Fenactil - krople doustne, roztwór

Chlorpromazyna to pochodna fenotiazyny o silnym działaniu przeciwpsychotycznym i uspokajającym (zwłaszcza na początku leczenia), a także przeciwautystycznym, przeciwlękowym oraz umiarkowanym działaniu przeciwwymiotnym. Wywiera hamujący wpływ na ośrodek termoregulacji, pobudza wydzielanie prolaktyny. Chlorpromazyna jest antagonistą receptorów dopaminowych, hamuje zatem przekaźnictwo zależne od dopaminy w układzie limbicznym i nigrostriatalnym (szczególne rejony mózgu). Ponadto blokuje receptory 5-HT₂ (jednak słabiej niż neuroleptyki atypowe), receptory adrenergiczne a₁ (z czym wiążą się ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego, a także w pewnym stopniu działanie uspokajające i depresyjne). Wykazuje także działanie cholinolityczne (blokada receptorów muskarynowych) i przeciwhistaminowe (blokuje receptory H₁). Powoduje również zmniejszenie uwalniania podwzgórzowych i przysadkowych hormonów, takich jak: prolaktyna, hormon wzrostu, ACTH. Działanie przeciwwymiotne wiąże się głównie z blokowaniem nerwu błędnego.

Preparat jest wskazany w leczeniu:
· zaburzeń psychicznych, takich jak: schizofrenia i psychozy innego typu (szczególnie paranoidalne), stany maniakalne, hipomaniakalne
· stanów lękowych, pobudzenia psychoruchowego, gwałtownych lub niebezpiecznych zachowań impulsywnych (wspomagające, krótkotrwałe leczenie)
· schizofrenii dziecięcej i autyzmu
· nudności i wymiotów, gdy inne leki są nieskuteczne lub niedostępne
· czkawki niepoddającej się innym sposobom leczenia.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub pochodne fenotiazyny.
Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu są również:
· zahamowanie czynności szpiku kostnego
· niewydolność nerek lub wątroby
· choroba Parkinsona
· padaczka
· niedoczynność tarczycy
· niewydolność serca
· guz chromochłonny nadnerczy
· myasthenia gravis
· przerost gruczołu krokowego
· agranulocytoza
· jaskra z zamykającym kątem przesączania.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Należy ostrożnie stosować u osób:
· podeszłym wieku, zwłaszcza w czasie upalnej lub mroźnej pogody, ze względu na ryzyko wystąpienia hipertermii (nadmiernie wysoka temperatura ciała) lub hipotermii (obniżona temperatura ciała)
· z padaczką lub drgawkami w wywiadzie, gdyż preparat może powodować obniżenie progu drgawkowego.

W przypadku wystąpienia wysokiej gorączki bez innych objawów należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, gdyż może być ona jednym z objawów zagrażającego życiu i zdrowiu tak zwanego złośliwego zespołu neuroleptycznego. Innymi objawami złośliwego zespołu neuroleptycznego mogą być:
· bladość
· hipertermia
· zaburzenia autonomicznego układu nerwowego
· zaburzenia świadomości
· sztywność mięśni.
Objawy zaburzeń czynności autonomicznego układu nerwowego, takie jak: poty i niestabilność ciśnienia tętniczego mogą poprzedzać hipertermię i służyć jako wczesne objawy ostrzegawcze. Odwodnienie i choroby organiczne mózgu mogą być czynnikami predysponującymi do wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego.
W niektórych przypadkach może wystąpić agranulocytoza, wystąpienie infekcji lub gorączki o nieustalonej przyczynie może być sygnałem zaburzeń pracy układu krwiotwórczego; podczas leczenia zaleca się wykonywanie okresowo kontrolnej morfologii krwi.

Aby uniknąć objawów zespołu odstawiennego (nudności, wymioty, bóle głowy, drżenie, poty, częstoskurcz, bezsenność, niepokój ruchowy) nienależny gwałtowanie przerywać przyjmowania preparatu. Lekarz poinformuje, w jaki sposób stopniowo zmniejszać dawkę.

W schizofrenii może wystąpić opóźniona reakcja na leczenie neuroleptykami, dlatego po przerwaniu leczenia objawy choroby mogą pojawić się dopiero po pewnym czasie.
U niektórych osób podczas leczenia może wystąpić wydłużenie odstępu QT, szczególnie narażone są osoby ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca:
· z chorobami serca
· z zaburzeniami metabolicznymi (hipokaliemia, hipokaliemia, hipomagnezemia)
· niedożywione
· nadużywające alkoholu
· równolegle stosujące inne leki wydłużające odstęp QT;
Należy zachować ostrożność oraz wykonać badania biochemiczne krwi i EKG, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia.

Podczas leczenia należy unikać narażenia na promieniowanie słoneczne.

Należy chronić skórę przed kontaktem z preparatem, ponieważ może on wywoływać przebarwienia.

Preparat może powodować charakterystyczne zabarwienie moczu (od różowego do pomarańczowego).

Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
Preparat zawiera laktozę; nie powinien być stosowany u osób z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Podczas jego stosowania zachowaj ostrożność!

Preparat ma postać kropli. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Wskazania psychiatryczne:
Dorośli.
Zwykle początkowo 25 mg 3 ×/dobę lub 75 mg 1 ×/dobę wieczorem; dawkę dobową można zwiększać według wskazań lekarza o 25 mg, dawka podtrzymująca wynosi zwykle 75–300 mg/dobę, maksymalnie 1 g/dobę.
U osób w podeszłym wieku stosuje się 1/3–1/2 dawki.
Dzieci.
1.–6. roku życia 0,5 mg/kg masy ciała co 4–6 godzin, maksymalnie 40 mg/dobę;
6.–12. roku życia – 1/3–1/2 dawki dla dorosłych w równych odstępach czasu; maksymalnie 75 mg/dobę.
Przeciwwymiotnie:
Dorośli.
10–25 mg co 4–6 godzin.
Dzieci.
1.–12. roku życia 0,5 mg/kg masy ciała co 4–6 godzin; u dzieci 1.–6. roku życia maksymalnie 40 mg/dobę, 6.–12. roku życia maksymalnie 75 mg/dobę.
U osób w podeszłym wieku stosować 1/3–1/2 dawki pod ścisłą kontrolą lekarska.
Czkawka:
Dorośli.
25–50 mg 3–4 ×/dobę.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku.
Preparatu nie należy stosować w czasie ciąży (poza przypadkami, kiedy lekarz uzna, że jest to bezwzględnie konieczne), stosowanie w czasie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
U pacjentów po przedawkowaniu chlorpromazyny nie należy stosować epinefryny.
Należy zachować ostrożność stosując równolegle:
· alkohol, barbiturany, środki uspokajające (nasilają hamujące działanie chlorpromazyny na ośrodkowy układ nerwowy i zwiększają ryzyko wystąpienia depresji oddechowej
· leki antycholinergiczne (mogą osłabiać działanie przeciwpsychotyczne chlorpromazyny, a równocześnie mogą nasilać łagodne antycholinergiczne działanie chlorpromazyny, prowadząc do zaparć, uderzeń gorąca itp.)
· leki alkalizujące, związki litu oraz leki stosowane w chorobie Parkinsona (zmniejszają wchłanianie leków neuroleptycznych)
· guanetydynę i leki hipoglikemizujące (mogą wystąpić niepożądane interakcje kliniczne)
· leki obniżające ciśnienie tętnicze (chloropromazyna może nasilać ich działanie hipotensyjne)
· leki wydłużając odstęp QT (istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca)
· leki mielosupresyjne takie jak: karbamazepina, niektóre antybiotyki i leki cytotoksyczne (istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia agranulocytozy)
· preparaty litu (może wystąpić działanie neurotoksyczne).
W trakcie leczenia objawów pozapiramidowych wywołanych neuroleptykami, należy stosować antycholinergiczne leki przeciw parkinsonizmowi, ponieważ neuroleptyki działają antagonistycznie do leków dopaminergicznych.
Duże dawki chlorpromazyny osłabiają działanie leków hipoglikemizujących; konieczne może być dostosowanie ich dawki przez lekarza.
Substancje takie jak: amfetamina, lewodopa, klonidyna, guanetydyna i epinefryna działają przeciwstawnie do chlorpromazyny.
Zaobserwowano krótkotrwałą encefalopatię metaboliczną, podczas jednoczesnego podania deferoksaminy i prochlorperazyny, objawiającą się utratą świadomości na 48–72 godzin; nie można wykluczyć podobnego działania w przypadku chlorpromazyny.

Jak każdy lek, również Fenactil może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych. W razie jakichkolwiek wątpliwości związanych z działaniami niepożądanymi należy skonsultować się z lekarzem.
Najczęściej występują zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego.
Mogą wystąpić: ostre dystonie, dyskinezy (zwykle krótkotrwałe, częściej u dzieci i młodzieży w trakcie pierwszych 4 dni leczenia lub po zwiększeniu dawki), akatyzja (zwykle po podaniu dużej dawki początkowej), parkinsonizm (częściej u dorosłych i osób w podeszłym wieku, zwykle po kilku tygodniach lub miesiącach leczenia), bezsenność, pobudzenie, niewielka leukopenia (u pacjentów przyjmujących duże dawki leku przez dłuższy czas); rzadko agranulocytoza, niezależna od dawki, reakcje alergiczne, takie jak: obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli i pokrzywka, rzadko wstrząs anafilaktyczny, bardzo rzadko toczeń rumieniowaty układowy, hiperprolaktynemia, zmiany oczne, metaliczne szaro-fiołkoworóżowe zabarwienie odsłoniętej skóry, głównie u kobiet przyjmujących chlorpromazynę przewlekle (4–8 lat), zaburzenia rytmu serca, w tym arytmie przedsionkowe, blok A-V, częstoskurcz komorowy, migotanie komór, prawdopodobnie zależne od dawki (do pojawienia się tych objawów mogą predysponować wcześniejsze choroby serca, podeszły wiek, hipokaliemia i jednoczesne przyjmowanie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych), niewielkie zmiany w EKG (wydłużenie odstępu QT, obniżenie odcinka ST, zmiany załamków U i T), niedociśnienie, zwykle ortostatyczne, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub z hipowolemią (bardziej prawdopodobne po podaniu domięśniowym preparatu), suchość błony śluzowej jamy ustnej, depresja oddechowa, zmniejszenie drożności nosa, przejściowa żółtaczka o cechach żółtaczki cholestatycznej, związana z zaleganiem w przewodach żółciowych skrzepliny żółciowej (towarzysząca eozynofilia wskazuje na alergiczne podłoże tego zjawiska), uszkodzenie wątroby, niekiedy zakończone zgonem (występujące rzadko), alergia kontaktowa, różnego rodzaju wysypki skórne, priapizm, złośliwy zespół neuroleptyczny (hipertermia, sztywność, zaburzenia autonomicznego układu nerwowego, zaburzenia świadomości).
U pacjentów przyjmujących duże dawki preparatu może wystąpić nadwrażliwość na promieniowanie UV.