Lewofloksacyna jest syntetycznym lek przeciwbakteryjny z grupy fluorochinolonów III generacji.
Fluorochinolony trzeciej generacji cechują się wysoką aktywnością wobec bakterii Gram-dodatnich, głównie gronkowców i paciorkowców, lecz mają małą aktywność wobec bakterii Gram-ujemnych. Działają na patogeny atypowe silniej niż fluorochinolony drugiej generacji. Mechanizm działania lewofloksacyny polega na wpływaniu na kompleks DNA/gyraza DNA (u większości bakterii Gram -ujemnych) oraz na topoizomerazę IV (u większości bakterii Gram-dodatnich). Gyraza DNA i topoizomeraza IV to enzymy, biorące udział w procesie replikacji DNA bakteryjnego. Ich sprawne działanie umożliwia namnażanie się tych organizmów. Podstawowym mechanizmem oporności na antybiotyk jest mutacja genu kodującego gyrazę, i powstawanie białka o zmniejszonym powinowactwie do antybiotyku. W badaniach in vitro stwierdza się oporność krzyżową między lewofloksacyną i innymi fluorochinolonami (oporność na jeden lek z tej grupy pociąga za sobą oporność na pozostałe). Zwykle nie występuje oporność krzyżowa między lewofloksacyną a antybiotykami z innych grup.
Lewofloksacyna jest wskazana do stosowania w następujących przypadkach: miejscowo w leczeniu powierzchownych bakteryjnych zakażeń oka u osób po 1. roku życia; dożylnie i doustnie - pozaszpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia układu moczowego, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek, zakażenia skóry i tkanek miękkich, przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego; doustnie - ostre zapalenie zatok, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, niepowikłane zakażenia układu moczowego.
Lewofloksacyna podana doustnie jest wchłaniana szybko i niemal całkowicie, maksymalne stężenie we krwi osiągane jest po upływie 1 godziny. Całkowita dostępność biologiczna wynosi ok. 100%. Pokarm wywiera niewielki wpływ na wchłanianie leku. Około 30–40% lewofloksacyny wiąże się z białkami osocza. Lewofloksacyna dobrze przenika do błony śluzowej oskrzeli, wydzieliny nabłonka dróg oddechowych i płynu wewnątrzpęcherzykowego. Stężenie w tkance płucnej znacznie przewyższa stężenie w surowicy. Lewofloksacyna słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, osiąga natomiast duże stężenie w moczu, dobrze przenika do gruczołu krokowego. Po podaniu miejscowym do worka spojówkowego lek utrzymuje się w obrębie filmu łzowego, przenika przez rogówkę i osiąga duże stężenie w cieczy wodnistej. Lewofloksacyna jest metabolizowana w bardzo małym stopniu, metabolity stanowią mniej niż 5% dawki wydalanej z moczem. Po podaniu doustnym i dożylnym biologiczny okres półtrwania lewofloksacyny wynosi 6–8 godzin. Wydalanie odbywa się głównie przez nerki (>85% podanej dawki leku).
Lewofloksacyna zarówno po podaniu doustnym jak i dożylnym w bardzo dużych dawkach wykazuje działanie fototoksyczne (chorzy powinni unikać ekspozycji na światło słoneczne i promieniowania UV).
Podobnie jak inne fluorochinolony, lewofloksacyna wpływa na chrząstki stawowe, preparatu w postaci tabletek nie należy stosować u dzieci i młodzieży przed zakończeniem okresu wzrastania.
Sole żelaza oraz preparaty zobojętniające sok żołądkowy, zawierające magnez lub glin, zmniejszają wchłanianie podawanej jednocześnie lewofloksacyny, a sukralfat zmniejsza jej dostępność biologiczną. Zaleca się, aby leki zawierające te substancje przyjmować co najmniej 2 godziny przed podaniem doustnym lewofloksacyny lub 2 godziny po nim; nie stwierdzono interakcji z węglanem wapnia.
Stosowanie leku w czasie ciąży i podczas karmienia piersią jest przeciwwskazane.
W przypadku stosowania Lewofloksacyna w postaci kropli do oczu, należy zachować 15 min odstępu pomiędzy podaniem do worka spojówkowego innych leków.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł