Hydrochlorotiazyd – ma budowę sulfonamidową, jest lekiem moczopędnym (czyli diuretykiem) z grupy tiazydów. Działanie leków moczopędnych polega na zwiększeniu objętości wydalanego moczu Tiazydowe i tiazydopodobne leki moczopędne działają w części nerki nazywanej kanalikiem dystalnym krętym, poprzez hamowanie transportu jonów chlorkowych i sodowych. Dzięki temu zwiększa się wydalanie sodu i wody. Zwiększone wydalanie sodu, na skutek zahamowania wymiany jonów sodu i potasu w nerkach, powoduje nasilenie wydalania jonów potasu. Nasileniu ulega także wydalanie jonów wodorowych, wodorowęglanowych, magnezu i fosforanów. Zmniejsza się natomiast wydalanie kwasu moczowego (lek może wywołać dnę moczanową). Zwiększa się wchłanianie zwrotne wapnia (mniej jonów wapnia zostaje wydalonych). Ze względu na zmniejszenie objętości płynów pozakomórkowych oraz bezpośrednie działanie na naczynia krwionośne (zmniejszenie stężenia sodu w ścianach naczyń krwionośnych zmniejsza ich wrażliwość na powodujące skurcz naczyń aminy katecholowe) i zmniejszenie oporu naczyniowego leki te obniżają ciśnienie tętnicze u osób z nadciśnieniem. Hydrochlorotiazyd stosuje się w leczeniu nadciśnienia (zarówno jako jedyny lek lub w skojarzeniu z innymi lekami) oraz w obrzękach w zastoinowej niewydolności serca, marskości wątroby, zaburzeniach czynności nerek (np. w zespole nerczycowym, ostrym kłębuszkowym zapaleniu nerek). Diuretyki tiazydowe i tiazydopodobne mogą zmniejszać tolerancję glukozy.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł