Citaxin - tabletki powlekane

Leczenie depresji i zapobieganie nawrotom zaburzeń depresyjnych. Dorośli. 20 mg/d; w razie konieczności dawkę można zwiększyć do maks. 40 mg/d. Działanie przeciwdepresyjne występuje po 2–4 tyg. Zwykle leczenie należy kontynuować przez 6 mies. po ustąpieniu objawów. U chorych z nawracającą depresją (jednobiegunową) leczenie podtrzymujące może trwać nawet kilka lat, aby zapobiec nowym epizodom choroby.
Zaburzenia lękowe z napadami lęku z agorafobią lub bez niej. Dorośli. Początkowo 10 mg/d przez tydzień, następnie 20 mg/d; w razie konieczności dawkę można zwiększyć do maks. 40 mg/d. Maks. skuteczność osiąga się po ok. 3 mies. leczenia.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, rozpoznane wydłużenie odstępu QT, wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT, równoległe stosowanie leków wydłużających odstęp QT, pimozydu lub inhibitorów MAO (w tym selegiliny w dawce >10 mg/d). Leczenie citalopramem można rozpocząć 14 dni po zakończeniu stosowania niewybiórczych inhibitorów MAO i co najmniej 1 dzień po odstawieniu moklobemidu. Leczenie inhibitorami MAO można rozpocząć 7 dni po zakończeniu stosowania citalopramu.

Podawać p.o., niezależnie od posiłków, 1 ×/d (o dowolnej porze). U osób w podeszłym wieku stosować 1/2 zalecanej dawki, dawka maks. 20 mg/d. Lek nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży <18 lat. Nie ma konieczności modyfikowania dawki w przypadku łagodnej lub umiarkowanej niewydolności nerek. Brak badań dotyczących stosowania w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min). U osób wolno metabolizujących leki z udziałem izoenzymu CYP2C19 lub z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby początkowo 10 mg/d przez 2 tyg., następnie w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do maks. 20 mg/d. Zachować szczególną ostrożność przy ustalaniu dawki dla chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Lek należy odstawiać stopniowo przez 1–2 tyg.