Lerivon - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest mianseryna. Mechanizm jej działania polega na hamowaniu receptora a₂-adrenergicznego oraz nasilaniu przemiany noradrenaliny w mózgu. Nie hamuje wychwytu zwrotnego noradrenaliny obwodowo, działa antagonistycznie wobec niektórych receptorów serotoninergicznych oraz receptora H₁, praktycznie pozbawiona jest działania cholinolitycznego.Wykazuje także działanie przeciwlękowe, uspokajające, poprawia jakość snu poprzez jego wydłużenie i pogłębienie, praktycznie nie wykazuje wpływu na układ sercowo-naczyniowy.

Preparat jest wskazany do leczenia objawów depresyjnych o różnym podłożu, w przypadku których wskazane jest leczenie farmakologiczne.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu są również:
· mania
· ciężka niewydolność wątroby
· równoległe stosowanie inhibitorów MAO (monoaminooksydazy, np. selegilina, moklobemid).

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Dane dotyczące bezpieczeństwa długotrwałego stosowania mianseryny u dzieci i młodzieży do 18. roku życia są ograniczone. Brak długoterminowych danych odnośnie bezpieczeństwa stosowania dotyczących rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. Jeśli lekarz zadecyduje o konieczności leczenia dziecka tym preparatem, należy monitorować rozwój chorego, a także jego zachowanie pod kątem wystąpienia myśli i zachowań samobójczych (w tej grupie wiekowej ryzyko wystąpienia myśli i zachowań samobójczych oraz wrogości jest największe). W razie zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości należy niezwłocznie skontaktować się z pediatrą.
Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, okaleczenia i samobójstwa. Utrzymuje się ono aż do czasu pełnego ustąpienia objawów. Efekty stosowania preparatu mogą wystąpić dopiero po kilku tygodniach leczenia, niekiedy ten czas jest dłuższy. Chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską aż do momentu poprawy stanu zdrowia. Grupą szczególnego ryzyka są osoby poniżej 25. roku życia. Również w czasie zmian dawkowania chory powinien być objęty szczególną opieką lekarską. Chorzy oraz osoby z ich otoczenia powinni zwracać uwagę na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Podczas leczenia obserwowano przypadki zahamowania czynności szpiku kostnego (granulocytopenia lub agranulocytoza), zwykle po 4 do 6 tygodniach stosowania. W razie wystąpienia objawów mogących świadczyć o wystąpieniu tego zaburzenia (gorączka, ból gardła, zapalenie jamy ustnej, inne objawy zakażenia) należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
W przypadku wystąpienia epizodu hipomanii u osoby z chorobą afektywną dwubiegunową, żółtaczki lub drgawek zalecane jest przerwanie leczenia, po konsultacji z lekarzem.
Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku osób:
· z cukrzycą
· z niewydolnością serca, wątroby albo nerek
· z jaskrą z zamykającym kątem przesączania
· z czynnikami ryzyka wystąpienia wydłużenia odstępu QT i/lub częstoskurczu komorowego typu "torsade de pointes" (wrodzony zespół wydłużonego QT, wiek powyżej 65 lat, płeć żeńska, organiczna choroba serca i/lub zaburzenia czynności lewej komory serca, choroba nerek lub wątroby, równoległe stosowanie leków hamujących metabolizm preparatu lub powodujących wydłużenie odstępu QT).

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Podczas stosowania preparatu (szczególnie w pierwszych dniach leczenia) chorzy nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu.

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli. Preparat należy stosować doustnie, początkowo zaleca się 30 mg/dobę w dawkach podzielonych lub jednorazowo przed snem. Dawka może być stopniowo zwiększana przez lekarza co kilka dni do osiągnięcia 60–90 mg/dobę, aż do uzyskania odpowiedzi na leczenie, zwykle występuje ona w ciągu 2–4 tygodni. Jeśli w tym czasie nie wystąpi poprawa, lekarz prawdopodobnie zaleci przerwanie leczenia i poinformuje o dalszym postępowaniu. Po uzyskaniu klinicznej poprawy leczenie zaleca się kontynuować przez 4–6 miesięcy.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku.
Preparat można stosować u kobiet w ciąży i w czasie karmienia piersią tylko wtedy, gdy zdaniem lekarza potencjalne korzyści przewyższają potencjalne zagrożenie dla dziecka.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Nie należy stosować preparatu równolegle z inhibitorami MAO (np. moklobemid, trancylpromina, linezolid) oraz w okresie 14 dni po ich odstawieniu. Leczenie mianseryną można rozpocząć po co najmniej 14 dniach od zaprzestania podawania inhibitorów MAO.
Nie stwierdzono interakcji z: betanidyną, klonidyną, metylodopą, guanetydyną, propranololem (także w skojarzeniu z hydralazyną). W przypadku równoległego stosowania leków przeciwnadciśnieniowych należy kontrolować ciśnienie tętnicze.
Równoległe stosowanie leków przeciwpadaczkowych (np. fenytoina, karbamazepina) może prowadzić do obniżenia stężenia mianseryny; może być konieczna modyfikacja dawkowania przez lekarza.
Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania pochodnych kumaryny (np. warfaryna), ponieważ mianseryna może wpływać na ich metabolizm.
Podczas równoległego stosowania leków wydłużających odstęp QTc (np. niektóre leki przeciwpsychotyczne, antybiotyki) może nastąpić wydłużenie odstępu QT i/lub częstoskurcz komorowy typu "torsade de pointes". Należy zachować ostrożność.
Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu.

Jak każdy lek, również Lerivon może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Mogą wystąpić: nieprawidłowy skład krwi (najczęściej granulocytopenia lub agranulocytoza), zwiększenie masy ciała, hipomania, uspokojenie (występujące na początku leczenia, zmniejszające się z czasem), drgawki, hiperkineza (zespół niespokojnych nóg), złośliwy zespół neuroleptyczny, rzadkoskurcz po podaniu dawki początkowej, niedociśnienie, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, zapalenie wątroby, nieprawidłowa czynność wątroby, wysypka, bóle stawów, obrzęk, wydłużenie odstępu QT w EKG, częstoskurcz komorowy typu "torsade de pointes".
Zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia mianseryną, a także w krótkim czasie po jej odstawieniu.