Lincocin - roztwór do wstrzykiwań i infuzji

Substancją czynną preparatu jest linkomycyna. Jest to antybiotyk naturalny z grupy linkozamidów, produkowany przez szczep Streptomyces lincolniensis. Mechanizm działania linkomycyny, wspólny dla całej grupy linkozamidów, polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Odbywa się to poprzez zablokowanie bakteryjnych rybosomów, struktur komórkowych niezbędnych do syntezy białek. Uniemożliwia to wzrost i namnażanie się komórek bakteryjnych. Linkomycyna jest zaliczana do substancji o działaniu bakteriostatycznym (w pewnych warunkach działa także bakteriobójczo), o szerokim spektrum działania. Po podaniu doustnym linkomycyna dobrze się wchłania i szybko przenika z surowicy do tkanek, w tym do kości. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego.

Preparat jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez wrażliwe bakterie beztlenowe, a także wrażliwe szczepy paciorkowców lub gronkowców, gdy zastosowanie innych antybiotyków jest niewłaściwe lub przeciwwskazane lub gdy leczenie innymi antybiotykami jest nieskuteczne:
· zakażenia górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie migdałków podniebiennych, ucha środkowego
· zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym zachłystowe zapalenie płuc, ropień płuca, ropniak opłucnej
· zakażenia skóry i tkanek miękkich
· zakażenia kości i stawów, w tym zapalenie szpiku kostnego
· posocznica.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na klindamycynę.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Stosowanie preparatu, zwłaszcza u osób uczulonych na penicylinę, może być związane z wystąpieniem ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym reakcji mogących zagrażać życiu takich jak obrzęk naczynioruchowy czy reakcje anafilaktyczne. Ciężkie reakcje wymagają natychmiastowej specjalistycznej pomocy medycznej.
Stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. W okresie leczenia zaleca się obserwację, czy nie występują objawy nowych zakażeń. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. zakażenia drożdżakami) należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu (szczególnie u osób w podeszłym wieku lub osłabionych). Jego objawy kliniczne (takie jak np. wodniste stolce z krwią i śluzem, tępe, rozlane lub kolkowe bóle brzucha, gorączka, okresowe parcie na stolec) spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest w takim przypadku przeciwwskazane. W razie konieczności lekarz zastosuje odpowiednie leczenie farmakologiczne.
Jeżeli preparat jest stosowany u osób z chorobami układu pokarmowego, zwłaszcza u osób po przebytym zapaleniu jelita grubego, należy zachować szczególną ostrożność.
Preparat słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego i nie powinien być stosowany w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
W przypadku długotrwałego stosowania preparatu zaleca się regularną kontrolę czynności nerek i wątroby.
Linkomycyna może wpływać hamująco na połączenie synaptyczne pomiędzy komórką nerwową a komórką mięśniową, co może nasilać działanie innych leków blokujących połączenia nerwowo-mięśnowe. Jeżeli leki te są stosowane równolegle z preparatem należy zachować ostrożność.
W przypadku występowania atopii należy zachować ostrożność.
W przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek i/lub wątroby oraz występujących jednocześnie zaburzeń metabolicznych zaleca się zachowanie ostrożności, ze względu na ryzyko wydłużenia okresu biologicznego półtrwania antybiotyku oraz większego ogólnoustrojowego narażenia na antybiotyk. Jeżeli stosowane są duże dawki antybiotyku lekarz zwykle zaleci monitorowanie stężenia linkomycyny we krwi.
Preparat może mieć wpływ na wyniki oznaczeń aktywności fosfatazy zasadowej we krwi.
Nierozcieńczonego preparatu w postaci roztworu do wstrzyknięć i infuzji nie należy podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym. Odpowiednio rozcieńczony preparat powinien być podawany we wlewie dożylnym trwającym co najmniej 60 minut.
Preparatu w postaci roztworu do wstrzyknięć i infuzji nie należy podawać wcześniakom ani noworodkom.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
­ preparat w postaci kapsułek doustnych zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu
­ preparat w postaci roztworu do wstrzyknięć i infuzji zawiera alkohol benzylowy; u niemowląt po podaniu alkoholu benzylowego może wystąpić zespół niewydolności oddechowej prowadzący do śmierci. Preparatu nie należy podawać wcześniakom ani noworodkom.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie ma danych dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać kapsułek do stosowania doustnego lub roztworu do wstrzyknięć i infuzji. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Kapsułki doustne: 500 mg 3 razy na dobę, co 8 godzin, w ciężkich zakażeniach 500 mg 4 razy na dobę, co 6 godzin.
Preparat do wstrzyknięć i infuzji:
-podania domięśniowe: 600 mg co 24 godziny, w ciężkich zakażeniach 600 mg co 12 godzin lub częściej;
-podania dożylne: 600–1000 mg co 8–12 godzin we wlewie trwającym co najmniej 60 min, w ciężkich zakażeniach lekarz może zwiększyć dawkę, w zakażeniach zagrażających życiu do 8 g na dobę.
Nierozcieńczonego preparatu w postaci roztworu do wstrzyknięć i infuzji nie należy podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym. Po odpowiednim rozcieńczeniu preparat powinien być podawany we wlewie dożylnym trwającym co najmniej 60 minut (lub dłużej w zależności od dawki).
Dzieci po 1. miesiącu życia:
Kapsułki doustne: nie zaleca się stosowania preparatu w postaci kapsułek doustnych u dzieci ze względu na niemożność dostosowania dawki.
Preparat do wstrzyknięć i infuzji:
-podania domięśniowe: 10 mg/kg masy ciała 1 raz na dobę, w ciężkich zakażeniach 10 mg/kg masy ciała co 12 godzin lub częściej.
-podania dożylne: we wlewie 10–20 mg/kg masy ciała na dobę w dawkach podzielonych.
Nierozcieńczonego preparatu w postaci roztworu do wstrzyknięć i infuzji nie należy podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym. Po odpowiednim rozcieńczeniu preparat powinien być podawany we wlewie dożylnym trwającym co najmniej 60 minut (lub dłużej w zależności od dawki).
W przypadku zaburzeń czynności nerek lub wątroby konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza. Lekarz zwykle zaleci wydłużenie odstępów czasowych pomiędzy dawkami, a w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek lub wątroby lekarz zaleci odpowiednio mniejszą dawkę (zwykle jest to 25–35 % dawki zalecanej u osób z prawidłową czynnością nerek).
Sposób podawania:
Preparat w postaci kapsułek przeznaczony jest do stosowania doustnego. Przez 1–2 godzin przed przyjęciem preparatu oraz przez 1–2 godzin po jego przyjęciu nie należy przyjmować pokarmów.
Czas trwania leczenia:
Lekarz określi czas trwania leczenia. W zakażeniach wywołanych przez paciorkowce leczenie powinno trwać co najmniej 10 dni.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu w okresie ciąży jest dopuszczone jedynie w sytuacji, gdy lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne.
Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
­ erytromycynę, lub inne antybiotyki z grupy makrolidów
­ leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe
­ leki zawierające kaolin i/lub pektynę.
Nie należy równolegle z linkomycyną stosować erytromycyny, ani innych antybiotyków z grupy makrolidów, ponieważ mogą one wzajemnie osłabiać swoje działanie. Linkomycyna może nasilać działanie leków blokujących połączenia nerwowo-mięśnowe. Jeżeli leki takie są stosowane równolegle z preparatem należy zachować ostrożność. Leki zawierające kaolin i pektynę hamują istotnie wchłanianie doustnie przyjmowanej linkomycyny. Dlatego leki te należy przyjmować co najmniej 2 godziny wcześniej lub 3–4 godzin później niż linkomycynę, aby uniknąć interakcji. Drobnoustroje oporne na działanie klindamycyny są również oporne na działanie linkomycyny (tzw. oporność krzyżowa).
Wpływ preparatu na wyniki badań laboratoryjnych:
Preparat może mieć wpływ na wyniki oznaczeń aktywności fosfatazy zasadowej we krwi.

Jak każdy lek, również Lincocin może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Możliwe jest wystąpienie następujących działań niepożądanych: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, zapalenie błony śluzowej przełyku, rzekomobłoniaste zapalenie jelit (objawiające się m. in. biegunką), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, plamica małopłytkowa, neutropenia/leukopenia/agranulocytoza (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych czyli neutrofilów/zmniejszenie liczby krwinek białych czyli leukocytów/znaczne zmniejszenie liczby granulocytów), niedokrwistość aplastyczna, nadkażenia opornymi bakteriami i drożdżakami (stany zapalne błon śluzowych i skóry, zapalenie pochwy), zaburzenie rytmu serca. Możliwe reakcje nadwrażliwości (w tym ciężkie reakcje anafilaktyczne), takie jak: wysypka, świąd, pokrzywka, wykwity plamiste, pęcherzowe zapalenie skóry, choroba posurowicza, obrzęk naczynioruchowy (możliwy obrzęk ust, języka, gardła, krtani utrudniający oddychanie), niedociśnienie tętnicze, duszność, wstrząs anafilaktyczny, a także, ciężkie reakcje skórne takie jak rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona. Jeżeli wystąpią pierwsze objawy którejkolwiek z powyższych reakcji nadwrażliwości należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.
W przypadku pozajelitowego podawania może wystąpić gwałtowne zmniejszenie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza gdy lek podawany jest zbyt szybko. Zbyt szybkie podawanie leku może spowodować zatrzymanie krążenia i oddechu. Możliwe także zaburzenia w miejscu podania, takie jak podrażnienie, stwardnienie, jałowy ropień, zakrzepowe zapalenie żyły.