Ludiomil - tabletki powlekane

Maprotylina to lek przeciwdepresyjny o budowie czteropierścieniowej, wykazujący działanie podobne do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Poprawia nastrój, łagodzi lęk, pobudzenie i zahamowanie psychomotoryczne, a w depresji maskowanej może łagodzić objawy somatyczne.
Maprotylina wpływa na przekaźnictwo impulsów nerwowych za pomocą noradrenaliny. Miejsce połączenia dwóch neuronów zwane jest synapsą. Komórka przekazująca informację, znajdująca się przed synapsą, uwalnia do szczeliny synaptycznej tak zwany mediator, czyli substancję, która jest wychwytywana i rozpoznawana przez komórkę odbierającą informację, znajdującą się za synapsą. W tym przypadku mediatorem jest noradrenalina. Niektóre cząsteczki noradrenaliny zostają wychwycone z powrotem przez receptory neuronu znajdującego się przed synapsą, co nazywamy wychwytem zwrotnym. Działanie maprotyliny polega na silnym i wybiórczym hamowaniu procesu wychwytu zwrotnego noradrenaliny, a co za tym idzie na wydłużeniu czasu jej działania w synapsie i czasu pobudzenia komórki odbiorczej.
Nie wpływa na wychwyt zwrotny serotoniny. Wykazuje słabe lub umiarkowane powinowactwo do receptorów ₁-adrenergicznych, zaznaczoną aktywność hamującą na receptory histaminowe H₁ oraz umiarkowane działanie cholinolityczne.
Podczas długotrwałego stosowania stwierdza się także wpływ na wydzielanie niektórych hormonów (hormon wzrostu, melatonina, endorfiny) oraz neuroprzekaźników (noradrenalina, serotonina, GABA).

Preparat jest wskazany w leczeniu:
· epizodów depresyjnych
· nawracających zaburzeń depresyjnych
· dużej depresji endogennej.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub inne trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne.

Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:
· drgawki lub obniżony próg drgawkowy (uszkodzenia mózgu, alkoholizm)
· ostry zawał mięśnia sercowego lub zaburzenia przewodzenia w układzie bodźcotwórczo-przewodzącym serca
· ciężkie zaburzenia czynności wątroby lub nerek
· jaskra z zamykającym kątem przesączania lub zatrzymanie moczu (np. z powodu chorób gruczołu krokowego)
· stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) równolegle lub w ciągu 14 dni od zakończenia ich przyjmowania
· ostre zatrucie lekami psychotropowymi, nasennymi lub alkoholem.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Efekty stosowania preparatu mogą wystąpić dopiero po kilku tygodniach leczenia, niekiedy ten czas jest dłuższy. Chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską aż do momentu poprawy stanu zdrowia. Inne zaburzenia psychiczne, w których stosowana jest klomipramina, również mogą być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto te schorzenia mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Osoby leczone klomipraminą z powodu innych niż depresja chorób, a także osoby po próbach samobójczych oraz takie, które przed rozpoczęciem leczenia wykazują znacznego stopnia skłonności samobójcze, powinny być ściśle monitorowane przez lekarza.
Grupą szczególnego ryzyka są osoby poniżej 25. roku życia. Również w czasie zmian dawkowania chory powinien być objęty szczególną opieką lekarską. Chorzy oraz osoby z ich otoczenia powinni zwracać uwagę na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Nie należy równolegle z maporotyliną stosować leków przeciwarytmicznych będących silnymi inhibitorami CYP2D6 (np. chinidyna, propafenon).

Należy zachować szczególną ostrożność u osób:
· przyjmujących równolegle leki obniżające próg drgawkowy, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, rysperydonu), u osób, u których dochodzi do nagłego przerwania równoległego stosowania benzodazepin lub gdy dawka maprotyliny nagle zostaje zwiększona, gdyż w takim przypadku istnieje ryzyko wystąpienia drgawek
· w podeszłym wieku oraz z chorobą układu sercowo-naczyniowego (w tym z zawałem serca w wywiadzie), arytmiami i/lub chorobą niedokrwienną serca, ze względu na ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca; takie osoby powinny pozostawać pod kontrolą lekarza i okresowo poddawać się badaniu EKG, dodatkowo u chorych ze skłonnością do niedociśnienia ortostatycznego należy kontrolować ciśnienie krwi
· z cukrzycą, przyjmujących równolegle doustne pochodne sulfonylomocznika (leki przeciwcukrzycowe) lub insulinę; należy uważnie monitorować zmiany stężenia glukozy we krwi
· z podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym w wywiadzie, przewlekłymi zaparciami lub chorobami przebiegającymi z zatrzymaniem moczu (np. związanymi z rozrostem gruczołu krokowego), ponieważ klomipramina może nasilać wymienione objawy
· z nadczynnością tarczycy oraz leczonych hormonami tarczycy, ze względu na możliwość wystąpienia toksycznego działania na serce
· u osób, które używają soczewek kontaktowych, ponieważ zmniejszone wytwarzanie płynu łzowego i gromadzenie śluzowej wydzieliny może spowodować uszkodzenie nabłonka rogówki.

Równoległe stosowanie elektrowstrząsów wymaga ścisłej kontroli lekarskiej.

Jeśli podczas leczenia nasilą się objawy psychozy (u pacjentów ze schizofrenią) lub wystąpią objawy manii lub hipomanii (u osób z chorobą afektywną dwubiegunową), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Leki z tej grupy mogą wywoływać, zwłaszcza w nocy, psychozy polekowe (z majaczeniem), szczególnie u osób skłonnych do takich reakcji oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Ustępują one w ciągu kilku dni po odstawieniu leku

W razie wystąpienia gorączki i bólu gardła należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ może to świadczyć o zmianie liczby białych krwinek.

Przed podaniem znieczulenia ogólnego lub miejscowego chory powinien poinformować lekarza o tym, że stosuje maprotylinę.

W trakcie długotrwałego leczenia należy okresowo kontrolować pracę wątroby i nerek.

Jeśli w czasie leczenia wystąpią zaparcia, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, gdyż może wystąpić niedrożność jelit (szczególnie u osób w podeszłym wieku i hospitalizowanych).

W czasie długotrwałego stosowania preparatu należy pamiętać o okresowej kontroli stomatologicznej, ponieważ zwiększa się ryzyko powstawania próchnicy.

Nie należy nagle przerywać leczenia, ponieważ prowadzi to do wystąpienia zespołu odstawiennego. Jeśli zachodzi potrzeba zakończenia stosowania preparatu, lekarz określi w jaki sposób stopniowo zmniejszać dawkę.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

Preparat zawiera laktozę; nie powinien być stosowany u osób z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Opioidowe leki przeciwbólowe upośledzają sprawność psychiczną i/lub fizyczną wymaganą do wykonywania zadań potencjalnie niebezpiecznych (np. prowadzenie pojazdów czy obsługiwanie maszyn). Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn podczas stosowania preparatu.

Preparat ma postać tabletek powlekanych (dawki 10 mg i 20 mg) i tabletek o przedłużonym uwalnianiu (dawka 75 mg). Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.

Dla każdego pacjenta lekarz ustala dawkowanie indywidualnie, dostosowując je do stanu chorego i wyników leczenia
Dorośli. Początkowo zwykle 25 mg 1–3 ×/dobę lub 75 mg 1 ×/dobę, następnie dawka może zostać zwiększona przez lekarza. Maksymalna dawka dobowa wynosi 150 mg.
Po wyraźnym ustąpieniu objawów lekarz prawdopodobnie zaleci stopniowe zmniejszanie dawki do najmniejszej skutecznej dawki podtrzymującej.
U osób w podeszłym wieku początkowo 25 mg 1 ×/dobę, w razie potrzeby dawka może zostać stopniowo zwiększona do 75 mg 1 ×/dobę lub w 3 dawkach podzielonych.
Nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.

Preparat należy stosować doustnie, tabletki połykać w całości z niewielką ilością płynu.
Lek może być stosowany 1 ×/dobę wieczorem lub w dawkach podzielonych.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu.

Nie należy stosować tego preparatu w czasie ciąży, chyba że lekarz orzeknie, że jest to bezwzględnie konieczne. Lek należy odstawić na 7 dni przed planowanym porodem.
Nie należy stosować preparatu podczas karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Stosowanie inhibitorów MAO podczas przyjmowania klomipraminy może być przyczyną ciężkich działań niepożądanych, takich jak: wysoka gorączka, drżenia, uogólnione drgawki kloniczne, zgon. Nie należy stosować maprotyliny równolegle z inhibitorami MAO i co najmniej przez 14 dni po zakończeniu podawania leków z tej grupy.

Nie należy stosować preparatu równolegle z lekami przeciwarytmicznymi, będącymi silnymi inhibitorami izoenzymu CYP2D6 (np. chinidyna, propafenon).

Należy zachować ostrożność w przypadku równoległego stosowania:
· guanetydyny, betanidyny, klonidyny, rezerpiny, α-metylodopy, maprotylina znosi ich działanie hipotensyjne; z tego względu lekarz prawdopodobnie stosowanie leków hipotensyjnych o innym mechanizmie działania (diuretyki, β-adrenolityki niepodlegające znacznej biotransformacji lub leki rozszerzające naczynia)
· sympatykomimetyków głównie działających zwężająco na naczynia (np. adrenalina, noradrenalina, efedryna, fenylefryna), zawartych na przykład w kroplach do nosa; maprotylina może nasilać ich działanie
· leków o działaniu cholinolitycznym (pochodne fenotiazyny, leki stosowane w chorobie Parkinsona, przeciwhistaminowe, atropina); maprotylina może nasilać ich wpływ na źrenicę oka, jelita, pęcherz moczowy i ośrodkowy układ nerwowy
· leków przeciwzakrzepowych z pochodnych kumaryny; maprotylina może nasilać ich działanie, należy kontrolować stężenie protrombiny, lekarz może zalecić zmniejszenie dawki
· doustnych leków przeciwcukrzycowych z grupy sulfonylomocznika i insuliny; maprotylina może nasilać ich działanie, na początku leczenia lub po jego przerwaniu należy często kontrolować poziom glukozy we krwi
· alkoholu, barbituranów; maprotylina może potęgować ich działanie hamujące na ośrodkowy układ nerwowy
· benzodiazepin, preparat może potęgować ich działanie uspokajające
· leków aktywujących układ mikrosomalny wątroby (barbiturany, fenytoina, karbamazepina, ryfampicyna, środki antykoncepcyjne); mogą one przyspieszyć metabolizm maprotyliny i zmniejszyć jej skuteczność; konieczne może być dostosowanie dawki przez lekarza
· fenytoiny i karbamazepiny, gdyż może dochodzić do zwiększenie ich stężenia oraz wystąpienia działań niepożądanych
· neuroleptyków (niebezpieczeństwo wystąpienia drgawek), tiorydazyny (ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń rytmu), β-adrenolityków ulegających znacznej biotransformacji (np. propranolol), fluoksetyny, fluwoksaminy, paroksetyny sertraliny, citalopramu, metylofenidatu i cymetydyny; podczas stosowania tych leków stężenie maprotyliny może się zwiększyć, co powoduje wymienione działania niepożądane; konieczna może być modyfikacja dawkowania przez lekarza

Stosowanie leków obniżających próg drgawkowy (np. pochodnych fenotiazyny, rysperydonu) lub nagłe odstawienie leków z grupy benzodiazepin podczas leczenia maprotyliną zwiększa ryzyko wystąpienia drgawek.

Jak każdy lek, również Ludiomil może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Działania niepożądane są zwykle łagodne i przemijające. Ustępują w trakcie leczenia lub po zmniejszeniu dawki. W razie wystąpienia poważnych działań niepożądanych, np. dotyczących ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego, należy przerwać stosowanie leku. Chorzy w wieku podeszłym są szczególnie wrażliwi na działanie cholinolityczne maprotyliny, jej działanie na ośrodkowy układ nerwowy i układ krążenia.
Bardzo często mogą wystąpić: zmęczenie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, senność, zawroty głowy, bóle głowy, drżenie, drgawki kloniczne.
Często mogą wystąpić: wzmożone łaknienie, niepokój psychoruchowy, pobudzenie, mania, hipomania, zaburzenia libido, agresywność, zaburzenia snu, bezsenność, koszmary nocne, nasilenie depresji, uspokojenie, zaburzenia pamięci, zaburzenia koncentracji, parestezje, zaburzenia mowy, niewyraźne widzenie, zaburzenia akomodacji, tachykardia zatokowa, kołatanie serca, uderzenia gorąca, niedociśnienie ortostatyczne, nudności, wymioty, dolegliwości brzuszne, zaparcia, alergiczne zapalenie skóry, wysypka, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, wzmożona potliwość, osłabienie mięśniowe, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia erekcji, gorączka, zwiększenie masy ciała, bezobjawowe zmiany w zapisie EKG (zmiany odstępu ST i załamka T).
Rzadko mogą wystąpić: majaczenie, splątanie, omamy (szczególnie u chorych w wieku podeszłym), nerwowość, drgawki, akatyzja, ataksja, zaburzenia rytmu serca, biegunka, podwyższenie ciśnienia tętniczego, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: próchnica zębów, leukopenia, agranulocytoza, eozynofilia, małopłytkowość, nieprawidłowe wydzielanie wazopresyny, aktywacja objawów psychotycznych, depersonalizacja, dyskinezy, zaburzenia koordynacji, omdlenia, zaburzenia smaku, szumy uszne, zaburzenia przewodnictwa (poszerzenie zespołów QRS, wydłużenie odstępu PQ, blok pęczka Hisa), tachykardia komorowa, migotanie komór, torsade de pointes, plamica, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych z eozynofilią lub bez niej, skurcz oskrzeli, przekrwienie błony śluzowej nosa, zapalenie jamy ustnej, zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez niej, świąd, zapalenie naczyń skórnych, łysienie, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, zespół Lella.
Po nagłym odstawieniu lub zmniejszeniu dawki sporadycznie mogą wystąpić nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, bezsenność, bóle głowy, nerwowość, niepokój, nasilenie leczonej depresji lub nawrót depresyjnego nastroju.