Clopamid VP - tabletki

Substancją czynną preparatu jest klopamid, lek o działaniu moczopędnym z grupy sulfonamidów, o działaniu podobnym do tiazydowych leków moczopędnych. Podobnie jak diuretyki tiazydowe, powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie chloru i potasu. Zmniejsza się natomiast wydalanie wapnia. Lek stosowany jest w leczeniu obrzęków.

Działanie moczopędne po przyjęciu pojedynczej dawki klopamidu pojawia się po około 2 godzinach i utrzymuje się do 24 godzin. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe klopamidu występuje po 2–4 tygodniach jego stosowania.

Preparat jest wskazany w leczeniu obrzęków w przebiegu niewydolności serca, nerek lub wątroby.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy.

Nie stosować, jeżeli występuje:

• ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min), ostre kłębuszkowe zapalenie nerek, bezmocz

• ciężkie zaburzenia czynności wątroby

• śpiączka wątrobowa

• oporna na leczenie: hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiperkalcemia (zwiększenie stężenia wapnia we krwi), ciężka hiponatremia (zmniejszenie stężenia sodu we krwi), hipowolemia (zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej), hiperurykemia (zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi), dna moczanowa

• choroba Addisona

• porfiria.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Należy zachować ostrożność w przypadku występowania:

• zaburzeń czynności wątroby, ponieważ nawet niewielkie zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej spowodowane działaniem klopamidu mogą sprzyjać wystąpieniu śpiączki wątrobowej, zwłaszcza u chorych z marskością wątroby;

• ciężkich zaburzeń czynności nerek, ponieważ stosowanie klopamidu może sprzyjać wystąpieniu azotemii.

Hipowolemia spowodowana działaniem diuretyku może na początku leczenia wiązać się ze zmniejszeniem przesączania kłębuszkowego i zwiększeniem stężenia mocznika oraz kreatyniny we krwi.

Klopamid, podobnie jak inne leki moczopędne, może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową i powodować niedobory sodu, potasu, magnezu. W okresie leczenia należy regularnie kontrolować stężenie tych jonów. Możliwe także wystąpienie hiperglikemi (zwiększone stężenie glukozy we krwi).

Stosowanie preparatu jest związane z ryzykiem wystąpienia hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi). Hipokaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca oraz nasilać toksyczne działania glikozydów naparstnicy na serce. W okresie leczenia należy regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi, zwłaszcza gdy stosowane są glikozydy naparstnicy. Objawy hipokaliemii mogą obejmować: kurcze mięśni, osłabienie, senność, niedociśnienie tętnicze, tachykardię (zwiększenie częstotliwości rytmu serca), pragnienie, zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

W przypadku długotrwałego stosowania zalecane jest wzbogacenie diety w produkty o dużej zawartości potasu lub stosowanie preparatów zawierających potas (po konsultacji z lekarzem i na jego zalecenie).

Preparat może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi i zwiększenie ryzyka napadu dny moczanowej. Należy monitorować stężenie kwasu moczowego we krwi.

W okresie stosowania preparatu może wystąpić hiperglikemia oraz wydalanie glukozy z moczem; chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność i uważnie monitorować stężenie glukozy. Klopamid może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne, aby lekarz dostosował dawkowanie leków przeciwcukrzycowych.

W okresie stosowania preparatu może wystąpić zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL oraz trójglicerydów.

Preparat nie jest zalecany do długotrwałego stosowania u chorych na cukrzycę ani u chorych z hipercholesterolemią (leczoną za pomocą diety lub diety i farmakoterapii).

W przypadku chorych z ciężką miażdżycą naczyń wieńcowych lub mózgowych wymagane jest ostrożne ustalenie dawkowania.

W okresie stosowania leków moczopędnych, w tym preparatu, może wystąpić reakcja nadwrażliwości skóry na światło. W przypadku jej wystąpienia, należy skonsultować się z lekarzem, gdyż konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu.

W okresie stosowania preparatu może wystąpić wysięk naczyniówkowy z ubytkiem pola widzenia, przemijająca krótkowzroczność i ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania. Objawy obejmują nagłe pogorszenie ostrości wzroku i ból oka. Mogą wystąpić już w ciągu kilku godzin od rozpoczęcia stosowania leku lub w późniejszym czasie. Konieczne może być leczenie farmakologiczne lub chirurgiczne. Czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry mogą obejmować alergię na sulfonamidy lub penicylinę.

U chorych z toczniem rumieniowatym układowym może wystąpić nasilenie objawów tocznia; należy zachować ostrożność.

Należy zachować ostrożność u chorych w podeszłym wieku, ze względu na zwiększone ryzyko zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej w tej grupie chorych.

W okresie leczenia nie należy nadużywać alkoholu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat, podobnie jak inne leki przeciwnadciśnieniowe, może powodować działania niepożądane związane z obniżeniem ciśnienia tętniczego, takie jak np. zawroty głowy, uczucie nadmiernego zmęczenia, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. W początkowym okresie leczenia nie należy prowadzić pojazdów, obsługiwać urządzeń/maszyn ani nie wykonywać innych czynności wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

Obrzęki: początkowo 20–40 mg (1–2 tabletek) 1 raz na dobę, rano, po posiłku.

W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 60 mg (3 tabletki) 1 raz na dobę. Wraz z ustępowaniem obrzęków, lekarz będzie stopniowo zmniejszał dawkę. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 10–20 mg (0,5–1 tabletki) na dobę, przyjmowanych codziennie lub co 2. dzień.

Szczególne grupy chorych:

U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek lub wątroby.

Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. antagoniści wapnia np. nifedypina, amlodypina, niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, pochodne fenotiazyny np. chlorpromazyna, barbiturany, opioidy, baklofen) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i zwiększa się ryzyko niedociśnienia tętniczego. Należy zachować ostrożność.

Preparat zwiększa stężenie litu we krwi i ryzyko jego toksycznego działania. Nie zaleca się równoległego stosowania soli litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu we krwi; w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie litu.

Preparat może powodować hipokaliemię, która nasila toksyczność glikozydów nasercowych. U chorych stosujących glikozydy nasercowe należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie potasu oraz wykonywać badania EKG.

Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (w tym np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, wybiórcze inhibitory COX-2) lub salicylanami; możliwe zmniejszenie przeciwnadciśnieniowego działania preparatu i ryzyko zaburzenia czynności nerek Należy kontrolować czynność nerek i zapewnić odpowiednie nawodnienie chorego.

Preparat może osłabiać działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych.

Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza.

Toksyczne działanie na serce leków przeciwarytmicznych (takich jak: chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol) ulega nasileniu, gdy leki te stosowane są równolegle z klopamidem. Jeżeli konieczne jest stosowanie powyższych leków, należy kontrolować stężenie potasu i uzupełniać jego ewentualne niedobory, kontrolować stężenie elektrolitów oraz wykonywać badania EKG.

Równoległe stosowanie preparatu ze steroidami, tetrakozaktydem, amfoterycyną B, lekami przeczyszczającymi może zwiększać ryzyko hipokaliemii (zmniejszenie stężenia potasu we krwi). Należy monitorować stężenie potasu we krwi.

Równoległe stosowanie preparatów wapnia zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkalcemii (zwiększenie stężenia wapnia we krwi).

Jak każdy lek, również Clopamid VP, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Możliwe: zawroty głowy, ból głowy, senność, kołatanie serca, niedociśnienie tętnicze (w tym niedociśnienie ortostatyczne), uczucie zmęczenia, osłabienie, zaburzenia hematologiczne (w tym zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby płytek krwi [małopłytkowość]), zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, ból w nadbrzuszu), suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, takie jak hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiponatremia (zmniejszenie stężenia sodu we krwi), hipomagnezemia (zmniejszenie stężenia magnezu we krwi), hipochloremia (zmniejszenie stężenia chloru we krwi), hiperkalcemia (zwiększenie stężenia wapnia we krwi) oraz hiperurykemia (zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi), ostry napad dny moczanowej, hiperglikemia (zwiększenie stężenia glukozy we krwi), ujawnienie cukrzycy, zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów we krwi, zapalenie trzustki, cholestaza wewnątrzwątrobowa, zaburzenia funkcji seksualnych, reakcje nadwrażliwości, w tym m. in. zapalenie i obrzęk płuc, nadwrażliwość na światło, wysypka, pokrzywka i ciężkie reakcje skórne. Możliwe wystąpienie wysięku naczyniówkowego z ubytkiem pola widzenia, przemijającej krótkowzroczności i ostrej jaskry z zamkniętym kątem przesączania.