Prograf - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

Profilaktyka odrzucania przeszczepu u biorców alogenicznych przeszczepów nerki, wątroby lub serca. Przeszczepienie nerki. Leczenie rozpocząć do 24 h od zakończenia zabiegu chirurgicznego. Dorośli. Początkowo p.o. 0,2–0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz. lub – jeśli stan chorego nie pozwala na stosowanie leku w postaci p.o. – 0,05–0,1 mg/kg mc./d we wlewie i.v. trwającym 24 h, następnie indywidualnie. Dzieci. Początkowo p.o. 0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz. lub – jeśli stan chorego nie pozwala na stosowanie leku w postaci p.o. – 0,075–0,1 mg/kg mc./d we wlewie i.v. trwającym 24 h, następnie indywidualnie. Przeszczepienie wątroby. Leczenie rozpocząć 12 h po zakończeniu zabiegu chirurgicznego. Dorośli. Początkowo p.o. 0,1–0,2 mg/kg mc./d w 2 daw. podz. lub – jeśli stan chorego nie pozwala na stosowanie leku w postaci p.o. – 0,01–0,05 mg/kg mc./d we wlewie i.v. trwającym 24 h, następnie indywidualnie. Dzieci. Początkowo p.o. 0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz. lub – jeśli stan chorego nie pozwala na stosowanie leku w postaci p.o. – 0,05 mg/kg mc./d we wlewie i.v. trwającym 24 h, następnie indywidualnie. Przeszczepienie serca. Leczenie rozpocząć do 5 dni po zabiegu chirurgicznym. Dorośli. Początkowo, po indukcji przeciwciał, p.o. 0,075 mg/kg mc./d w 2 daw. podz. lub – jeśli stan chorego nie pozwala na stosowanie leku w postaci p.o. – 0,01–0,02 mg/kg mc./d i.v., następnie indywidualnie. Inny schemat dawkowania, jedynie u pacjentów bez niewydolności narządu: leczenie rozpocząć do 12 h po przeszczepieniu, początkowo 2–4 mg/d, podając jednocześnie mykofenolan mofetylu i steroidy lub sirolimus i steroidy. Dzieci. Początkowo, po indukcji przeciwciał, p.o. 0,1–0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz. Bez indukcji przeciwciał – 0,03–0,05 mg/kg mc./d we wlewie i.v. trwającym 24 h, po czym leczenie doustne, początkowo 0,3 mg/kg mc./d w 2 daw. podz., które należy rozpocząć 8–12 h po zaprzestaniu wlewu i.v., następnie indywidualnie.
Leczenie odrzucenia przeszczepu alogenicznego opornego na leczenie innymi lekami immunosupresyjnymi. Indywidualnie. Przeszczepienie wątroby, nerki lub serca. Stosowano zwiększone dawki leku. W przypadku przeczepienia serca u dorosłych pacjentów, u których zmieniono leczenie na takrolimus, początkowo 0,15 mg/kg mc./d p.o., u dzieci – początkowo 0,2–0,3 mg/kg mc./d p.o., następnie indywidualnie. Inne przeszczepy alogeniczne. U chorych po przeszczepieniu płuc stosowano początkowo 0,1–0,15 mg/kg mc./d, po przeszczepieniu trzustki początkowo 0,2 mg/kg mc./d, po przeszczepieniu jelita początkowo 0,3 mg/kg mc./d.

Profilaktyka odrzucania przeszczepu u biorców alogenicznych przeszczepów wątroby, nerki lub serca.
Leczenie w przypadkach odrzucania przeszczepu alogenicznego, opornych na terapię innymi immunosupresyjnymi produktami leczniczymi.

Nadwrażliwość na takrolimus, inne makrolidy lub którykolwiek składnik preparatu, szczególnie na olej rycynowy polioksyetylowany uwodorniony w przypadku postaci i.v., okres karmienia piersią.

Dawkowanie należy ustalać indywidualnie na podstawie klinicznej oceny odrzucania i tolerowania przeszczepu oraz monitorowania stężenia leku we krwi. Dobową dawkę leku w postaci p.o. stosować w 2 daw. podz. (rano i wieczorem), na czczo albo przynajmniej 1 h przed posiłkiem lub 2–3 h po nim, zawartość kapsułki można zawiesić w wodzie i podawać przez sondę żołądkową. I.v. podawać po odpowiednim rozcieńczeniu, we wlewie trwającym 24 h. Leczenie i.v. nie powinno trwać dłużej niż 7 dni.