Convulex - syrop

Leczenie pierwotnych napadów padaczkowych uogólnionych (napady kloniczne, toniczne, toniczno-kloniczne, napady nieświadomości, napady miokloniczne i atoniczne) oraz napadów częściowych, które są lub nie są wtórnie uogólnione. Dzieci. P.o., w trakcie posiłku lub po nim. Dawkowanie indywidualne. W monoterapii początkowo zwykle 10–20 mg/kg mc./d (u dzieci >20 kg mc. 300 mg/d), następnie dawkę należy zwiększać o 5–10 mg/kg mc. co 3–7 dni, aż do ustąpienia objawów. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 20–30 mg/kg mc./d; w niektórych przypadkach może być wymagane stosowanie dawek >40 mg/kg mc./d. Dawkę dobową podawać w kilku daw. podz.; w monoterapii dawki dobowe ≤15 mg/kg mc. można podawać 1 ×/d wieczorem. Dawkę zwiększyć o 5–10 mg/kg mc./d w przypadku leczenia skojarzonego z innym lekiem przeciwpadaczkowym indukującym aktywność enzymów wątrobowych (np. fenytoina, fenobarbital, karbamazepina). U osób z niewydolnością nerek i/lub zaburzeniem czynności wątroby może być konieczne zmniejszenie dawki.

Padaczka:
Leczenie pierwotnych napadów padaczkowych uogólnionych (napady kloniczne, toniczne, napady toniczno-kloniczne, napady nieświadomości, napady miokloniczne i atoniczne) oraz częściowych napadów padaczkowych, które są lub nie są wtórnie uogólnione.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ostre i przewlekłe zapalenie wątroby, przebyte ciężkie zapalenie wątroby (zwłaszcza polekowe) lub wywiad rodzinny świadczący o ciężkim zapaleniu wątroby, porfiria wątrobowa. Nie stosować u pacjentów z zaburzeniami mitochondrialnymi wywołanymi mutacjami genu jądrowego kodującego enzym mitochondrialny – polimerazę y (POLG), np. z zespołem Alpersa i Huttenlochera, oraz u dzieci w wieku <2 lat z podejrzeniem zaburzeń związanych z POLG.