Zolpidem to lek nasenny z grupy imidazopirydyn. W odróżnieniu od pochodnych benzodiazepiny łączących się niewybiórczo ze wszystkimi trzema typami receptora benzodiazepinowego (omega-1,-2 i -3), zolpidem wiąże się tylko z receptorem omega-1 – jest selektywnym agonistą receptora benzodiazepinowego typu 1. Receptor omega-1 jest częścią receptora zwanego GABA-A, mającego zdolność wiązania wielu substancji m.in. kwasu -aminomasłowego (GABA). Zolpidem działa pośrednio przez nasilenie zdolności wiązania się GABA z receptorem GABA-A. Ze względu na hamujące czynność komórek nerwowych działanie GABA, zolpidem wykazuje pośrednie działanie hamujące w ośrodkowym układzie nerwowym.
Zolpidem wykazuje szybkie działanie nasenne (ułatwia zasypianie, wydłuża całkowity czas trwania snu, zapobiega zjawisku wczesnego przebudzenia oraz zmniejsza liczbę i czas trwania wybudzeń nocnych). W porównaniu z pochodnymi benzodiazepiny zapewnia fazy snu głębokiego (faza 3. i 4. snu wolnofalowego); można to tłumaczyć wybiórczym łączeniem się zolpidemu z receptorem omega-1. Nie zmniejsza aktywności dziennej następnego dnia po zastosowaniu dawki nasennej. Lek działa również uspokajająco.
Zolpidem jest wskazany w krótkotrwałym (do 4 tyg.) leczeniu bezsenności.
Lek przyjmuje się doustnie bezpośrednio przed udaniem się na spoczynek nocny lub w łóżku. Tabletki należy przyjmować co najmniej 30 min po posiłku. Leczenie powinno trwać jak najkrócej, maks. 4 tyg., włącznie z okresem stopniowego zmniejszania dawki leku. Symulowane badania kierowców wykazały, że następnego dnia po przyjęciu zolpidemu nie występuje upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów. Podobnie jak w przypadku innych leków nasennych, następnego ranka po przyjęciu leku istnieje jednak ryzyko wystąpienia senności. W okresie stosowania zolpidemu nie należy spożywać alkoholu. Zgodnie z zaleceniami producentów leku nie należy stosować u dzieci; eksperci polscy dopuszczają stosowanie zolpidemu u młodzieży po 15. rż.
Gdy zolpidem jest stosowany przez kilka tygodni, może wystąpić tzw. tolerancja na lek (zmniejszenie jego skuteczności). Długotrwałe stosowanie leku może wywołać fizyczne i psychiczne uzależnienie. Ryzyko uzależnienia zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia. Jest ono większe u osób, które były uzależnione od alkoholu lub leków, oraz u osób z zaburzeniami osobowości. Nagłe odstawienie może wywołać pojawienie się tzw. objawów abstynencji, czyli objawów z odstawienia leku (np. lęk, pobudzenie, zawroty głowy, bóle głowy, bóle mięśniowe, napięcie, drażliwość). Z tej samej przyczyny może również dojść do powstania tzw. zespołu z odbicia, czyli powrotu objawów, z powodu których lek został przepisany (np. nawrót bezsenności, zmiany nastroju, niepokój, lęk). Ocenia się, że ryzyko wystąpienia zespołu abstynencyjnego i uzależnienia po zolpidemie jest mniejsze niż w przypadku pochodnych benzodiazepiny. Zolpidem może powodować następczą niepamięć (niemożność uczenia się i zapamiętywania nowych informacji), jak również tzw. reakcje paradoksalne, czyli odmienne od spodziewanych jak np. euforia, omamy, niepokój, pobudzenie.
Zolpidem po podaniu doustnym wchłania się z przewodu pokarmowego w 70% i osiąga maksymalne stężenie w surowicy 1,6 h po zażyciu. Początek działania występuje 7–27 min po podaniu. Biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 2,5 h, a u chorych z niewydolnością wątroby wydłuża się do ok. 10 h. Wydalany jest w ok. 56% przez nerki, w ok. 37% z kałem (w postaci nieczynnych metabolitów).
Więcej informacji – patrz: opisy preparatów
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł