Zuklopentyksol

Zuklopentyksol to lek przeciwpsychotyczny należący do pochodnych tioksantenu. Blokuje receptory dopaminowe (jest ich antagonistą) przez co hamuje przekaźnictwo zależne od dopaminy. Prowadzi to do obniżenia poziomu dopaminy w określonych strukturach ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Wpływa także na inne układy przekaźnictwa.
Zuklopentyksol wykazuje silne działanie uspokajające, umiarkowane przeciwwytwórcze i słabe przeciwautystyczne. Wywiera umiarkowany wpływ na układ pozapiramidowy (więcej informacji – patrz: opis leków przeciwpsychotycznych).
Doustne stosowanie zuklopentyksolu jest wskazane w leczeniu ostrej i przewlekłej schizofrenii oraz innych psychoz, szczególnie z takimi objawami, jak omamy, urojenia, zaburzenia myślenia, pobudzenie ruchowe, niepokój, wrogość i agresja. Stosowany jest również w przypadku fazy maniakalnej zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, upośledzenia umysłowego z objawami pobudzenia psychoruchowego, niepokoju, wybuchowości i innych zaburzeń zachowania oraz urojeń prześladowczych, stanów splątania i dezorientacji lub zaburzeń zachowania w przebiegu otępienia starczego. Domięśniowo zuklopentyksol jest stosowany w postaci octanu lub dekanianu. Octan zuklopentyksolu jest wskazany w początkowym leczeniu ostrych psychoz (w tym manii) oraz w leczeniu stanów zaostrzeń w przewlekłych psychozach. Dekanian zuklopentyksolu stosuje się w leczeniu podtrzymującym w schizofrenii oraz innych psychozach, zwłaszcza z takimi objawami, jak halucynacje, urojenia, zaburzenia toku myślenia, a także z podnieceniem, niepokojem psychoruchowym i agresją. Stosowany jest także w celu opanowania podniecenia maniakalnego, w depresji z niepokojem ruchowym, niekiedy w pobudzeniu w psychozach organicznych.
Lek jest stosowany doustnie i domięśniowo. Dawki są ustalane indywidualnie. Początkowo są stosowane małe dawki, by je następnie stopniowo zwiększać (tak szybko jak to tylko możliwe). Octan zuklopentyksolu nie powinien być podawany dłużej niż 2 tyg. (po tym czasie lek stosuje się doustnie). Lek może upośledzać zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu.
Dostępność biologiczna zuklopentyksolu wynosi średnio 44%, a maksymalne stężenie w surowicy osiąga ok. 4 h po podaniu doustnym. Biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 20 h. Po domięśniowym podaniu octanu zuklopentyksolu następuje jego enzymatyczny rozkład do zuklopentyksolu i kwasu octowego. Maksymalne stężenie w surowicy osiąga 24–48 h (zwykle ok. 36 h) po podaniu. Po domięśniowym podaniu dekanianiu zuklopentyksolu następuje jego enzymatyczny rozkład do zuklopentyksolu i kwasu dekanowego; maksymalne stężenie w surowicy osiąga ok. 1 tyg. po podaniu, a biologiczny okres półtrwania wynosi 19 dni. Metabolity zuklopentyksolu nie są aktywne. Wydalanie następuje głównie z kałem, częściowo także z moczem. Lek w niewielkim stopniu przenika przez łożysko i do pokarmu kobiecego.
Więcej informacji – patrz: opisy preparatów

Preparaty na rynku polskim zawierające zuklopentyksol

Clopixol (tabletki powlekane)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta