Cuprenil - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest penicylamina. Ze względu na strukturę chemiczną zaliczana jest do pochodnych penicyliny. Jej działanie polega na wiązaniu metali (głównie miedzi, rtęci, ołowiu, kadmu, żelaza) i tworzeniu rozpuszczalnych w wodzie związków kompleksowych metali, wydalanych przez nerki. Dzięki tym właściwościom stosowana jest w leczeniu zatruć metalami ciężkimi i w chorobie Wilsona (nieprawidłowy metabolizm miedzi). Ponadto stosowana jest u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów i w leczeniu cystynurii (choroby w przebiegu której zwiększona jest ilość aminokwasu cystyny w moczu i wytrącają się kryształy cystyny oraz kamienie cystynowe). W przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów penicylamina zmniejsza stężenie kompleksów immunoglobulin w surowicy i w płynie stawowym, a także spowalnia powstawania wiązań pomiędzy cząsteczkami kolagenu. U chorych na cystynurię penicylamina tworzy kompleksy z cystyną, które są 50 razy lepiej rozpuszczalne niż sama cystyna i z łatwością są wydalane przez nerki. W wyniku tego stężenie cystyny w moczu jest znacznie zmniejszone, co ma duże znaczenie w profilaktyce kamieni cystynowych. Podczas prawidłowego leczenia kamienie cystynowe ulegają stopniowemu rozpuszczaniu.

Preparat jest wskazany w leczeniu:
• reumatoidalnego zapalenia stawów o ciężkim przebiegu
• choroby Wilsona (zwyrodnienia soczewkowo–wątrobowego)
• cystynurii
• zatruć ołowiem
• przewlekłego aktywnego zapalenia wątroby.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Nie możesz także stosować jeżeli:
• chorujesz na toczeń rumieniowaty
• w przeszłości stosowanie penicylaminy spowodowało wystąpienie niedokrwistości aplastycznej lub agranulocytozy
• stwierdzono u Ciebie reumatoidalne zapalenie stawów z jednoczesnym zaburzeniem czynności nerek obecnie lub w przeszłości (istnieje ryzyko szkodliwego działania na nerki)
• uległeś przewlekłemu zatruciu ołowiem i w badaniu RTG stwierdzono obecność substancji zawierających ołów w przewodzie pokarmowym; stosowanie leku można rozpocząć po usunięciu w/w substancji z przewodu pokarmowego (penicylamina może być nieskuteczna i niebezpieczna, jeśli ma miejsce nadmierne spożywanie ołowiu podczas jej stosowania)
• stosujesz preparaty złota, leki przeciwmalaryczne, cytostatyki, oksyfenylobutazon i fenylobutazon (leki te podobnie jak penicylamina wywołują działania niepożądane ze strony układu krwiotwórczego i nerek).

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Dlatego przed zastosowaniem preparatu powinieneś skonsultować się z lekarzem jeżeli podejrzewasz lub zdiagnozowano u Ciebie:
• uczulenie na penicylinę
• cystynurię lub chorobę Wilsona
• planujesz zabieg chirurgiczny
• stosowałeś leczenie preparatami złota.

Co 2 tygodnie w okresie pierwszych 6 miesięcy stosowania preparatu, a następnie co miesiąc należy wykonywać określone badania kontrolne, które zaleci lekarz (zwykle badanie ogólne moczu, morfologia krwi z rozmazem, w tym liczba płytek krwi). U niektórych osób w okresie leczenia mogą wystąpić zaburzenia hematologiczne takie jak: niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość, granulocytopenia (zmniejszenie liczby granulocytów w morfologii krwi), agranulocytoza (silny niedobór granulocytów w morfologii krwi) lub zespół Goodpasteure’a oraz myasthenia gravis.

Jeżeli w trakcie leczenia wystąpi gorączka, ból gardła, dreszcze, krwawe wybroczyny, krwawienia należy skonsultować się z lekarzem, gdyż mogą to być objawy zaburzeń hematologicznych. Jeżeli w moczu (wyniki badań laboratoryjnych) pojawi się białko lub krwinki czerwone może to być objaw ostrzegawczy rozpoczynającego się kłębuszkowego zapalenia nerek mogącego doprowadzić do zespołu nerczycowego. Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który zaleci dalsze postępowanie i ewentualne zaprzestanie stosowania preparatu.

Jeżeli u osób chorych na cystynurię lub chorobę Wilsona wystąpią zmiany w moczu lekarz podejmie decyzję dotyczącą dalszego stosowania preparatu po ocenieniu stosunku ryzyka do korzyści w każdym przypadku indywidualnie. Osoby chore na cystynurię w celu szybkiego wykrycia ewentualnych kamieni nerkowych powinny raz w roku wykonywać badania RTG układu moczowego zlecone przez lekarza; kamienie cystynowe mogą tworzyć się bardzo szybko, niekiedy w ciągu 6 miesięcy.

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem:
• toksycznego zapalenia wątroby lub wewnątrzwątrobowego zastoju żółci (cholestaza); w okresie stosowania preparatu należy co 6 miesięcy wykonywać próby czynnościowe wątroby;
• ostrego zapalenia oskrzeli (jeżeli wystąpi duszność powysiłkowa, kaszel, świszczący oddech należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem);
• zespołu miastenicznego, niekiedy myasthenia gravis (jeżeli wystąpi opadanie powiek, podwójne widzenie, osłabienie mięśni gałek ocznych należy skonsultować się z lekarzem);
• pęcherzycy (należy przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem, który wdroży odpowiednie leczenie).
Osoby, które przerwały terapię złotem mogą być w grupie większego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych w okresie leczenia penicylaminą.
U niektórych osób może wystąpić reakcja alergiczna typu wczesnego w postaci wysypki, która znika w ciągu paru dni po zaprzestaniu stosowania preparatu i rzadko występuje po ponownym rozpoczęciu stosowania małych dawek leku. Niekiedy może wystąpić reakcja alergiczna typu późnego (wysypka pojawia się po 6 miesiącach lub później od rozpoczęcia stosowania preparatu). Należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ taka reakcja zwykle powoduje konieczność zaprzestania leczenia. Wystąpienie wysypki polekowej z podwyższoną temperaturą, bólami stawów, powiększeniem węzłów chłonnych i innymi objawami alergicznymi zwykle powoduje konieczność przerwania leczenia.

Osoby uczulone na penicylinę mogą być także uczulone na penicylaminę (nadwrażliwość krzyżowa).

Przed planowanym zabiegiem chirurgicznym należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci odpowiednie zmniejszenie dawek preparatu. Penicylamina może mieć wpływ na proces gojenia się ran pooperacyjnych (poprzez działanie na kolagen).

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
­ --preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu;
--ze względu na zawartość laku azorubiny (E122) preparat może powodować wystąpienie reakcji nadwrażliwości.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat nie zaburza zdolności prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie. Preparat należy przyjmować co najmniej 30 minut przed posiłkiem.

Reumatoidalne zapalenie stawów (także młodzieńcze):
Dorośli: 125–250 mg na dobę w 1. miesiącu leczenia, następnie zwiększać dawkę o 125–250 mg. co 4–12 tygodni, aż do uzyskania remisji choroby. Następnie lekarz zaleci stosowanie najmniejszej skutecznej dawki pozwalającej zahamować objawy choroby. Jeżeli po 12 miesiącach nie osiągnie się skuteczności należy przerwać leczenie.
Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 500–750mg na dobę.
Dawka maksymalna: 1500 mg na dobę.
Po uzyskaniu remisji trwającej 6 miesięcy zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku o 125–250 mg co 12 tygodni. U osób w podeszłym wieku nie należy stosować dawki początkowej większej niż 125 mg na dobę w 1. miesiącu leczenia. Następnie można zwiększać dawkę o 125 mg. co 4–12 tygodni, aż do uzyskania remisji choroby. Dawka maksymalna wynosi 1000 mg na dobę. U dzieci zwykle stosuje się 15–20 mg/kg masy ciała na dobę. Dawka początkowa wynosi 2,5–5 mg/kg masy ciała na dobę. Stopniowo można zwiększać co 4 tygodnie przez okres 3–6 miesięcy do uzyskania najmniejszej skutecznej dawki.

Choroba Wilsona:
Dorośli: 1500–2000 mg na dobę w dawkach podzielonych. Po uzyskaniu remisji choroby dawkę można zmniejszyć do 750–1000 mg na dobę. U chorych z ujemnym bilansem miedzi należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Dawki 2000 mg na dobę nie stosować dłużej niż rok. U osób w podeszłym wieku 20 mg/kg masy ciała na dobę w dawkach podzielonych. Lekarz tak dobierze dawkę aby uzyskać remisję choroby i utrzymać ujemny bilans miedzi. U dzieci zwykle 20 mg/kg masy ciała w dawkach podzielonych. Dawka minimalna 500 mg na dobę.

Cystynuria:
Lekarz zaleci odpowiednie badania moczu i na ich podstawie ustali najmniejszą skuteczną dawkę.
Rozpuszczanie kamieni cystynowych u dorosłych: 1000–3000 mg na dobę w dawkach podzielonych. Należy utrzymywać stężenie cystyny w moczu mniejsze niż 200 mg/l.
Zapobieganie kamicy cystynowej. Dorośli: 500–1000 mg na dobę do momentu uzyskania stężenia cystyny w moczu mniejszego niż 300 mg/l. Pacjenci w podeszłym wieku oraz dzieci: stosować minimalną dawkę pozwalającą osiągnąć stężenie cystyny w moczu mniejsze niż 200 mg/l.
W okresie leczenia należy pić dużą ilość płynów, nie mniej niż 3 litry na dobę. Należy wypić 500 ml wody przed snem i 500 ml w nocy, kiedy mocz jest bardziej skoncentrowany. Należy stosować dietę ubogą w metioninę (diety tej nie stosować u kobiet w ciąży i dzieci). Produkty bogate w metioninę to: brukselka, brokuły, szpinak, fasola, groch, ryby, mięso.

Zatrucie ołowiem:
Dorośli: 1000–1500 mg na dobę w dawkach podzielonych do czasu osiągnięcia wydalania ołowiu w moczu w granicach 0,5 mg na dobę. U osób w podeszłym wieku 20 mg/kg masy ciała na dobę w dawkach podzielonych do czasu osiągnięcia wydalania ołowiu w moczu w granicach 0,5 mg na dobę. Dzieci: 20 mg/kg masy ciała na dobę.

Przewlekłe aktywne zapalnie wątroby:
Dorośli: dawka początkowa wynosi 500 mg na dobę w dawkach podzielonych. Następnie dawkę można zwiększać stopniowo co 3 miesiące, aż do uzyskania dawki 1250 mg na dobę. W okresie leczenia nie należy przyjmować kortykosteroidów. Należy okresowo wykonywać próby czynnościowe wątroby.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Zwykle nie należy stosować preparatu w ciąży; decyzję w tym zakresie podejmuje lekarz.
Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
• leki zawierające żelazo
• leki przeciwmalaryczne
• preparaty złota
• cytostatyki
• oksyfenylobutazon
• fenylobutazon
• witaminę B6 (pirydoksynę).

Należy zachować 2 godzinną przerwę pomiędzy przyjęciem preparatu a przyjęciem leków zawierających żelazo.

Nie należy stosować preparatu z lekami hamującymi czynność szpiku kostnego takimi jak: preparaty złota, leki przeciwmalaryczne, cytostatyki, oksyfenylobutazon czy fenylobutazon.

Preparat zwiększa wydalanie witaminy B6 i niweluje jej działanie co może przyczynić się do rozwoju niedokrwistości czy obwodowego zapalenia nerwów. Preparat może zwiększyć zapotrzebowanie organizmu na witaminę B6.

Jak każdy lek, również Cuprenil może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Często mogą wystąpić: małopłytkowość, powiększenie węzłów chłonnych, reakcje nadwrażliwości, zapalenie jamy ustnej, pokrzywka, rumień, świąd, bóle stawów, uszkodzenie kłębuszków nerkowych, infekcja dróg moczowych, gorączka.

Niezbyt często mogą wystąpić: agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, leukopenia.

Rzadko mogą wystąpić: przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie nerwu wzrokowego, szumy uszne, zapalenie trzustki, nawrót choroby wrzodowej żołądka, żółtaczka cholestatyczna, złuszczające zapalenie skóry, pęcherzyca, toksyczna-rozpływna martwica naskórka, miastenia rzekomoporaźna, zespół toczniopodobny, zespół Goodpasture’a.