Lanzul S - kapsułki

Substancją czynną preparatu jest lanzoprazol, lek z grupy inhibitorów pompy protonowej (ta grupa leków oznaczana jest niekiedy skrótem IPP). Substancja ta blokuje enzym - pompę protonową (ATP-azę K+/H+) w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka, przez co hamuje wydzielanie kwasu solnego przez te komórki. W ten sposób zmniejsza się kwasowość (zwiększa się pH) soku żołądkowego. Stopień zahamowania zależy od dawki i dotyczy zarówno podstawowego jak i stymulowanego wydzielania kwasu solnego.
Lanzoprazol jest wrażliwy na działanie kwasu w soku żołądkowym w związku z czym jest stosowany doustnie w postaciach dojelitowych. Po podaniu doustnym szybko wchłania się z dwunastnicy, stężenie maksymalne we krwi uzyskiwane jest po około 1,5–2 godziny. Pokarm spowalnia wchłanianie lanzoprazolu i zmniejsza jego dostępność biologiczną o około 25%. Po podaniu pojedynczej dawki zmniejszenie wydzielania kwasu żołądkowego utrzymuje się ponad 24 godziny. Po 2–4 tygodniowym leczeniu za pomocą lanzoprazolu ustąpienie objawów jest osiągane u większości chorych z chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy. Lanzoprazol metabolizowany jest głównie w wątrobie; 15–50% metabolitów jest wydalane z moczem, pozostała część wydala się z żółcią. U pacjentów z niewydolnością wątroby konieczne jest dostosowanie dawkowania, ponieważ wydłuża się okres półtrwania i znacznie zwiększa się dostępność biologiczna lanzoprazolu.

Preparat jest wskazany:
· w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy potwierdzonej za pomocą endoskopii lub badania radiologicznego
· w leczeniu refluksowego zapalenia przełyku
· w długotrwałym zapobieganiu nawrotom refluksowego zapalenia przełyku
· w zespole Zollingera-Ellisona
· w leczeniu łagodnych owrzodzeń żołądka i dwunastnicy powstałych w trakcie terapii NLPZ u pacjentów wymagających stałego leczenia NLPZ
· w zapobieganiu nawrotom wrzodów żołądka i dwunastnicy w trakcie terapii NLPZ u pacjentów z ryzykiem wystąpienia choroby wrzodowej, wymagających leczenia NLPZ
· w celu eradykacji Helicobacter pylori (H. pylori) w skojarzeniu z odpowiednimi antybiotykami oraz w zapobieganiu nawrotom owrzodzeń związanych z zakażeniem H. pylori.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć nowotworowy charakter choroby. Stosowanie preparatu może maskować objawy choroby nowotworowej, w tym raka żołądka i opóźniać właściwe rozpoznanie. Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem jeżeli zmienił się charakter dolegliwości lub wystąpiły niepokojące objawy, takie jak znaczna utrata masy ciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, krwawe wymioty, niedokrwistość, smołowate stolce oraz jeżeli stwierdzono lub podejrzewane jest owrzodzenie żołądka.
Jeżeli objawy utrzymują się pomimo stosowania preparatu należy skonsultować się z lekarzem, który może zalecić dalsze badania diagnostyczne.
Jeżeli leczenie jest długotrwałe, szczególnie gdy trwa ponad rok, należy pozostawać pod uważnym nadzorem lekarza. W przypadku wystąpienia zaburzeń wzroku podczas długotrwałego stosowania preparatu należy skonsultować się z lekarzem okulistą.
W celu potwierdzenia choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy oraz refluksowego zapalenia przełyku lekarz zaleci wykonanie badania endoskopowego lub innych odpowiednich badań. W niektórych przypadkach wykonanie gastroskopii nie jest wystarczające do ustalenia właściwego rozpoznania.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat stosowany jest u osób z zaburzeniami czynności wątroby; nie należy stosować preparatu u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
Stosowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej może być związane ze zwiększeniem ilości bakterii naturalnie występujących w przewodzie pokarmowym, a także z nieznacznym wzrostem ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego przez bakterie, takie jak Salmonella i Campylobacter.
W leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy należy uwzględnić możliwość zakażenia H. pylori jako przyczynę rozwoju choroby; wymagane jest wówczas zastosowanie odpowiedniego leczenia.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera sacharozę; osoby z dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy lub niedoborem sacharazy–izomaltazy nie powinny stosować preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
U niektórych osób preparat może powodować działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, zaburzenia widzenia, zmęczenie i inne objawy mogące upośledzać zdolność szybkiego reagowania i sprawność psychofizyczną. Jeżeli wystąpią powyższe działania niepożądane nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń czy maszyn.

Preparat ma postać kapsułek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Leczenie choroby wrzodowej żołądka: 30 mg 1 raz na dobę przez 4–8 tygodni.
Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy: 30 mg 1 raz na dobę przez 2–4 tygodni.
Leczenie refluksowego zapalenia przełyku: 30 mg 1 raz na dobę przez 4–8 tygodni.
Długotrwałe zapobieganie nawrotom refluksowego zapalenia przełyku: 15–30 mg na dobę.
Zespół Zollingera i Ellisona: początkowo zwykle 60 mg 1 raz na dobę, maksymalnie do 180 mg na dobę. Jeżeli dawki są większe niż 120 mg na dobę powinny być przyjmowane w 2 dawkach podzielonych. Czas trwania leczenia określi lekarz.
Leczenie łagodnych owrzodzeń żołądka i dwunastnicy powstałych w trakcie terapii NLPZ: 30 mg 1 raz na dobę przez 4–8 tygodni. W razie potrzeby, u chorych ze zwiększonym ryzykiem choroby wrzodowej lekarz może rozważyć wydłużenie czasu leczenia lub zwiększenie dawki.
Zapobieganie nawrotom wrzodów żołądka i dwunastnicy w trakcie terapii NLPZ u chorych wymagających stosowania NLPZ: 15–30 mg 1 raz na dobę.
Eradykacja H. pylori: 30 mg 2 razy na dobę w skojarzeniu z zaleconymi antybiotykami w zależności od przyjętego schematu leczenia, przez 7 dni.
U osób z zaburzeniami czynności nerek oraz łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby nie stosować dawek większych niż 30 mg na dobę, natomiast u osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować dawek większych niż 15 mg na dobę. Nie należy stosować preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
U osób w podeszłym wieku nie stosować dawek większych niż 30 mg na dobę.
Nie należy stosować preparatu u dzieci ponieważ nie potwierdzono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.
Sposób stosowania:
Preparat w postaci kapsułek przeznaczony jest do stosowania doustnego. Kapsułki należy połykać w całości lub otworzyć i połknąć zawartość (nie rozgryzać, nie żuć ani nie rozgniatać) popijając wodą. Najlepsze działanie leku uzyskuje się gdy jest on przyjmowany na czczo.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Nie należy stosować preparatu w okresie ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Lanzoprazol jest metabolizowany w wątrobie z udziałem układu enzymatycznego cytochromu P450. Możliwe jest wystąpienie interakcji lanzoprazolu z innymi lekami metabolizowanymi przez ten układ enzymatyczny. Leki hamujące aktywność izoenzymu 2C19 (np. fluwoksamina) i 3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, inhibitory proteazy, makrolidy) mogą powodować zwiększenie stężenia lanzoprazolu we krwi.
Lanzoprazol zmniejsza wydzielanie kwasu solnego w soku żołądkowym i w ten sposób zmniejsza kwasowość (zwiększa pH) soku żołądkowego. Dlatego lanzoprazol może zmniejszać wchłanianie niektórych leków, takich jak np. azole przeciwgrzybicze (ketokonazol, itrakonazol) i zmniejszać skuteczność ich działania. Należy unikać takiego leczenia skojarzonego.
Preparat może znacznie zmniejszać skuteczność działania innych leków, których wchłanianie zależy od pH.
Należy zachować ostrożność, ponieważ lanzoprazol może powodować zwiększenie stężenia niektórych równolegle stosowanych leków, takich jak:
· digoksyna; należy kontrolować stężenie digoksyny, ponieważ konieczne może być dostosowanie jej dawkowania przez lekarza
· takrolimus; należy kontrolować stężenie takrolimusu, zwłaszcza na początku i po zakończeniu stosowania lanzoprazolu
· karbamazepina; może wystąpić zarówno zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu jak i zmniejszenie stężenia lanzoprazolu
· fenytoina; może zachodzić konieczność zmniejszenia dawki fenytoiny; zalecane jest monitorowanie stężenia fenytoiny w osoczu na początku leczenia lanzoprazolem i po jego zakończeniu.
Podczas równoległego stosowania preparatu z lekami przeciwzakrzepowymi, takimi jak warfaryna wymagane jest zachowanie ostrożności i wzmożona kontrola (np. oznaczanie czasu protrombinowego i parametru INR) na początku leczenia oraz po jego zakończeniu.
Lanzoprazol może powodować istotne klinicznie zmniejszenie stężenia równolegle stosowanej teofiliny; należy zachować ostrożność.
Leki zobojętniające sok żołądkowy oraz sukralfat mogą zmniejszać dostępność biologiczną lanzoprazolu. Dlatego zaleca się przyjmowanie lanzoprazolu co najmniej godzinę przed lub po przyjęciu tych leków.
Mogą wystąpić interakcje pomiędzy lanzoprazolem a antybiotykami stosowanymi w celu eradykacji H. pylori.
Pokarm może wpływać na zmniejszenie dostępności biologicznej lanzoprazolu. Zaleca się przyjmowanie preparatu przed posiłkiem.

Jak każdy lek, również Lanzul S może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często: nudności, biegunka, wymioty, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, ból brzucha, bóle i zawroty głowy, zmęczenie, reakcje alergiczne (świąd, wyprysk, wykwity skórne/pokrzywka). Niezbyt często: zwiększona aktywność enzymów wątrobowych. Rzadko lub bardzo rzadko: uczucie suchości w jamie ustnej lub w gardle, zapalenie języka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, czarne zabarwienie języka, kandydoza przełyku, zapalenie trzustki, zapalenie okrężnicy, zaburzenia smaku, zaburzenia wzroku, niepokój, bezsenność, senność, depresja, omamy, splątanie, parestezje, drżenie, zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia hematologiczne (małopłytkowość, eozynofilia, pancytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość, leukopenia), obrzęki obwodowe, uczucie kołatania serca, ból w klatce piersiowej, bóle mięśni i stawów, gorączka, wzmożona potliwość, skurcz oskrzeli, impotencja, ginekomastia, mlekotok, reakcje nadwrażliwości i anafilaktyczne (w tym obrzęk naczynioruchowy np. dotyczący twarzy, krtani, języka, gardła mogący utrudniać oddychanie, wstrząs anafilaktyczny), wybroczyny, plamica, wypadanie włosów, ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, rumień wielopostaciowy.