Glurenorm - tabletki

Substancją czynną preparatu jest glikwidon, doustny lek przeciwcukrzycowy z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Leki te stosuje się w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy typu 2 (dawniej stosowano termin „cukrzyca insulinoniezależna”). Glikwidon zwiększa uwalnianie insuliny przez komórki beta trzustki. Mechanizm działania polega na wiązaniu glikwidonu z białkiem błonowym komórek beta, co skutkuje zamknięciem kanału potasowego i depolaryzacją błony komórkowej. Depolaryzacja powoduje otwarcie kanałów wapniowych i napływ jonów wapnia do wnętrza komórki. Zwiększone stężenie wewnątrzkomórkowego wapnia staje się sygnałem do uwalniania insuliny. Glikwidon wykazuje także działanie obwodowe, zwiększa wrażliwość tkanek na działanie insuliny.

Po podaniu doustnym glikwidon dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego. Stężenie leku w osoczu osiąga maksimum po 2–3 godzinach po podaniu. Działanie leku utrzymuje się przez 8–10 godzin (lek krótkodziałający). Całkowicie metabolizowany w wątrobie i wydalany głównie z kałem, w postaci metabolitów. Metabolity jedynie w niewielkim stopniu wydalane są przez nerki (ok. 5%). Metabolity glikwidonu nie wykazują działania hipoglikemizującego.

Preparat jest wskazany w leczeniu cukrzycy typu 2 u chorych w średnim i podeszłym wieku, gdy przestrzeganie diety nie jest wystarczające do uregulowania metabolizmu węglowodanów.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu, na inne pochodne sulfonylomocznika lub na sulfonamidy.

Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest:

• cukrzyca typu 1

• śpiączka cukrzycowa i stan przedśpiączkowy

• kwasica ketonowa związana z cukrzycą

• ketoza

• przebycie resekcji trzustki

• okres leczenia ciężkich zakażeń

• planowany zabieg chirurgiczny

• ciężka niewydolność wątroby

• ostra przerywana porfiria (wątrobowa).

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Chorzy na cukrzycę powinni pozostawać pod stałą kontrolą lekarską. Szczególną ostrożność należy zachować w okresie dostosowywania dawkowania lub w okresie zmiany stosowanych leków przeciwcukrzycowych. Należy regularnie wykonywać badania zalecone przez lekarza prowadzącego.

Stosowanie leków przeciwcukrzycowych nie zastępuje diety. Należy pamiętać, że właściwa dieta wpływa istotnie na kontrolę stężenia glukozy we krwi i skuteczność leczenia.

Preparat tylko w znikomym stopniu wydalany jest przez nerki i zwykle jest dobrze tolerowany przez chorych z zaburzeniami czynności nerek. Jednakże, chorzy z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek powinni pozostawać pod szczególną kontrolą lekarską.

Jeżeli w trakcie leczenia wystąpi gorączka, wysypka lub nudności, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Preparat, podobnie jak inne leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika, może powodować wystąpienie hipoglikemii, która może mieć ciężki przebieg, prowadzić do śpiączki i wymagać leczenia szpitalnego. Objawy hipoglikemii mogą obejmować: ból głowy, napady głodu (tzw. wilczy głód), nudności, wymioty, znużenie, senność, zaburzenia snu, niepokój ruchowy, agresywność, zaburzenia koncentracji, osłabienie czujności, wydłużenie czasu reakcji, depresję, splątanie, zaburzenia mowy, zaburzenia widzenia, drżenia rąk, niedowłady, zaburzenia czucia, zawroty głowy, bezradność, utratę samokontroli, majaczenie, drgawki, utratę przytomności, śpiączkę, płytki oddech, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca, a także objawy związane z pobudzeniem współczulnego układu nerwowego, takie jak pocenie się, niepokój, wilgotna skóra, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, kołatanie serca, dławica piersiowa i zaburzenia rytmu serca.

W przypadku ciężkiej lub długotrwałej hipoglikemii niezbędna jest hospitalizacja chorego i intensywne leczenie a stan chorego powinien być monitorowany.

W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia hipoglikemii należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarskich, w tym dotyczących dawkowania leku oraz systematycznie i o właściwych porach spożywać posiłki zawierające odpowiednią ilość węglowodanów. Wystąpieniu hipoglikemii sprzyja opóźnianie pory posiłków, spożywanie zbyt małej ilości pokarmu i niezbilansowanej ilości węglowodanów.

Hipoglikemia częściej pojawia się w następstwie wysiłku fizycznego, gdy spożywany jest alkohol, a także jeżeli równolegle stosowane są inne leki przeciwcukrzycowe.

W przypadku wystąpienia objawów hipoglikemii, należy natychmiast spożyć pokarm zawierający węglowodany (cukier). Sztuczne środki słodzące nie są skuteczne. Ustąpienie objawów hipoglikemii może być krótkotrwałe i może wystąpić nawrót hipoglikemii.

Sytuacje stresowe oraz alkohol mogą nasilać lub zmniejszać hipoglikemizujące działanie preparatu.

Stosowanie preparatu, a także innych pochodnych sulfonylomocznika, u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej wymaga zachowania ostrożności. U tych osób istnieje ryzyko hemolizy krwinek (nieodwracalnego uszkodzenia krwinek) i wystąpienia niedokrwistości hemolitycznej. Lekarz rozważy stosowanie innych leków, nie będących pochodnymi sulfonylomocznika.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie badano wpływu glikwidonu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Należy wziąć pod uwagę, że preparat może powodować wystąpienie hipoglikemii i jej objawów, w tym senności, zawrotów głowy, zaburzeń widzenia i innych. W przypadku wystąpienia hipoglikemii sprawność psychofizyczna, w tym szybkość reakcji może być zaburzona. Może to stanowić zagrożenie podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

W przypadku wystąpienia hipoglikemii nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

Lekarz dostosuje dawkowanie indywidualnie, w zależności od wyników oznaczeń stężenia glukozy we krwi i w moczu. Początkowo zwykle 15 mg (0,5 tabletki) 1 raz na dobę. Jeżeli nie uzyska się odpowiedniej kontroli glikemii, lekarz zaleci stopniowe zwiększanie dawki, aż do dawki zapewniającej skuteczną kontrolę stężenia glukozy we krwi. Jeżeli dawka dobowa nie jest większa niż 60 mg, można ją przyjmować 1 raz na dobę. Jeżeli zalecana dawka dobowa jest większa niż 60 mg, należy ją przyjmować w 2 lub 3 dawkach podzielonych. Dawka maksymalna wynosi 120 mg na dobę.

Preparat może być stosowany w skojarzeniu z metforminą. Leczenie skojarzone może być rozpoczynane wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza.

Lekarz może także zalecić preparat w celu zastąpienia innych dotychczas stosowanych doustnych leków przeciwcukrzycowych. W takim przypadku, aby uniknąć wystąpienia hipoglikemii skutkiem wzajemnego nasilenia działania leków, należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza. Należy zachować szczególną ostrożność, ściśle monitorować objawy kliniczne i stężenie glukozy we krwi. Wszelkie nieprawidłowe wyniki badań należy natychmiast konsultować z lekarzem.

Szczególne grupy chorych:

Chorzy z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek powinni pozostawać pod szczególną kontrolą lekarską.

Dzieci i młodzież:

Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.

Sposób przyjmowania:

Preparat stosowany 1 raz na dobę należy przyjmować podczas śniadania, na początku posiłku. Nie należy opuszczać posiłku po przyjęciu tabletki. Preparat stosowany w dawkach podzielonych należy przyjmować 2 lub 3 razy na dobę, największą dawkę należy przyjąć podczas śniadania.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli w okresie stosowania preparatu kobieta zajdzie w ciążę lub planuje ciążę, powinna jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalecana jest jak najszybsza zmiana sposobu leczenia na leczenie insuliną.

Stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

W okresie stosowania preparatu przyjmowanie jakichkolwiek innych leków może mieć miejsce tylko za zgodą lekarza lub na jego zalecenie.

Należy zachować ostrożność, ponieważ równoległe stosowanie niżej wymienionych leków nasila hipoglikemizujące działanie preparatu i może prowadzić do wystąpienia hipoglikemii:

• insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe

• inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE), np. kaptopryl, enalapryl

• allopurynol

• leki przeciwbólowe i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)

• leki przeciwgrzybicze

• inhibitory MAO, chinolony i leki silnie wiążące się z białkami osocza, takie jak: sulfonamidy, chloramfenikol, przeciwzakrzepowe pochodne kumaryny (warfaryna); w okresie stosowania tych leków i po ich odstawieniu konieczna jest ścisła obserwacja chorego, ze względu na ryzyko hipoglikemii lub utraty kontroli stężenia glukozy we krwi

• klarytromycyna

• klofibrat

• heparyna

• sulfinpirazon

• tetracykliny

• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne

• cyklofosfamid i jego pochodne

• beta-blokery i inne sympatykolityki, klonidyna, guanetydyna i rezerpina; leki te mogą maskować niektóre objawy hipoglikemii, np. kołatanie serca i tachykardię i utrudniać jej rozpoznanie; mogą zwiększać częstość występowania hipoglikemii.

Po rozpoczęciu stosowania wyżej wymienionych leków, a także po zakończeniu ich stosowania wymagane jest zachowanie ostrożności i ścisła kontrola glikemii.

Równoległe stosowanie niżej wymienionych leków zmniejsza hipoglikemizujące działanie preparatu i może prowadzić do zwiększenia stężenia glukozy we krwi:

• pochodne fenotiazyny, np. chlorpromazyna

• kortykosteroidy

• aminoglutetymid

• diazoksyd

• doustne środki antykoncepcyjne

• leki sympatykomimetyczne, takie jak np. salbutamol

• ryfamycyny

• niektóre leki moczopędne, w tym leki tiazydowe i pętlowe, takie jak np. furosemid

• leki stosowane w leczeniu chorób tarczycy

• glukagon

• kwas nikotynowy

• fenytoina

• ryfampicyna

• barbiturany.

Po rozpoczęciu stosowania wyżej wymienionych leków, a także po zakończeniu ich stosowania wymagane jest zachowanie ostrożności i ścisła kontrola glikemii.

Leki blokujące receptor histaminowy H2 (cymetydyna, ranitydyna) mogą nasilać lub zmniejszać hipoglikemizujące działanie preparatu.

W okresie leczenia należy unikać spożywania alkoholu oraz preparatów zawierających alkohol. Spożywanie alkoholu może osłabiać lub nasilać hipoglikemizujące działanie preparatu w sposób nieprzewidywalny.

Jak każdy lek, również Glurenorm może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Podobnie jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika, stosowanie preparatu często może być związane z wystąpieniem hipoglikemii (niekiedy długotrwałej lub o ciężkim przebiegu, trudnej do wyrównania, wymagającej hospitalizacji). Mogą wystąpić objawy związane z hipoglikemią, w tym: pocenie się, drżenia, stany splątania, zaburzenia widzenia: widzenie nieostre, niedowidzenie, widzenie podwójne oraz inne typowe objawy hipoglikemii (zobacz akapit: Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując preparat?).

Niezbyt często: bóle głowy, zawroty głowy, senność, zaburzenia akomodacji oka, nudności, biegunka, dyskomfort w nadbrzuszu, ból brzucha, wymioty, zaparcia, suchość w ustach, żółtaczka cholestatyczna (w przypadku jej wystąpienia zwykle konieczne jest zaprzestanie stosowania preparatu), wysypka, świąd. Rzadko: zaburzenia hematologiczne: małopłytkowość, leukopenia, agranulocytoza; zmniejszenie apetytu, parestezje (zaburzenia czuciowe, uczucie mrowienia lub drętwienia), choroba wieńcowa, dodatkowe skurcze serca, niewydolność serca, niedociśnienie tętnicze, bóle w klatce piersiowej, zmęczenie, skórne reakcje alergiczne: pokrzywka, nadwrażliwość na światło, zespół Stevensa i Johnsona.