Tiamazol (opis profesjonalny)

Działanie - Tiamazol

Mechanizm działania
Pochodna tioimidazolu, wykazująca silne i długotrwałe działanie przeciwtarczycowe, polegające na hamowaniu utleniania jodków do jodu i blokowaniu jodowania tyreoglobuliny (hamowanie aktywności peroksydazy tarczycowej). Ponadto hamuje syntezę monojodotyrozyny (MIT) i dijodotyrozyny (DIT) oraz sprzęganie MIT i DIT do trijodotyroniny i włączanie DIT do tyroksyny. Lek nie wpływa na ilość już wytworzonych hormonów, ani na ich uwalnianie, dlatego efekty jego działania pojawiają się po kilku dniach stosowania.

Farmakokinetyka
Po podaniu p.o. wchłania się szybko i prawie całkowicie, tmax wynosi ok. 1 h. W osoczu występuje w postaci wolnej (wiąże się z białkami osocza w bardzo małym stopniu), gromadzi się w tarczycy, przenika przez łożysko i do pokarmu kobiecego. t1/2 wynosi ok. 3–6 h, ulega wydłużeniu u osób z niewydolnością wątroby. Wydalanie następuje przez nerki i z żółcią.

Wskazania do stosowania - Tiamazol

Nadczynność tarczycy
Zachowawcze leczenie nadczynności tarczycy, zwłaszcza w przypadku małego wola lub jego braku.Przygotowanie do zabiegu chirurgicznego we wszystkich postaciach nadczynności tarczycy.
Przełom tarczycowy.
Przygotowanie do podania jodu radioaktywnego, zwłaszcza u chorych z ciężką postacią nadczynności tarczycy oraz terapia okresowa po leczeniu jodem radioaktywnym.
Leczenie profilaktyczne u pacjentów z subkliniczną nadczynnością tarczycy, gruczolakami autonomicznymi lub nadczynnością tarczycy w wywiadzie, u których niezbędna jest ekspozycja na jod (np. badanie z użyciem środków kontrastowych zawierających jod).

Przeciwwskazania stosowania - Tiamazol

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub pochodne tioamidowe, zmiany w obrazie krwi obwodowej (granulocytopenia), cholestaza przed rozpoczęciem leczenia (niewywołana nadczynnością tarczycy), przebyte uszkodzenie szpiku kostnego po zastosowaniu tiamazolu lub karbimazolu.

Hormony tarczycy
W skojarzeniu z hormonami tarczycy nie stosować w ciąży.

Ucisk na tchawicę
U osób ze znacznym powiększeniem tarczycy z objawami ucisku na tchawicę stosować krótkotrwale i z zachowaniem ostrożności.

Kontrola morfologii krwi
Przed rozpoczęciem leczenia, w jego trakcie oraz po jego zakończeniu zaleca się kontrolę morfologii krwi, szczególnie w przypadku przebytej łagodnej granulocytopenii. Należy zwrócić uwagę pacjenta na objawy agranulocytozy (zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie gardła, gorączka) i zalecić, aby w razie pojawienia się któregoś z nich, natychmiast skontaktował się z lekarzem. W przypadku wystąpienia agranulocytozy lub innego mielotoksycznego działania należy zaprzestać stosowania leku.

Zbyt duże dawki leku
Zbyt duże dawki leku mogą prowadzić do subklinicznej lub objawowej niedoczynności tarczycy i powiększenia wola w wyniku zwiększenia stężenia TSH, dlatego natychmiast po uzyskaniu eutyreozy należy zmniejszyć dawkę tiamazolu oraz, w razie potrzeby, dołączyć lewotyroksynę; nie powinno się przerywać leczenia tiamazolem i stosować lewotyroksyny w monoterapii.

Orbitopatia endokrynna
Orbitopatia endokrynna nie może być traktowana jako działanie niepożądane prawidłowo prowadzonego leczenia i nie powinna być powodem jego zmiany.

Zaburzenia czynności wątroby
U osób z upośledzoną czynnością wątroby stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Dodatkowe składniki preparatu
Ze względu na zawartość laktozy nie stosować u osób z dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Interakcje - Tiamazol

Jod
Związki zawierające jod, w tym środki cieniujące stosowane w radiologii osłabiają działanie leku; niedobór jodu je nasila.

Teofilina, aminofilina, glikozydy nasercowe, leki przeciwzakrzepowe
Powrót stężeń hormonów tarczycy we krwi do wartości prawidłowych może prowadzić do normalizacji działania równolegle stosowanych leków, takich jak np. teofilina, aminofilina, glikozydy nasercowe, leki przeciwzakrzepowe; konieczna może być modyfikacja ich dawkowania.

Działania niepożądane - Tiamazol

Większość działań niepożądanych pojawia się w trakcie pierwszych 4–8 tyg. leczenia, a częstość ich występowania i nasilenie zależą od stosowanej dawki.

Bardzo często: leukopenia.

Często: gorączka, wysypka, świąd, bóle stawów.

Niezbyt często: agranulocytoza.

Z nieznaną częstością: niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość, limfadenopatia, neuropatia obwodowa, zawroty głowy, zapalenie naczyń, zapalenie stawów, zespół toczniopodobny, nudności, wymioty, bóle brzucha, ostry obrzęk ślinianek, żółtaczka zastoinowa, martwica wątroby, zapalenie nerek, zapalenie naczyń nerkowych, zmniejszenie łaknienia, autoimmunologiczny zespół insulinowy, zaburzenia smaku, zapalenie nerwu, polineuropatia, ciężkie postacie skórnych reakcji alergicznych, utrata włosów. Podczas leczenia może nastąpić zwiększenie masy ciała. Stosowanie zbyt dużych dawek może powodować niedoczynność tarczycy lub przerost wieloguzkowy tarczycy. Bardzo rzadko późna niedoczynność tarczycy.

Przedawkowanie
Przedawkowanie: nudności, wymioty, zaparcia, zaburzenia menstruacji, zmniejszenie temperatury ciała, bóle mięśni, bóle głowy, nadmierna senność lub ospałość, zmęczenie, zwiększenie masy ciała, nadmierna suchość skóry, bezsenność. W przypadku przedawkowania prowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podawanie węgla aktywowanego i leczenie objawowe.

Ciąża i laktacja - Tiamazol

Kategoria D. Lek przenika przez łożysko i do pokarmu kobiecego. Lek może spowodować niedoczynność tarczycy i powstanie wola u płodu. Stosować wyłącznie w razie bezwzględnej konieczności, gdy zastosowanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe lub przeciwwskazane; należy wówczas stosować najmniejszą skuteczną dawkę, nie stosować hormonów tarczycy.

Stosowanie w okresie karmienia piersią jest możliwe w razie zdecydowanej konieczności w przypadku zastosowania dawek do 10 mg/d.

Dawkowanie - Tiamazol

P.o. Dorośli.
W leczeniu przełomu tarczycowego początkowo 100 mg, następnie 30 mg co 8 h.

W pozostałych wskazaniach indywidualnie w zależności od nasilenia choroby i spożycia jodu. Początkowo 10–60 mg/d (duże dawki można podawać w 3–4 daw. podz.), po zahamowaniu czynności tarczycy (zwykle po 2–8 tyg.) dawkę zmniejszyć stopniowo. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 2,5–20 mg 1 ×/d, najlepiej rano lub w 2 daw. podz. Leczenie nadczynności tarczycy trwa zwykle od 6 mies. do 2 lat.

W przygotowaniu do zabiegu wycięcia tarczycy lek stosuje się zwykle przez 3–4 tyg. poprzedzające zabieg. Przed badaniami diagnostycznymi z zastosowaniem środków kontrastowych zawierających jod. Zwykle 10–20 mg/d w skojarzeniu z nadchloranem potasu przez ok. 10 dni.

Dzieci od 3 lat.
Początkowo zwykle 0,5 mg/kg mc./d w 2–3 równych daw. podz., następnie dawkę zmniejsza się indywidualnie do dawki podtrzymującej. Może być wymagane dodatkowe podawanie lewotyroksyny w celu uniknięcia niedoczynności tarczycy. Maks. dawka dobowa 40 mg.

Zaburzenia czynności wątroby
U chorych z zaburzeniami czynności wątroby stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Przeczytaj też artykuły

Preparaty na rynku polskim zawierające tiamazol

Metizol (tabletki) Thyrozol (tabletki powlekane)
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta