Mesalazyna jest czynnym produktem rozkładu sulfasalazyny i jest stosowana jako lek łagodzący dolegliwości w przypadku niektórych chorób przewodu pokarmowego, przebiegających ze stanem zapalnym (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego i Crohna).
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to przewlekła choroba, polegająca na powstawaniu stanu zapalnego błony śluzowej jelita grubego i/lub odbytu. Przebiega z okresami zaostrzenia i remisji. Choroba Leśniowskiego i Cohna również przebiega ze stanem zapalnym w obrębie przewodu pokarmowego, może on jednak wystąpić w każdym odcinku (najczęściej dotyczy końcowej części jelita cienkiego i początkowej części jelita grubego). Zmiany zapalne mają charakter ogniskowy. Częściej niż w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego dochodzi do wytworzenia przetok okołoodbytniczych, ropni i perforacji jelit. Przyczyna obu tych chorób nie została dotychczas poznana. U osób z chorobą zapalną jelit w zmienionych tkankach stwierdza się zwiększoną migrację leukocytów, nieprawidłowe wytwarzanie cytokin, zwiększoną produkcję metabolitów kwasu arachidonowego, szczególnie leukotrienu B4 oraz zwiększone wytwarzanie wolnych rodników. Wszystkie te komórki i związki odpowiadają za powstawanie i progresję stanu zapalnego.
Działanie mesalazyny polegają na hamowaniu chemotaksji (przemieszczanie w odpowiedzi na chemiczny bodziec kierunkowy) leukocytów, zmniejszeniu wytwarzania cytokin i leukotrienów oraz usuwaniu wolnych rodników. Jego mechanizm nie jest w pełni wyjaśniony; najprawdopodobniej polega on na hamowaniu hamowaniu cyklicznej oksygenazy i oksygenazy lipidowej, a co za tym idzie syntezy mediatorów stanu zapalnego (prostaglandyny PGE2, prostacykliny PGI2, tromboksanu A2, leukotrienu B4) i hamowaniu reakcji utleniania w błonie śluzowej okrężnicy.
Mesalazyna jest wskazana do stosowania w następujących przypadkach: wrzodziejące zapalenie jelita grubego o przebiegu łagodnym i umiarkowanym (jako leczenie zaostrzeń choroby i w okresach remisji) oraz choroba Leśniowskiego i Crohna.
Preparaty mesalazyny do stosowania doustnego uwalniają czynną substancję dopiero w końcowym odcinku jelita cienkiego lub w okrężnicy, gdzie w niewielkim stopniu ulega ona wchłanianiu do krwi (stężenie w surowicy jest małe). Mesalazyna działa miejscowo i jest wydalana w większości z kałem. Po podaniu doustnym lub doodbytniczym ok. 10–30% dawki dobowej jest wydalane z moczem. Mesalazyna jest acetylowana w ścianie jelita i w wątrobie, a metabolity są wydalane głównie przez nerki. Biologiczny okres półtrwania mesalazyny wynosi 0,5–1,5 godzin.
Lek jest dostępny w postaciach doustnych (tabletki dojelitowe, tabletki lub granulat o przedłużonym uwalnianiu) i doodbytniczych (czopki i zawiesina doodbytnicza).
Mesalazyny nie należy stosować u osób, które są uczulone na aspirynę. Również czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy jest przeciwwskazaniem do leczenia mesalazyną (w tych częściach przewodu pokarmowego prostaglandyny PGE1 pełnią funkcję ochronną dla błony śluzowej i zahamowanie ich syntezy może doprowadzić do zaostrzenia objawów choroby).
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł