Walacyklowir (opis profesjonalny)

Działanie - Walacyklowir

Mechanizm działania
Lek przeciwwirusowy, L-walinowy ester acyklowiru, który jest syntetycznym analogiem nukleozydu purynowego – guaniny. W organizmie człowieka walacyklowir szybko i niemal całkowicie przekształcany jest do acyklowiru i waliny, najprawdopodobniej z udziałem hydrolaz. Acyklowir wybiórczo hamuje namnażanie wirusów grupy Herpes, wykazując in vitro aktywność przeciwko: wirusom opryszczki zwykłej (HSV) typu 1 i typu 2, ospy wietrznej i półpaśca (VZV), cytomegalii (CMV), wirusowi Epsteina i Barr (EBV) oraz ludzkiemu wirusowi Herpes typu 6 (HHV-6). Po fosforylacji do aktywnej postaci – trifosforanu acyklowiru – hamuje syntezę DNA wirusów grupy Herpes. Pierwszy etap fosforylacji wymaga aktywności enzymu swoistego dla wirusa; konieczność aktywacji acyklowiru w dużym stopniu wyjaśnia wybiórczość działania leku. Dalsza fosforylacja i powstanie trifosforanu dokonuje się dzięki kinazom komórkowym. Trifosforan acyklowiru jest konkurencyjnym inhibitorem wirusowej polimerazy DNA, a jego wbudowanie do DNA powoduje zakończenie syntezy łańcucha, co hamuje syntezę wirusowego DNA i namnażanie wirusa. Walacyklowir przyspiesza ustępowanie bólu związanego z półpaścem; skraca czas trwania bólu i zmniejsza odsetek chorych, u których występuje neuralgia zarówno w ostrej, jak i w przewlekłej fazie choroby u osób bez niedoborów immunologicznych, zmniejsza również ryzyko powikłań półpaśca ocznego.

Farmakokinetyka
Po podaniu p.o. walacyklowir wchłania się dobrze z przewodu pokarmowego. Szybko i niemal całkowicie ulega przekształceniu do acyklowiru i waliny. cmax walacyklowiru w osoczu wynosi 4% stężenia acyklowiru, tmax 30–100 min. Dostępność biologiczna acyklowiru po podaniu walacyklowiru wynosi 54% i nie zmienia się podczas przyjmowania leku z pokarmem. tmax acyklowiru wynosi 1,5 h. Profil farmakokinetyczny walacyklowiru i acyklowiru jest podobny zarówno po jednorazowym, jak i wielokrotnym podaniu leku. Walacyklowir w 15% wiąże się z białkami osocza. t1/2 wynosi ok. 3 h. Lek wydala się z moczem, głównie w postaci acyklowiru i jego metabolitu – 9-karboksymetoksymetylguaniny (CMMG).

Wskazania do stosowania - Walacyklowir

Zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca
Zakażenia wirusem ospy wietrznejpółpaśca (VZV): leczenie półpaśca i półpaśca ocznego u dorosłych z prawidłową odpornością; leczenie półpaśca u dorosłych z lekko lub umiarkowanie upośledzoną odpornością.
Leczenie i ograniczanie zakażeń skóry i błon śluzowych, wywołanych wirusem opryszczki zwykłej (HSV), w tym: w leczeniu pierwszego wystąpienia i nawrotów opryszczki narządów płciowych u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz dorosłych z osłabioną odpornością; leczeniu nawrotów opryszczki narządów płciowych u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz dorosłych z osłabioną odpornością; w hamowaniu nawrotów opryszczki narządów płciowych u dorosłych i młodzieży z prawidłową odpornością oraz dorosłych z osłabioną odpornością; w leczeniu i zapobieganiu nawrotom zakażeń oka. Nie przeprowadzono badań klinicznych z udziałem zakażonych wirusem HSV pacjentów z odpornością osłabioną z przyczyn innych niż zakażenie wirusem HIV.

Zapobieganie zakażeniom wirusem cytomegalii
Zapobieganie zakażeniom wirusem cytomegalii (CMV) i chorobie cytomegalowirusowej występującej po przeszczepianiu narządów u dorosłych i młodzieży.

Przeciwwskazania stosowania - Walacyklowir

Nadwrażliwość na walacyklowir, acyklowir lub którykolwiek składnik preparatu.

Zaburzenia czynności nerek
U chorych z zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność i zmodyfikować dawkowanie; chorzy ci są narażeni na większe ryzyko działań niepożądanych ze strony układu nerwowego. Prawdopodobieństwo zaburzeń czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku jest większe, dlatego też należy rozważyć zmniejszenie dawki walacyklowiru w tej grupie pacjentów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dużych dawek walacyklowiru równolegle z lekami, które wpływają na czynność nerek. Należy pamiętać o prawidłowym nawodnieniu chorych, zwłaszcza osób w podeszłym wieku.

Dzieci
Brak danych dotyczących stosowania u dzieci.

Zaburzenia czynności wątroby
Nie są dostępne dane dotyczące zastosowania dawek walacyklowiru ≥4 g/d u pacjentów z chorobami wątroby. Nie przeprowadzono szczegółowych badań u osób po przeszczepieniu wątroby; należy zachować ostrożność stosując u tych pacjentów dawki >4 g/d.

Leczenie dożylne
Należy wnikliwie obserwować odpowiedź kliniczną i rozważyć dożylne leczenie przeciwwirusowe, podczas leczenia półpaśca, szczególnie u pacjentów z osłabioną odpornością, jak również u osób z zakażeniem oka wirusem HSV. Dożylne leczenie przeciwwirusowe należy rozważyć w przypadku, gdy odpowiedź na leczenie doustne jest niewystarczająca. U pacjentów z półpaścem powikłanym, w tym ze zmianami narządowymi, zmianami rozsianymi, neuropatiami ruchowymi, zapaleniem mózgu i powikłaniami mózgowo-naczyniowymi oraz u pacjentów z osłabiona odpornością z półpaścem ocznym lub z dużym ryzykiem rozsiewu choroby i zajęcia narządów wewnętrznych należy stosować dożylne leczenie przeciwwirusowe.

Opryszczka narządów płciowych
W przypadku opryszczki narządów płciowych należy pouczyć pacjenta o możliwości przeniesienia zakażenia i zalecić bezpieczne zachowania seksualne.

Osoby po przeszczepach
Dane dotyczące skuteczności walacyklowiru uzyskane od pacjentów po przeszczepach z dużym ryzykiem wystąpienia cytomegalii wskazują, że walacyklowir może być stosowany jedynie u tych pacjentów, u których względy bezpieczeństwa wykluczają zastosowanie walgancyklowiru lub gancyklowiru.

Działania niepożądane
Podczas stosowania dużych dawek walacyklowiru, takich jak w zapobieganiu cytomegalii, działania niepożądane, w tym nieprawidłowości OUN, mogą występować z częstością większą niż podczas podawania mniejszych dawek stosowanych w innych wskazaniach, dlatego u pacjenta należy uważnie obserwować stan czynności nerek i w razie konieczności odpowiednio zmodyfikować dawkę.

Interakcje - Walacyklowir

Leki nefrotoksyczne
Należy zachować ostrożność, stosując równolegle z walacyklowirem leki nefrotoksyczne (np. aminoglikozydy, organiczne związki platyny, jodowane środki cieniujące, metotreksat, pentamidyna, foskarnet, cyklosporyna, takrolimus), szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, a w razie konieczności należy zapewnić odpowiednią kontrolę czynności nerek.

Cymetydyna, probenecyd
Cymetydyna i probenecyd stosowane równolegle z walacyklowirem, przez zmniejszenie klirensu nerkowego, zwiększają AUC acyklowiru w osoczu, odpowiednio o 25% i 45%, natomiast stosowane jednocześnie zwiększają AUC walacyklowiru o 65%.

Inne leki hamujące lub konkurujące z walacyklowirem o aktywne wydzielanie cewkowe
Inne leki (w tym np. tenofowir), hamujące lub konkurujące z walacyklowirem o aktywne wydzielanie cewkowe, stosowane z nim równolegle, mogą zwiększać osoczowe stężenie acyklowiru. Podobnie, podanie walacyklowiru może prowadzić do zwiększenia w osoczu stężenia jednocześnie podawanych leków. U pacjentów leczonych dużymi dawkami walacyklowiru należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków, które hamują aktywne wydzielanie w cewkach nerkowych.

Mykofenolan mofetylu
Podczas równoległego stosowania acyklowiru i nieczynnego metabolitu mykofenolanu mofetylu, obserwowano zwiększenie AUC tych leków; nie obserwowano zmian cmax ani AUC po jednoczesnym podaniu walacyklowiru i mykofenolanu mofetylu zdrowym ochotnikom; doświadczenia kliniczne dotyczące jednoczesnego stosowania tych leków są ograniczone.

Działania niepożądane - Walacyklowir

Bardzo często: ból głowy.

Często: nudności, zawroty głowy, wymioty, biegunka, wysypka, w tym spowodowana nadwrażliwością na światło, świąd.

Niezbyt często: leukopenia (głównie u pacjentów z osłabioną odpornością), małopłytkowość, dezorientacja, omamy, zaburzona świadomość, drżenie, pobudzenie, duszność, dolegliwości w obrębie jamy brzusznej, przemijające zwiększenie wartości parametrów czynnościowych wątroby, pokrzywka, ból nerek (może być związany z niewydolnością nerek), krwiomocz.

Rzadko: anafilaksja, ataksja, zaburzenia mowy, drgawki, encefalopatia, śpiączka, objawy psychotyczne, delirium, obrzęk naczynioruchowy, zaburzenie czynności nerek, ostra niewydolność nerek (szczególnie u pacjentów w wieku podeszłym lub pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, otrzymujących dawki większe niż zalecane).

Ponadto obserwowano: wytrącanie się kryształków acyklowiru wewnątrz cewek nerkowych. Zaburzenia neurologiczne, mogą być wiązane z encefalopatią, zwykle są przemijające i występują głównie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub innymi czynnikami predysponującymi. U pacjentów po przeszczepieniu narządu, otrzymujących duże dawki leku (8 g/d) w zapobieganiu CMV, reakcje neurologiczne występują znacznie częściej niż podczas podawania mniejszych dawek stosowanych w innych wskazaniach. Obserwowano niewydolność nerek, mikroangiopatyczną niedokrwistość hemolityczną i małopłytkowość u dorosłych pacjentów z ciężkim osłabieniem odporności (zwłaszcza w zaawansowanym stadium zakażenia wirusem HIV) otrzymujących w badaniach klinicznych duże dawki (8 g/d) walacyklowiru przez dłuższy czas. Jednak te same objawy obserwowano także u pacjentów nieleczonych walacyklowirem, u których występowały te same choroby podstawowe lub schorzenia współistniejące.

Przedawkowanie
Objawy przedawkowania walacyklowiru (często dotyczyły chorych z zaburzeniem czynności nerek lub w podeszłym wieku, u których nie dostosowano dawkowania): ostra niewydolność nerek, objawy neurologiczne (w tym splątanie, omamy, pobudzenie, zaburzenia świadomości i śpiączka), nudności i wymioty. Leczenie objawowe. Hemodializa jest skutecznym sposobem usunięcia acyklowiru.

Ciąża i laktacja - Walacyklowir

Kategoria C. Stosowanie u kobiet w ciąży należy ograniczyć do przypadków, w których oczekiwana korzyść z leczenia przewyższa ryzyko dla płodu. Acyklowir przenika do pokarmu kobiecego.

Podczas stosowania walacyklowiru w dawkach terapeutycznych w okresie karmienia piersią dawka przyjęta przez dziecko jest <2% dawki dożylnej acyklowiru stosowanej w leczeniu opryszczki noworodków.Walacyklowir należy stosować ostrożnie w czasie karmienia piersią i tylko wtedy, gdy istnieje kliniczne wskazanie do stosowania.

Dawkowanie - Walacyklowir

P.o.

Zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV).
Dorośli. 1 g 3 ×/d; podawać przez 7 dni u chorych z prawidłową odpornością, a u chorych z upośledzoną odpornością podawać co najmniej 7 dni oraz przez dwa dni po przekształceniu się zmian w strupki. Brak danych o skuteczności po podaniu późniejszym niż 72 h od wystąpienia objawów.
U pacjentów z osłabioną odpornością leczenie przeciwwirusowe zaleca się, jeśli upłynął nie więcej niż tydzień od pojawienia się pęcherzyków lub w dowolnym momencie przed całkowitym przekształceniem się zmian w strupki.

Leczenie i ograniczanie zakażeń skóry i błon śluzowych, wywołanych wirusem opryszczki zwykłej (HSV).
Leczenie. Dorośli i młodzież od 12. rż. z prawidłową odpornością: 500 mg 2 ×/d; podawanie leku należy rozpocząć jak najwcześniej, w leczeniu nawrotów opryszczki zwykłej najkorzystniejsze jest rozpoczęcie podawania leku w okresie prodromalnym lub tuż po pojawieniu się pierwszych zmian lub objawów; w zakażeniach nawrotowych leczenie trwa 3–5 dni; w zakażeniach pierwotnych o ciężkim przebiegu leczenie można przedłużyć do 10 dni.
W opryszczce wargowej u dorosłych i młodzieży: 2 g 2 ×/d przez 1 dzień; drugą dawkę należy przyjąć po 12 h (nie wcześniej niż po upływie 6 h) od pierwszej dawki; podawanie leku rozpocząć w okresie prodromalnym.
Dorośli z upośledzoną odpornością: 1 g 2 ×/d; leczenie rozpocząć w ciągu 48 h, kontynuować przez co najmniej 5 dni, a w przypadku opryszczki występującej po raz pierwszy konieczne może być przedłużenie leczenia do 10 dni.
Zapobieganie nawrotom opryszczki zwykłej.
Dorośli i młodzież od 12. rż. z prawidłową odpornością: 500 mg 1 ×/d; dawkowanie 250 mg 2 ×/d może być skuteczne szczególnie u osób z bardzo częstymi nawrotami zakażeń (co najmniej 10 zakażeń rocznie bez leczenia).Chorzy z upośledzoną odpornością 500 mg 2 ×/d. Leczenie należy zweryfikować po 6–12 mies.

Zapobieganie zakażeniom wirusem cytomegalii (CMV) i chorobie cytomegalowirusowej występującej po przeszczepianiu narządów. Dorośli i młodzież od 12. rż. 2 g 4 ×/d; stosowanie rozpocząć jak najszybciej po przeszczepieniu; leczenie trwa zazwyczaj 90 dni, ale u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka konieczne może być jego wydłużenie.
U chorych z niewydolnością nerek dawkowanie zależy od klirensu kreatyniny.

Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Przeczytaj też artykuły

Preparaty na rynku polskim zawierające walacyklowir

Vaciclor 500 mg (tabletki powlekane)
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta