Tranxene - kapsułki

Substancją czynną preparatu jest klorazepan, długo działająca pochodna benzodiazepiny (BZD). Wiąże się z receptorem benzodiazepinowym (RBZD), co powoduje określoną reakcję w komórce, czyli jest jego agonistą. RBZD są częścią receptorów zwanych receptorami GABA-A, które mają zdolność wiązania wielu substancji m.in. kwasu -aminomasłowego (GABA). Klorazepan, jak inne benzodiazepiny, działa pośrednio przez nasilenie zdolności wiązania się GABA z receptorem GABA-A. Ze względu na hamujące czynność komórek nerwowych działanie GABA, benzodiazepiny wykazują pośrednie działanie hamujące w ośrodkowym układzie nerwowym.

Preparat jest wskazany do stosowania w:
· krótkotrwałym leczeniu stanów lęku i niepokoju, doraźnie wspomagająco w przebiegu nerwicy
· zespole abstynencji w uzależnieniu alkoholowym (majaczenie alkoholowe, stany poprzedzające delirium).
Leczenie farmakologiczne jest wskazane tylko w sytuacjach, w których objawy są nasilone, zaburzają prawidłowe funkcjonowanie lub są uciążliwe dla pacjenta.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne benzodiazepiny.
Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:
· nużliwość mięśni (myasthenia gravis)
· ciężka niewydolność oddechowa
· zespół bezdechu sennego
· ciężka niewydolność wątroby.
Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży do 9. roku życia.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Pochodne benzodiazepiny stosowane długotrwale lub w dużych dawkach powodują ryzyko uzależnienia psychicznego i fizycznego. Ryzyko uzależnienia zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia, jest też większe u osób z uzależnieniem od alkoholu lub leków w wywiadzie oraz zależy od jednoczesnego stosowania innych leków: psychotropowych, leków przeciwlękowych lub leków nasennych, jednoczesnego spożywania alkoholu.
Ze względu na możliwość wystąpienia tak zwanego „zespołu odstawiennego” (ból głowy, ból mięśni, silny lęk, napięcie, niepokój, splątanie i drażliwość, a w ciężkich przypadkach także: poczucie nierealności, depersonalizacja, przeczulica słuchowa, uczucie mrowienia i pieczenia w kończynach, nadwrażliwość na światło, hałas i kontakt fizyczny, omamy lub napady drgawkowe), nie należy gwałtownie przerywać stosowania preparatu. W wyniku takiego działania może również dochodzić do wystąpienia niepokoju „z odbicia”, czyli takiej sytuacji, w której objawy, które były przyczyną zastosowania preparatu, wracają ze wzmożonym nasileniem. Mogą im towarzyszyć: zmiany nastroju, lęk, zaburzenia snu, niepokój. Lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki w odpowiednio długim dla danego pacjenta okresie czasu.
Po długotrwałym stosowaniu lub podawaniu wielokrotnych dawek obserwuje się osłabienie działania uspokajającego i wpływu na aktywność psychoruchową w wyniku rozwoju tolerancji.
Leczenie preparatem nie powinno trwać dłużej niż 4 tygodnie.
Sporadycznie obserwuje się reakcje paradoksalne: niepokój, drażliwość, agresywność, euforię, pobudzenie, omamy, bezsenność, psychozy, niewłaściwe zachowanie. Objawy te występują częściej u osób w podeszłym wieku. W przypadku ich wystąpienia należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który prawdopodobnie zaleci przerwanie stosowania preparatu.
Pochodne benzodiazepiny mogą powodować następczą niepamięć.
Benzodiazepiny działają na komponent lękowy depresji; mogą maskować objawy depresji i nie należy ich stosować jako jedynego sposobu leczenia tej choroby (należy stosować leki przeciwdepresyjne). Monoterapia benzodiazepinami może nasilić tendencje samobójcze.
Nie zaleca się stosowania leków z tej grupy u osób z psychozami.
U osób w podeszłym wieku i osób z niewydolnością nerek może być konieczne dostosowanie dawki leku przez lekarza.
U osób z niewydolnością wątroby stosowanie benzodiazepin może spowodować wystąpienie encefalopatii.
U osób z niewydolnością oddechową należy stosować ostrożnie ze względu na ryzyko hamowania czynności ośrodka oddechowego.
Jednoczesne stosowanie kilku leków z tej grupy nie jest zalecane, ponieważ zwiększa się ryzyko powstania uzależnienia.
Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Podczas stosowania klorazepanu zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych może być ograniczona z powodu wystąpienia zaburzenia zdolności koncentracji, senności, niepamięci. Jednoczesne stosowanie innych leków, a także alkoholu może nasilać uspokajające działanie klorazepanu. Należy zachować ostrożność!

Preparat ma postać kapsułek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli. Zwykle 5–30 mg 1 ×/dobę, wieczorem; zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg/dobę, dawka maksymalna to 30 mg/dobę.
Dzieci i młodzież. W wyjątkowych przypadkach u dzieci po 9. roku życia: 0,5 mg/kg masy ciała/dobę w dawkach podzielonych.
Całkowity czas leczenia nie powinien przekraczać 8–12 tygodni. Lek należy odstawiać stopniowo. U osób w podeszłym wieku oraz u osób z upośledzoną czynnością nerek dawkę należy zmniejszyć o połowę. Należy zachować szczególną ostrożność u osób z zaburzeniami czynności wątroby.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży (a także w okresie karmienia piersią) skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Nie należy stosować preparatu w I i III trymestrze ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Należy zachować ostrożność stosując równolegle:
· leki działające na ośrodkowy układ nerwowy (leki psychotropowe, opioidowe leki przeciwbólowe, barbiturany, niektóre leki przeciwdepresyjne, leki nasenne, leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym, inne leki uspokajające, neuroleptyki, leki znieczulające, leki przeciwpadaczkowe, leki przeciwlękowe) ponieważ nasilają one działanie uspokajające preparatu
· leki zwiotczające mięśnie (kurara i jej pochodne, preparaty zmniejszające napięcie mięśni szkieletowych), ponieważ ich działania się sumują
· opioidowe leki przeciwbólowe, ponieważ możliwe jest nasilenie euforii, co prowadzi do uzależnienia psychicznego
· cyzapryd, gdyż nasila on przejściowo uspakajające działanie benzodiazepin spowodowane zwiększonym ich wchłanianiem
· cymetydynę, ponieważ powoduje nasilenie uczucia senności
· klozapinę, ponieważ zwiększa się ryzyko wystąpienia zapaści z zatrzymaniem oddechu i/lub czynności serca.
Ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych zwiększa się podczas jednoczesnego stosowania innych benzodiazepin o działaniu przeciwlękowym i nasennym.
Alkohol nasila działanie hamujące klorazepanu na ośrodkowy układ nerwowy; podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu ani leków zawierających alkohol.

Jak każdy lek, również Tranxene może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Mogą wystąpić: niepamięć następcza, zawroty głowy, ból głowy, uczucie znużenia, zaburzenia świadomości, ataksja, senność (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku), zmniejszenie napięcia mięśni szkieletowych, osłabienie, spowolnienie reakcji psychicznych, u niektórych osób (zwłaszcza u dzieci i osób w podeszłym wieku) mogą wystąpić reakcje paradoksalne: niepokój, drażliwość, agresywność, pobudzenie, zespół splątania, omamy, urojenia, gniew, koszmary senne, psychozy, niewłaściwe zachowanie się i inne zaburzenia zachowania; zespół z odbicia z bardziej nasilonym lękiem niż ten, który był wskazaniem do zastosowania leczenia, długotrwałe leczenie (zwłaszcza stosowanie dużych dawek) może prowadzić do wystąpienia fizycznego uzależnienia i w przypadku odstawienia leczenia do wystąpienia objawów odstawiennych; uzależnienie psychiczne, ujawnienie wcześniej istniejącej, niezdiagnozowanej depresji, zaburzenia libido, grudkowo-plamkowe i świerzbiączkowe wysypki skórne, podwójne widzenie.