Metocard - tabletki

Substancją czynną preparatu jest metoprolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Receptory adrenergiczne występują na powierzchni komórek nerwowych, mięśniowych lub gruczołowych w licznych tkankach i narządach. W warunkach fizjologicznych pobudzane są przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz obwodowych naczyń krwionośnych. Działanie metoprololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu, zmniejszenia objętości wyrzutowej oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Metoprolol charakteryzuje się wybiórczością w stosunku do receptorów beta 1. Działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1 w sercu zmniejsza ryzyko występowania działań niepożądanych związanych z obwodowym działaniem leku (np. ryzyko zwężenia dróg oddechowych związane z blokowaniem receptorów beta 2 w mięśniach gładkich oskrzeli). W większych dawkach metoprolol może jednak działać również na receptory beta 2.

Preparat jest wskazany:
• w leczeniu nadciśnienia tętniczego
• w leczeniu dławicy piersiowej
• w leczeniu zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza częstoskurczu nadkomorowego
• pomocniczo u chorych z nadczynnością tarczycy
• stan po zawale serca (wczesne rozpoczęcie leczenia metoprololem zmniejsza obszar martwicy i ryzyko migotania komór oraz umożliwia zastosowanie mniejszych dawek leków przeciwbólowych).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne leki z grupy beta-blokerów. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
• blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia
• nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zaburzony przepływ krwi lub niedociśnienie tętnicze) oraz jeżeli stale lub okresowo stosujesz preparaty zwiększające kurczliwość serca
• objawowa i klinicznie istotna bradykardia (częstotliwość rytmu serca mniejsza niż 50 uderzeń na minutę)
• wstrząs kardiogenny
• zespół chorego węzła zatokowego
• ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych
• niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mm Hg)
• ciężka astma oskrzelowa lub POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc)
• kwasica metaboliczna
• nieleczony guz chromochłonny nadnerczy
• podejrzenie zawału serca
• niewydolność serca i powtarzające się ciśnienie skurczowe poniżej 100 mm Hg (zaleca się badanie przed rozpoczęciem leczenia)
a także,
• jeżeli stosujesz leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (MAO)
• jeżeli przyjmujesz dożylnie leki blokujące kanały wapniowe z grupy werapamilu lub diltiazemu lub inne leki o działaniu przeciwarytmicznym (jak dizopiramid).
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
W przypadku postępującego nadmiernego zmniejszenia częstotliwość rytmu serca należy skonsultować się z lekarzem; lekarz może zalecić zmniejszenie stosowanej dawki lub całkowite zaprzestanie stosowania preparatu.
Nie należy nagle przerywać stosowania preparatu. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę zgodnie z indywidualnymi zaleceniami lekarza i pod jego ścisłą kontrolą (zwykle w okresie 2. tygodni stopniowo zmniejsza się dawkę o połowę, aż do uzyskania zaleconej dawki minimalnej i tę dawkę stosuje się przez co najmniej 4 dni). Nagłe zaprzestanie leczenia metoprololem może prowadzić do nasilenia objawów niewydolności serca a także do wystąpienia zawału serca i nagłego zgonu.
Osoby ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia skurczu oskrzeli powinny zachować szczególną ostrożność. U chorych na astmę oskrzelową lub inne choroby obturacyjne dróg oddechowych może wystąpić zwiększenie oporu w drogach oddechowych. Konieczne może być dodatkowe przyjmowanie lub zwiększenie dawki stosowanych leków rozszerzających oskrzela zgodnie z zaleceniami lekarza.
Chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność ponieważ metoprolol może wpływać na kontrolę stężenia glukozy we krwi oraz maskować objawy hipoglikemii (zmniejszenia stężenia glukozy we krwi), takie jak uczucie kołatania serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca czy pocenie się. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.
Preparat może także maskować objawy nadczynności tarczycy.
W okresie stosowania preparatu możliwe jest nasilenie zaburzeń przewodnictwa przedsionkowo komorowego (ryzyko wystąpienia bloku przedsionkowo-komorowego).
Preparat może nasilać objawy chorób naczyń obwodowych.
Należy zachować ostrożność stosując preparat u chorych na dławicę naczynio-skurczową (Prinzmetala).
U chorych z guzem chromochłonnym nadnerczy, przed rozpoczęciem stosowania preparatu oraz w trakcie jego stosowania, konieczne jest leczenie mające na celu zablokowanie receptorów alfa-adrenergicznych.
Jeżeli planujesz jakikolwiek zabieg wymagający znieczulenia koniecznie poinformuj lekarza o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów (istniej ryzyko wystąpienia poważnych interakcji z innymi lekami).
Preparat może zwiększać wrażliwość na alergeny i nasilać reakcje anafilaktyczne oraz powodować zmniejszenie skuteczności działania stosowanej w takich przypadkach adrenaliny.
Przed rozpoczęciem stosowania preparatu u osób chorych na łuszczycę lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i w każdym przypadku indywidualnie podejmie decyzję czy można rozpocząć leczenie metoprololem. Leki z grupy beta-blokerów mogą zaostrzać objawy łuszczycy lub powodować jej wystąpienie.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może powodować zawroty głowy, uczucie zmęczenia lub inne objawy, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Działanie takie może wystąpić zwłaszcza na początku leczenia, podczas zwiększania dawki, w przypadku zmiany preparatu na inny lek oraz jeżeli w okresie leczenia spożywany jest alkohol. Przed przystąpieniem do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn należy sprawdzić jak organizm reaguje na lek.

Preparat ma postać tabletek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Nadciśnienie tętnicze: początkowo 100 mg na dobę; w razie konieczności lekarz będzie stopniowo zwiększał dawkę w odstępach tygodniowych o 100 mg. Dawka dobowa wynosi 100–400 mg 1 raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych. W razie potrzeby lekarz może dołączyć inny lek przeciwnadciśnieniowy.
Dławica piersiowa: 50–100 mg 2–3 razy na dobę.
Zaburzenia rytmu serca: 50–100 mg 2–3 razy na dobę. Dawka maksymalna wynosi 300 mg na dobę w dawkach podzielonych.
Nadczynność tarczycy: 50 mg 4 razy na dobę; jeżeli nadczynność tarczycy zostanie wyrównana należy skonsultować się z lekarzem, który zaleci odpowiednie zmniejszenie dawki.
Stan po zawale serca: pierwsza dawka preparatu powinna być przyjęta w ciągu 15 minut po przyjęciu ostatniej dożylnej dawki metoprololu. Stosuje się 50 mg co 6 godzin przez pierwsze 48 godzin (chorzy, którzy źle tolerowali metoprolol podawany dożylnie otrzymają mniejszą dawkę doustną). Dawka podtrzymująca wynosi 200 mg na dobę w dawkach podzielonych.
U chorych z ciężką niewydolnością wątroby lekarz może zalecić zmniejszenie dawki.
U chorych w podeszłym wieku lekarz ustali dawkowanie indywidualnie. W tej grupie chorych zaleca się stosowanie możliwie najmniejszej dawki początkowej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Metoprolol może mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka. Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Tylko lekarz może ocenić stosunek ryzyka do korzyści w Twoim przypadku.
Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
W okresie stosowania preparatu przeciwwskazane jest dożylne przyjmowanie antagonistów wapnia z grupy werapamilu i diltiazemu z powodu ryzyka zatrzymania krążenia.
Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu z inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO) takimi jak selegilina czy moklobemid z powodu ryzyka nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego oraz ryzyka wystąpienia niebezpiecznego dla życia przełomu nadciśnieniowego.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
• lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna, leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny, baklofen, amifostyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienia tętniczego
• lekami blokującymi zwoje współczulne (np. trimetafan); stan chorego wymaga uważnego monitorowania
• antagonistami wapnia (preparaty doustne) z grupy werapamilu czy diltiazemu – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca oraz siły jego skurczu i zaburzenia przewodzenie przedsionkowo-komorowe oraz ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego
• lekami przeciwarytmicznymi klasy I (jak np. chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) i amiodaronem – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz znacznego zmniejszenia siły skurczu mięśnia sercowego; nie stosować u chorych z zaburzeniami czynności lewej komory, z zespołem chorej zatoki lub zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego
• preparatami stosowanymi do znieczulenia ogólnego – może dojść do nasilenia bradykardii (zmniejszenia częstotliwości rytmu serca) i znacznego niedociśnienia tętniczego (koniecznie należy poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów)
• lekami sympatykomimetycznymi – istnieje ryzyko znacznego zwiększenia ciśnienia tętniczego
• lekami przeciwnadciśnieniowymi o ośrodkowym mechanizmie działania (np. rezerpina, klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna, guanfacyna) – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca oraz wystąpienia zaburzeń przewodzenia w sercu
• klonidyną – jeżeli klonidyna jest stosowana równolegle z beta-blokerem i konieczne jest zaprzestanie leczenia należy najpierw przerwać leczenie beta-blokerem na kilka dni przed przerwaniem stosowania klonidyny (nagłe przerwanie stosowania klonidyny w okresie stosowania beta-blokera może powodować znaczny wzrost ciśnienia tętniczego i stanowić zagrożenie życia)
• innymi beta-blokerami (w tym stosowanymi miejscowo, takimi jak np. tymolol zawarty w kroplach do oczu stosowanych w leczeniu jaskry) – ryzyko nasilenia ogólnoustrojowego działania preparatu; w przypadku stosowania takiego leczenia skojarzonego chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza
• insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – możliwe zaburzenie kontroli stężenia glukozy we krwi; beta-blokery, w tym metoprolol, mogą maskować objawy hipoglikemii; należy kontrolować stężenie glukozy we krwi
• indometacyną i innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – przeciwnadciśnieniowe działanie beta-blokerów, w tym metoprololu, może ulec osłabieniu
• barbiturany - metoprololu nie należy stosować jednocześnie z barbituranami
• preparatami mającymi wpływ na aktywność układu enzymatycznego cytochromu P450 (a konkretnie na izoenzym 2D6), które mogą powodować zmianę stężenia metoprololu we krwi. Do tych preparatów należą między innymi: niektóre leki przeciwdepresyjne takie jak paroksetyna, fluoksetyna, sertralina czy bupropion, leki przeciwpsychotyczne (tiorydazyna, chlorpromazyna, trifluopromazyna, chloroprotyksen), leki przeciwarytmiczne (takie jak propafenon, chinidyna, amiodaron), leki przeciwwirusowe (takie jak rytonawir), leki przeciwhistaminowe (takie jak difenhydramina) a także hydroksychlorochina, terbinafina (lek przeciwgrzybiczy), cymetydyna, ryfampicyna, celekoksyb, hydralazyna
• lidokaina – metoprolol może powodować zmniejszenie wydalania lidokainy.
Skuteczność działania adrenaliny w leczeniu objawów reakcji anafilaktycznych może ulec osłabieniu u osób przyjmujących leki z grupy beta-blokerów.

Jak każdy lek, również Metocard, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często: zmęczenie. Często możliwe: niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne), bóle i zawroty głowy, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), zaburzenia równowagi (połączone z omdleniem), kołatanie serca, duszność wysiłkowa, nudności, biegunka, zaparcia, bóle brzucha. Niezbyt często możliwe: zwiększenie masy ciała, depresja, zmniejszenie zdolności koncentracji, senność, bezsenność, koszmary senne, zaburzenia czucia takie jak uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), zimne dłonie i stopy, zaostrzenie objawów niewydolności serca, blok przedsionkowo-komorowy I stopnia, ból w okolicy przedsercowej, skurcz oskrzeli, wymioty, wysypka, pokrzywka podobna do łuszczycy, nasilenie potliwości, kurcze mięśni, obrzęki. Rzadko: nasilenie utajonej cukrzycy, nerwowość, napięcie, zaburzenia widzenia, suchość oczu, zapalenie spojówek, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia przewodzenia w sercu, nieżyt błony śluzowej nosa, suchość w ustach, zaburzenia czynności wątroby, łysienie, zaburzenia funkcji seksualnych. Bardzo rzadko małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi), leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych), zapominanie, osłabienie, splątanie, zmiany nastroju, zaburzenia słuchu, szumy uszne, nasilenie objawów chromania przestankowego lub zespołu Raynauda, nasilenie objawów chorób naczyń obwodowych (możliwa martwica), zaburzenia smaku, zapalenie wątroby, nadwrażliwość na światło, zaostrzenie objawów łuszczycy, zmiany na skórze podobne do łuszczycy, bóle stawów, osłabienie mięśni.