Abasaglar - roztwór do wstrzykiwań

Cukrzyca u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku ≥2 lat. S.c., w powłoki brzuszne, mięsień naramienny lub udo. Dawkowanie indywidualne. 1 ×/d, o dowolnej, ale tej samej porze dnia. U chorych na cukrzycę typu 2 również w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. Przy zmianie schematu dawkowania z zastosowaniem insuliny o średnio długim lub długim okresie działania na schemat z użyciem insuliny glargine konieczna może być zmiana dawki insuliny podstawowej oraz towarzyszącego leczenia przeciwcukrzycowego. Zastępując insulinę izofanową (NPH) stosowaną 2 ×/d prepratem Abasaglar podawanym 1 ×/d, należy zmniejszyć dawkę dobową analogu o ok. 20–30% w stosunku do poprzedniej w ciągu pierwszych tygodni leczenia i zwiększyć w razie potrzeby dawkę insuliny krótko działającej podawanej bezpośrednio przed posiłkami, co pozwoli przynajmniej częściowo wyrównać zmniejszenie dawki dobowej insuliny; po tym czasie należy indywidualnie ustalić schemat leczenia, optymalizując dawkę insuliny glargine na podstawie glikemii na czczo. Preparaty Abasaglar i Toujeo (insulina glargine 300 j./ml) nie są biorównoważne i nie są bezpośrednio wymienne; w przypadku zmiany leczenia z Toujeo na Abasaglar należy zmniejszyć dawkę insuliny o ok. 20% w stosunku do poprzedniej, a w razie potrzeby zwiększyć dawkę insuliny podawanej bezpośrednio przed posiłkami. Zaleca się ścisłe kontrolowanie parametrów metabolicznych w okresie zmiany leku oraz przez pierwsze tygodnie stosowania nowego schematu leczenia. W miarę poprawy parametrów metabolicznych i zwiększonej wrażliwości na insulinę może być konieczne dalsze dostosowanie dawkowania, podobnie jak w przypadku zmiany masy ciała chorego, jego trybu życia, zmiany pory stosowania insuliny lub wystąpienia innych okoliczności, które mogą mieć wpływ na częstość występowania hipoglikemii lub hiperglikemii. U chorych stosujących duże dawki insuliny ze względu na obecność przeciwciał insuliny ludzkiej może nastąpić poprawa reakcji na insulinę po zastosowaniu analogu insuliny. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone wskutek wolniejszego metabolizmu insuliny. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone z powodu wolniejszego przebiegu procesu glukoneogenezy oraz z powodu zaburzeń metabolizmu insuliny.

Leczenie cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 2 lat i starszych.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.