Nitrendypina - substancja należąca do grupy leków zwanych antagonistami wapnia lub blokerami kanału wapniowego. Pod względem chemicznym nitrendypina jest pochodną dihydropirydyny.
Działanie nitrendypiny, podobnie jak innych leków z grupy antagonistów wapnia, polega na blokowaniu kanałów wapniowych. Kanały wapniowe są to specjalne struktury w błonie komórkowej, umożliwiające napływ jonów wapnia do wnętrza komórki z przestrzeni zewnątrzkomórkowej lub z magazynów wewnątrzkomórkowych. Zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia jest niezbędne do skurczu komórek mięśniowych, w tym mięśnia sercowego oraz mięśni gładkich w ścianach naczyń krwionośnych. Nitrendypina działa głównie na tętnice obwodowe, dzięki czemu nie działa depresyjnie na czynność serca. Hamując napływ jonów wapnia powoduje zmniejszenie napięcia mięśni gładkich naczyń krwionośnych i rozszerzenie naczyń, czego bezpośrednim skutkiem jest zmniejszenie oporu naczyniowego i co za tym idzie zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Wykazuje słabe działanie moczopędne i natriuretyczne (zwiększa wydalanie jonów sodu z moczem), szczególnie na początku leczenia. Nitrendypina może nieznacznie przyspieszać częstość skurczów serca, szczególnie na początku leczenia, co czasem odczuwalne jest w postaci tzw. kołatania serca.
Nitrendypina stosowana jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego.
Podana doustnie nitrendypina wchłania się szybko i prawie całkowicie z przewodu pokarmowego. Podlega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę, dlatego dostępność biologiczna leku wynosi ok. 20–30%. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po ok. 1–3 h od przyjęcia leku. Wydalanie nitrendypiny następuje głównie z moczem (ok. 77%) oraz z kałem i żółcią, w postaci metabolitów. Nie obserwowano kumulowania się leku w organizmie.
Więcej informacji – patrz: opisy preparatów
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł