Hygroton - tabletki

Substancją czynną preparatu jest chlortalidon, lek moczopędny o budowie sulfonamidowej i działaniu podobnym do diuretyków tiazydowych. Działanie leków moczopędnych polega na zwiększeniu objętości wydalanego moczu. Chlortalidon, podobnie jak leki moczopędne z grupy tiazydów, powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie chloru, magnezu i potasu, natomiast zmniejsza się wydalanie wapnia. Działanie chlortalidonu prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego i obrzęków. Lek stosowany także w moczówce prostej, gdzie obserwuje się paradoksalny efekt zmniejszenia wielomoczu.

Działanie moczopędne pojawia się po około 2–3 godzinach i może utrzymywać się przez 2–3 doby od przyjęcia leku. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe chlortalidonu występuje po 3–4 tygodniach stosowania.

Preparat jest wskazany w leczeniu:

• nadciśnienia tętniczego (w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi)

• łagodnej lub umiarkowanej, przewlekłej, stabilnej niewydolności serca (II lub III stopień wg NYHA)

• obrzęków swoistego pochodzenia (w przebiegu zespołu nerczycowego, w następstwie niewydolności serca, w przypadku wodobrzusza spowodowanego marskością wątroby u chorych stabilnych i pod ścisłą kontrolą lekarską)

• nerkowej moczówki prostej.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy.

Nie stosować, jeżeli występuje:

• ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min), bezmocz

• ciężkie zaburzenia czynności wątroby

• oporna na leczenie hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi) lub stany prowadzące do nasilenia utraty potasu, hiponatremia (zmniejszenie stężenia sodu we krwi), hiperkalcemia (zwiększenie stężenia wapnia we krwi)

• objawowa hiperurykemia (zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi), tj. dna moczanowa lub obecność złogów kwasu moczowego

• nieleczona choroba Addisona

a także,

• w leczeniu nadciśnienia tętniczego u kobiet w ciąży

• jeżeli równolegle przyjmowany jest lit.

Nie należy stosować preparatu w okresie ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Należy zachować ostrożność w przypadku występowania zaburzeń czynności wątroby lub postępującej choroby wątroby, ponieważ nawet niewielkie zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej spowodowane działaniem leków moczopędnych, mogą sprzyjać wystąpieniu śpiączki wątrobowej, zwłaszcza u chorych z marskością wątroby;

Preparat, podobnie jak inne leki moczopędne, może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową i powodować niedobory potasu, sodu, magnezu i chloru oraz zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemia). W okresie leczenia należy regularnie kontrolować stężenie elektrolitów, szczególnie u chorych w podeszłym wieku, z marskością wątroby i związanym z nią wodobrzuszem, z obrzękami w przebiegu zespołu nerczycowego. U chorych z obrzękami w przebiegu zespołu nerczycowego preparat może być stosowany tylko pod ścisłym nadzorem lekarza i tylko u chorych z prawidłowym stężeniem potasu we krwi i bez objawów odwodnienia.

Stosowanie preparatu jest związane z ryzykiem wystąpienia hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi). Hipokaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca oraz może zwiększać ryzyko toksycznego działania na serce glikozydów nasercowych.

Ryzyko hipokaliemii rośnie wraz z wielkością stosowanej dawki. Lekarz zaleci kontrolę stężenia potasu we krwi przed rozpoczęciem stosowania leku i dalsze regularne badania w trakcie leczenia (na początku leczenia, po 3–4 tygodniach leczenia, a następnie co 4–6 miesięcy). Jeżeli w okresie leczenia wystąpią dodatkowe czynniki, które mogą zwiększyć ryzyko hipokaliemii (np. biegunka, wymioty, zaburzenia czynności nerek), należy skonsultować z lekarzem potrzebę dodatkowej kontroli stężenia potasu.

W razie wystąpienia niedoborów potasu, lekarz może zalecić stosowanie preparatów uzupełniających stężenie potasu lub leków moczopędnych oszczędzających potas; w przypadku leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie potasu we krwi. W razie wystąpienia klinicznych objawów hipokaliemii (np. osłabienie siły mięśniowej, kurcze mięśni, niedowład, zmiany w zapisie EKG) konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu (decyzję podejmie lekarz).

Należy unikać równoległego stosowania preparatu i soli potasu lub leków moczopędnych oszczędzających potas u chorych przyjmujących leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) lub antagonistów receptora angiotensyny.

Preparat może powodować hiponatremię (zmniejszenie stężenia sodu we krwi) z towarzyszącymi objawami neurologicznymi, takimi jak: nudności, osłabienie, postępująca dezorientacja, apatia.

Preparat może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, jednakże rzadko obserwowano wystąpienie napadów dny moczanowej.

W okresie stosowania preparatu może wystąpić hiperglikemia (cukrzyca występuje bardzo rzadko) i może wystąpić glukozuria (wydalanie glukozy z moczem). U chorych na cukrzycę preparat nie powinien być stosowany jako leku pierwszego wyboru w leczeniu długotrwałym.

W okresie długotrwałego stosowania preparat może powodować zwiększenie stężenia cholesterolu, trójglicerydów i lipoprotein o małej gęstości (LDL) we krwi. Preparat nie jest zalecany do długotrwałego stosowania u chorych z hipercholesterolemią (leczoną za pomocą diety lub diety i farmakoterapii).

W okresie stosowania preparatu może wystąpić wysięk naczyniówkowy z ubytkiem pola widzenia, przemijająca krótkowzroczność i ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania. Objawy obejmują nagłe pogorszenie ostrości wzroku i ból oka. Mogą wystąpić już w ciągu kilku godzin od rozpoczęcia stosowania leku lub w późniejszym czasie. Konieczne może być leczenie farmakologiczne lub chirurgiczne. Czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry mogą obejmować alergię na sulfonamidy lub penicylinę.

Równoległe stosowanie preparatu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) lub antagonistami receptora angiotensyny zwiększa ryzyko nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego. W związku z tym lekarz może zalecić:

• zmniejszenie dawek leków moczopędnych lub zaprzestanie stosowania leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny

i/lub

• rozpoczęcie leczenia inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny od małych dawek początkowych.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat, zwłaszcza na początku leczenia, może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn (np. zaburzać zdolność prawidłowej reakcji).

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz indywidualnie ustali dawkowanie w zależności od stanu chorego i jego reakcji na leczenie. Preparat należy przyjmować rano, z posiłkiem, codziennie lub co drugi dzień. Leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki.

Dorośli:

Nadciśnienie tętnicze: początkowo 25 mg 1 raz na dobę. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po 3–4 tygodniach leczenia. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 50 mg na dobę i/lub dołączyć inne leki przeciwnadciśnieniowe.

Niewydolność serca: początkowo 25–50 mg na dobę. W ciężkich przypadkach lekarz zwiększy dawkę do 100–200 mg na dobę. Dawka podtrzymująca jest najmniejszą skuteczną dawką podawaną codziennie lub co 2. dzień. W przypadku niewystarczającej reakcji chorego lekarz może dołączyć do leczenia glikozydy nasercowe i/lub inhibitory ACE.

Obrzęki swoistego pochodzenia: lekarz indywidualnie ustali dawkę; dawka maksymalna 50 mg na dobę.

Nerkowa moczówka prosta: początkowo 100 mg 2 razy na dobę; dawka podtrzymująca wynosi zwykle 50 mg na dobę.

Szczególne grupy chorych:

U osób w podeszłym wieku wydalanie leku przebiega wolniej i dlatego należy zachować ostrożność w tej grupie chorych. U chorych w podeszłym wieku zalecana jest najmniejsza skuteczna dawka.

U chorych z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek zalecane jest stosowanie najmniejszej skutecznej dawki. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min).

Dzieci: początkowo 0,5–1 mg/kg masy ciała na 48 godzin; lekarz indywidualnie ustali dawkowanie w zależności od wskazania i masy ciała dziecka. Dawka maksymalna 1,7 mg/kg masy ciała na 48 godz.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Stosowanie preparatu w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie preparatu i litu.

Preparat może nasilać działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie szkieletowe (pochodne kurary np. tubokuraryna, pankuronium).

Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi (guanetydyna, metylodopa, beta-blokery, antagoniści wapnia, inhibitory ACE, leki rozszerzające naczynia) lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, barbiturany, opioidy) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i ryzyko niedociśnienia tętniczego.

Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza.

Preparat może powodować hipokaliemię i/lub hipomagnezemię, które nasilają toksyczność glikozydów nasercowych (ryzyko wystąpienia poważnych zaburzeń rytmu serca). U chorych przyjmujących glikozydy nasercowe należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie potasu i magnezu oraz wykonywać badania EKG.

Może wystąpić:

• zwiększenie częstości występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol

• zwiększenie ryzyka działań niepożądanych powodowanych przez amantadynę

• nasilenie hiperglikemizującego działania diazoksydu

• zmniejszenie wydalania leków cytotoksycznych (np. cyklofosfamid, metotreksat) i nasilenie ich toksycznego działania na szpik kostny.

Równoległe stosowanie witaminy D lub soli wapnia zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkalcemii (zwiększonego stężenia wapnia we krwi). Hiperkalcemia jest zwykle przemijająca, ale u osób z zaburzeniami czynności przytarczyc może utrzymywać się i powodować osłabienie, zmęczenie, jadłowstręt.

Równoległe stosowanie preparatu z kortykosteroidami, ACTH, tetrakozaktydem (analog ACTH), amfoterycyną, karbenoksolonem lub beta2-mimetykami może zwiększać ryzyko hipokaliemii i nasilać ją. Hipokaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca. Należy monitorować stężenie potasu we krwi.

Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. indometacyna, kwas acetylosalicylowy, ibuprofen) lub salicylanami; możliwe zmniejszenie przeciwnadciśnieniowego działania preparatu oraz ryzyko zaburzeń czynności nerek. Należy kontrolować stan nawodnienia i czynność nerek.

Dostępność biologiczna preparatu może być zwiększona, gdy równolegle stosowane są leki cholinolityczne (np. atropina, biperyden), hamujące perystaltykę przewodu pokarmowego.

Żywice jonowymienne wiążące kwasy żółciowe, takie jak cholestyramina, mogą zmniejszać wchłanianie preparatu i osłabiać jego działanie.

Stosowana równolegle cyklosporyna może zwiększać ryzyko hiperurykemii (zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi) oraz dny moczanowej.

Równoległe stosowanie preparatu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE) lub antagonistami receptora angiotensyny zwiększa ryzyko nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego. W związku z tym, na 2-3 dni przed rozpoczęciem stosowania ww. leków, lekarz może zalecić odstawienie leków moczopędnych oraz/lub rozpoczęcie leczenia inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny od małych dawek początkowych.

Jak każdy lek, również Hygroton, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często, zwłaszcza gdy stosowane są duże dawki preparatu możliwe: hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiperurykemia (zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi) oraz zwiększenie stężenia lipidów (cholesterolu całkowitego, trójglicerydów i lipoprotein o małej gęstości LDL) we krwi.

Często: hiponatremia (zmniejszenie stężenia sodu we krwi), hipomagnezemia (zmniejszenie stężenia magnezu we krwi), hiperglikemia (zwiększenie stężenia glukozy we krwi), pokrzywka, wysypka, niedociśnienie ortostatyczne (które może być nasilone przez spożywanie alkoholu lub przyjmowanie leków znieczulających czy uspokajających), zawroty głowy, dyskomfort w jamie brzusznej, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja).

Rzadko: hiperkalcemia (zwiększenie stężenia wapnia we krwi), wydalanie glukozy z moczem (glukozuria), dna moczanowa, nieodpowiednia kontrola cukrzycy, nadwrażliwość na światło, wewnątrzwątrobowy zastój żółci (cholestaza wewnątrzwątrobowa), żółtaczka, nudności, wymioty, zaparcia, biegunka, ból brzucha, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia widzenia, bóle głowy, uczucie mrowienia lub drętwienia (parestezje), zaburzenia hematologiczne (w tym zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], znaczne zmniejszenie liczby granulocytów [agranulocytoza], zmniejszenie liczby płytek krwi [małopłytkowość]).

Bardzo rzadko: zapalenie trzustki, alkaloza metaboliczna (hipochloremiczna), obrzęk płuc, alergiczne śródmiąższowe zapalenie nerek, zapalenie naczyń.

Częstość nieznana: zaburzenia oka (wysięk naczyniówkowy, zaburzenia widzenia, krótkowzroczność, ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania).