Targocid - proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji

Zakażenia skóry i tkanek miękkich z powikłaniami, zakażenia kości i stawów, szpitalne zapalenie płuc, pozaszpitalne zapalenie płuc, zakażenia dróg moczowych z powikłaniami, infekcyjne zapalenie wsierdzia, bakteriemia występująca w związku z jednym z powyższych wskazań. Dorośli i dzieci w wieku >12 lat. Dawka nasycająca – 3 dawki 6 mg/kg mc. co 12 h i.v. lub i.m., dawka podtrzymująca 6 mg/kg mc. 1 ×/d i.m. lub i.v. W zakażeniach kości i stawów oraz infekcyjnym zapaleniu wsierdzia dawkę nasycającą stanowi 3–5 dawek 12 mg/kg mc. co 12 h i.v., dawka podtrzymująca wynosi 12 mg/kg mc. 1 ×/d i.m. lub i.v.
Alternatywne leczenie doustne biegunki i zapalenia jelita grubego, związanych z zakażeniem Clostridium difficile. Dorośli i dzieci w wieku >12 lat. P.o. 100–200 mg 2 ×/d przez 7–14 dni.
Zapalenie otrzewnej związane z CADO. Dorośli i dzieci w wieku >12 lat. Dawka początkowa – i.v. jednorazowo 6 mg/kg mc., następnie w 1. tyg. 20 mg/l płynu dializacyjnego do każdego worka, w 2. tyg. 20 mg/l do co drugiego worka, a w 3. tyg. – 20 mg/l do worka nocnego.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Podawać i.v. we wlewie (30 min) lub wstrzyknięciu (3–5 min) albo i.m., u noworodków wyłącznie we wlewie i.v.; w przypadku leczenia biegunki i zapalenia jelita grubego p.o. Jeśli to wskazane, podawać w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi. Dzieci w wieku 2 mies.–12 lat. Początkowo 3 dawki 10 mg/kg mc. i.v. co 12 h, dawka podtrzymująca 6–10 mg/kg mc. 1 ×/d i.v. Noworodki i niemowlęta w wieku do 2 mies. Pojedyncza dawka nasycająca 16 mg/kg mc. i.v. we wlewie, dawka podtrzymująca – 8 mg/kg mc. i.v. 1 ×/d.
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek. U chorych z zaburzeniem czynności nerek dawkowanie w zależności od klirensu kreatyniny – patrz: zarejestrowane materiały producenta. Należy monitorować stężenia teikoplaniny w stanie stacjonarnym po zakończeniu podawania dawki nasycającej, w celu potwierdzenia, że osiągnięto minimalne stężenie w surowicy. Czas trwania leczenia należy określić na podstawie odpowiedzi klinicznej. W infekcyjnym zapaleniu wsierdzia stosować przez co najmniej 21 dni. Leczenia nie prowadzić dłużej niż przez 4 mies.