Doksepina

Doksepina to lek przeciwdepresyjny o budowie trójpierścieniowej, pochodna dibenzoksepiny. Blokuje transport monoamin (głównie noradrenaliny) z powrotem do neuronu (komórki nerwowej), czyli hamuje wychwyt zwrotny tych substancji. W efekcie dochodzi do wzrostu ich stężenia w przestrzeniach pomiędzy kolejnymi neuronami, przez co zwiększa się ich działanie na odpowiednie receptory (noradrenalina wiąże się z receptorami i ß). Doksepina wzmaga głównie przekaźnictwo noradrenergiczne w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN), czyli zwiększa przesyłanie informacji za pośrednictwem noradrenaliny. Doksepina ma zdolność blokowania receptorów muskarynowych, histaminowych i adrenergicznych 1.
Doksepina wykazuje działanie przeciwlękowe i uspokajające. Nie nasila napędu psychoruchowego. Podana w godzinach wieczornych ułatwia zasypianie.
Doksepina jest wskazana w zaburzeniach nerwicowych z objawami somatycznymi (organicznymi) o łagodnym lub umiarkowanym przebiegu, w nerwicach narządowych połączonych z bezsennością. Stosowana jest także w zaburzeniach depresyjnych, depresji z objawami lęku i niepokoju oraz zaburzeniach depresyjnych współistniejących z chorobą organiczną. Wskazaniami są również depresja lub stany lękowe w chorobie alkoholowej. Lek stosuje się u osób dorosłych i dzieci po 12. rż.
Lek stosuje się doustnie. Dawkę leku należy zarówno stopniowo zwiększać, jak i stopniowo zmniejszać (stopniowo odstawiać). Nagłe przerwanie leczenia, szczególnie długotrwałego, może wywołać objawy odstawienie m.in. bezsenność, drażliwość, nudności, bóle głowy, nadmierną potliwość w pierwszych tygodniach po zaprzestaniu leczenia. Działanie przeciwlękowe występuje po kilku dawkach, działanie przeciwdepresyjne po ok. 2–3 tyg. leczenia. Lek może wywoływać senność i wydłużać czas reakcji, dlatego podczas leczenia nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn. Donoszono o przypadkach myśli i/lub zachowań samobójczych w trakcie leczenia doksepiną lub w krótkim czasie po przerwaniu stosowania leku.
Doksepina po podaniu doustnym szybko się wchłania, maksymalne stężenie w surowicy osiąga 2–4 h po podaniu. Stan stacjonarny (stan, w którym szybkość wprowadzania leku do organizmu jest równa szybkości jego usuwania) osiągany jest po ok. 2 tyg. stosowania. Ulega przemianom w wątrobie głównie to aktywnego metabolitu nordoksepiny. Okres biologicznego półtrwania doksepiny wynosi 8–24 h (średnio 17 h). Wydalana głównie z moczem w postaci metabolitów.
Więcej informacji – patrz: opisy preparatów

Przeczytaj też artykuły

• Depresja
• Zaburzenia nerwicowe (lękowe) związane ze stresem i pod postacią somatyczną

Preparaty na rynku polskim zawierające doksepina