Clopixol - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest zuklopentyksol. Mechanizm jego działania związany jest z antagonizmem względem receptorów dopaminergicznych i wtórnym wpływem na inne układy neuroprzekaźnikowe. Jego powinowactwo do receptorów D₂ jest większe niż do D₁.. Wykazuje silne działanie uspokajające, umiarkowane przeciwwytwórcze i słabe przeciwautystyczne. Wywiera słaby wpływ na układ wegetatywny i umiarkowany na układ pozapiramidowy. Nieswoiste działanie uspokajające zanika po kilku tygodniach leczenia.

Preparat jest wskazany w leczeniu:
· ostrej i przewlekłej schizofrenii
· innych psychoz, szczególnie z takimi objawami, jak omamy, urojenia, zaburzenia myślenia, pobudzenie ruchowe, niepokój, wrogość i agresja.
· fazy maniakalnej zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu pochodne tioksantenu.
Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:
· zapaść krążeniowa
· ograniczona świadomość bez względu na przyczynę (np. zatrucie środkami o działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy, takimi jak alkohol, barbiturany, opioidy)
· stany śpiączkowe.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Stosować ostrożnie u chorych z organicznym zespołem mózgowym, drgawkami lub ciężką chorobą wątroby.

Lek może wpływać na stężenie insuliny i glukozy we krwi, dlatego u chorych na cukrzycę konieczna może być modyfikacja dawkowania leków hipoglikemizujących przez lekarza.

Podczas długotrwałego stosowania, zwłaszcza dużych dawek, lekarz będzie okresowo oceniał możliwość zmniejszenia dawki podtrzymującej.

Zuklopentyksol może powodować wydłużenie odstępu QT. Utrzymujące się wydłużenie odstępu QT może zwiększać ryzyko wystąpienia złośliwych komorowych zaburzeń rytmu serca. Należy zachować ostrożność u osób ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia takich zaburzeń (np. ze zmniejszonym stężeniem potasu lub magnezu we krwi) oraz u chorych z zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego w wywiadzie (np. wydłużeniem odstępu QT, istotną bradykardią [<50 uderzeń/min], świeżym zawałem serca, zaburzeniami rytmu serca).

Należy unikać równoległego stosowania innych leków przeciwpsychotycznych.

Przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia preparatem oraz podczas jego trwania lekarz zidentyfikuje wszystkie możliwe czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej i podejmie działania zapobiegawcze.

W badaniach klinicznych w populacji chorych z demencją stosujących atypowe leki przeciwpsychotyczne obserwowano ok. 3-krotne zwiększenie ryzyka zdarzeń mózgowo-naczyniowych. Nie można wykluczyć zwiększenia tego ryzyka w przypadku stosowania innych leków przeciwpsychotycznych lub w innych populacjach pacjentów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania zuklopentyksolu u chorych z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.

Preparatu nie należy stosować w leczeniu zaburzeń zachowania związanych z demencją lub otępieniem starczym.

W badaniach obserwowano zwiększone ryzyko zgonu u chorych w podeszłym wieku z demencją stosujących leki przeciwpsychotyczne w porównaniu z chorymi niestosującymi tych leków.

Jeśli podczas leczenia wystąpi znaczne, niewyjaśnione podwyższenie temperatury ciała bez innych objawów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, gdyż może to stanowić objaw groźnego dla zdrowia i życia tak zwanego „złośliwego zespołu neuroleptycznego”. Inne jego objawy to:
· zwiększenie napięcia mięśniowego
· zaburzenia świadomości
· objawy niestabilności autonomicznego układu nerwowego (niemiarowe tętno lub wahania ciśnienia tętniczego krwi, częstoskurcz, obfite pocenie się, zaburzenia rytmu serca)
· dodatkowo mogą wystąpić: wzrost aktywności fosfokinazy kreatyninowej i mioglobinuria spowodowana rozpadem mięśni (rabdomioliza) oraz ostra niewydolność nerek.
Lekarz prawdopodobnie zaleci odstawienie preparatu i poinformuje o dalszym postępowaniu.

Informacje o dodatkowych składnikach preparatu:
Preparat zawiera laktozę; nie powinien być stosowany u osób z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Preparat zawiera wodorniony olej rycynowy, który u wrażliwych osób może powodować biegunkę i problemy żołądkowe.
Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Podczas jego stosowania zachowaj ostrożność!

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli. Lekarz indywidualnie dobiera dawkę dla każdego pacjenta. Początkowo należy stosować małe dawki, zwiększane następnie stopniowo tak szybko, jak to jest możliwe do uzyskania optymalnej dawki terapeutycznej. Dawkę podtrzymującą można stosować 1 ×/dobę wieczorem.
W przypadkach o umiarkowanym i ciężkim nasileniu początkowo zwykle 20 mg/dobę, następnie należy stopniowo zwiększać dawkę pod kontrolą lekarza o 10–20 mg co 2–3 dni do 75 mg/dobę; zwykle stosuje się 10–50 mg/dobę. W przewlekłej schizofrenii i innych przewlekłych psychozach dawka podtrzymująca wynosi zwykle 20–40 mg/dobę. Pojedyncza dawka maksymalna wynosi 40 mg, dobowa dawka maksymalna to 150 mg.
U chorych z zaburzeniami czynności wątroby stosować ostrożnie i, jeśli to możliwe, monitorować stężenie leku we krwi. U osób w podeszłym wieku stosować dawki z dolnego zakresu dawkowania. Nie ma konieczności modyfikacji dawki w przypadku zaburzeń czynności nerek.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku.
Nie należy stosować preparatu w ciąży, chyba, że spodziewane korzyści z leczenia przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.
Podczas leczenia, po konsultacji z lekarzem, można w razie potrzeby kontynuować karmienie piersią; zaleca się obserwację stanu niemowlęcia

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Lek może nasilać działanie alkoholu, barbituranów oraz innych środków działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy.
Preparat może nasilać lub osłabiać działanie leków przeciwnadciśnieniowych (np. guanetydyna).
Równoległe stosowanie neuroleptyków i preparatu litu zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań neurotoksycznych.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i neuroleptyki mogą wzajemnie hamować swój metabolizm.
Zuklopentyksol może osłabiać działanie lewodopy i leków adrenergicznych.
Równoległe zastosowanie metoklopramidu lub piperazyny zwiększa ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych.
Równoległe stosowanie leków hamujących aktywność izoenzymu CYP2D6 może powodować zmniejszenie klirensu zuklopentyksolu.
Należy unikać równoległego stosowania leków powodujących istotne wydłużenie odstępu QT, takich jak leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid), tiorydazyna, erytromycyna, terfenadyna, astemizol, gatyfloksacyna, moksyfloksacyna.
Ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia złośliwych komorowych zaburzeń rytmu serca może się zwiększać w przypadku równoległego stosowania leków powodujących zaburzenia elektrolitowe, takich jak tiazydowe leki moczopędne, albo leków zwiększających stężenie zuklopentyksolu w osoczu.

Jak każdy lek, również Clopixol może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Większość działań niepożądanych jest zależna od dawki. Częstość występowania i nasilenie są największe we wczesnej fazie leczenia i ulegają zmniejszeniu podczas jego kontynuacji.
Bardzo często mogą wystąpić: senność, akatyzja, hiperkinezja, hipokinezja, suchość błony śluzowej jamy ustnej.
Często mogą wystąpić: tachykardia, kołatanie serca, drżenie, dystonia, hipertonia, bóle i zawroty głowy, parestezje, zaburzenia uwagi, zaburzenia pamięci, zaburzenia chodu, zaburzenia akomodacji, zaburzenia widzenia, przekrwienie i obrzęk błony śluzowej nosa, duszność, ślinotok, zaparcia, wymioty, niestrawność, biegunka, zaburzenia oddawania moczu, zatrzymanie moczu, wielomocz, zwiększona potliwość, świąd, bóle mięśniowe, zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała, astenia, zmęczenie, złe samopoczucie, dolegliwości bólowe, bezsenność, depresja, lęk, nerwowość, nieprawidłowe marzenia senne, pobudzenie, zmniejszenie libido.
Niezbyt często mogą wystąpić: dyskinezy późne, hiperrefleksja, dyskineza, parkinsonizm, omdlenie, ataksja, zaburzenia mowy, niedociśnienie tętnicze, drgawki, migrena, napady przymusowego patrzenia ze zwrotem gałek ocznych, rozszerzenie źrenic, przeczulica słuchowa, szum w uszach, ból brzucha, nudności, wzdęcia, wysypka, nadwrażliwość na światło, zaburzenia pigmentacji, łojotok, zapalenie skóry, plamica, sztywność mięśni, szczękościsk, kręcz szyi, zmniejszenie łaknienia, zmniejszenie masy ciała, uderzenia gorąca, wzmożone pragnienie, hipotermia, gorączka, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, zaburzenia wytrysku, zaburzenia erekcji, anorgazmia, suchość pochwy, apatia, koszmary senne, zwiększenie libido, stany splątania.
Rzadko mogą wystąpić: małopłytkowość, neutropenia, leukopenia, agranulocytoza, hiperprolaktynemia, hiperglikemia, zmniejszona tolerancja glukozy, hiperlipidemia, reakcje nadwrażliwości, ginekomastia, mlekotok, brak miesiączki, priapizm.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: złośliwy zespół neuroleptyczny, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (w tym przypadki zatorowości płucnej i zakrzepicy żył głębokich), zapalenie wątroby, żółtaczka.
Istnieją doniesienia o rzadkich przypadkach wydłużenia odstępu QT, komorowych zaburzeniach rytmu – migotaniu komór, częstoskurczu komorowym, torsade de pointes oraz nagłych niewyjaśnionych zgonach.