Leukeran - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest chlorambucyl, lek przeciwnowotworowy o działaniu alkilującym. Alkilacja jest reakcją chemiczną, podczas której grupa alkilowa zostaje przeniesiona z jednej cząsteczki na inną. Alkilacja makrocząsteczek biologicznych, w szczególności DNA, prowadzi do ich chemicznej modyfikacji. Powoduje powstawanie nieprawidłowych wiązań chemicznych w cząsteczce DNA, które blokują proces replikacji oraz transkrypcji (syntezy DNA i RNA). W konsekwencji podziały komórek zostają zahamowane i następuje śmierć komórki. Działanie preparatu dotyczy szczególnie komórek szybko dzielących się (w których mechanizmy naprawy DNA są niewystarczające).

Preparat jest wskazany w następujących chorobach:

• ziarnica złośliwa (choroba Hodgkina)

• niektóre postaci chłoniaka nieziarniczego złośliwego (non-Hodgkin’s lymphoma)

• przewlekła białaczka limfatyczna

• makroglobulinemia Waldenstroma.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Należy unikać stosowania preparatu w ciąży, szczególnie w I trymestrze. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Preparat jest lekiem cytotoksycznym. Leczenie może być prowadzane wyłącznie pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.

Należy postępować zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków cytotoksycznych. Kontakt skóry z tabletkami nie stwarza zagrożenia, o ile nie została naruszona zewnętrzna warstwa powlekająca. Tabletek nie należy dzielić.

Pomiędzy chlorambucylem a innymi lekami alkilującymi może wystąpić krzyżowa reakcja nadwrażliwości (w postaci wysypki skórnej).

U chorych z upośledzoną odpornością nie należy stosować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje z powodu ryzyka wystąpienia uogólnionej choroby poszczepiennej, mogącej spowodować zgon.

Nie należy stosować preparatu długoterminowo u chorych, którzy mogą potencjalnie przejść autologiczny przeszczep komórek macierzystych.

W okresie leczenia konieczna jest regularna kontrola morfologii krwi, aby zapobiec wystąpieniu nieodwracalnego zahamowania czynności szpiku (aplazji szpiku kostnego).

W okresie leczenia może wystąpić leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukocytów]), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]) oraz małopłytkowość i niedokrwistość. Wystąpienie pierwszych objawów zaburzeń hematologicznych zwykle nie wymaga przerwania leczenia, jednakże należy wziąć pod uwagę, że liczba krwinek białych zmniejsza się jeszcze przez 10 dni lub dłużej po przyjęciu ostatniej dawki preparatu.

Nie należy stosować preparatu u chorych poddanych w ostatnim czasie radioterapii lub chemioterapii z zastosowaniem innych leków cytotoksycznych.

Jeżeli występują nacieki limfocytów w szpiku kostnym lub szpik jest hipoplastyczny stosowana dawka preparatu nie powinna przekraczać 0,1 mg/kg masy ciała na dobę.

Należy zachować szczególną ostrożność u dzieci z zespołem nerczycowym, u chorych leczonych tzw. metodą pulsów z zastosowaniem dużych dawek oraz u chorych na padaczkę. Chorzy z ww. grup powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją medyczną ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek i napadu padaczkowego.

Należy zachować ostrożność u chorych z zaburzeniami czynności wątroby; chorzy powinni być starannie monitorowani pod kątem objawów toksycznego działania chlorambucylu.

Chlorambucyl wykazuje działanie genotoksyczne i mutagenne. Stosowanie preparatu wiąże się z ryzykiem wystąpienia wtórnych nowotworów (zwłaszcza białaczek, w tym ostrej białaczki szpikowej i zespołów mielodysplastycznych), szczególnie w przypadku leczenia długotrwałego. Przed zaleceniem preparatu, lekarz rozważy stosunek ryzyka działania rakotwórczego do oczekiwanych korzyści.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie ma danych dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn/urządzeń. Należy zachować ostrożność.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie może być prowadzane wyłącznie pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w stosowaniu leków cytotoksycznych. Lekarz indywidualnie ustali dawkowanie, w zależności od wskazania i sytuacji klinicznej.

Ziarnica złośliwa (choroba Hodgkina):

Dorośli i dzieci: najczęściej w dawce 0,2 mg/kg masy ciała na dobę przez 4–8 tygodni, ale istnieje wiele różnych schematów dawkowania preparatu; zazwyczaj stosuje się leczenie skojarzone.

Niektóre postaci nieziarniczych chłoniaków złośliwych (non-Hodgkin’s lymphoma):

Dorośli i dzieci: dawka początkowa w monoterapii 0,1–0,2 mg/kg masy ciała na dobę przez 4–8 tygodni, po czym lekarz dostosuje dawki w leczeniu podtrzymującym.

Preparat jest skuteczny w leczeniu chorych z zaawansowanym stadium rozlanego chłoniaka limfocytowego oraz chorych, u których występuje wznowa po radioterapii.

Przewlekła białaczka limfatyczna:

Dorośli: leczenie rozpoczyna się zazwyczaj u chorych z wyraźnymi objawami lub z zaburzeniami czynności szpiku kostnego (z wyjątkiem niewydolności szpiku) potwierdzonymi w morfologii krwi; początkowo 0,15 mg/kg masy ciała na dobę do momentu zmniejszenia liczby krwinek białych do 10 000/mikrolitr, po zakończeniu 1. cyklu lekarz może wznowić leczenie po 4 tygodniach stosując dawkę 0,1 mg/kg masy ciała na dobę. Chorzy z niewydolnością szpiku powinni być najpierw leczeni prednizolonem, a stosowanie preparatu może być rozpoczęte dopiero po przywróceniu czynności szpiku.

Makroglobulinemia Waldenstroma:

Dorośli: dawka początkowa wynosi 6–12 mg na dobę do momentu wystąpienia leukopenii, następnie 2–8 mg na dobę.

Szczególne grupy chorych:

W przypadku zaburzeń czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania.

Chorzy z zaburzeniami czynności wątroby powinni być starannie monitorowani pod kątem objawów toksycznego działania preparatu. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby konieczne może być dostosowanie dawkowania.

U osób w podeszłym wieku zaleca się regularne badanie czynności wątroby i nerek. Leczenie powinno być rozpoczynane od najmniejszej dawki z zakresu dawkowania, która w razie potrzeby będzie zwiększana z zachowaniem ostrożności.

Sposób podawania:

Tabletki należy przyjmować na pusty żołądek, co najmniej 1 godzinę przed posiłkiem lub 3 godziny po posiłku. Tabletki należy połykać w całości; nie należy dzielić tabletek.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Jeżeli jest to tylko możliwe, należy unikać stosowania preparatu w ciąży, szczególnie w I trymestrze. Lekarz rozważy potencjalne zagrożenie dla płodu i oczekiwane korzyści dla matki. Chlorambucyl jest potencjalnie teratogenny.

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę, a mężczyźni w wieku rozrodczym nie powinni starać się o poczęcie dziecka. Osoby w wieku rozrodczym (kobiety i mężczyźni) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez pewien czas po jego zakończeniu.

Preparat może powodować niepłodność i zaburzenia płodności (u obu płci).

Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

U chorych z upośledzoną odpornością nie należy stosować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje z powodu ryzyka wystąpienia uogólnionej choroby poszczepiennej mogącej spowodować zgon.

Fludarabina, pentostatyna, kladrybina i inne analogi nukleozydów purynowych mogą zwiększać cytotoksyczne działanie chlorambucylu, chociaż nie wiadomo czy ma to znaczenie kliniczne.

Fenylbutazon (lek przeciwzapalny) może nasilać toksyczne działania preparatu i dlatego może być konieczne zmniejszenie dawki chlorambucylu.

Jak każdy lek, również Leukeran może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Nasilenie działań niepożądanych preparatu może być większe, jeżeli jest on podawany w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami.

Bardzo często: zahamowanie czynności szpiku, w tym leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukocytów]), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), pancytopenia (zmniejszenie liczby wszystkich elementów morfotycznych), małopłytkowość.

Często: wtórne nowotwory (zwłaszcza białaczki i zespoły mielodysplastyczne), szczególnie po długotrwałym leczeniu, niedokrwistość, drgawki i napady padaczkowe u dzieci z zespołem nerczycowym, nudności, wymioty, biegunka, owrzodzenie jamy ustnej.

Niezbyt często lub rzadko możliwe: reakcje nadwrażliwości (wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy), zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, ogniskowe i/lub uogólnione drgawki (szczególne ryzyko występuje u chorych z drgawkami w wywiadzie), działanie hepatotoksyczne, żółtaczka, gorączka polekowa.

Bardzo rzadko: nieodwracalna niewydolność szpiku kostnego, zaburzenia motoryczne (drżenia i mimowolne drgania mięśni, mioklonie niebędące napadami padaczkowymi), neuropatia obwodowa, śródmiąższowe zapalenie płuc, niekiedy związane z włóknieniem płuc, jałowe zapalenie pęcherza moczowego.

Z nieznaną częstością: zaburzenia płodności, azospermia, brak miesiączki.