Adriblastina PFS - roztwór do wstrzykiwań

Lek przeciwnowotworowy stosowany w chemioterapii nowotworów.

Preparat zawiera substancję doksorubicyna

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Adriblastina PFS
roztwór do wstrzykiwań; 2 mg/ml (10 mg/5 ml); 1 fiol. 5 ml
Pfizer Europe
b/d
Adriblastina PFS
roztwór do wstrzykiwań; 2 mg/ml (50 mg/25 ml); 1 fiol. 25 ml
Pfizer Europe
b/d

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Adriblastina PFS - roztwór do wstrzykiwań?

Substancją czynną preparatu jest doksorubicyna, antybiotyk z grupy antracyklin o działaniu cytotoksycznym (toksycznym dla komórek). Nie ustalono jednoznacznie przeciwnowotworowego mechanizmu działania doksorubicyny i innych antracyklin. Jednym z proponowanych mechanizmów działania doksorubicyny jest tworzenie trwałych kompleksów z cząsteczkami kwasu nukleinowego DNA oraz z enzymami odpowiedzialnymi za prawidłową strukturę DNA, co prowadzi do fragmentacji kwasu nukleinowego, uniemożliwia jego replikację oraz transkrypcję i w konsekwencji doprowadza do śmierci komórki. Działanie dotyczy szczególnie komórek szybko dzielących się, w tym komórek nowotworowych. Doksorubicyna jest szeroko stosowana w chemioterapii nowotworów.

Doksorubicyna jest częściowo metabolizowana w wątrobie. Wydalana głównie z żółcią i kałem. Zaburzenia czynności wątroby mogą zmniejszyć klirens doksorubicyny i jej metabolitów i powodować nasilenie działań toksycznych.

Kiedy stosować Adriblastina PFS - roztwór do wstrzykiwań?

Preparat jest wskazany w leczeniu następujących typów nowotworów:

• ostra białaczka limfoblastyczna

ostra białaczka szpikowa

• białaczki przewlekłe

• ziarnica złośliwa

chłoniaki nieziarnicze

• szpiczak mnogi

• mięsaki tkanek miękkich i pochodzące z tkanki kostnej

• mięsak Ewinga

• nerwiak zarodkowy współczulny (neuroblastoma)

mięsak prążkowanokomórkowy

• guz Wilmsa

rak piersi, również jako składnik leczenia uzupełniającego u kobiet po resekcji nowotworu piersi z zajęciem węzłów pachowych

• rak trzonu macicy

rak jajnika

• nienasieniakowy nowotwór jądra

rak gruczołu krokowego

• rak pęcherza moczowego

rak płuca

rak żołądka

• pierwotny rak wątrobowokomórkowy

• nowotwory głowy i szyi

rak tarczycy.

Kiedy nie stosować preparatu Adriblastina PFS - roztwór do wstrzykiwań?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne leki o podobnej budowie chemicznej (inne antracykliny lub antracenodiony).

Nie stosować w przypadku:

• długotrwałego zahamowania czynności szpiku kostnego

• ciężkich zaburzeń czynności wątroby

• ciężkiej niewydolności serca

• świeżego zawału serca

• ciężkich zaburzeń rytmu serca

• otrzymania podczas uprzedniego leczenia antracyklinami (np. doksorubicyną, epirubicyną, idarubicyną lub daunorubicyną) i/lub antracenodionami maksymalnej dawki skumulowanej.

Doksorubicyny nie należy podawać dokanałowo, domięśniowo ani podskórnie.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży i u kobiet w okresie karmienia piersią.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Adriblastina PFS - roztwór do wstrzykiwań?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzane wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.

Stosowanie preparatu można rozpocząć po ustąpieniu ostrych objawów toksyczności stosowanych uprzednio leków cytotoksycznych, takich jak zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, małopłytkowość, neutropenia i uogólnione zakażenia.

Należy wziąć pod uwagę, że u chorych otyłych szybkość wydalania doksorubicyny jest zmniejszona, co może nasilać jej działania toksyczne.

Stosowanie antracyklin jest związane z ryzykiem toksycznego działania na serce (kardiotoksyczność). Kardiotoksyczne działanie doksorubicyny zależy od dawki skumulowanej. Działania kardiotoksyczne mogą wystąpić od razu (działania wczesne) lub z opóźnieniem (działania późne).

Wczesne działania kardiotoksyczne mogą obejmować niespecyficzne zmiany w zapisie EKG, zaburzenia rytmu, w tym tachykardia zatokowa, przedwczesne skurcze komorowe i częstoskurcz komorowy, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca, blok przedsionkowo-komorowy i blok odnogi pęczka Hisa. Działania te w większości przypadków nie wymagają przerwania leczenia z zastosowaniem doksorybicyny.

Działania późne zależą od dawki skumulowanej i mogą wystąpić po kilku miesiącach (najczęściej po 2–3 miesiącach) lub nawet po kilku latach od zakończenia stosowania preparatu. Objawiają się kardiomiopatią, która może przejawiać się niewydolnością lewokomorową, zastoinową niewydolnością serca (w tym np. duszność, obrzęk płuc, obrzęki, powiększenie serca i wątroby, skąpomocz, wodobrzusze, wysięk do opłucnej, rytm cwałowy), zapaleniem osierdzia lub zapaleniem mięśnia sercowego. Wśród późnych działań kardiotoksycznych najbardziej niebezpieczna jest zagrażająca życiu zastoinowa niewydolność serca.

Przed rozpoczęciem oraz w trakcie i po zakończeniu leczenia należy regularnie monitorować czynność serca, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia ciężkiej niewydolności serca. Prawdopodobieństwo działania kardiotoksycznego i rozwoju zastoinowej niewydolności serca zwiększa się wraz z dawką skumulowaną doksorubicyny. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki skumulowanej (w ciągu życia pacjenta) 450–550 mg/m2 powierzchni ciała, a w przypadku osób ze zwiększonym ryzykiem kardiotoksyczności – dawki skumulowanej 400 mg/m2 powierzchni ciała.

Ryzyko kardiotoksyczności jest zwiększone u osób: z chorobą układu sercowo-naczyniowego (aktualną lub przebytą), poddawanych napromienianiu śródpiersia lub okolicy osierdzia, leczonych wcześniej antracyklinami lub innymi lekami o działaniu kardiotoksycznym (np. trastuzumab), przyjmujących równolegle leki hamujące kurczliwość serca (np. cyklofosfamid, 5-fluorouracyl), u dzieci i młodzieży oraz u osób w podeszłym wieku (po 70. roku życia). Nie należy stosować doksorubicyny w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu kardiotoksycznym, chyba że czynność serca jest ściśle monitorowana. Stosowanie doksorubicyny po wcześniejszym stosowaniu leków o działaniu toksycznym na serce także może zwiększać ryzyko działania kardiotoksycznego. Trastuzumab może być obecny we krwi nawet po 27 tygodniach po zaprzestaniu jego stosowania. Dlatego nie należy stosować antracyklin w ciągu 27 tygodni po odstawieniu trastuzumabu, chyba ze lekarz uzna to za absolutnie konieczne. W takim przypadku należy uważnie kontrolować czynność serca.

Chorzy, którzy otrzymali duże dawki skumulowane oraz chorzy z grupy ryzyka powinni być starannie monitorowani pod kątem wystąpienia zaburzeń czynności serca. Działanie kardiotoksyczne doksorubicyny może jednak wystąpić nawet po zastosowaniu małych dawek skumulowanych oraz u chorych bez czynników ryzyka.

Stosowanie doksorubicyny wiąże się z ryzykiem zahamowania czynności szpiku kostnego i wystąpienia leukopenii, neutropenii (odpowiednio, zmniejszenie liczby krwinek białych [leukocytów] i granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), małopłytkowości (zmniejszenie liczby płytek krwi) oraz niedokrwistości. Przed rozpoczęciem oraz w trakcie trwania i po zakończeniu leczenia lekarz zaleci kontrolę parametrów hematologicznych, w tym obrazu krwi obwodowej. Nieprawidłowe wartości liczby leukocytów, neutrofilów czy płytek krwi są wskazaniem do odroczenia podania doksorubicyny do momentu uzyskania dopuszczalnych wartości tych parametrów. Wyniki badań hematologicznych mogą wymagać dostosowania dawki leku. Ciężkie zahamowanie czynności szpiku kostnego może prowadzić do wystąpienia gorączki, krwotoku, ciężkich zakażeń, sepsy, wstrząsu septycznego, niedotlenienia lub martwicy tkanek i zgonu.

Ze stosowaniem antracyklin, w tym doksorubicyny, może być związane wystąpienie wtórnej białaczki. Zwiększone ryzyko dotyczy skojarzonego leczenia doksorubicyną i innymi chemioterapeutykami uszkadzającymi DNA, chorych poddawanych napromienianiu (radioterapia) oraz chorych, którzy otrzymali duże dawki skumulowane antracyklin lub leków cytotoksycznych. Okres utajony takiej białaczki może wynosić 1–3 lat.

Podanie preparatu często powoduje wystąpienie nudności, wymiotów i zapalenia błon śluzowych i jamy ustnej, które może rozwinąć się w owrzodzenie błon śluzowych. Zwykle zapalenia błon śluzowych ustępują w ciągu 3 tygodni leczenia. Aby zapobiegać nudnościom i wymiotom oraz łagodzić je lekarz może zalecić profilaktyczne przyjęcie preparatów przeciwwymiotnych.

U chorych z ostrą białaczką chemioterpia skojarzona z cytarabiną może być związane z wystąpieniem owrzodzenia i martwicy jelita grubego (okrężnicy), krwotoku i ciężkich zakażeń.

Doksorubicyna jest wydalana przede wszystkim w wyniku metabolizmu wątrobowego (z żółcią). Zaburzenia czynności wątroby mogą nasilać ogólne toksyczne działania doksorubicyny. Przed rozpoczęciem oraz w okresie leczenia należy kontrolować czynność wątroby (w tym stężenie bilirubiny). W razie potrzeby lekarz zmniejszy dawkę, a w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby zaleci przerwanie stosowania preparatu.

Powtarzające się wstrzyknięcia mogą doprowadzić do stwardnienia żyły. Istnieje także ryzyko wystąpienia zapalenia żył lub zakrzepowego zapalenie żył w miejscu wstrzyknięcia.

Jeżeli w trakcie podawania (wlew lub wstrzyknięcie dożylne) leku nastąpi wynaczynienie, objawiające się bólem i uczuciem palenia w miejscu podania, personel medyczny natychmiastowo zakończy podawanie leku i usunie z tkanki wynaczyniony roztwór oraz zastosuje odpowiednie leczenie. Wynaczynienie może spowodować uszkodzenie tkanki, miejscową martwicę i zakrzepowe zapalenie żyły.

Rzadko może wystąpić zespół rozpadu guza, któremu towarzyszy zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia), skutkiem nasilenia katabolizmu puryn. Należy kontrolować stężenie kwasu moczowego we krwi, zapewnić odpowiednie nawodnienie oraz stosować leki zapobiegające hiperurykemii.

Doksorubicyna może nasilać toksyczne działania innych leków przeciwnowotworowych. Może wpłynąć na zaostrzenie krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego wywołanego przez cyklofosfamid oraz nasilić hepatotoksyczne działanie 6-merkaptopuryny.

Doksorubicyna nasila działanie radioterapii i może spowodować wystąpienie ciężkich objawów dotyczących napromienianego obszaru, w tym zagrażających życiu objawów popromiennych, nawet gdy jest stosowana po dłuższym czasie od zakończenia radioterapii.

Doksorubicyna może być związana z wystąpieniem zakrzepowego zapalenia żył i powikłań zatorowych, w tym zatorowości płucnej, która może prowadzić do zgonu.

Preparat może powodować czerwone zabarwienie moczu. Nie wymaga to specjalnego postępowania.

Leczenie doksorubicyną może spowodować nieodwracalną bezpłodność. Dlatego mężczyźni, którzy w przyszłości zamierzają zostać ojcami, powinni skonsultować się z lekarzem w sprawie możliwości zebrania i przechowywania nasienia pobranego przed rozpoczęciem leczenia.

U kobiet doksorubicyna może powodować niepłodność w okresie leczenia; wydaje się, że owulacja i miesiączkowanie pojawiają się ponownie po zakończeniu leczenia, ale może wystąpić przedwczesna menopauza.

Osoby w wieku rozrodczym (mężczyźni i kobiety) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie stosowania doksorubicyny i przez co najmniej 3 miesiące i 10 dni w przypadku mężczyzn oraz 6 miesięcy i 10 dni w przypadku kobiet po przyjęciu ostatniej dawki doksorubicyny.

Preparat zawiera sód; ponadto, zawartość sodu w roztworze do wlewu dożylnego (np. roztwór NaCl) powinna zostać wzięta pod uwagę przy obliczaniu całkowitej zawartości sodu w podawanej dawce.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie ma badań dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Adriblastina PFS - roztwór do wstrzykiwań

Preparat ma postać roztworu do wstrzykiwań; podawany jest we wlewie dożylnym. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, oczekiwanego rezultatu, sytuacji klinicznej oraz od tego, czy preparat stosowany będzie w monoterapii czy jako składnik chemioterapii wielolekowej:

Dorośli:

W monoterapii zwykle stosuje się jeden z poniższych schematów dawkowania:

• 60–90 mg/m2 powierzchni ciała w pojedynczym wlewie dożylnym, co 3–4 tygodni

• 20–30 mg/m2 powierzchni ciała/dobę przez 3 kolejne dni, co 3–4 tygodni

• 30–45 mg/m2 powierzchni ciała/dobę w 1. i 8. dniu cyklu, co 3–4 tygodni.

Inny schemat: 10–20 mg/m2 powierzchni ciała 1 raz na tydzień.

W chemioterapii wielolekowej dawka musi zostać zmniejszona (30–60 mg/m2 powierzchni ciała w jednym cyklu).

Szczególne grupy chorych:

U osób z zaburzeniami czynności wątroby lekarz zmniejszy dawkę w zależności od stężenia bilirubiny we krwi. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby stosowanie doksorubicyny jest przeciwwskazane.

W przypadku wcześniejszej radioterapii, ogólnego stosowania leków przeciwnowotworowych, dzieci, osób w podeszłym wieku, osób otyłych lub osób z naciekami nowotworowymi w szpiku kostnym lekarz rozważy zastosowanie mniejszych dawek lub wydłużenie odstępu czasowego pomiędzy kolejnymi cyklami leczenia.

Sposób podawania:

Roztwór podawany jest we wlewie dożylnym (wraz z chlorkiem sodu lub glukozą do wstrzykiwań) trwającym 3–10 minut. Preparat może być podawany tylko przez kwalifikowany personel medyczny. Nie zaleca się wykonywania bezpośredniego szybkiego wstrzyknięcia dożylnego ze względu na ryzyko wynaczynienia.

Czy można stosować Adriblastina PFS - roztwór do wstrzykiwań w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparat jest przeciwwskazany zarówno w okresie ciąży jak i w okresie karmienia piersią.

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy i 10 dni po jego zakończeniu; doksorubicyna może działać toksycznie na płód.

Osoby w wieku rozrodczym (mężczyźni i kobiety) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie stosowania doksorubicyny i przez co najmniej 3 miesiące i 10 dni w przypadku mężczyzn oraz 6 miesięcy i 10 dni w przypadku kobiet po przyjęciu ostatniej dawki doksorubicyny.

Leczenie doksorubicyną może spowodować nieodwracalną bezpłodność. Wpływ mutagenny doksorubicyny może uszkadzać chromosomy w plemnikach. W niektórych przypadkach, liczba plemników w nasieniu wraca do wartości prawidłowych, co może nastąpić w okresie kilku lat po zakończeniu leczenia. Dlatego mężczyźni, którzy w przyszłości zamierzają zostać ojcami, powinni przed rozpoczęciem leczenia skonsultować się z lekarzem w sprawach dotyczących płodności.

U kobiet doksorubicyna może powodować niepłodność w okresie leczenia; wydaje się, że owulacja i miesiączkowanie pojawiają się ponownie po zakończeniu leczenia, ale może wystąpić przedwczesna menopauza.

Karmienie piersią jest przeciwwskazane w okresie leczenia i przez co najmniej 10 dni po przyjęciu ostatniej dawki doksorubicyny.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Doksorubicyna jest metabolizowana z udziałem cytochromu P450 (izoenzymy 3A4 i 2D6). Leki hamujące aktywność (inhibitory) cytochromu P450 mogą powodować zwiększenie stężenia doksorubicyny we krwi i nasilać jej działanie toksyczne, a leki zwiększające aktywność cytochromu P450 (np. ryfampicyna, fenobarbital, fenytoina, ziele dziurawca zwyczajnego) mogą powodować zmniejszenie stężenia doksorubicyny i jej skuteczności.

Doksorubicyna jest transportowana z udziałem glikopreteiny P. Cyklosporyna, lek hamujący aktywność glikoproteiny P (i cytochromu P450), powoduje znaczące zwiększenie toksyczności doksorubicyny (w tym możliwe zwiększenie i przedłużenie toksyczności hematologicznej, drgawki, śpiączka); leczenie skojarzone wymaga dostosowania dawkowania.

Werapamil (i inne leki z grupy antagonistów wapnia) może nasilać toksyczne działanie doksorubicyny.

Równoległe stosowanie innych leków cytotoksycznych nasila kardiotoksyczne, toksyczne dla przewodu pokarmowego i hamujące czynność szpiku kostnego działanie doksorubicyny.

Nasilenie działania kardiotoksycznego może wystąpić, jeżeli z doksorubicyną stosowane są leki o działaniu kardiotoksycznym lub inne leki działające na serce, takie jak np. antagoniści kanałów wapniowych, w tym werapamil; w przypadku konieczności takiego leczenia skojarzonego należy monitorować czynność serca.

Nie należy stosować trastuzumabu z antacyklinami (w tym doksorubicyna). Trastuzumab stosowany z antracyklinami znacząco zwiększa ryzyko działania kardiotoksycznego. Stosowanie antracyklin po odstawieniu leków o działaniu kardiotoksycznym (w tym trastuzumab) także zwiększa ryzyko działania kardiotoksycznego. Trastuzumab może być obecny we krwi nawet po 27 tygodniach po zaprzestaniu jego stosowania. Dlatego nie należy stosować antracyklin w ciągu 27 tygodni po odstawieniu trastuzumabu, chyba ze lekarz uzna to za absolutnie konieczne. W takim przypadku należy uważnie kontrolować czynność serca.

Równoległe stosowanie leków o działaniu toksycznym dla wątroby (np. metotreksat, streptozocyna, merkaptopuryna) może nasilać toksyczne działanie doksorubicyny w wyniku zmniejszenia jej klirensu wątrobowego (doksorubicyna jest metabolizowana w wątrobie i usuwana głównie przez drogi żółciowe). Konieczne jest dostosowanie dawkowania doksorubicyny, jeśli stosowane są leki o działaniu hepatotoksycznym.

Paklitaksel podany przed doksorubicyną może powodować zwiększenie jej stężenia we krwi i zwiększać ryzyko neutropenii i innych działań toksycznych (prawdopodobnie działanie to jest słabsze, jeżeli doksorubicyna przyjmowana jest przed paklitakselem).

Równoległe stosowanie leków cytostatycznych (np. cytarabina, cisplatyna, cyklofosfamid) może nasilać toksyczne działanie doksorubicyny. Leczenie skojarzone z cytarabiną może być związane z wystąpieniem martwicy jelita grubego, krwotoku i ciężkich zakażeń.

Doksorubicyna nasila działanie radioterapii i może spowodować wystąpienie ciężkich objawów dotyczących napromienianego obszaru, nawet gdy jest stosowana po dłuższym czasie od zakończenia radioterapii.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Adriblastina PFS - roztwór do wstrzykiwań?

Jak każdy lek, również Adriblastina PFS może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: zakażenia, zahamowanie czynności szpiku kostnego, w tym leukopenia (zmniejszenie liczby leukocytów), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych), niedokrwistość, małopłytkowość, zmniejszenie apetytu, zapalenie błon śluzowych lub zapalenie jamy ustnej (uczucie palenia, owrzodzenie), nudności, wymioty, biegunka, łysienie, erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa (zespół ręka-stopa), zmiany w zapisie EKG, zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych AST, ALT, zwiększenie masy ciała, gorączka, osłabienie, dreszcze.

Często: posocznica, zapalenie spojówek, zastoinowa niewydolność serca, częstoskurcz zatokowy, zapalenie przełyku, ból brzucha, hiperpigmentacja skóry, hiperpigmentacja paznokci, pokrzywka, wysypka, reakcje w miejscu wstrzyknięcia.

Niezbyt często: choroba zakrzepowo-zatorowa, zator.

Z częstością, która nie została określona: ostra białaczka limfocytarna, ostra białaczka szpikowa, odwodnienie, zwiększenie stężenia kwasu moczowego (hiperurykemia), zapalenie rogówki, łzawienie, zaburzenia przewodzenia impulsów elektrycznych w sercu, blok odnogi pęczka Hisa, blok przedsionkowo-komorowy, tachyarytmia, zakrzepowe zapalenie żył, zapalenie żyły, uderzenia gorąca, wstrząs, krwotok z przewodu pokarmowego, zapalenie przełyku, nadżerki śluzówki żołądka, zapalenie jelita grubego, przebarwienie śluzówki jamy ustnej, nadwrażliwość na światło, nadwrażliwość napromienianego obszaru (doksorubicyna nasila reakcję tkanek na napromienianie, możliwe reakcje wtórne, tzw. reakcje przypomnienia), świąd, zaburzenia skóry, czerwone zabarwienie moczu (przez 1–2 dni po podaniu), brak miesiączki, zmniejszenie liczby lub brak plemników w nasieniu, złe samopoczucie, reakcje anafilaktyczne, anafilaksja (duszność, obniżenie ciśnienia tętniczego, wstrząs anafilaktyczny). Wynaczynienie roztworu doksorubicyny może prowadzić do ciężkiego zapalenia tkanki łącznej, martwicy tkanek (która może wymagać zabiegu chirurgicznego, w tym przeszczepu).

Przeczytaj też artykuły

Chłoniak Hodgkina Chłoniak nieziarniczy Nowotwory złośliwe pęcherza moczowego Nowotwory złośliwe tarczycy (rak tarczycy) Nowotwory złośliwe wątroby Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL) Ostra białaczka szpikowa Rak płuca Rak tarczycy Rak żołądka

Inne preparaty na rynku polskim zawierające doksorubicyna

Caelyx pegylated liposomal (koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji) Doxorubicin-Ebewe (koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji) Doxorubicinum Accord (koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji) Myocet liposomal (proszek, dyspersja i rozpuszczalnik do przyg. koncentratu do sporz. dyspersji do infuzji) Zolsketil pegylated liposomal (koncentrat do sporz. dyspersji do infuzji)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta