Takrolimus (opis profesjonalny)

Działanie - Takrolimus

Mechanizm działania
Silny lek immunosupresyjny stosowany ogólnie w zapobieganiu odrzucenia przeszczepu lub w leczeniu ostrego odrzucenia przeszczepu oraz miejscowo w atopowym zapaleniu skóry. Poprzez wiązanie się ze specyficzną cytoplazmatyczną immunofiliną (FKPB12) takrolimus hamuje zależne od wapnia kaskady przenoszenia sygnałów w limfocytach T, zapobiegając w ten sposób transkrypcji i syntezie IL-2, IL-3, IL-4, IL-5 i innych cytokin, takich jak GM-CSF, TNF-α i IFN-γ. In vitro w izolowanych ze zdrowej skóry komórkach Langerhansa takrolimus hamuje ich aktywujące działanie na limfocyty T. Takrolimus hamuje tworzenie się cytotoksycznych limfocytów, odpowiedzialnych za odrzucanie przeszczepu, hamuje proliferację komórek B zależną od wspomagających limfocytów T, a także tworzenie się limfokin oraz ekspresję receptora interleukiny-2. Takrolimus działa także hamująco na uwalnianie mediatorów zapalenia z komórek tucznych skóry, bazofili i eozynofili. U zwierząt maść z takrolimusem hamuje reakcje zapalne w doświadczalnych i spontanicznych modelach przypominających atopowe zapalenie skóry u ludzi, nie zmniejszając grubości skóry i nie powodując jej zaniku. U pacjentów z atopowym zapaleniem skóry gojenie uszkodzeń skóry w czasie leczenia takrolimusem w postaci maści wiąże się ze zmniejszeniem ekspresji receptora Fc w komórkach Langerhansa i hamowaniem ich aktywującego działania na limfocyty T, jednak mechanizm działania takrolimusu w tym wskazaniu nie został w pełni wyjaśniony. Lek stosowany miejscowo nie wpływa na syntezę kolagenu u ludzi.

Farmakokinetyka
Po jednorazowym lub wielokrotnym miejscowym zastosowaniu leku u osób zdrowych ekspozycja układowa nie występuje lub jest niewielka. U większości pacjentów z atopowym zapaleniem skóry, stosujących maść o stężeniu 0,03–0,1%, stężenie takrolimusu we krwi było <1,0 ng/ml; większe stężenia, jeśli wystąpiły, miały charakter przemijający. Ekspozycja układowa zwiększa się wraz ze zwiększeniem leczonej powierzchni skóry, a stopień i szybkość wchłaniania zmniejszają się w miarę poprawy stanu skóry. Nie ma dowodów kumulacji narządowej u osób stosujących takrolimus miejscowo przez dłuższy czas. Nie stwierdzono metabolizmu takrolimusu w skórze, dostępny układowo lek ulega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie z udziałem izoenzymu CYP3A4 cytochromu P-450. Po wielokrotnym miejscowym zastosowaniu leku w maści, średni t1/2 wynosi 75 h u dorosłych i 65 h u dzieci. Po podaniu doustnym lek wchłania się z przewodu pokarmowego, tmax 1–3 h, średnia dostępność biologiczna – 20–25%, pokarm zmniejsza jego dostępność biologiczną. Dystrybucja leku po wlewie i.v. jest dwufazowa. W układzie krążenia takrolimus silnie wiąże się z erytrocytami, w efekcie stosunek stężenia w pełnej krwi do stężenia w osoczu wynosi 20:1. Lek wiąże się w ponad 98,8% z białkami, głównie albuminami i kwaśną glikoproteiną α-1. t1/2 wynosi 43 h w pełnej krwi. Lek jest metabolizowany w wątrobie głównie przez CYP3A4, a ponadto w ścianie jelita. Zidentyfikowano kilka metabolitów, jeden z nich wykazuje aktywność podobną do takrolimusu, a pozostałe mają słabe działanie immunosupresyjne lub są nieaktywne. Lek wydala się głównie w postaci metabolitów z kałem, mniej niż 1% zastosowanej dawki w postaci niezmienionej z kałem i moczem.

Wskazania do stosowania - Takrolimus

Profilaktyka i leczenie odrzucania przeszczepu
Profilaktyka odrzucania przeszczepu u biorców alogenicznych przeszczepów wątroby, nerki lub serca.
Leczenie odrzucenia przeszczepu w przypadkach opornych na leczenie innymi lekami immunosupresyjnymi.

AZS
Miejscowo w leczeniu umiarkowanych i ciężkich postaci atopowego zapalenia skóry u dorosłych i dzieci od 2. rż. w przypadku niewystarczającej odpowiedzi na leczenie konwencjonalne oraz w leczeniu umiarkowanych i ciężkich postaci atopowego zapalenia skóry u dorosłych w przypadku nietolerancji konwencjonalnego leczenia.

Przeciwwskazania stosowania - Takrolimus

Nadwrażliwość na takrolimus, inne makrolidy lub którykolwiek składnik preparatu.

Kontrola przebiegu leczenia
W przypadku stosowania ogólnego w początkowym okresie po przeszczepieniu narządu należy monitorować ciśnienie krwi, EKG, stan neurologiczny, wzrok, stężenie glukozy we krwi na czczo, stężenie elektrolitów (zwłaszcza potasu), próby czynnościowe wątroby i nerek, parametry hematologiczne, parametry krzepnięcia krwi, oznaczenie stężenia białek w osoczu; w razie stwierdzenia istotnych klinicznie zaburzeń należy zmodyfikować leczenie immunosupresyjne.

Maść
W postaci maści nie stosować u osób z wrodzonym lub nabytym upośledzeniem odporności lub otrzymujących leczenie immunosupresyjne.

Ziele dziurawca, inne preparaty ziołowe
Podczas stosowania takrolimusu p.o. nie należy przyjmować preparatów zawierających ziele dziurawca lub inne zioła, które mogą zmniejszać stężenie osoczowe takrolimusu.

Biegunka
W przypadku biegunki należy monitorować stężenie osoczowe takrolimusu. Należy unikać stosowania takrolimusu w skojarzeniu z cyklosporyną, a u chorych leczonych wcześniej cyklosporyną należy zachować ostrożność. Takrolimus przyjmowany z niektórymi lekami o działaniu nefrotoksycznym może zwiększać ryzyko wystąpienia tych działań. Podczas biegunki należy ściśle monitorować stężenie leku we krwi, ze względu na ryzyko jego znaczących zmian.

Kardiomiopatia
Pacjenci z grup zwiększonego ryzyka (ze stwierdzoną wcześniej chorobą serca, nadciśnieniem, zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, zakażeniem, przeciążeniem płynami, z obrzękami, leczeni kortykosteroidami) lub pacjenci, u których najmniejsze skuteczne stężenie leku we krwi było znacznie większe niż największe stężenie zalecane, poddawani istotnemu leczeniu immunosupresyjnemu, powinni być monitorowani pod kątem występowania kardiomiopatii (przerost komór serca lub przegrody). U chorych tych należy wykonywać echo serca, EKG w okresie przed przeszczepieniem i po nim, np. początkowo po 3 mies., następnie po 9–12 mies.; w razie wystąpienia nieprawidłowości należy zmniejszyć dawkę takrolimusu lub zastąpić go innym lekiem immunosupresyjnym.

Wydłużenie odstepu QT
Takrolimus może wydłużać odstęp QT, należy zachować ostrożność, stosując lek u chorych z wrodzonym wydłużeniem odstępu QT.

Zaburzenia limfoproliferacyjne
U pacjentów leczonych takrolimusem obserwowano zaburzenia limfoproliferacyjne związane z wirusem Epsteina i Barr; ryzyko wystąpienia zaburzeń limfoproliferacyjnych jest większe u chorych, u których nie stwierdza się przeciwciał przeciwko antygenowi kapsydu wirusa EBV; u chorych tych przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać odpowiednie badania serologiczne (EBV-VCA), a w trakcie leczenia monitorować z zastosowaniem reakcji łańcuchowej polimerazy (EBV-PCR).

Zakażenia oportunistyczne
U pacjentów leczonych lekami immunosupresyjnymi zwiększa się ryzyko wystąpienia zakażeń oportunistycznych (bakteryjnych, grzybiczych, wirusowych i pierwotniakowych).

Nowotwory wtórne
Nie ustalono ryzyka występowania nowotworów wtórnych po zastosowaniu takrolimusu. U pacjentów po przeszczepieniu narządów otrzymujących długotrwale inhibitory kalcyneuryny o działaniu ogólnym występowało zwiększone ryzyko rozwoju chłoniaków i nowotworów złośliwych skóry. U osób stosujących takrolimus w postaci maści występowały nowotwory złośliwe, w tym chłoniaki skóry i inne chłoniaki, a także rak skóry.

Tylna odwracalna encefalopatia
W przypadku rozpoznania tylnej odwracalnej encefalopatii zaleca się utrzymanie prawidłowego ciśnienia tętniczego i leczenie przeciwdrgawkowe oraz natychmiastowe przerwanie ogólnoustrojowego stosowania takrolimusu.

Kapsułki o przedłużonym działaniu
Brak danych dotyczących skuteczności stosowania kapsułek o przedłużonym uwalnianiu u dorosłych w leczeniu odrzucania przeszczepu opornego na leczenie innymi lekami immunosupresyjnymi; brak danych dotyczących stosowania u dorosłych w profilaktyce odrzucania przeszczepu alogenicznego serca oraz u dzieci w profilaktyce odrzucania przeszczepów alogenicznych.

Dodatkowe składniki preparatu
Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu oraz granulat p.o. zawierają laktozę, nie powinny być stosowane przez chorych z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy, upośledzonym wchłanianiem glukozy i galaktozy.

Dzieci
Nie określono wpływu takrolimusu stosowanego miejscowo na układ immunologiczny dzieci.

Promieniowanie UV
W trakcie leczenia zarówno ogólnego, jak i miejscowego należy unikać ekspozycji na promieniowanie UV (słońce, solarium, leczenie PUVA; należy stosować preparaty z filtrami przeciwsłonecznymi i chronić skórę odpowiednią odzieżą).

Zakażenia
Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa leczenia AZS z towarzyszącym zakażeniem; przed zastosowaniem takrolimusu w postaci maści należy zlikwidować zakażenie w miejscu leczenia. W przypadku pojawiania się zakażeń wirusem Herpes simplex w miejscu leczenia takrolimusem należy rozważyć stosunek korzyści z leczenia do ryzyka.

Długotrwałe stosowanie
Nie są znane skutki miejscowego działania immunosupresyjnego takrolimusu, w tym występowanie zakażeń lub nowotworów skóry, w przypadku długotrwałego stosowania leku.

Powiększenie węzłów chłonnych
Pacjenci stosujący miejscowo takrolimus, u których wystąpiło powiększenie węzłów chłonnych, powinni pozostawać pod kontrolą; jeśli objawy nie ustępują i nie ma pewności co do ich etiologii lub jeśli wystąpiła ostra mononukleoza zakaźna, należy rozważyć przerwanie leczenia takrolimusem.

Oczy, błony śluzowe
Unikać kontaktu leku z oczami i błonami śluzowymi.

Opatrunek okluzyjny
względu na brak odpowiednich badań nie zaleca się stosowania maści pod opatrunkami okluzyjnymi.

Środki zmiękczające
scowym zastosowaniu takrolimusu nie stosować na obszar leczonej skóry środków zmiękczających.

Inne środki stosowane miejscowo, kortykosteroidy, środki immunosupresyjne
owo, układowo działających kortykosteroidów lub środków immunosupresyjnych.

Niewydolność wątroby
nie u osób z niewydolnością wątroby.

Genetyczne wady bariery naskórkowej
Ze względu na możliwość stałego zwiększonego wchłaniania do krwi takrolimusu w maści nie zaleca się stosowania leku przez osoby z genetycznymi wadami bariery naskórkowej.

Erytrodermia
Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania maści u chorych z uogólnioną erytrodermią.

Interakcje - Takrolimus

CYP3A4
Takrolimus stosowany ogólnie jest metabolizowany przez izoenzym CYP3A4 w wątrobie i w ścianie jelit; stosowanie substancji indukujących lub hamujących ten izoenzym może powodować zwiększenie lub zmniejszenie stężenia takrolimusu w osoczu.

Inhibiotry CYP3A4
Silne inhibitory CYP3A4 (ketokonazol, flukonazol, itrakonazol, worykonazol, erytromycyna i inhibitory proteazy [np. rytonawir]) zwiększają jego stężenie w osoczu; może być konieczne zmniejszenie dawki leku. Słabsze interakcje obserwowano z klotrimazolem, klarytromycyną, josamycyną, nifedypiną, nikardypiną, diltiazemem, werapamilem, danazolem, etynyloestradiolem, omeprazolem i nefazodonem. Następujące substancje mogą hamować metabolizm takrolimusu i zwiększać jego stężenie w osoczu: bromokryptyna, kortyzon, dapson, ergotamina, gestoden, lidokaina, mefenytoina, mikonazol, midazolam, nilwadypina, noretyndron, chinidyna, tamoksyfen, (triacetylo)oleandomycyna. Sok grejpfrutowy zwiększa stężenie takrolimusu, należy unikać jego spożywania. Lanzoprazol i cyklosporyna mogą hamować CYP3A4 i zwiększać stężenie takrolimusu.

Induktory CYP3A4
Silne induktory (ryfampicyna, fenytoina, dziurawiec zwyczajny) zmniejszają stężenie takrolimusu; może być konieczne zwiększenie jego dawki. Interakcje z fenobarbitalem są istotne klinicznie, podtrzymujące dawki kortykosteroidów zmniejszają stężenie takrolimusu; duże dawki prednizolonu lub metyloprednizolonu stosowane w ostrym odrzucaniu przeszczepu powodują zwiększenie lub zmniejszenie stężenia takrolimusu; karbamazepina, metamizol i izoniazyd mogą zmniejszać stężenie takrolimusu. Takrolimus jest inhibitorem CYP3A4, może wpływać na metabolizm substratów CYP3A4. Nie zaleca się równoległego stosowania takrolimusu z cyklosporyną (takrolimus przedłuża t1/2 cyklosporyny, poza tym leki te wykazują synergistyczne i addycyjne działanie nefrotoksyczne), a u chorych leczonych wcześniej cyklosporyną należy zachować ostrożność. Takrolimus zwiększa stężenie fenytoiny; może zwiększać klirens leków antykoncepcyjnych zawierających steroidy (należy wziąć to pod uwagę, wybierając metodę zapobiegania ciąży), pentobarbitalu i fenazonu.

Leki pobudzające motorykę przewodu pokarmowego
Dostępność układową takrolimusu mogą zwiększać leki pobudzające motorykę przewodu pokarmowego (metoklopramid, cisapryd), cymetydyna, leki zawierające wodorotlenek magnezu i wodorotlenek glinu.

Leki nefrotoksyczne, leki neurotoksyczne
Takrolimus może nasilać toksyczność leków wykazujących działanie nefrotoksyczne lub neurotoksyczne (aminoglikozydy, inhibitory gyrazy, wankomycyna, kotrimoksazol, NLPZ, gancyklowir, acyklowir, amfoterycyna B, ibuprofen).

Leki zwiększające stężenie potasu we krwi
Podczas leczenia takrolimusem należy unikać stosowania leków moczopędnych oszczędzających potas oraz dużych dawek potasu.

Szczepionki
Unikać stosowania szczepionek zawierających żywe, atenuowane drobnoustroje. Ze względu na brak odpowiednich badań i potencjalne ryzyko niepowodzenia szczepienia, szczepienie należy przeprowadzić przed rozpoczęciem stosowania maści lub w czasie trwania przerwy w leczeniu, zachowując 14-dniowy odstęp między ostatnim zastosowaniem takrolimusu a szczepieniem; w przypadku szczepionek zawierających żywe drobnoustroje odstęp ten wydłuża się do 28 dni.

Leki o dużym powinowactwie do białek osocza
Takrolimus w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza, należy brać pod uwagę możliwość interakcji z innymi lekami o dużym powinowactwie do białek osocza, takimi jak doustne leki przeciwcukrzycowe, przeciwkrzepliwe i przeciwzapalne.

Maść
Nie przeprowadzono typowych badań interakcji takrolimusu w postaci maści, w tym z innymi lekami stosowanymi miejscowo oraz działającymi układowo steroidami i środkami immunosupresyjnymi.

Środki zmiękczające
W ciągu 2 h od zastosowania leku, nie należy stosować środków zmiękczających na tę samą powierzchnię skóry.

Metabolizm
Takrolimus nie ulega metabolizmowi w skórze, co wskazuje na brak możliwości wystąpienia przezskórnych interakcji, mogących wpływać na metabolizm takrolimusu.

Działanie ogólnoustrojowe
Wchłanianie do krwi takrolimusu po podaniu miejscowym jest niewielkie, ale nie można wykluczyć możliwości interakcji z inhibitorami CYP3A4 (np. erytromycyna, itrakonazol, ketokonazol, diltiazem) u pacjentów z uogólnionym atopowym zapaleniem skóry i/lub erytrodermią.

Działania niepożądane - Takrolimus

Podczas stosowania ogólnego bardzo często występowały: drżenie mięśniowe, bóle głowy, biegunka, nudności, zaburzenie czynności nerek, hiperglikemia, cukrzyca, hiperkaliemia, nadciśnienie, bezsenność;
często: choroba niedokrwienna serca, tachykardia, niedokrwistość, leukopenia, małopłytkowość, leukocytoza, nieprawidłowe wyniki badań krwinek czerwonych, drgawki, zaburzenia świadomości, parestezje, zaburzenia czucia, neuropatia obwodowa, zawroty głowy, trudności w pisaniu, zaburzenia układu nerwowego, niewyraźne widzenie, światłowstręt, choroby oczu, szum w uszach, duszność, śródmiąższowe choroby płuc, wysięk opłucnowy, zapalenie gardła, kaszel, przekrwienie, zapalenie błon śluzowych nosa, stany zapalne, owrzodzenie i perforacja lub krwotok z żołądka i jelit, zapalenie i owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej, puchlina brzuszna, wymioty, bóle żołądkowo-jelitowe, objawy dyspepsji, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, luźne stolce, niewydolność nerek, w tym ostra niewydolność nerek, skąpomocz, martwica kanalików nerkowych, toksyczna nefropatia, nieprawidłowe wyniki badania moczu, zaburzenia pęcherza i cewki moczowej, świąd, osutka, utrata włosów, trądzik, nadmierne pocenie się, bóle stawów, kurcze mięśni, ból kończyn i pleców, hipomagnezemia, hipofosfatemia, hipokaliemia, hipokalcemia, hiponatremia, zatrzymanie płynów w ustroju, nadmierne stężenie kwasu moczowego w osoczu, zmniejszenie apetytu, anoreksja, kwasica metaboliczna, hiperlipidemia, zwiększone stężenie cholesterolu lub triglicerydów we krwi, inne zaburzenia elektrolitowe, zwiększenie ryzyka zakażenia, zaburzenie czynności przeszczepu, krwotok, zdarzenia zatorowo-zakrzepowe i niedokrwienne, choroby naczyń obwodowych, niedociśnienie pochodzenia obwodowego, osłabienie, gorączka, obrzęki, dolegliwości bólowe i złe samopoczucie, zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej, zwiększenie masy ciała, zaburzenia zdolności odczuwania temperatury ciała, zaburzenia czynności wątroby, nieprawidłowe wyniki badań enzymów wątrobowych, zastój żółci i żółtaczka, uszkodzenie komórek wątroby, zapalenie wątroby, zwężenie dróg żółciowych, objawy niepokoju, splątania, dezorientacja, depresja, pogorszenie nastroju, zaburzenia nastroju, koszmary senne, omamy, zaburzenia umysłowe. Szczegółowe dane dotyczące działań niepożądanych znajdują się w zarejestrowanych materiałach producenta.

Stosowanie miejscowe
Bardzo często: pieczenie, świąd w miejscu podania.
Często: ciepło, rumień, ból, podrażnienie, parestezje, wysypka w miejscu podania oraz zakażenia skóry wywołane wirusem Herpes simplex, zapalenie mieszków włosowych, świąd, parestezje i dyzestezje, nietolerancja alkoholu (wypieki lub podrażnienie skóry po spożyciu napojów alkoholowych).
Niezbyt często: trądzik. Po wprowadzeniu leku na rynek zgłaszano przypadki trądziku różowatego, jak również przypadki nowotworów złośliwych, w tym chłoniaków skóry i innych rodzajów chłoniaków oraz raka skóry.

Przedawkowanie
Doświadczenie z przedawkowaniem takrolimusu do stosowania ogólnego jest ograniczone, natomiast nie ma doniesień o przedawkowaniu maści. Brak jest swoistego antidotum dla takrolimusu, hemodializa prawdopodobnie jest nieskuteczna w jego usuwaniu z ustroju. Stosowanie hemofiltracji lub hemodiafiltracji zmniejsza jego stężenie osoczowe. Leczenie objawowe i podtrzymujące. W przypadku omyłkowego przyjęcia takrolimusu w maści doustnie nie należy wywoływać wymiotów ani wykonywać płukania żołądka ze względu na składniki podłoża. Zachować ostrożność podczas długotrwałego stosowania u pacjentów z rozległymi zmianami chorobowymi skóry, zwłaszcza u dzieci.

Ciąża i laktacja - Takrolimus

Można rozważyć stosowanie takrolimusu p.o. lub i.v. u kobiet w ciąży w przypadku braku bezpieczniejszych leków oraz wówczas, gdy oczekiwane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Noworodki, które przed porodem były narażone na takrolimus, powinny być monitorowane pod kątem wystąpienia działań niepożądanych takrolimusu. Takrolimusu w postaci maści nie stosować u kobiet w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.

Nie stosować w okresie karmienia piersią.

Dawkowanie - Takrolimus

Miejscowo.
Dzieci po 2. rż. 2 ×/d maść o stężeniu 0,03% nie dłużej niż przez 3 tyg., następnie 1 ×/d aż do ustąpienia zmian. Dorośli i młodzież od 16. rż.: leczenie początkowe oraz nawroty objawów – maść o stężeniu 0,1% 2 ×/d do ustąpienia objawów; jeśli pozwala na to stan kliniczny, należy zmniejszyć częstość stosowania leku lub zacząć stosować maść o stężeniu 0,03%. Cienką warstwę maści nanosić na całą zmienioną chorobowo powierzchnię skóry aż do ustąpienia zmian, po czym przerwać stosowanie leku. Zwykle poprawę obserwuje się po upływie tygodnia od rozpoczęcia leczenia, jeśli poprawa nie wystąpi w ciągu 2 tyg., należy rozważyć zmianę sposobu leczenia. Lek można stosować w leczeniu krótkotrwałym lub w długotrwałym leczeniu przerywanym. Można stosować na każdą część ciała, w tym twarz, szyję i obszary zgięć, z wyjątkiem błon śluzowych. Nie stosować pod opatrunkiem okluzyjnym. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania leku u osób starszych, jednak dotychczasowe doświadczenie kliniczne nie wskazuje na konieczność modyfikacji dawkowania w tej grupie chorych. Brak informacji, czy stopniowe zmniejszanie dawki może zmniejszać częstość występowania nawrotów. Leczenie powinien prowadzić lekarz doświadczony w leczeniu AZS.

P.o., na czczo lub co najmniej 1 h przed posiłkiem lub 2–3 h po nim; kapsułki połykać natychmiast po wyjęciu z blistra; granulat przyjmować po rozpuszczeniu w wodzie w ilości 2 ml na każdy mg leku, maks. 50 ml, następnie przepłukać filiżankę i wypić resztę wody, nie używać naczyń z PCV. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie na podstawie klinicznej oceny tolerowania i odrzucania przeszczepu oraz monitorowania stężenia leku we krwi.

Zapobieganie odrzucaniu przeszczepu wątroby. Dorośli. Kapsułki lub granulat p.o.: 0,1–0,2 mg/kg mc./d w 2 daw. podz.; podawanie leku rozpocząć ok. 12 h po zakończeniu zabiegu. Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu: 0,1–0,2 mg/kg mc. 1 ×/d, rano; podawanie leku rozpocząć w ciągu 12–18 h po zakończeniu zabiegu. Jeżeli niemożliwe jest podawanie leku p.o., należy rozpocząć ciągły wlew i.v. 0,01–0,05 mg/kg mc./d przez 24 h. Dzieci. Kapsułki lub granulat p.o.: początkowo 0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz. lub jeżeli nie można podawać leku doustnie 0,05 mg/kg mc./d i.v. we wlewie trwającym 24 h.

Zapobieganie odrzucaniu przeszczepu nerki. Dorośli. Kapsułki lub granulat p.o.: 0,2–0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz.; podawanie leku rozpocząć 24 h po zakończeniu zabiegu. Kapsułki o przedłużonym uwalnianiu: 0,2–0,3 mg/kg mc. 1 ×/d, rano; podawanie leku rozpocząć w ciągu 24 h po zakończeniu zabiegu. Jeżeli niemożliwe jest podawanie leku p.o., należy rozpocząć ciągły wlew i.v. 0,05–0,1 mg/kg mc./d przez 24 h. Dzieci. Kapsułki lub granulat p.o.: początkowo 0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz. lub jeżeli nie można podawać leku doustnie, 0,075–0,1 mg/kg mc./d i.v. we wlewie trwającym 24 h.

Zapobieganie odrzucaniu przeszczepu serca. Dorośli. Po indukcji przeciwciał, w ciągu 5 dni po zabiegu chirurgicznym, rozpocząć podawanie kapsułek lub granulatu w dawce 0,075 mg/kg mc./d w 2 daw. podz. Jeżeli niemożliwe jest podawanie leku p.o., należy rozpocząć ciągły wlew i.v. 0,01–0,02 mg/kg mc./d przez 24 h. U pacjentów, u których nie występuje niewydolność narządów, np. nerek, stosuje się również odmienny schemat: 2–4 mg/d w skojarzeniu z mykofenolanem mofetylu i steroidami lub sirolimusem i steroidami; leczenie rozpoczyna się w ciągu 12 h po zabiegu. Dzieci. Z indukcją przeciwciał lub bez niej. Początkowo 0,03–0,05 mg/kg mc./d we wlewie ciągłym i.v. przez 24 h, a następnie po 8–12 h kapsułki lub granulat p.o. 0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz.; po indukcji przeciwciał, jeśli podawanie leku rozpoczyna się od postaci p.o. (kapsułki lub granulat p.o.), zalecana dawka początkowa wynosi 0,1–0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz.

Odrzucanie przeszczepu. Takrolimus stosuje się w skojarzeniu z kortykosteroidami oraz przeciwciałami mono- i poliklonalnymi. Odrzucanie przeszczepionej nerki lub wątroby: początkowo dawki stosowane w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepu; odrzucanie przeszczepionego serca – początkowo 0,15 mg/kg mc./d (u dzieci 0,2–0,3 mg/kg mc./d), płuc – 0,1–0,15 mg/kg mc./d, trzustki – 0,2 mg/kg mc./d, jelita – 0,3 mg/kg mc./d.

Szczegółowe informacje dotyczące dostosowywania dawkowania, zmiany leku lub zamiany postaci leku – patrz: zarejestrowane materiały producenta. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby konieczne może być zmniejszenie dawki takrolimusu, aby utrzymać najmniejsze skuteczne stężenie w osoczu; w zaburzeniu czynności nerek nie ma potrzeby dostosowywania dawki takrolimusu, natomiast trzeba ściśle monitorować czynność nerek ze względu na działanie nefrotoksyczne takrolimusu. Dzieci zwykle wymagają stosowania dawek 1,5–2 razy większych od tych stosowanych u dorosłych, aby osiągnąć podobne stężenie w osoczu.

Uwagi dla Takrolimus

Takrolimus, zwłaszcza w połączeniu z alkoholem, może powodować zaburzenia widzenia i zaburzenia neurologiczne. Należy mieć to na uwadze w razie konieczności prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Przeczytaj też artykuły

Preparaty na rynku polskim zawierające takrolimus

Advagraf (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde) Cidimus (kapsułki twarde) Dailiport (kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde) Dermitopic (maść) Envarsus (tabletki o przedłużonym uwalnianiu) Prograf (kapsułki) Prograf (koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji) Protopic (maść)
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta