Celestone - roztwór do wstrzykiwań

Choroby gruczołów wydzielania wewnętrznego (pierwotna i wtórna niedoczynność kory nadnerczy, ostra niewydolność kory nadnerczy, ciężki uraz lub choroba poprzedzająca zabieg operacyjny u osób z rozpoznaną niedoczynnością kory nadnerczy albo ograniczoną czynnością kory nadnerczy, wstrząs niereagujący na standardowe leczenie z powodu znanej lub podejrzewanej niedoczynności kory nadnerczy, stan po obustronnym usunięciu kory nadnerczy, wrodzony przerost nadnerczy, ostre zapalenie tarczycy, nieropne zapalenie tarczycy, przełom tarczycowy). Choroby skóry (pęcherzyca, opryszczkowe pęcherzowe zapalenie skóry, ciężki rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, ziarniniak grzybiasty, ciężka łuszczyca, wyprysk alergiczny, ciężkie łojotokowe zapalenie skóry). Choroby alergiczne (niepoddające się standardowemu leczeniu ciężkie choroby alergiczne, np. sezonowy lub całoroczny nieżyt nosa, polipowatość nosa, astma oskrzelowa, kontaktowe zapalenie skóry, AZS, alergia polekowa, odczyn posurowiczy, ostry nieinfekcyjny obrzęk krtani). Choroby układu krwiotwórczego (małopłytkowość samoistna lub wtórna u dorosłych, autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna). Dawkowanie ustala się indywidualnie. Dorośli. Początkowo zwykle do 8 mg/d. Dzieci. Początkowo 0,02–0,125 mg/kg mc./d. Po uzyskaniu poprawy ustalić najmniejszą dawkę skuteczną.
Leczenie wspomagające wstrząsu. 3 mg co 4–6 h do czasu stabilizacji stanu pacjenta.
Leczenie wspomagające obrzęku mózgu (zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego) lub zapobieganie jego powstaniu w przypadku zabiegu operacyjnego, urazu mózgu lub chorób naczyniowych mózgu (udar). 2–4 mg, poprawa może nastąpić w ciągu kilku godzin po podaniu; pacjenci w śpiączce 2–4 mg 4 ×/d.
Krótkotrwałe leczenie wspomagające chorób układu ruchu (zaostrzenia RZS, zapalenie pourazowe kości i stawów, zapalenie błony maziowej, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, ostra dna stawowa, ostre i podostre zapalenie kaletek maziowych, ostra choroba reumatyczna, gościec mięśniowo-ścięgnisty, zapalenie nadkłykcia, zapalenie pochewki ścięgna, zapalenie mięśni i powięzi, torbiel galaretowata pochewki ścięgnistej). W zależności od rozmiaru stawu i miejsca podania: duże stawy – 2–4 mg, małe stawy – 0,8–2 mg, kaletka maziowa – 2–3 mg, pochewka ścięgna – 0,4–1 mg, tkanki miękkie – 2–6 mg, ganglion – 1–2 mg.
Odczyny poprzetoczeniowe. 4–8 mg i.v., tuż przed przetoczeniem krwi; przy powtarzaniu przetoczeń dawkę można powtarzać do 4 ×/d.
Zapobieganie zespołowi zaburzeń oddychania (choroba błon szklistych) u wcześniaków. 4–6 mg i.m. co 12 h przez 24–48 h na 48–72 h przed spodziewanym porodem (przed 32. tyg. ciąży).

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne kortykosteroidy, grzybica uogólniona, gruźlica, osteoporoza, chwiejność emocjonalna, choroba wrzodowa, pierwotna jaskra, wczesne zespolenie żył, cukrzyca, zespół Cushinga, niewydolność nerek, zakażenia bakteryjne, wirusowe lub grzybicze. Nie stosować w leczeniu zespołu błon szklistych po urodzeniu.