Furaginum Adamed - tabletki

Substancją czynną preparatu jest furazydyna (inna spotykana nazwa to furagina). Furazydyna jest chemioterapeutykiem o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego. Ze względu na strukturę chemiczną, furazydyna zaliczana jest do grupy leków zwanych pochodnymi nitrofuranu. Stosowana w leczeniu i profilaktyce ostrych i przewlekłych zakażeń dolnych dróg moczowych (z wyjątkiem zakażeń wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa), w tym ciężkich zakażeń, gdy stosowanie innych preparatów przeciwbakteryjnych jest nieskuteczne. Działanie furazydyny jest wielotorowe, polega między innymi na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych i uszkadzaniu bakteryjnego DNA. W konsekwencji zahamowaniu ulega proces namnażania się bakterii. Dodatkowo, pochodne nitrofuranu aktywują układ odpornościowy organizmu. Zakres działania obejmuje szereg bakterii Gram–dodatnich i Gram–ujemnych (również bakterie oporne na sulfonamidy). Nieskuteczna przeciwko Pseudomonas aeruginosa i niektórym szczepom Proteus spp.

Preparat jest wskazany w leczeniu ostrych i przewlekłych niepowikłanych zakażeń dolnych dróg moczowych wywołanych przez pałeczki okrężnicy (Escherichia coli).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub inne pochodne nitrofuranu.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu w przypadku:

• polineuropatii obwodowej (np. w przebiegu cukrzycy)

• ciężka niewydolności nerek (skąpomocz, bezmocz)

• niedoboru dehydrogenazy glukozo–6–fosforanowej.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu u kobiet w I trymestrze ciąży.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Należy zachować szczególną ostrożność, jeżeli u chorego występują:

• zaburzenia czynności nerek

• zaburzenia czynności wątroby

• zaburzenia neurologiczne

• zburzenia elektrolitowe

• niedokrwistość

• niedobór witamin z grupy B, w tym kwasu foliowego

• choroby płuc.

Stosowanie preparatu u chorych na cukrzycę może powodować uszkodzenia nerwów obwodowych (polineuropatię obwodową). W ciężkich przypadkach, zaburzenie to może być nieodwracalne i stanowić zagrożenia dla życia chorego. Jeżeli wystąpią jakiekolwiek objawy mogące świadczyć o uszkodzeniu nerwów obwodowych (uczucie mrowienia, drętwienia, przebiegających prądów), należy przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem.

Pochodne nitrofuranu, w tym furagina, mogą spowodować wystąpienie ostrych i przewlekłych reakcji płucnych, niekiedy nieodwracalnych. W razie wystąpienia: gorączki, dreszczy, kaszlu, bólu w klatce piersiowej lub duszności, należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem. Bardzo ważne jest, aby jak najszybciej rozpoznać działania niepożądane i przerwać stosowanie preparatu. U chorych przyjmujących furaginę dłużej niż 6 miesięcy, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku, mogą wystąpić przewlekłe reakcje płucne, w tym zwłóknienie płuc i śródmiąższowe zapalenie płuc.

Podczas długotrwałego stosowania furaginy, należy wykonywać kontrolne badania laboratoryjne (parametry czynności wątroby i nerek, morfologia krwi, zwłaszcza liczba krwinek białych). Wszelkie nieprawidłowości należy konsultować z lekarzem, a zaburzenia czynności wątroby wymagają zaprzestania stosowania preparatu.

Rzadko możliwe jest wystąpienie zaburzeń czynności wątroby, w tym żółtaczki cholestatycznej (w trakcie krótkotrwałego stosowania preparatu), przewlekłe zapalenie wątroby, prowadzące niekiedy do martwicy wątroby i śmierci (podczas długotrwałego stosowania preparatu).

Pochodne nitrofuranu mogą mieć negatywny wpływ na czynność jąder i powodować zmniejszenie ruchliwości plemników oraz patologiczne zmiany w ich morfologii.

W okresie stosowania preparatu należy unikać spożywania alkoholu.

Szczególną ostrożność należy zachować u małych dzieci z powodu ryzyka zadławienia tabletką.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera sacharozę; osoby z nietolerancją fruktozy, niedoborem sacharazy–izomaltazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie ma danych dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Jednakże, u niektórych osób, preparat może powodować działania niepożądane, takie jak: zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

pierwszy dzień: 100 mg (2 tabletki) 4 razy na dobę;

następne dni: 100 mg (2 tabletki) 3 razy na dobę.

Nawracające zakażenia układu moczowego u kobiet: w przypadku wystąpienia u kobiety w ciągu ostatnich 12 miesięcy co najmniej 3 epizodów zakażenia układu moczowego stosuje się 100 mg (2 tabletki) na noc przez 6–12 miesięcy.

Dzieci i młodzież:

Dzieci 2.–14. roku życia: 5–7 mg/kg masy ciała na dobę w 2–3 dawkach podzielonych. Tabletkę można rozkruszyć i wymieszać z mlekiem. U dzieci do 2. roku życia lekarz ustali dawkę w każdym przypadku indywidualnie.

Leczenie trwa zwykle 7–8 dni. Jeżeli w tym czasie objawy nasilą się lub nie ustąpią, należy skonsultować się z lekarzem. W razie konieczności, leczenie można powtórzyć po upływie 10–15 dni.

Sposób podawania leku:

Tabletki należy przyjmować doustnie podczas posiłków zawierających białko (białko powoduje zwiększenie wchłaniania leku).

Szczególną ostrożność należy zachować podając preparat dzieciom ze względu na ryzyko zadławienia tabletką. Tabletkę można rozkruszyć i wymieszać z mlekiem.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią, skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu u kobiet w I trymestrze ciąży.

Jeżeli lekarz zaleci przyjmowanie preparatu w III trymestrze ciąży, należy zachować szczególną ostrożność.

Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

W szczególności skonsultuj się z lekarzem, jeżeli stosujesz:

• kwas nalidyksowy, norfloksacynę, kwas oksolinowy (leki z grupy chinolonów o działaniu bakteriobójczym); furazydyna (furagina) wykazuje działanie przeciwstawne i hamuje działanie przeciwbakteryjne powyższych chinolonów;

• antybiotyki aminoglikozydowe i tetracykliny stosowane z furazydyną nasilają jej działanie przeciwbakteryjne;

• chloramfenikol i rystomycyna nasilają toksyczne działanie furazydyny na krwinki;

• leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego, takie jak np. probenecyd i sulfinpirazon zmniejszają wydalanie furazydyny, co prowadzi do zmniejszenia jej stężenia w moczu, a w konsekwencji może prowadzić do osłabienia skuteczności jej działania; jednocześnie możliwa jest kumulacja furazydyny w organizmie i nasilenie jej działań toksycznych;

• leki zobojętniające sok żołądkowy, które zawierają związki magnezu, zmniejszają wchłanianie furazydyny;

• atropina opóźnia wchłanianie furazydyny, lecz nie wpływa na całkowitą wchłoniętą ilość;

• przyjmowanie witamin z grupy B zwiększa wchłanianie pochodnych nitrofuranu.

Stosowanie preparatu może wpływać na wyniki oznaczeń stężenia glukozy w moczu (wyniki fałszywie dodatnie).

Jak każdy lek, również Furaginum Adamed może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Najczęściej możliwe: bóle głowy, nudności, nadmierne oddawanie gazów. Rzadziej: zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia, neuropatia obwodowa, w tym nieodwracalna (zwiększone ryzyko neuropatii u osób z niewydolnością nerek, chorych na cukrzycę, z niedokrwistością, z niedoborem witaminy B oraz z zaburzeniami elektrolitowymi), methemoglobinemia, zaburzenia czynności płuc, w tym niekiedy nieodwracalne (reakcje płucne przewlekłe: zwłóknienie płuc, rozsiane śródmiąższowe zapalenie płuc, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku oraz ostre reakcje nadwrażliwości płucnej: gorączka, dreszcze, kaszel, duszność, ból w klatce piersiowej, wysięk do jamy opłucnej, zmiany w obrazie radiologicznym płuc, eozynofilia), zaparcia, biegunka, niestrawność, bóle brzucha, wymioty, zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, polekowe zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, martwica miąższu wątroby, zakażenia drobnoustrojami opornymi na działanie pochodnych nitrofuranu, gorączka, dreszcze, złe samopoczucie, łysienie, reakcje alergiczne (świąd, pokrzywka, wysypka), obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne i ciężkie reakcje skórne, w tym złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona.

Pochodne nitrofuranu mają negatywny wpływ na czynność jąder (możliwe zmniejszenie ruchliwości plemników, zmiany morfologii plemników).

Stosowanie preparatu u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej może prowadzić do wystąpienia niedokrwistości megaloblastycznej lub hemolitycznej.