Depakine - proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań

Stany padaczkowe, w których pochodne benzodiazepiny podawane i.v. są nieskuteczne. Napady gromadne. Uogólnione i częściowe napady drgawkowe, kiedy leczenie p.o. jest okresowo niemożliwe ze względu na stan świadomości lub niezdolność do połykania, zwłaszcza jeżeli chory był uprzednio skutecznie leczony walproinianem sodu p.o. Profilaktycznie w związku z zabiegami neurochirurgicznymi głowy, gdy istnieje możliwość wystąpienia napadu padaczkowego. I.v. U chorych leczonych dotychczas z powodzeniem doustnym preparatem walproinianu można stosować aktualną dawkę jako ciągły wlew i.v. lub wielokrotne wstrzyknięcia. Pozostałym chorym początkowo jako powolne wstrzyknięcie i.v. (>3 min), zwykle 15 mg/kg mc., następnie kontynuować jako wlew i.v., zwykle z szybkością 1–2 mg/kg mc./h, dostosowując ją do odpowiedzi klinicznej. Oznaczanie stężenia kwasu walproinowego w surowicy konieczne jest wówczas, gdy kontrola kliniczna napadów jest niedostateczna lub wystąpiły działania niepożądane. Skuteczne stężenie wynosi zwykle 50–120 mg/l (375–840 µmol/l). Gdy tylko stanie się to możliwe, leczenie kontynuować preparatem p.o. U dziewcząt i kobiet w wieku rozrodczym stosować jedynie wtedy, gdy inne metody są nieskuteczne lub źle tolerowane; zaleca się wówczas monoterapię najmniejszą skuteczną dawką i jeśli to możliwe, w postaci o przedłużonym uwalnianiu; dawkę dobową podawać w co najmniej 2 daw. podz. U pacjentów z niewydolnością nerek może być konieczne zmniejszenie dawki, natomiast u chorych poddawanych hemodializom – zwiększenie dawki.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ostre i przewlekłe zapalenie wątroby, zaburzenia cyklu mocznikowego, przebyte ciężkie zapalenie wątroby (zwłaszcza polekowe) lub wywiad rodzinny świadczący o ciężkim zapaleniu wątroby, porfiria, równoległe stosowanie meflochiny, niewyrównany pierwotny układowy niedobór karnityny. Nie stosować u pacjentów z zaburzeniami mitochondrialnymi wywołanymi mutacjami genu jądrowego kodującego enzym mitochondrialny – polimerazę γ (POLG), np. u osób z zespołem Alpersa i Huttenlochera oraz u dzieci w wieku <2 lat z podejrzeniem zaburzeń związanych z POLG. Nie stosować w leczeniu padaczki u kobiet w ciąży, chyba że nie ma odpowiedniego alternatywnego leczenia oraz u kobiet w wieku rozrodczym, chyba że spełnione są warunki programu zapobiegania ciąży.