Mechanizm działania
Wieloważna szczepionka zawierająca wielocukry otoczkowe 10 serotypów Streptococcus pneumoniae (1, 4, 5, 6B, 7F, 9V, 14, 18C, 19F, 23F) skoniugowane w zależności od serotypu z białkiem nośnikowym D, toksoidem błoniczym lub tężcowym, adsorbowane na fosforanie glinu. Podanie szczepionki prowadzi do wytwarzania przeciwciał przeciw wszystkim zawartym w niej serotypom bakterii, powodujących 56–90% przypadków inwazyjnego zakażenia pneumokokowego u dzieci do 5. rż. mieszkających w Europie. Szacuje się, że S. pneumoniae wywołuje ok. 30–50% przypadków zapalenia płuc. Zakażenia bakteryjne, w tym zakażenia S. pneumoniae, mogą być przyczyną 60–70% epizodów klinicznych ostrego zapalenia ucha środkowego.
Czynne uodpornianie przeciwko chorobie inwazyjnej, zapaleniu płuc oraz ostremu zapaleniu ucha środkowego wywołanemu przez S. pneumoniae o serotypach zawartych w szczepionce i serotyp 19A, u niemowląt i dzieci od ukończenia 6. tż. do ukończenia 5 rż.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub którekolwiek białko nośnikowe. Nie stosować w ostrych chorobach przebiegających z gorączką (szczepienie odroczyć).
Droga podania
Nie podawać donaczyniowo lub śródskórnie; brak danych dotyczących podania i.m.
Zaburzenia krzepnięcia
Stosować ostrożnie w przypadku małopłytkowości i innych zaburzeń krzepnięcia stanowiących przeciwwskazanie do podawania i.m.
Reakcja anafilaktyczna
Podobnie jak w przypadku wszystkich szczepionek podawanych w postaci wstrzyknięć, należy zapewnić możliwość właściwego natychmiastowego leczenia i odpowiednią opiekę medyczną na wypadek wystąpienia rzadkich przypadków reakcji anafilaktycznej po podaniu szczepionki.
Omdlenie
U dzieci od 2. rż., po podaniu lub nawet przed podaniem każdej szczepionki, może wystąpić omdlenie jako reakcja psychogenna na ukłucie igłą; należy zachować odpowiednie procedury, aby uniknąć urazów podczas omdleń.
Bezdech
W razie stosowania szczepienia podstawowego u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzonych ≤28. tyg. ciąży), szczególnie z cechami niedojrzałości układu oddechowego, należy wziąć pod uwagę niebezpieczeństwo wystąpienia bezdechu oraz konieczność monitorowania czynności oddechowych przez 48–72 h po podaniu szczepionki.
Uwagi
Szczepionka nie zapobiega chorobom wywołanym przez inne serotypy S. pneumoniae niż te, które są zawarte w szczepionce (za wyjątkiem reagującego krzyżowo serotypu 19A), ani nie chroni przed innymi mikroorganizmami powodującymi choroby inwazyjne lub zapalenie ucha środkowego, ponadto odpowiedź immunologiczna w stosunku do poszczególnych typów serologicznych antygenów może być nasilona w różnym stopniu.
Zaburzenia odporności
U dzieci z zaburzeniami odporności wynikającymi ze stosowania leków immunosupresyjnych, wad genetycznych, zakażenia wirusem HIV lub z innych przyczyn, odpowiedź immunologiczna na szczepienie może być zmniejszona.
Osoby z grupy dużego ryzyka inwazyjnej choroby pneumokokowej
Brak danych na temat bezpieczeństwa stosowania i immunogenności szczepionki w przypadku dzieci z grup dużego ryzyka inwazyjnej choroby pneumokokowej, np. dzieci z niedokrwistością sierpowatokrwinkową, wrodzonym lub nabytym zaburzeniem czynności śledziony, z zakażeniem HIV, chorobą nowotworową, zespołem nerczycowym; szczepienie w grupach wysokiego ryzyka należy rozważać indywidualnie.
Szczepionka polisacharydowa
Podawanie szczepionki skoniugowanej nie zastępuje podania szczepionki polisacharydowej u dzieci po 24. mż. z grupy zwiększonego ryzyka zachorowania na chorobę inwazyjną wywołaną przez S. pneumoniae i należy ją podać, jeżeli istnieją odpowiednie wskazania. Między podaniem szczepionki skoniugowanej i polisacharydowej należy zachować odstęp co najmniej 8 tyg.
Leki przeciwgorączkowe
Profilaktyczne podawanie leków przeciwgorączkowych zalecane jest u dzieci otrzymujących szczepionkę zawierającą pełnokomórkowy komponent krztuścowy, u dzieci z zespołami drgawkowymi lub obserwowanymi wcześniej drgawkami gorączkowymi.
Inne szczepionki
Szczepionkę można stosować równocześnie z innymi mono- i poliwalentnymi (w tym: DTPa-HBV-IPV/Hib i DTPw-HBV/Hib) szczepionkami: szczepionką przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (acelularną lub pełnokomórkową), WZW typu B, inaktywowaną szczepionką przeciw polio, szczepionką przeciw Hib, szczepionką przeciw odrze, śwince i różyczce, szczepionką przeciw ospie wietrznej, skoniugowaną szczepionką przeciw meningokokom typu C (skoniugowaną z CRM197 i TT), skoniugowaną szczepionką przeciw meningokokom 6 typu A, C, W-135 i Y (koniugat TT), doustną szczepionką przeciw polio, doustną szczepionką przeciw rotawirusom. Szczepionki w postaci wstrzyknięć należy podawać w różne miejsca. Jednoczesne podanie szczepionek nie zmienia odpowiedzi immunologicznej ani profilu bezpieczeństwa, z wyjątkiem odpowiedzi w odniesieniu do wirusa polio 2, gdzie wyniki badań są rozbieżne, a znaczenie tej obserwacji niejasne. W przypadku jednoczego podawania skoniugowanej szczepionki przeciw meningokokom typu A, C, W-135 i Y (koniugat TT) i dawki uzupełniającej szczepionki Synflorix w 2. rż. dzieciom, które otrzymały 3 dawki szczepionki Synflorix jako szczepienie pierwotne, stwierdzano niższe średnie geometryczne stężeń i średnie geometryczne mian przeciwciał w teście opsonofagocytozy dla jednego serotypu pneumokokowego (18C). Obserwowano wzmocnienie odpowiedzi na skoniugowany Hib-TT, antygen błoniczy i antygen tężcowy.
Leki immunosupresyjne
U chorych otrzymujących leki immunosupresyjne może się nie pojawić prawidłowa odpowiedź immunologiczna na szczepionkę.
Bardzo często: senność, utrata łaknienia, ból, rumień, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, gorączka ≥38°C u dzieci <24. mż. (mierzona w odbytnicy), drażliwość.
Często: stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia, gorączka (mierzona w odbytnicy) >39°C u dzieci <24. mż. lub ≥38°C u dzieci 24. mż.–5. rż.
Niezbyt często: bezdech u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzonych ≤28. tyg. ciąży), wymioty, biegunka, krwiak, krwawienie i guzek w miejscu podania, gorączka (mierzona w odbytnicy) >40°C u dzieci <24. mż. lub >39°C u dzieci 24. mż.–5. rż., nietypowy płacz.
Rzadko: drgawki, w tym drgawki gorączkowe, wysypka, pokrzywka, reakcje alergiczne (np. alergiczne zapalenie skóry, AZS, wyprysk), epizod hipotoniczno-hiporeaktywny.
Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy, choroba Kawasakiego, anafilaksja.
Szczepionka nie jest przeznaczona do stosowania u osób dorosłych.
I.m., najlepiej w przednioboczną powierzchnię uda u niemowląt lub mięsień naramienny u młodszych dzieci.
Niemowlęta od ukończenia 6. tż. do 6. mż. 3 dawki 0,5 ml w odstępach co najmniej 1 mies. (1. dawka może być podana w wieku 6 tyg.), następnie dawka uzupełniająca w 12.–15. mż., zachowując odstęp co najmniej 6 mies. od ostatniej dawki szczepienia pierwotnego (najlepiej w 12.–15. mż); alternatywnie, u niemowląt urodzonych o czasie, można podawać w ramach programu szczepień 2 dawki w odstępie 2 mies. (1. dawka może być podana w wieku 2 mies.), następnie dawka uzupełniająca po co najmniej 6 mies. od ostatniej dawki szczepienia pierwotnego.
U wcześniaków urodzonych co najmniej po 27. tyg. ciąży 1. dawka w wieku 2 mies., kolejne 2 dawki w odstępie co najmniej 1 mies., dawka uzupełniająca po co najmniej 6 mies. od ostatniej dawki szczepienia pierwotnego.
Nieszczepione wcześniej niemowlęta 7.–11. mż. 2 dawki 0,5 ml w odstępach co najmniej 1 mies., następnie 3. dawka w 2. rż., zachowując odstęp co najmniej 2 mies. od ostatniej dawki szczepienia pierwotnego.
Nieszczepione wcześniej dzieci 12. mż.–5. rż. 2 dawki 0,5 ml w odstępie co najmniej 2 mies.
Brak danych dotyczących stosowania u dzieci po 5. rż. Schemat szczepienia powinien być zgodny z lokalnymi zaleceniami. Zaleca się, aby pacjenci, którzy jako 1. dawkę otrzymali szczepionkę Synflorix, zostali poddani pełnemu cyklowi szczepienia tą samą szczepionką.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł