek.

Preparat może nasilać działanie salicylanów, co może prowadzić do wystąpienia zatrucia salicylanami.

Preparat nasila toksyczne działanie na słuch (działanie ototoksyczne) antybiotyków aminoglikozydowych, polimyksyny, wankomycyny i innych leków, które mogą działać toksycznie na słuch. Uszkodzenia słuchu mogą być nieodwracalne. Furosemid nie powinien być stosowany z wyżej wymienionymi lekami, chyba że w uzasadnionych przypadkach, lekarz zaleci takie leczenie skojarzone.

Stosowanie furosemidu z cisplatyną może mieć działanie ototoksyczne i nefrotoksyczne (toksyczne działanie na nerki).

Fenytoina i jej pochodne stosowane długotrwale osłabiają moczopędne działanie furosemidu.

Furosemid nasila toksyczne działanie na nerki (działanie nefrotoksyczne) cefalosporyn i innych antybiotyków, które mogą działać toksycznie na nerki.

Pomiędzy doustnym przyjęciem furosemidu i sukralfatu należy zachować co najmniej 2 godzinną przerwę; sukralfat zmniejsza wchłanianie furosemidu z przewodu pokarmowego.

Nie zaleca się równoległego stosowania rysperydonu i furosemidu. W grupie chorych w podeszłym wieku zaobserwowano zwiększoną śmiertelność w przypadku równoległego stosowania rysperydonu i furosemidu.

Hipokaliemia i inne zaburzenia elektrolitowe związane ze stosowaniem furosemidu mogą nasilać toksyczność glikozydów naparstnicy i leków wpływających na długość odcinka QT w zapisie EKG.

Stosowanie furosemidu z karbamazepiną lub aminoglutetymidem może zwiększać ryzyko hiponatremii (zmniejszone stężenie sodu we krwi).

Probenecyd i metotreksat mogą zmniejszać działanie furosemidu; furosemid może zmniejszać wydalanie kanalikowe tych leków.

Równoległe stosowanie furosemidu i cyklosporyny zwiększa ryzyko wystąpienia dny moczanowej.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Furosemidum Polpharma - roztwór do wstrzykiwań?

Jak każdy lek, również Furosemidum Polpharma, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Mogą wystąpić: zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, zmniejszenie liczby krwinek białych i/lub granulocytów, sporadycznie niedokrwistość aplastyczna), zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia, hipomagnezemia, zasadowica metaboliczna). Zaburzeniom elektrolitowym mogą towarzyszyć: zwiększone pragnienie, splątanie, bóle głowy, kurcze mięśni, tężyczka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia żołądkowe. Może wystąpić odwodnienie i zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej (hipowolemia), zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Znaczne odwodnienie może prowadzić do zagęszczenia krwi i ryzyka wystąpienia zakrzepicy. Może wystąpić niedociśnienie tętnicze, w tym niedociśnienie ortostatyczne (zawroty głowy, omdlenia, utrata świadomości), które może być dodatkowo nasilone przez stosowanie innych leków lub spożywanie alkoholu.

Możliwe: nudności, wymioty, kurczowe bóle brzucha, biegunka, brak łaknienia, zaparcia, podrażnienie żołądka, żółtaczka, cholestaza wewnątrzwątrobowa, encefalopatia wątrobowa, sporadycznie ostre zapalenie trzustki, uczucie niepokoju, bóle i zwroty głowy, niewyraźne widzenie, widzenie w żółtym kolorze, parestezje (zaburzenia czucia, takie jak uczucie kłucia, mrowienia), szumy uszne, zaburzenia słuchu, głuchota (niekiedy nieodwracalna), zwiększenie stężenia kwasu moczowego i zwiększone ryzyko wystąpienia napadu dny moczanowej, zwiększenie stężenia kreatyniny, zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), ujawnienie się cukrzycy utajonej, zaburzenia kontroli glikemii u chorych na cukrzycę, wydalanie glukozy z moczem, częstomocz, nasilenie dolegliwości u chorych z utrudnionym odpływem moczu (w tym z rozrostem gruczołu krokowego, ze zwężeniem cewki moczowej; w tej grupie chorych możliwe ostre zatrzymanie moczu), gorączka, osłabienie, reakcje nadwrażliwości (świąd, wysypka, pokrzywka, nadwrażliwość na światło), ciężkie reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny) i ciężkie reakcje skórne: martwica toksyczna rozpływna naskórka, złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, ostra uogólniona osutka krostkowa, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi. Po podaniu domięśniowym ból w miejscu podania.

U wcześniaków ryzyko wystąpienia wapnicy/kamicy nerkowej. Stosowanie preparatu u wcześniaków zwiększa ryzyko przetrwałego przewodu tętniczego Botalla. Furosemid może powodować przemijające lub nieodwracalne uszkodzenia słuchu, zwłaszcza w przypadku współistniejącej niewydolności nerek oraz u osób przyjmujących równolegle inne leki o działaniu ototoksycznym; może wystąpić nieodwracalna głuchota.

Przeczytaj też artykuły

Hiperkalcemia Marskość wątroby Nadciśnienie tętnicze Niewydolność serca Obrzęki Ostra niewydolność nerek Ostra niewydolność wątroby Udar mózgu Udar mózgu Zespół nerczycowy

Inne preparaty na rynku polskim zawierające furosemid

Furosemid hameln (roztwór do wstrzykiwań) Furosemid Medreg (tabletki) Furosemide Kabi (roztwór do wstrzykiwań) Furosemidum Aurovitas (tabletki) Furosemidum Polfarmex (tabletki) Furosemidum Polpharma (tabletki)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta