Furosemidum Polpharma - tabletki

Lek o działaniu moczopędnym i obniżającym ciśnienie tętnicze.

Preparat zawiera substancję furosemid

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Furosemidum Polpharma
tabletki; 40 mg; 30 tabl.
Polpharma
9,77 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
3,36 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: objawowe przerzuty w ośrodkowym układzie nerwowym - profilaktyka i leczenie wspomagające

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Furosemidum Polpharma - tabletki?

Substancją czynną preparatu jest furosemid, substancja o silnym działaniu moczopędnym, powodująca zwiększenie objętości wydalanego moczu. Furosemid powoduje zahamowanie zwrotnego wchłaniania jonów sodu i chloru, co skutkuje nasileniem wydalania sodu i chloru z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i wapnia. Furosemid nazywany jest diuretykiem pętlowym, ponieważ działa w obszarze pętli nefronu (tzw. pętli Henlego). Dodatkowo, działanie furosemidu prowadzi prawdopodobnie do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego i obrzęków.

Początek działania moczopędnego pojawia się 0,5–1 godziny po doustnym przyjęciu preparatu i utrzymuje się zwykle przez 6–8 godzin. Działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po kilku dniach stosowania preparatu.

Kiedy stosować Furosemidum Polpharma - tabletki?

Preparat jest wskazany:

• u dorosłych i dzieci w leczeniu obrzęków związanych z zastoinową niewydolnością serca, z marskością wątroby i chorobami nerek, gdy wskazane jest zastosowanie leków moczopędnych o silnym i szybkim działaniu

• u dorosłych w leczeniu nadciśnienia tętniczego (głównie w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi).

Kiedy nie stosować preparatu Furosemidum Polpharma - tabletki?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy.

Nie możesz także stosować preparatu, jeżeli występuje u Ciebie:

• hipowolemia lub odwodnienie

bezmocz lub niewydolność nerek przebiegająca z bezmoczem, niereagujące na furosemid

• niewydolność nerek skutkiem zatrucia substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi

• niewydolność nerek związana ze śpiączką wątrobową

• ciężka hipokaliemia

• ciężka hiponatremia

• stan przedśpiączkowy lub śpiączka związane z encefalopatią wątrobową.

Nie stosować u kobiet w okresie karmienia piersią.

Nie stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne (wyłącznie leczenie krótkotrwałe).

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Furosemidum Polpharma - tabletki?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Szczególny nadzór lekarski konieczne jest u chorych:

• z niedociśnieniem tętniczym

• z jawną lub utajoną cukrzycą – konieczne jest regularne oznaczanie stężenia glukozy we krwi

• na dnę moczanową – konieczne jest regularne oznaczanie stężenia kwasu moczowego we krwi

• z zaburzeniami w oddawaniu moczu (np. w przypadku rozrostu gruczołu krokowego lub zwężenia cewki moczowej) – furosemid może być stosowany wyłącznie wtedy, gdy zapewniony będzie niezaburzony odpływ moczu, ponieważ w przeciwnym wypadku nagły napływ moczu może powodować zatrzymanie moczu z nadmiernym rozszerzeniem pęcherza

• z hipoproteinemią związaną np. z zespołem nerczycowym (działania niepożądane furosemidu mogą ulec nasileniu, np. jego ototoksyczność); wymagana jest ostrożność podczas dostosowywania dawki

• z zespołem wątrobowo-nerkowym (marskość wątroby z jednoczesnym pogorszeniem czynności nerek)

• u których spadki ciśnienia tętniczego mogą prowadzić do wystąpienia udaru mózgu lub zawału serca (np. chorzy z zaburzeniami ukrwienia mózgu lub z chorobą niedokrwienną serca).

W trakcie leczenia może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze powodujące zawroty głowy, omdlenia lub utratę świadomości. Dotyczy to szczególnie osób w podeszłym wieku, przyjmujących leki mogące powodować niedociśnienie tętnicze oraz osób, których stan z innych powodów zagrożony jest ryzykiem niedociśnienia tętniczego.

Furosemid jest lekiem silnie działającym i może powodować odwodnienie z zawrotami głowy i oszołomieniem. W leczeniu podwyższonego ciśnienia tętniczego furosemid może być stosowany tylko u chorych z prawidłową czynnością nerek i tylko po indywidualnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza.

Preparat, podobnie jak inne leki moczopędne, może powodować zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej. W okresie stosowania preparatu konieczna jest częsta kontrola stężenia elektrolitów (potasu, sodu, wapnia, magnezu i chlorków) i parametrów równowagi kwasowo-zasadowej oraz stężenia kreatyniny, mocznika, kwasu moczowego i glukozy. Należy także regularnie kontrolować morfologię krwi.

Szczególnie starannie należy monitorować chorych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zaburzeń elektrolitowych, w tym chorych z dodatkową utratą płynów (np. z powodu wymiotów, biegunki czy intensywnego pocenia się). Należy wyrównać hipowolemię i odwodnienie oraz zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. W razie potrzeby, lekarz zaleci tymczasowe przerwanie stosowania furosemidu.

U dorosłych zmniejszenie masy ciała wywołane nasilonym wydalaniem moczu nie powinno być większe niż 1 kg na dobę. Nadmierne odwodnienie może prowadzić do zapaści sercowo-naczyniowej i powikłań zatorowo-zakrzepowych.

W przypadku małego stężenia sodu we krwi przesączanie kłębuszkowe może ulec zmniejszeniu. Normalizacja stężenia sodu może pozwolić na wznowienie moczopędnego działania furosemidu.

Stosowanie furosemidu może prowadzić do hipokaliemii; dlatego w okresie jego stosowania zalecana jest dieta o dużej zawartości potasu.

W przypadku wystąpienia hipowolemii lub odwodnienia równoległe przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych może powodować wystąpienie ostrej niewydolności nerek.

Zwiększone wydalanie moczu w okresie stosowania furosemidu może powodować niedobory tiaminy (witamina B1). Niedobory tiaminy mogą powodować zaburzenia czynności serca. Należy zadbać o uzupełnienie niedoborów tiaminy.

Stosowanie furosemidu może być związane z nasileniem lub aktywacją tocznia rumieniowatego układowego.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może upośledzać sprawność psychofizyczną i ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn.

Dawkowanie preparatu Furosemidum Polpharma - tabletki

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

Początkowo 40–80 mg 1 raz na dobę, rano; następnie w zależności od potrzeby, lekarz zwiększy lub zmniejszy dawkę początkową. Ustaloną dawkę podtrzymującą przyjmuje się zgodnie z zaleceniami lekarza, 1–2 razy na dobę, co 2. dobę lub przez 2–4 kolejne dni każdego tygodnia.

W długotrwałym leczeniu obrzęków dawka podtrzymująca wynosi zwykle 40–80 mg na dobę. W leczeniu ciężkich obrzęków dawka maksymalna wynosi 600 mg na dobę w 3–4 dawkach podzielonych. W przewlekłej niewydolności nerek stosowano dawki do 1,5 g na dobę.

Dzieci:

Preparatu nie należy stosować u niemowląt i dzieci, które nie potrafią połknąć tabletki.

W każdym przypadku lekarz ustali dawkowanie indywidualnie (zwykle 1–3 mg/kg masy ciała 1 raz na dobę). Dawka maksymalna wynosi 40 mg na dobę, niezależnie od masy ciała dziecka.

W leczeniu długotrwałym należy stosować najmniejsze skuteczne dawki.

Czy można stosować Furosemidum Polpharma - tabletki w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży, o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeżeli w ocenie lekarza oczekiwane korzyści wyraźnie przeważają nad możliwym ryzykiem, lekarz może zalecić krótkotrwałe stosowanie furosemidu z zachowaniem odpowiednich środków ostrożności. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku!

Nie stosować u kobiet w okresie karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Inne leki moczopędne (diuretyki oszczędzające potas, inhibitory anhydrazy węglanowej) stosowane równolegle z furosemidem nasilają jego działanie moczopędne. W przypadku ich stosowania, konieczne jest dostosowanie dawkowania furosemidu przez lekarza.

Leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, triamteren, amiloryd) stosowane równolegle z furosemidem zmniejszają wydalanie potasu w moczu i zapobiegają wystąpieniu hipokaliemii.

Preparat może powodować zmniejszenie stężenia potasu we krwi i w ten sposób nasilać toksyczność stosowanych równolegle glikozydów nasercowych (np. digoksyny) i zwiększać ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Preparat może wpływać na działanie stosowanych równolegle leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (leki zwiotczające mięśnie szkieletowe, takie jak np. tubokuraryna).

Furosemid może nasilać działanie teofiliny.

Furosemid może zmniejszyć oddziaływanie amin katecholowych (np. adrenalina, noradrenalina) na mięśniówkę tętnic.

Równoległe stosowanie preparatu z kortykosteroidami może powodować zatrzymanie sodu.

Równoległe stosowanie preparatu z kortykosteroidami, kortykotropiną (ACTH), karbenoksolonem, lukrecją, beta2–sympatykomimetykami, amfoterycyną B, reboksetyną lub lekami przeczyszczającymi zwiększa ryzyko hipokaliemii i może ją nasilać.

Preparat zmniejsza wydalanie litu i może nasilać jego działania toksyczne. Nie zaleca się równoległego stosowania furosemidu i soli litu. W razie konieczności takiego leczenia skojarzonego, powinno ono być prowadzone w warunkach szpitalnych, gdzie stężenie litu będzie odpowiednio monitorowane, a w razie potrzeby dawki litu zostaną zmniejszone.

Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne, aby lekarz dostosował ich dawkowanie. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.

Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, neuroleptyki, barbiturany, opioidy, baklofen), może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego.

U chorych przyjmujących furosemid, rozpoczęcie stosowania lub zwiększenie dawki inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) czy antagonistów receptora angiotensyny II (sartany) zwiększa ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz ryzyko ostrej niewydolności nerek. Dlatego lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub zaprzestanie stosowania leku moczopędnego na 2–3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE lub sartanów (także przed planowanym zwiększeniem ich dawki).

Należy zachować ostrożność, jeżeli diuretyki stosowane są równolegle z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (w tym np. indometacyna, kwas acetylosalicylowy, ibuprofen), ponieważ leki te mogą osłabiać moczopędne i przeciwnadciśnieniowe działanie diuretyków oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększać ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek.

Preparat może nasilać działanie salicylanów, co może prowadzić do wystąpienia zatrucia salicylanami.

Preparat nasila toksyczne działanie na słuch (działanie ototoksyczne) antybiotyków aminoglikozydowych (np. kanamycyny, neomycyny, wankomycyny), kwasu etakrynowego i innych leków ototoksycznych. Może to prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń słuchu.

Preparat nasila toksyczne działanie na nerki (działanie nefrotoksyczne) cefalosporyn i innych antybiotyków, które mogą działać toksycznie na nerki. Mogą rozwinąć się zaburzenia czynności nerek.

Furosemid może nasilać ostotoksyczne i nefrotoksyczne działanie cisplatyny.

Równoległe stosowanie cyklosporyny i furosemidu może zwiększać ryzyko zapalenia stawów w przebiegu dny moczanowej.

Nie jest wskazane stosowanie furosemidu jako leku moczopędnego u osób z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia nefropatii na skutek podania środków cieniujących (kontrast w trakcie badań radiologicznych).

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Furosemidum Polpharma - tabletki?

Jak każdy lek, również Furosemidum Polpharma, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, w tym objawowe, hipowolemia, odwodnienie, znaczne odwodnienie, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, zwiększenie stężenia kreatyniny i trójglicerydów we krwi. Często: hipokaliemia, hiponatremia, hipochloremia, zwiększenie stężenia cholesterolu, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi i napady dny moczanowej. Zaburzeniom elektrolitowym mogą towarzyszyć: zwiększone pragnienie, splątanie, bóle głowy, kurcze mięśni, tężyczka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia żołądkowe. Możliwe także: zasadowica metaboliczna, hipokalcemia, hipomagnezemia, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, hiperglikemia, rzekomy zespół Barttera. Mogą wystąpić: zaburzenia hematologiczne (zagęszczenie krwi, małopłytkowość, eozynofilia, zmniejszenie liczby krwinek białych i/lub granulocytów, niedokrwistość aplastyczna i hemolityczna, zahamowanie czynności szpiku), encefalopatia wątrobowa u chorych z niewydolnością wątroby, parestezje (zaburzenia czucia takie jak uczucie kłucia, mrowienia), zawroty głowy, omdlenie, utrata przytomności (w tym skutkiem objawowego niedociśnienia tętniczego), bóle głowy, niepokój ruchowy, niewyraźne widzenie, widzenie w żółtym kolorze, szumy uszne, zaburzenia słuchu, głuchota (niekiedy nieodwracalna), niedociśnienie tętnicze (w tym omdlenia, utrata świadomości, niedociśnienie ortostatyczne), zapalenie naczyń, zakrzepica, nudności, wymioty, kurczowe bóle brzucha, biegunka, brak łaknienia, zaparcia, podrażnienie żołądka, zastój żółci, żółtaczka, zwiększenie aktywności aminotransferaz, sporadycznie ostre zapalenie trzustki, zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), zaburzenia kontroli glikemii u chorych na cukrzycę, wydalanie glukozy z moczem, nasilone wydalanie elektrolitów z moczem, częstomocz, nasilenie dolegliwości u chorych z utrudnionym odpływem moczu (w tym zatrzymanie moczu), śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek, gorączka, osłabienie, reakcje nadwrażliwości (świąd, wysypka, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, plamica, rumień wielopostaciowy, pemfigoid, pokrzywka, wysypka, świąd, martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół Stevensa i Johnsona, ostra uogólniona krostkowica, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami narządowymi. Możliwe reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne. Stosowanie furosemidu może być związane z nasileniem lub aktywacją tocznia rumieniowatego układowego.

Stosowanie preparatu u wcześniaków zwiększa ryzyko przetrwania przewodu tętniczego Botalla.

Furosemid może powodować przemijające lub nieodwracalne uszkodzenia słuchu, zwłaszcza w przypadku współistniejącej niewydolności nerek oraz u osób przyjmujących równolegle inne leki o działaniu ototoksycznym; może wystąpić nieodwracalna głuchota.

Przeczytaj też artykuły

Marskość wątroby Niewydolność serca Obrzęki Ostra niewydolność nerek Ostra niewydolność wątroby Udar mózgu Udar mózgu Zespół nerczycowy

Inne preparaty na rynku polskim zawierające furosemid

Furosemid hameln (roztwór do wstrzykiwań) Furosemid Medreg (tabletki) Furosemide Kabi (roztwór do wstrzykiwań) Furosemidum Aurovitas (tabletki) Furosemidum Polfarmex (tabletki) Furosemidum Polpharma (roztwór do wstrzykiwań)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta